Hücrede geçen üç günümü düþünmekle ve olduðum yerde hareket ederek tamamladým. Üçüncü günün sonunda koðuþuma geldim. Ýçeridekiler bana geçmiþ olsun derken yüzlerinde bir gülümseme vardý. Benim için baþköþede en iyi yataðý hazýrlamýþlar, oraya oturmamý istediler. Nedenini sorunca da, Düzce’li Dursun atýlarak:

---Tufan Aða artýk bu koðuþa dönmeyecekmiþ, bizde toplanýp senin koðuþ aðasý olmana karar verdik.  Bundan sonra bu koðuþun aðasý sensin. Hikmet Aða oldun aslaným, nasýl beðendin mi?

    Deyince iyice þaþýrmýþtým. Benim yaþýmda ki birine bu kadar itibar etmelerinin nedeni neydi? Yoksa yýllardýr canlarýný yakan insandan kurtardým diye minnet mi duymuþlardý? Aslýnda koðuþ aðasý olmak hoþuma da gitmedi deðil, hiç olmazsa buradaki garibanlarý koruyup kollardým.

---Dursun Abi, bak ben bu iþlerden anlamam, madem beni koðuþ aðasý yaptýnýz, ben de seni yardýmcým yapýyorum, iþleri idare et ama asla haksýzlýk yapma. Bak sonra aramýz açýlýr, deyince Dursun Abi:

---O nasýl söz aslaným, beni hala tanýmadýn mý?

---Tamam Abi, tamam alýnma.

    Böylece bu yaþta bir de koðuþ aðalýðým baþladý. Ne olmadýk iþlerdi, Allah’ým. Benim gibi kendi halinde ele avuca gelmez bir çocuk beþ altý ay içinde ne çabuk büyümüþ, insanlarý yönetmeye kalkmýþtý. ‘’Yeni Dünyana hoþ geldin Hikmet Aða’’ diye içimden söylenirken bir yandan da hala bir yerlerimde derin bir acý tütüp duruyordu.

    Mahkeme günüm gelince akþam vakti mahkemeye gideceklerin isimleri okundu. Bende yine akþamdan hazýrlanmýþ yarýný bekliyorum. Bu mahkeme ile karar sonuçlanýr gibi geliyordu. Her þey açýk olduðu gibi karþý taraftan þikâyetçi bile yoktu.

    Ertesi gün diðer mahkumlarla beraber Adliyeye varmýþ mahkeme saatimi bekliyordum. Ýçimde garip duygular, hüzünler, kýrgýnlýklar, eskisi kadar olmasa da heyecanlar birbirine karýþýyordu. Mahkeme saatim gelince Mahkeme salonuna alýndým. Etrafýma þöyle bir baktým, babamý göremedim, koridorlarda da yoktu. Demek ki benimle ilgili nelerin olup bittiðini öðrenmeye gerek duymamýþtý. Belki bana olan kýzgýnlýðý hala devam ediyordu. Ya Mine!  O da son anda gelerek yerini almýþtý. Bana bakýp bakmadýðýný anlamak için birkaç kez baktým. Önce ki Mahkemede olduðu gibi bana hiç bakmadý. Yan taraftan olsa da dikkat ettim yüzü biraz solgun ve hayli asýktý. Bir kez olup baksa da ona olan kinimi gözlerimden okusa diye bekledim ama nafile, taþ gibi donup kalmýþtý.

    Mahkeme çok uzun sürmedi. Dini nikâhýmýzý kýyan Ýmam Efendi de gelip ifade vermiþti. Hâkimler kendi aralarýnda bir müddet konuþtuktan sonra Savcýya söz verdiler. Savcý bu sefer benim lehime konuþuyordu. Hâkimler kýsa bir ara verdikten sonra gelerek yerlerini aldýlar. Kararýn okunacaðýný söylediklerinde ayaða kalktýk. Hâkim kararý okurken pek çok bilemediðim madde saymýþ, sonunda yaþýmý, iyi halimi, nefsi müdafaayý göz önü alarak benim beþ yýl üç ay ile cezalandýrýlmama karar verildiðini açýkladý. Yýl 13 eylül1971

    Herkes sessizlik içinde kararý dinlemiþti. Hâkimler geldikleri kapýdan çýkýp gittiler, ben askerlerin arasýnda kaldým. Þöyle bir baktým, beni savunan avukatýn yüzü gülüyor, Mine ise çoktan çýkýp gitmiþti. Ne olurdu, onunla bir kez karþý karþýya gelebilseydim.

    Akþam koðuþa döndüðümde aldýðým cezayý duyan mahkumlar beni tebrik ettiler. Onlar için bu ceza çok deðildi ama ya benim için? Aslýnda cezanýn çok veya az olmasý umurumda deðildi. Mahkeme sonunu da pek merak etmemiþtim. Bana en büyük cezayý Mine kesmiþti bile.

    Mahkeme derdi bitmiþ, kendi halimde sakinlik içinde günler gelip geçerken, bir gün ziyaretçin var dediler. Gardiyan beni alýp ziyaret odasýna götürdü. Küçük bir odada beklemeye baþladým. Yüz yüze görüþme yapacaðýmý anlamýþtým, duyduðum kadarýyla yüz yüze görüþmeler bayramlar dýþýnda olmazdý, hadi hayýrlýsý demiþtim. Kapý açýldýðýnda karþýmda Ahmet Dedemle, Ebemi gördüðüm an, þaþkýnlýk içinde olduðum yerde kaldým. Bu yaþlý halleriyle onca yolu aþarak buralara gelmiþlerdi. Þaþkýnlýðým geçince kalkýp doya doya ellerinden öptüm. Ebem benim yüzümü gözümü öpüyor, doyasýya kokluyordu. Sevgi dolu bu insanlar gözleri yaþlarla dolmuþ halde karþýma oturdular.

---Hoþ geldiniz. Bu kadar yolu zahmet ederek geldiniz Dede? Benim için deðer miydi?

---O nasýl söz oðlum, evladým, sen bizim canýmýzsýn, kanýmýzsýn bunu bilmiyor musun? Merak etme olanlarýn hepsini öðrendik, senin kötü bir þey yapmadýðýný biliyoruz.

    Bir þey diyemedim, ama Ebem hala içten içe aðlýyordu. Dedem:

---Niye aðlýyon Haným? Demedim mi oðlumuz iyidir, bak aslan gibi maþallah. O kendini korumasýný bilir, o annesinin oðlu, bunu unutma?

    Duyduklarým karþýsýnda hayretler içinde kaldým. Dedem beni ne iyi tanýmýþ, bana nasýlda güveniyordu. Onlarýn bu sevgi ve asil davranýþlarý beni çok mutlu etmiþ, derinden duygulandýrmýþtý. Ama her nedense hastaneden çýktýðýmdan beri aðlayamýyor, gözlerimde yaþ bile olmuyordu. Þimdide aynýsý olmuþ, ebemin yaþlý gözlerine bakarken ben çok sakin bir þekilde karþýlarýnda oturmuþ onlara bakýyordum. Ebemin bana manalý manalý bakýþlarýnýn anlamýný anlamýþ, haklý çýkmasýndan utanmýþtým. Fakat bu bakýþlardaki gizli sýrrý Dedem anlamamýþtý. Demek ki dedim içimden Ebem benimle konuþtuklarýný Dedemden saklamýþtý.

    Dedemlerle uzun bir süre sohbet ettik. Bana köyden gelirken biraz yiyecek getirmiþler, onlarý verdiler. Ayrýca Dedem elime bir miktarda para sýkýþtýrýnca almak istemedim. Dedem:

---Al oðlum, buralar parasýz olmaz, dýþarýda para bulunur, sen burada nasýl bulacaksýn?

    Dedemlerle sarmaþ dolaþ olarak ayrýlýrken:

---Beni merak etmeyin, ben kendime bakarým, büyüdüm artýk, hem de çok çabuk.

    Onlarýn geliþi benim için iyi olmuþ fakat maddi durumlarý çok da iyi olmayan bu insanlarýn bunca masraf ederek buralara gelmelerine üzülmüþtüm. Hayatta beni en içten seven bu insanlara karþý son derece mahcup olmuþtum. Ancak onlar yine de beni suçlamamýþlar, olaylarý normal olarak karþýlamýþlardý. Ýþte dedim’’Büyük insan olmanýn fazileti parayla olmuyor aslaným, bunu asla aklýndan çýkarma’’

    Koðuþum oldukça sakin, düzen içinde, burada yaþayanlarla beraber kavga dövüþ olmadan yaþayýp gidiyoruz. Zamaným gazete okumakla ve radyo dinlemekle geçiyordu. Koðuþumuz hapishanenin en sakin ve temiz koðuþu olmuþtu. Bu sakin günlerimiz aksi ve düzensiz bir mahkumun koðuþa gelmesine kadar sürdü.

    Otuz yaþlarýnda bir mahkum adam dövme, haraç alma gibi nedenlerden tutuklanmýþ bizim koðuþa verilmiþti. Kendisine hoþ geldin denilmiþ ve iyi karþýlanmýþtý. Çok ters ve aksi biriydi. Doðru düzgün iþ yapmaz sürekli itiraz ederdi. Bir gün ben dýþarý çýktýðýmda Dursun Abiyle tartýþarak iþi kavgaya dökmüþ, kavga sýrasýnda Abimin yüzünde bir yara açmýþtý. Önemli olmasa da adamcaðýzýn çok üzüldüðü halinden belliydi.

    Koðuþa döndüðümde olayý öðrenince caným sýkýldý. Dursun Abim yanýma gelerek olaya karýþmamý istemedi ve bu konuda benden söz aldý. Biraz bekleyelim diyordu. Aradan bir zaman daha geçmiþ bizim yaramaz mahkum kendisine bir þey denilmediðinden cesaret almýþ olacak ki, yine bir yemek vakti yemek yapan arkadaþa çýkýþýp efelendi, hakarete baþladý. Ýçimden zamaný geldi dedim,’’ iþ sana düþtü aslaným.’’

    Yavaþça ayaða kalkarak yanýna geldim. Sýrtýndan tuttuðum gibi havaya kaldýrýp karþýdaki duvara yapýþtýrdým. Aðzý burnu kan içinde kalmýþ bir þeyler söyleniyordu. Bir parça ekmeði alýp aðzýna týktýktan sonra iki arkadaþla birlikte aðzýný burnunu yýkamaya gönderdim. Az sonra içeri geldiklerinde sofraya oturttum. Eline kaþýðý verip beðenmediði yemekten üç dört tabak yedirdim. Nerdeyse öðürüyordu. Ardýndan bir sürahi su içirip beklemesini söyledim. Ýçerideki mahkumlar bu durum karþýsýnda gülmeye baþladýlar. Zavallý adam bir garip oldu, gözleri büyüdü, karný iyice þiþti. Karþýsýna geçip:

---Nasýl güzel yemekmiþ deðil mi? Bak hepsini yedin.

    Bir þey diyemiyordu. Benim bu þekilde davranacaðýmý beklememiþ, hayli þaþýrmýþtý. Yalvaran gözlerle bana bakarken:

---Bu koðuþta yaþamak istiyorsan kuzu olacaksýn tamam mý?

---Abi kurbanýn olayým tamam, ne dersen tamam.

Bu olaydan sonra adamcaðýz gerçekten kuzu olmuþtu.

    Zaman geçtikçe, yaþadýðým acý olaylarýn bana verdiði kin ve nefret dalgasý külleniyor ve ben yeni hayatýma alýþýyordum. Ýçimde büyüyen canavar ruhumun giderek kaybolmaya baþladýðýnýn farkýndaydým.

    Böylece geçmiþi fazla düþünmeden devam eden yaþantým, buraya geliþimin ikinci yýlýný yeni geçmiþti ki tekrar deðiþmiþ, geçmiþimle ilgilenmeye baþlamýþtým. Bu zaman içinde memleketten gelenim olmamýþ, kendi hayatýmla baþ baþa kalmýþtým. Arada bir Ahmet Dedemin mektubu ve gönderdiði para ile memleketten haber alýyordum.

    Bir gün öðlen sonu gardiyan geldi, bir ziyaretçimin olduðunu söyleyerek beni yanýna alýp, daha önce Müdürün olduðu kata çýkarttý. Ellerimde kelepçe yoktu. Ýyide burada ziyaretçi kabul edilmezdi ki. Ziyarete gelenin kim olduðunu merak etmeye baþladým. Gardiyan beni doðrudan Müdür Beyin odasýna götürdü, kapýyý vurdu ve bana dönerek:

---Ýçeri gir.

    Ýçeri girdiðimde þaþýrmadým desem yalan olacak, olduðum yerde donup kaldým. Karþýmda Düzce ilçe Emniyet Amiri vardý. Bana elbise ve para gönderen baba adam.

---Amir Beyim, sensin ha!

---Niye þaþýrdýn evlat, seni unuttum mu sandýn?

---Ne bileyim, hiç beklemiyordum.

Uzanarak elini öptüm, karþýsýna oturmamý istedi. Bu arada Hapishane Müdürü iþim var bahanesi ile dýþarý çýkarak bizi yalnýz býraktý.

---Çok sevindim Amir Beyim, Bana yaptýklarýna bile teþekkür edemedim. Gönderdiðin elbiseler ve para çok makbule geçti, iyiliðini unutamam.

---Önemli deðil oðlum. Bizim haksýz yere sana yaptýklarýmýzdan sonra bunlar önemli mi? Bak Ýstanbul’da ki operasyon sonucu beni terfi de ettirdiler. Sayende oldu, bunu bilmelisin. Mahkemen bittiðinden beri seni uzaktan izledim, devamlý olarak Müdür Bey den haberini aldým. Ýlk günlerin hayli zor geçtiðini, zaman içinde buraya alýþtýkça kiþiliðinin ortaya çýktýðýný Müdür Bey uzun uzun bahsetti. Ben de bu arada sana zaman zaman bir miktar para göndermeyi ihmal etmedim. Buralarda parasýz kalmak çok zordur. Senin gibi bir delikanlýya helal olsun Hikmet.

---Çok çok teþekkür ederim Abi, para bana veriliyordu da nereden geldiði söylenmiyordu, demek ki beni hiç yalnýz býrakmadýn, Allah razý olsun.

---Abi buranýn müdürü geldiðimden beri beni çok kolladý, korudu, bu iþle senin bir ilgin var mý?

---Evet Hikmet, sen buraya gelince kendisini ziyaret ederek sana sahip çýkmasýný istediðimde beni anlayýþla karþýladý. Müdür çok iyi bir insandýr ve insanlarý çok iyi tanýr. Kýsa sürede senin iyi biri olduðunu anlamýþ bile.

---Abi Allah aþkýna bana neden bu kadar yakýnlýk duyuyorsun, hele bir söyle?

Biraz düþündü, galiba zor bir soru sormuþtum.

---Bak Hikmet, karakolda seni sýkýþtýrdýktan sonra Cemal Amcan senin annenin olmadýðýný, ayrýca çok dürüst bir çocuk olduðunu söylediði zaman çok duygulanmýþ, sana yardýma karar vermiþtim. Biliyor musun benimde annem yoktu ve annemi bilmeden, ana sevgisi tatmadan büyüdüm. Annesizliðin ne olduðunu ben de çok iyi bilirim. Annen olmamasýna raðmen iyi ve dürüst bir insan olmuþsun. Ýþte bu yüzden seni hep kollamak istedim.

---Ne diyeceðimi bilemiyorum Abi, Allah senden razý olsun. Seni hayatým boyunca unutmayacaðým, sayende burada rahat ettim. Yoksa iþim zordu.

---Biliyorum oðlum, o zamanlar çok kötü bir durumdaydýn, bu yüzden özellikle uzaktan izledim. Ha sahi, yaralandýðýn yerden Hastaneye nasýl geldiðini bilmek ister misin, yoksa duydun mu?

---Hayýr, duymadým.

---Ölen adam lokantada içerken yanýnda oturan birine abuk sabuk sözlerle bir þeyler anlatmýþ. Bu arada görevde olmayan bir bekçimiz, konuþulanlara kulak misafiri olmuþ. Adamýn birilerine kötülük edeceðini, sürekli Mine adýný söylediðini bana gelip anlattý. Þüphelenmiþtim. Sen de Mine ile yeni evlenmiþtin. Ýçime ki þüphe beni çok rahatsýz etti ve evinizi uzaktan izletmeye karar vermiþ ardýndan bir arkadaþýmla beraber sana dikkatli olmaný söylemeye geliyordum. Evin önünde geldiðimizde orada bir kalabalýk vardý. Geç kaldýk diye koþarak içeri girdiðimizde Mine kapý önünde aðlýyor, yerde biri yatýyordu. Fakat sen ortada yoktun.

    Mineye olanlarý sordum, gözyaþlarý içinde kýsaca olanlarý anlattý, lakin çok sinirliydi. Seni sordum, aþaðý doðru gittiðini söyledi. Komþulardan bazýlarý uzaktan seni görmüþler. Gittiðin yönü bize tarif ettiler, koþarak peþinden geldiðimizde sen çamurlar içinde yerde yatýyordun. Kendinde deðildin ve sürekli sayýklýyordun. Hemen arabaya alýp önce Düzce Hastanesine, ardýndan buraya getirdim.

---Sen mi getirdin?

---Evet, baþka þansým yoktu, ölmek üzereydin, yanýma bir Doktor alýp Bolu’ya getirdim. Bolu Hastanesindeki doktor tanýdýðýmdý, ona ne yap et bu çocuðu kurtar dedim.

---Demek ki o doktor bu yüzden benimle çok ilgilenmiþti.

---Evet evlat.

---Ýkinci defa hayatýmý kurtarýyorsun Abi. Bunu sana nasýl ödeyeceðim?

---Ne ödemesi oðlum, daha biz senin hakkýný tam olarak ödemedik ki.

---Abi, söyler misin Avukatý kim tuttu?

---Avukat Savcý Beyin arkadaþýymýþ, para almadan seni savundu.

---Vay anam vay, ne adammýþým ben hayret!

---Gelecekte güzel bir insan olacaksýn Hikmet, bunu bilesin. Yeter ki azimli ve gayretli ol.

    Bu arada bize çay gelmiþ içiyorduk, Amir Bey derin bir nefes aldý, arkasýndan bana dikkatlice baktý. Önemli bir þey söyleyecek gibiydi.

---Ne oldu Abi, bir þey mi var?

---Bak Hikmet, þimdi sana soru sormadan önce bir söz vermeni istiyorum. Yakýnda af var diyorlar, zaten cezanda azaldý.

---Ne sözü Abi?

---Dýþarý çýkýnca Mine’ye bir kötülük yapmayacaðýna, ona dokunmayacaðýna, onunla

ilgilenmeyeceðine söz ver.

    Arkama yaslanýrken önemli þeyler konuþacaðýmýzý anlamýþtým. Bu kez onu dinleyecek, istemediði bir þeyi yapmayacaktým.

----Söz Amir Bey, bu defa seni dinleyeceðim.

---O zaman önce birinci meseleyi konuþalým. Mine ölen adamý tanýdýðýný sana hiç ima eti mi? Onun adýný hiç söyledi mi? Bak nasýl olsa adam öldü, mahkeme filan da yok, sadece aklýmda kalan sorulara cevap arýyorum ve cevabý sende. Senin bu kadar öfkenin nedeni, Mine seni intikam için mi kullandý? Yanýna hiç gelmemiþ, Mahkemede de konuþmamýþ, hani o seninle dini nikâhla evlenmiþ, karýn olmuþtu?

    Bana bu kadar iyilik yapan adamýn doðrularý bilmeye hakký var diye düþündüm. Zaten dediði gibi bilinse ne olacaktý ki?

---Evet Abi, Mine maalesef beni o adam için kullanmýþ. Kocasýný onun öldürdüðünü tahmin ediyormuþ. Adam ona çok asýlmýþ, olmayýnca kocasýný öldürmüþ. Ben kavga sýrasýnda katilin o adam olduðunu anladým, öncesini biliyordum.

---Sen mahkemede bundan hiç bahsetmedin. Mine’yi mi korudun?

---Hayýr, oðlunu.

Amir Bey galiba benim ne niyetle bunlarý mahkemede anlatmadýðýmý þimdi anlamýþtý. Demek ki kafasýna bir þeyler takýlmýþ ama çözememiþti.

---Sana yardým ettiðim için þu an ne kadar mutlu olduðumu anlatamam evlat. Sen daha çocukken, bir baþka çocuðu düþünecek kadar yiðit bir insansýn. Seni tanýdýðýma çok mutluyum.