manyak adamýn geliþini. Ya Mine’nin sözleri! Ýþte bu sözleri duymak sanýrým beni yüreðimden yaralamýþtý. Aradýðým sevgiyi buldum derken korkunç bir oyuna gelmiþ, büyük bir hayal kýrýklýðý yaþamýþtým. Bu yaþadýðým kötü durum ve þok sanýrým bir süreliðine hafýzamý kaybetmeme neden olmuþtu. Bundan sonra olacaklarý düþünmek istedim, fakat vazgeçtim. Bana olan olmuþtu artýk, bundan daha kötü ne olabilirdi ki?

    Bu genç yaþýmda cahilliðin verdiði acemilikle iki kere yem olarak kullanýlmak, ölümle burun buruna gelmek, benim için oldukça zor bir durumdu, üstelik katil bile olmuþtum. Kendimi savunmuþ olsam da, bir insanýn ölümüne neden olmuþtum. Ben de þu an ölüden daha kötü durumda deðil miydim?

    Allah’ým böyle sevgi, böyle aldatma olur muydu? Mine’nin çok akýllý bir kadýn olduðunu anlamýþtým. Ama bana bunu yapacaðýný nereden bilebilirdim. Aslýnda önceden yapýlan uyarýlara, söylenenlere kulak verseydim belki olaylar böyle olmazdý. Ama ya o sevgi dolu bakýþlar, yaþadýðým mutluluk dolu geceler, seviþmeler, yapýlan evlilik, onlarda mý yalandý? Herhalde yalanmýþ diye düþündüm. Baksana kadýn hep o aný bekliyormuþ, kocasýna olan sevgisi ve intikam duygusu ona neler yaptýrdý.

    Acaba bana karþý biraz olsun sevgi duymuþ muydu? Bilsem ki beni biraz olsun sevmiþti, üzülmeyecektim. Ben zaten sevgiye hasret yaþamýþ, aradýðýmý onda bulmuþtum ve onun için her þeyi yapacak biriydim. Ama aldatýlmak, kullanýlmak yok mu? Canýmý yakan, bunca kâbusu görmeme neden olan buydu sanýrým. Ýçimde korkunç bir nefret oluþtuðunu fark ediyorum. Bu durum, sadece Mine‘ye deðil, çevremdeki her þeye kin ve nefretle bakmama ve zaman içinde ele avuca gelmez, her an kýrýp dökmeye hazýr bir kiþiliðe bürünmeme neden olacaktý.

    Sabaha kadar uyumadan öylece bekledim. Dýþarý da bulunan askerlerden sigara istedim, fakat hiç konuþmadým. Yemek vakti geldiðinde yemeðimi yemiþ, içimde büyümekte olan nefretin etkisi ile herkese kin dolu gözlerle bakmaya baþlamýþtým. Gelen hastabakýcýlarla hiç konuþmadým, aksine ters cevaplar verdim. Adam da çok þaþýrdý ve azarlanýnca dýþarý çýktý.

    Bir süre sonra Doktor Haným yanýndaki hemþiresiyle odama gelip, karþýma oturduðunda bana dönerek:

---Bu gün nasýlsýn diyeceðim ama yüzünün halinden iyi olmadýðýn anlaþýlýyor, neler oldu?

---Neler olmadý ki? Gece boyu kâbuslarla uyudum, uyandým, çok fenalaþtým. Ama her þeyi de hatýrladým.  Keþke tüm yaþadýklarýmý hiç hatýrlamasaydým. Bana bu oyunu oynamaya deðer miydi? Allah kahretsin, bir intikam için bana niye bu kadar yaklaþtý ki?

    Doktor þaþýrmýþ olanlarý anlamaya çalýþýyordu.

---Sen her þeyi tam olarak hatýrladýn demek. Anlat o zaman da dinleyelim.

---Uzun hikâye Doktor Haným, canýnýzý sýkmayayým. Yýllarca peþinden koþtuðum bir hayali buldum sanýrken, nasýlda kullanýldým.

Çok sinirlenince, sanki etrafýma saldýracak durum almýþtým. Kaþlarým çatýlmýþ, güzel yüzüm korkunç bir hal almýþ, titremeye baþlamýþtým. Ayaða kalkýp cama doðru yaklaþarak:

---Beni buradan aþaðý atýp öldürseler, bu kadar üzülmezdim. Doktor Bey beni yaþatmak için çok uðraþtýðýný söyledi, yazýk oldu emeklerine, ne gerek vardý deðmezdi bana. Yýkýlmýþ, hayalleri kaybolmuþ, umudunu yitirmiþ birinin yaþamasý çok mu önemliydi?

    Göðsüm hýzlý hýzlý kalkýp iniyor, sinirimden ne yapacaðýmý bilemiyor, oda içinde asabi hareketlerle dolanýp duruyorum. Doktor ve hemþirede benim halimden rahatsýz olmuþ olacaklar ki, kalkýp kapý tarafýna gittiler. Onlara yaklaþarak:

---Gidin Doktor Haným, siz benim için yapacaðýnýzý yaptýnýz, beni kendimle baþ baþa býrakýnýz.

Doktor yaþadýklarýmý anlamaya çalýþarak benim yanlýþ bir þey yapmamý engellemek ister gibi þefkat dolu bir sesle bana seslenerek:

----Sen hele bir sakinleþ, seninle yine konuþacaðýz, seni dinlemek istiyorum.

     Yataðýma oturdum, çok yorulmuþ, bunalmýþtým. Olanlar olmuþ, korkunç bir gerçekle karþý karþýya kalmýþtým. Kapýda askerler olmasa bu halimle yürüyerek de olsa Düzce’ye gider, Mine’den bunun hesabýný sorardým, hem de en aðýr biçimde. Belki de onu ellerimle boðardým, ya da bir býçakla dilim dilim doðrardým. Bir an aklýma Ýsmail geldi. Babasýz bu çocuðun birde annesi olmasa nasýl yaþardý, neler hisseder, ne acýlar çekerdi? Aklýmdaki tüm kötü düþüncelerin yerini þimdi hüzün dolu duygular aldý. Lakin Mine’nin o son sözleri aklýma geldikçe delirir gibi olmaktan kendimi alamýyor, bir gün sana bunun hesabýný sorarým diyordum.

Mine’ye kýzmakta haksýz sayýlmazdým, ancak asýl hata bendeydi. Ben her þeyin en kötüsünü hak etmiþtim. Ah anneanne! Senin bakýþlarýn çok þey anlatmýþtý bana, fakat gönül bu söz geçirmek kolay mýydý?

      Ýyileþtiðime göre burada beni daha fazla tutmaz cezaevine gönderirlerdi. Baksana kapýda asker bile vardý.

     Ertesi günü Doktor Haným yine ayný hemþire ile odama geldiðinde camdan dýþarý bakýyordum. Günaydýn diyerek yaklaþtýklarýnda bende yataðýma doðru yöneldim ve oturdum. Bana dikkatle baktýðýnda bir gün öncesine göre çok sakin olduðumu anlamýþ olacak ki, sandalyeyi çekerek karþýma oturdu.

----Bu gün daha sakinsin delikanlý.

Cevap vermeden bekledim.

----Yaþadýðýn þok çok kuvvetli olduðu için seni derinden etkiledi, bu nedenle hem yaþadýklarýný bir süreliðine unuttun, hem de asabileþtin. Seni bu hale getiren kadýn Mine mi?

Konuþmak istemedim, sadece gözlerimi kapattým.

----Henüz çok gençsin, zamanla yaþadýklarýn acý bir hatýra olarak anýlarýnda kalacak, þu önündeki birkaç ayý huzursuz olarak geçireceksin. Çok dikkatli olup çevrene ve kimseye zarar vermemelisin.

Doktor bir süreliðine sustu, ardýndan uzandý ve elimi tuttu. Sevgi dolu sýmsýcak bir eli vardý. Sanki içime bir huzur dolmuþtu. Gözlerimi açýp dikkatlice yüzüne baktým. Otuz beþ yaþlarýnda bakýmlý güzel bir kadýndý. Doktor olduðuna göre akýllý ve okumuþ bilgili birisiydi.

----Evli misiniz Doktor abla?

----Evet, beþ yýllýk bir evliliðim var. Bir de iki yaþýnda bir oðlum.

----Kocaný seviyor musun?

Doktor bir an durakladý, nasýl cevap vereceðini düþündü.

----Evet, hem seviyor hem saygý duyuyorum. Neden sordun ki?

---Yýllar yýlý sevgiye hasret yaþadým, evimde ve okulumda hep yalnýz kaldým, aradýðým sevgiyi Mine’de buldum, ona gönülden baðlandým, kendimi onun emrine verdim. O benim Dünyam olmuþ, tüm umudum ve geleceðimdi. Bana neden ihanet ettiðini bir türlü aklým almýyor. Yaptýklarý bana çok aðýr geldi, bir türlü hazmedemiyorum.

Siz ve eþiniz birbirinize asla ihanet etmeyiniz, sevgiden, sadakatten daha güzel bir þey olabilir mi? Oðlunuz asla ana ve babasýz kalmasýn, ondan sevginizi esirgemeyin.

     Bu sözlerim karþýsýnda Doktor bir hayli þaþkýn vaziyette düþündü, ardýndan:

---Anlaþýldý delikanlý, senin sevgiye olan açlýðýn, özlemin çok fazla düþünmeden zor kararlar vermene neden olmuþ. Mine sana bunu neden yaptý bilemem. Büyük bir aþk yaþadýðýnýz ortada, inan onun da bilmediðimiz sýrlarý, hesaplarý olabilir. Ne olursa olsun seni bu þekilde üzecek bir oyuna alet etmesi hiçte doðru deðil. Yaþadýklarýndan ders alacaðýný sanýyorum. Güzel konuþuyor ve sevgiye inanýyorsun, önünde uzun yýllar seni bekliyor. Sana bir tavsiyem olacak, bulduðun her fýrsatta okumaya çalýþ, yaþadýklarýný unutmana çok yardýmcý olacak.

    Doktor hanýmla bir süre daha karþýlýklý konuþtuk. Zaman içinde rahatlamýþ olarak bazen gülümsediðim anlarda oldu. Bu durumu anlayan Doktor bana dönerek:

----Yarýn yine geleceðim, uzun uzun konuþuruz.

Bakýþlarýndaki sevgi ve þefkat bir süreliðine beni mutlu etse de, Mine aklýma geldikçe yeniden delirir gibi oluyorum.

    Ertesi günü bayan Doktor yalnýz olarak odama geldi. Gözlerinde o sevgi ve þefkat yine vardý. Karþýma oturdu ve benimle üç saate yakýn konuþtu. Bilmediðim çok þey anlattý, hayattan, olaylardan gelecekten, mesleðinden. Onu kýskanmadým desem yalan olur. Temiz, bakýmlý, iþini bilen biriydi. Böyle bir ablam olsaydý eminim bu kadar yalnýzlýk çekmezdim. Bir daha gelmeyeceðini söyleyip kalkarken ona dönüp:

---Size abla diyebilir miyim?

---Elbette delikanlý, bende seni çok sevdim. Gittiðin yerde senin ziyaretine gelmeye çalýþacaðým. Yolun açýk olsun.

Uzandým elini öptüm, o an gözlerim dolmuþ oldukça duygulanmýþtým. O da saçýmý okþamýþ, yumuþak elleriyle bana olan sevgisini anlatmak istemiþti. Hayatta güzel insanlar da var dedim içimden. Kader beni hem kötülerle, hem de iyilerle karþýlaþtýrýyor.

Doktor odamdan ayrýldýðýnda okuyamadýðým için kendi kendime söylendim, üzüldüm. Ah bir elimden tutan olsaydý belki benimde farklý bir hayatým olurdu.

---Ýki gün sonrasýydý, kapý açýlýnca Amir Bey gülümseyen bakýþlarla odama girdi. Onu hiç beklemediðim için çok þaþýrdým. Benim için Bolu’ya mý gelmiþti? Yaklaþýp selam verdiðinde yattýðým yerden doðrulmaya çalýþtým. Karþýma geçip oturdu, ban hala sevgi dolu gözlerle bakýyordu.

---Geçmiþ olsun evlat, nasýlsýn?

---Nasýl olmamý bekliyorsun Amir Bey, bu defa elinize gerçek bir suçlu olarak düþtüm, bakýn halime.

    Sert bir ifade ile söylenen bu sözlere Amir Bey hiç aldýrmadý, yüzündeki tatlý gülümseme ile,

---Olacaklarýn önüne geçilmez oðlum. Senin kaderin hep olumsuzluklarla dolu, elden bir þey gelmiyor. Hayatta yaþanýlacak her þey yaþlanýlýr, bundan kaçýþ olmuyor. Lakin bu durum biraz da senin suçun, daha dikkatli olabilirdin, fakat yaþadýðýn için çok þanslýsýn. Hayat sana ikinci kez yaþama imkâný verdi. Günlerce ölüm haberini bekledik, maþallah dokuz canlýsýn evlat. Delice sevmek, güvenmek, insaný bazen kör, saðýr yapmakta. Sen bu acýmasýz hayatýn sadece bir kurbanýsýn.

    Neyse sen bunlarý düþünme, þimdi yaþadýðýn olayý en ince ayrýntýsýna kadar bana anlat. Olay Düzce’de olduðu için senin ifadeni alýp Savcý Beye ileteceðim. Birkaç gün içinde o da seni cezaevinde ziyaret edecek. Ýyice iyileþtiðine göre bu gün, yarýn ceza evine gideceksin.

    Ne diyeceðimi ne söyleyeceðimi bilemiyordum. Ýyi adamdý, baba adamdý ama içimdeki nefreti bilemezdi.

---Buna yaþamak mý diyorsun Abi? Bak yaþýma, bu yaþta neler yaþadým. Hele aldatýlýp kullanýlmak yok mu? Ýþte benim asýl yýkýldýðým an buydu. Bunun tamiri olabilir mi?

Bir süre sessizlik oldu. Amir bey, yine o tebessüm dolu bakýþlarla bana:

---Hele sen anlatabildiklerini anlat, biz Mine’den her þeyi dinledik. Seni koruyacak ifade verdi.

Mine’nin adýný duyunca bir an da ayaða kalkýp cama doðru yürüdüm, dönüp Amir Beye:

---Korumak ha? Yýkýlan hayaller, kýrýlan gönüller, düþler, umutlar bir ölüyü nasýl koruyabilir ki? O kadýn beni yaþarken öldürdü, onu çok sevmiþtim, onun için bir deðil, birkaç kiþiyi öldürmek bana bu kadar acý vermezdi. O benim en kutsal deðerlerimi bir anda yok etti Amirim. Ýçimde biriken nefret ve kin, sevgi denen güzelliðin yerine geçti, ben artýk eski Hikmet deðilim.

---Senin için gerçekten üzgünüm oðlum, birazda kendine kýzmalýsýn. Senin hiç mi suçun yok? Olan oldu artýk yapýlacak bir þey yok. Sen olanlarý anlat ki Mine’nin ifadesi ile karþýlaþtýralým.

    Amir Beyin gülümseyen sevgi dolu bakýþlarý karþýsýnda yerime oturarak kýsaca yaþananlarý anlattým. O da elindeki kâðýda anlatýlanlarý yazdý. Þu an yalnýz kalmak en büyük isteðimdi bu yüzden bir an önce gitsin de rahatlasam diyordum. Amir bey anlattýklarýmý tekrar okudu, bana döndü:

---Tamam, ifadeleriniz uyuyor pek sýkýntý olacaðýný sanmýyorum. Mahkemen yakýnda baþlar ve kýsa sürede biter. Þimdi ben gidiyorum, belki bir daha görüþemeyebiliriz, kendine iyi bak, akýllý ol, sinirlenip baþýna daha büyük dertler açma. Ha! Bir þey daha var, babana haber salmýþtým, sen burada yatarken ziyaretine gelince yanýma uðrayýp bilgi aldý. Mahkemeye gelince görüþürsünüz.

    Durdu, düþünceli düþünceli yüzüme baktý, sonra:

---Buraya nasýl geldiðini anlatan oldu mu?

---Ne önemi var,  nasýl olduysa gelmiþtim. Ben içerde, asker dýþarýda, bilsem ne olur, bilmesem ne olur.

    O kadar umutsuz ve isteksiz söylemiþtim ki,  adamcaðýz belki de sorduðuna, soracaðýna piþman oldu ve baþka bir þey demeden çýkýp gitti. Elimde olmayarak ona kaba davrandýðýmý fark edince ardýndan çok üzüldüm. Keþke ona karþý daha saygýlý olsaydým, bana sevgi dolu yaklaþan bir tek insan o kalmýþtý, onun ne kabahati vardý. Hatta beni birkaç uyarmýþtý bile. Sinirlerim biraz yatýþýnca bende buraya nasýl geldiðimi merak ettim, fakat kime soracaktým, yanýmda kimse kalmamýþtý.

    Ýyi olduðum kanaatine varan Doktorlar son defa gelerek buradan gidebileceðimi söylediler. Öðlene doðru giymem için elbise verdiklerinde bunun anlamý çok açýktý. Buradan gitme zamaným gelmiþti. Gelen elbiseleri giydim, pijamalarýmý paket yaptým. Pantolonumun ceplerini farkýnda olmadan yokladýðýmda, cebime bir miktarda para konulduðunu gördüm. Bunlarýn nerden geldiðini sorduðumda, Düzce emniyetinden geldiðini söylediler. ‘’Amir Bey gerçekten de baba adammýþ’’ dedim, Helal olsun.

    Elbiselerimi giydikten sonra kapý önünde bekleyen askerler ve bir subayýn refakatinde dýþarý çýkýp bir arabaya bindik. Pencereleri demir parmaklýklý, arkasý geniþ ve kapalý bir arabaydý. Bu arabalardan yollarda gördüðümde içindekileri düþünür’’fare kapanýnda fareler ‘’diye söylenirdim, þimdi bu kapanda bende bir fare olmuþtum.

    Epey zaman yol aldýðýmýzda, kapalý kalmaktan sýkýldýðým an þehrin kenarýna yapýlmýþ cezaevi önündeydim. Buraya daha önce gelerek Ustamý ziyaret etmiþtim. Onun içeride kalmasýna çok üzülmüþ, Allah yardým etsin demiþtim. Þimdi kendim için Allah’a yalvarýyordum. ‘’Allah’ým bana sabýr ver.’’ Özgürlüðüm, hürriyetim dýþarýda kalacak

ben içeri gireceðim. Duyduðum kin ve nefret yüzünden çok da üzülmüyordum. Dýþarýda beni bekleyen mi vardý? Yaþadýðým her an, beni belki baþka bir bela bulacaktý. Ne olurdu hep küçük bir çocuk kalsaydým, büyümek bana hiç yaramamýþtý.

    Ýçeri girmiþ birkaç iþlemin yapýlmasýný bekliyor, bu arada saða sola bakýyorum. Tarih 11 Haziran 1971. Cezaevinin büyük ve heybetli bir yapýsý vardý. Dýþarýda silahlý askerler dolaþýrken içeride gardiyanlar vardý ve canýmýz artýk bu adamlara teslimdi. Acaba Ustam hala burada mý, yoksa gitmiþ miydi? Diye meraklandým. Kim bilir beklide karþýlaþacaktýk. Ne de olsa uzun zamandýr beraberdik ve onunla ayrýlamýyorduk. Ýçimden gülmek geldiði an tebessüm edince, beni dikkatle izleyen gardiyanýn biri:

----Ne o çok mu hoþlandýn buradan? Hele bir içeri gir de bakalým yine gülecek misin?

    Benimle böyle garip ve alaycý konuþmasý hoþuma gitmemiþti. Ona dönerek korkunç bir bakýþla ve sertçe baðýrdým.

---Sana ne neye güldüðüm, sen iþine baksana!

    Gardiyan böyle bir cevap alacaðýný beklemediði için þaþýrmýþtý. Þaþkýnlýðý geçince bana dönerek:

---Hele içeri gir de sonra konuþ bakalým.

    Umurumda bile deðildi. Yaþadýðým bu olaylardan sonra, Hikmet artýk mazlum, sevgi dolu, merhametli deðildi. Ýçinde bir canavarýn ruhu büyümeye baþlamýþtý. Ýþlemlerin ardýndan beni gideceðim yere götürürken ben hala etrafý seyretmekte, nasýl bir yerde kalacaðýmý inceliyorum, doðrusu içimde en ufak bir korku yoktu. Tek üzüntüm, çok sevdiðim özgürlük aþkým burada olmayacaktý. Ben içeri girerken o dýþarýda kalmýþ, sabýrla beni bekleyecekti.