Nihayet demir kapýlarýn ardýndaki kalacaðým yere geldim. Son kapý açýlýnca içeriye girdim. Gardiyanýn biri bana dönerek:

---Allah kurtarsýn.

Ýçeride bulunan on beþ on altý kiþi merak içinde yeni gelen bu toy delikanlýya bakýyorlardý. Onlara selam verdim, içlerinden biri ileri gelerek bana:

---Gel kardeþim, burada yatacaksýn.

    Dediði yere gelerek gösterilen yataða baktým, hiç de güzel deðildi. Aman diye düþündüm, burada iyisi mi olur. Torbamý yataðýn üstüne býrakýp yanýna oturdum. Gardiyanlar gitmiþ, içeridekiler saðda solda ikiþer üçer oturmuþ halde, sýra ile bana:

---Allah kurtarsýn, diyorlar.

    Ýçlerinde en genç ben olmalýyým diye düþündüm. Çoðu orta yaþlý, kiminin saçý sakalý birbirine karýþmýþ, kararmýþ yüzlerinde umutsuz görüntüleri ile yüzleri âþýk bakýþlarý donuktu. Yüzlerindeki bu olumsuz görüntü insaný ürkütmeye yeterdi, fakat ben þu an bunlarý düþünecek durumda deðildim. Kim bilir her birinin nasýl bir hikâyesi vardý. Oturduðum yerden hoþ geldin diyenlere cevap verirken içlerinden biri yanýma yaklaþarak:

---Bak delikanlý, burada bir koðuþ aðasý var, içerideki düzeni o saðlar. Herkes onun dediðine uyar, bizimde koðuþ aðamýz Tufan aðadýr. Burada rahat etmek istiyorsan bir dediðini iki etmemelisin, anladýn mý?

    Adamýn gösterdiði yerde oturan Tufan aðaya baktým. Göbekli, siyah kalýn býyýklý, kalýplý biriydi. Yan gözle bizlere bakýyordu.

---Tamam anladým,

Dedim ve baþýmdan savdým.

    Hikmetin sanki umurundaydý aða. Ben kendi derdime düþmüþ içimdeki kin ve nefretle baþ etmeye çalýþýyorum. Arkama yaslanýnca gözlerimi kapattým ve yaþadýklarýmý bir kez daha düþündüm. Ah! Be Mine seni ne kadar sevmiþ, kýsa süre içinde ne kadar mutlu olmuþtuk. Beni neden bilmediðim þekilde kullandýn? Bana olanlarý baþtan anlatsaydýn hem seni, hem kendimi o þerefsizden korur, böylesi ihanete düþerek üzülmezdim. Neden be Mine! Beni hiç mi sevmedin ve hep kocaný düþündün?

Ýçimde tekrarlanan kin ve nefret daðlarý yeniden depreþmeye baþlamýþtý bile.

Birden ayaða kalkarak:

----Allah seni kahretsin kadýn, seni parçalamadan buraya gelmemeliydim.

Diye baðýrdýðým an, koðuþta tüm sesler kesilmiþ, herkes dikkatle ve merakla bana bakýyordu. Tekrar yerime oturdum, diðer insanlarýn bakýþlarý arasýnda uzun süre bu halde kaldýktan sonra, tuvalete giderek elimi yüzümü yýkadým. ‘’Sabýr dedim kendime, sabýr aslaným.’’

----Burada yemek ve temizlik düzeni kurulmuþ, günler geçtikçe ben de verilen iþleri yaparak buraya alýþmaya çalýþýyorum. Ýçeri sýcak, yemekler güzeldi. Þimdilik hayatýmdan memnun gibiydim. Artýk her þeye boþ vermenin rahatlýðýnda radyo dinliyor, bulursam gazete okuyorum. Ha içerisi, ha dýþarýsý ne fark eder diyerek kendimi teselli ediyorum. Yorgan ve çarþaf için bir miktar para istediler itiraz etmeden verdim.

    Aða denilen adam biraz garipti. Ne yapýlmasýný istiyorsa yanýndaki birine söylüyor oda bizlere iletiyordu. Fakat ikinci adamý musibet, aðzý bozuk biriydi ve sürekli küfürlü konuþurdu. Tamam burasý hapishane ama bu kadarda olamazdý. Daha geleli bir hafta olmamýþ mahkemeye bile henüz çýkmamýþtým. Hýr çýkartmak istemiyor çirkin davranýþlarýna sabrediyorum. Adam bir iki kere bana da terbiyesizce konuþtu, sertçe baktýðýmý anlayýnca çekip gitti. Burada hangi suçtan bulunduðumu hepsi biliyordu. On sekiz yaþýma gireli dört ay olmuþtu. Bu yaþta birinin cinayet iþlemesi büyük bir olaydý. O nedenle bana fazla yaklaþmak istemiyordu.

    Mahkumlardan biri Düzceliydi. Benimde oradan geldiðimi duyunca bana yaklaþarak dostça konuþuyor, arkadaþ olmak istiyordu. Ben de onun bu yakýnlaþmasýna itiraz etmedim, çünkü burada yalnýz kalmak oldukça zordu. Kýsa süre içinde aramýzda güzel bir dostluk baþladý. Bana, Düzce’de yaptýðým cinayeti duyduðunu anlattý. Ölen adamýn kötü bir insan olduðunu, orada hiç sevilmediðini, ölünce ardýndan kimsenin acýmadýðýný uzun uzun anlattý. Birbirimize yakýn olmak onunda hoþuna gitmiþ, yalnýzlýðýný paylaþtýðý için mutluydu, belki de benden önce samimi bir arkadaþý olmamýþtý.

    Günlerim, özgürlükten yoksun bir halde çok sýkýlmama raðmen sakin bir halde geçiyor, koðuþ radyosundan haber, türkü dinliyorum. Zaman zaman havalandýrmaya çýktýðýmýzda Ustamýn adýný soruyor, belki hala buradadýr diye onu arýyordum.  Bir gün yine havalandýrmaya çýktýðýmýzda yan koðuþtan birinin ustamla ilgili bana söyleyecekleri olduðunu ve yanýna gitmemi söylediler. O tarafa gittim, oturduk.

---Cemal amcan yirmi gün önce Samsun cezaevine nakledilmiþ, kendi isteði ile.

Duyduklarýma üzülmüþtüm. Adama dönerek:

---Onun adýna çok sevinirken, kendi adýma da üzüldüm. Belki onu burada bulur dertleþiriz diye umutlanmýþtým.

Ustam memlekete yakýn bir yere gittiðine göre ailesi ona sahip çýkmýþ olmalý. Belki de sýk sýk ziyaretlerine giderek onunla görüþüyorlardý. Ustamýn ilgilenecek birileri vardý arkasýnda, ya benim?

    Düzenli týraþ olmakta ve temiz giyinmekteyim. Gençtim, yakýþýklýydým, oldukça parlak biriydim. Buralarda böyle bakýmlý ve temiz olmanýn hiç de iyi bir þey olmadýðýný, yaþadýðým bir olay bana çok iyi anlatmýþtý. Genellikle geceleri tuvalete yalnýz gitmemeye çalýþýrdým. Düzceli arkadaþým bana bu konuda sýký sýký tembih etmiþti. Huzursuz olduðum, uyuyamadýðým bir gece yalnýz baþýma koðuþun tuvaletine gittim. Arkamdan birinin yavaþça beni izlediðini fark edip dikkatli olmaya baþladým. Adam yanýma yaklaþarak beni çok parlak bulduðunu ve buralarda da kadýn olmadýðý için uzun zamandýr cinsel iliþkide bulunmadýðýný ima ederek çirkin bir teklifle karþýmda durdu, ardýndan birde tehdit etti. Buraya geleli henüz bir ay kadar bile ancak olmuþ, karþýmdaki namussuz adam bana neler diyordu? Kafasýndan tuttuðum gibi bacak arasýna öyle bir tekme attým ki, böðürtüsünü diðer koðuþlar bile duymuþlar. Baðýrtýyý duyan arkadaþlarý koþarak onu elimden aldýklarý sýrada kocaman yumruðumu suratýnýn ortasýna öyle bir vurdum ki, yüzünü, gözünü kan içinde býraktým. Arkadaþlarý bana saldýrmak istediklerinde haykýrarak:

----Allah demem hepinizi doðrarým,

Diye baðýrýnca hayli korkmuþ olmalýlar ki çekilip gittiler.

    Yataðýma oturduðum zaman bu çirkinliði düþündüm. ‘’Allah’ým hayatta daha neler görecektim. Buralar bana göre deðil, nasýl alýþacaðým bu cehenneme’’ diyerek uzun zaman kendimi toparlayamadým. Bir taraftan da içimdeki nefreti bir an olsun kustuðum için garip bir huzur duyduðumu fark edince, kendi halime þaþýrmýþtým.

    Hýrpaladýðým adam bayaðý kötü olunca hastaneye kaldýrmýþlar. Haber çabucak yayýlmýþ, koðuþta herkes bana farklý gözle bakýyordu. Kimi acýmakta, kimi korkmakta, kimide kin duymaktaydý.

Derken bir müddet sonra koðuþun kapýsý açýldý, gardiyanýn biri benim ismimi söyleyerek gelmemi istedi. Bir þeyler olduðunu anlasam da sonuçlarýna katlanacaktým, sakin bir halde gardiyanýn peþine takýldým. O önde bende arkada diðer gardiyanlarýn arasýndan geçerek Cezaevi müdürü yazan odaya vardýk. Gardiyan kapýyý çaldý ve bekledi. Ýçeriden ses gelince benimle beraber odaya girdi, ardýndan içerideki adamýn isteðine uyarak dýþarý çýktý.

    Ýçeride ayakta bekleyen iri yarý temiz giyimli ve müdür olduðu kapýsýnda yazan adamla baþ baþa kaldým. Dikkatle bana bakarak:

---Hoþ geldin,

Dedi.

---Saðolun

---Neden geldiðini biliyor musun?

---Hayýr.

---Koðuþta bir þeyler olmuþ.

---Evet.

---Neden adama vurdun, neredeyse ölecekti.

---Nedenini söylemedi mi p……nk.

--- Doðru konuþ, burasý neresi?  O konuþamadý ki.

---Gebersin it oðlu it.

---Hala nedenini söylemedin?

---Söylenecek þey deðil ki, namussuz adamým yapmak istediði.

    Müdür korkunç bir hýrsla söylediklerimden olayý anlamýþtý. Kolay mý cezaevi müdürüydü.

---Bak oðlum, buralar dýþarýya benzemez, burada her türlü adam bulunur. Daha mahkemen bile olmadý, akýllý ol kimseye bulaþma.

Bir an tepem attý sesimi yükselterek:

----Müdür Bey! Müdür Bey! Sesimi çýkartmayýp adama karýlýk mý yapacaktým?

Müdür bir an dondu kaldý. Beklemediði seste ve hiddetle seslenmiþtim.

----Seni anladým oðlum, sende kendine bu kadar çeki düzen verme, býrak sakalýn býyýðýn çýksýn, neyine lazým. Genç, parlak, yakýþýklýsýn, bu gibi adamlara kadýn erkek fark etmez, dalgýn bir anýnda üzerine çullanýrlar. Þimdi onun arkadaþlarý sana diþ bileyecekler, istersen koðuþunu deðiþtireyim.

    Biraz düþündüm, amannn….. dedim, ha orasý, ha burasý ne fark eder.

----Þimdilik gerek yok Müdür Bey, önemli bir þey olursa haber veririm, ilginize çok teþekkür ederim.

Uzandým elini öptüm, son sözlerim ve bu hareketim çok hoþuna gitmiþ olmalý ki, beni güler yüzle uðurladý.

    Koðuþa geldiðim zaman bana ceza verilmediðini anlayan koðuþtakiler þaþýrmýþ, olaný biteni anlamaya çalýþýyorlardý. Koðuþ aðasý bir adamýný kaybetmiþ olmalý ki bana ters ters bakýyordu. Kalkýp haddini vereyim dedim, ama þimdi zamaný deðildi, daha az önce Müdür dikkatli ol demiþti. Ölmekten korkan biri deðildim. Kalleþliði sevmiyor, pisipisine ölmek istemiyordum. Ýçimde ki kin ve nefretin beni tutulamaz bir canavara dönüþtürdüðünü fark ediyordum. Kötü insanlara karþý, hele düzenbaz ve insanlarý kullananlara karþý nefretimi kontrol edemeyecek haldeydim.

    Kolay deðil, daha hayatýnýn baharýnda dünyayý tanýmadan neler yaþamýþ nasýl kandýrýlmýþtým. Yaþadýklarýmýn sonucu ortada, meyvesi bendim.

Aradan birkaç gün geçmiþti ki, bir gardiyan kapýyý açarak içeri girdi ve bana seslenerek ziyaretçimin olduðunu söyledi. Ziyaret günü deðildi, benimle görüþmek isteyen kiþi önemli biri olmalý diye düþündüm acaba kimdi? Merakla gardiyanýn arkasýndan yürüdüm, ziyaretçilerin geldiði odalardan farklý bir odaya alýndým. Burasý çok temiz, düzenli ve bir görevlinin odasý gibiydi. Buna raðmen içeride kimse yoktu. Gardiyan beklememi söyledi, bekledim. Bir müddet sonra odaya Devlet hastanesinde tanýþtýðým Doktor Haným ve Müdür Bey içeri girdiler. Gelenleri gördüðümde çok þaþýrmýþtým. Bana, seni ziyarete geleceðim demiþti ama pek de inanmamýþ, hatta unutmuþtum. Ama Doktor beni unutmamýþ, verdiði sözü yerine getirmiþti. Doktor Haným sevgi dolu bakýþlarla bana baktý:

---Merhaba Hikmet,

---Teþekkür ederim Doktor ablam, hoþ geldiniz.

Diyerek ayaða kalktým. Müdür Bey ve gardiyan Doktordan izin alarak dýþarý çýktýklarýnda Doktor Ablamla baþ baþa kaldýk. Ýki saate yakýn süren sohbetimiz bana çok iyi gelmiþ, içimi garip bir huzur kaplamýþtý. Pek çok öðüt verirken birkaç kitap, dergi getirmiþ, okumamý istedi. Ondan ayrýlma zamaný geldiðinde duygulanmýþtým ama eskisi gibi gözlerim nemlenmemiþti. Ýstesem de olmuyor, aðlamayý baþaramýyordum.

Hüzün, mutluluk, dostluk ve ilgi görmenin verdiði karmaþýk duygularla koðuþuma döndüðüm zaman uzun bir süre bu ziyareti ve gösterilen sevgiyi düþündüm, ‘’bana deðer miydi?’’

    Bir günün öðlen sonuydu, bir gardiyan içeri gelerek adýný okuduklarým yarýn mahkemeye çýkacak, gerekli hazýrlýklarýný yapsýnlar dediðinde, ismi okunanlarýn arasýnda ben de vardým. Garip bir hüzün içinde oraya gitmek içimden gelmiyordu. Mine ile karþýlaþma ihtimali nedense beni rahatsýz etti. Adýný andýkça bile geriliyor, bunalýyorum ama neticede gidecektim. Akþamdan yýkanýp birkaç gündür kesmediðim sakalýmý kesip saçýmý taradým.

    Sabahleyin mahkeme bekleyen on beþ kadar mahkumla beraber cezaevi arabasýna binerek Mahkemenin yapýlacaðý Adliye binasýna gittik. Eski büyük bir binaydý. Hepimizi askerlerin arasýnda düzgün bir sýra ile binaya girerek büyükçe bir odaya konulduk.

     Mahkeme sýrasý gelen mahkumlar içeri alýnýyor, bizler bir odada bekliyoruz. Sonra sýranýn bana geldiðini duyunca, askerlerle beraber mahkeme salona doðru ilerlemeye baþladým. Bir an karþýmda babamý gördüm, garip bir ifade ile bana bakýyordu. Konuþmaya fýrsat bulamadan Mahkemenin yapýlacaðý salona alýndým. Salon Düzce’de Mahkeme olduðum salondan daha büyük, oturma yerleri fazlaydý. Karþýmýzda yüksek bir yer bulunuyordu. Askerlerin arasýnda tahta oturaða otururken sýkýntýlýydým. Kimler gelecekti acaba diyerek merak içinde etrafa bakýndým. Ýçerisi epeyce kalabalýk olunca yavaþça arkama dönüp baktým, Babam arkada oturmuþ, boþ gözlerle bana bakýyordu. Belki çok kýzgýn, belki de çok üzüntülüydü, anlayamadým. Zaten onun duygularýný oldum olasý anlamakta hep zorlanýrdým. Dikkat ettim yan tarafýmda baþörtülü bir þekilde Mine duruyordu. Ne zaman gelmiþ, yerini almýþtý? Duruþundan tedirgin bir halde olduðunu anlamak kolaydý. Baþý önde, hep bir noktaya bakýyor, kimseyle ilgilenmiyor, benim tarafýma bile bir kere bakmýyordu. Bu nedenle bakýþlarýmýz hiç karþýlaþmadý. Þu an gözlerindeki bakýþlarý görmeyi ve ne düþündüðünü anlamayý çok isterdim. Benimle ilgilenmediðine göre galiba onun hayatýnda artýk yerim yoktu. Doðrusu fýrsatým olsaydý bana yaptýðýnýn hesabýný ondan sorar canýný yakardým ancak bu þartlarda elim kolum baðlý sadece yüreðimdeki nefretle baþ baþa kalmýþtým. Onun için görevini tamamlayan biriydim, hem de en iyisinden. Ona karþý duyduðum kin ve nefretin yanýnda þu an, ona da hak vermiyor deðildim. Kendince kocasýnýn intikamýný almýþ huzura kavuþmuþtu. Ama o, genç bir delikanlýnýn hayallerini, umutlarýný yerle bir ederek ve geride enkazýmý býrakarak, beni diri diri topraða gömmüþtü, bundan sonraki hayatýnda huzur bulabilecek miydi? Yüreðimde derin bir acý býrakan bu sorularýn cevabýný uzun yýllar sonunda bulacaktým.

    Ben bunlarý düþünürken Mübaþirin seslenmesiyle herkes ayaða kalktý, yan taraftaki kapýlar açýlarak içeriye Hakimler ve Savcý girdi. Hakimler karþýma, Savcý yan tarafa oturdu. Ben ise onlarýn tam karþýsýnda, elleri kelepçeli oturuyordum.

    Kimlik bilgileri sorulacaktý, ayaða kalkmam istendi. Hakim Bey sormaya baþladý:

---Adýn, soyadýn?

---Hikmet Çetin.

---Baba adýn?

---Hüseyin.

---Nüfus kaydýn?

---Tokat, Turhal.

---Yaþýn kaç?

---On sekiz

Kimlik sorgusu bitmiþti.

    Önce savcý söz alarak olayý anlattý ardýndan, benim suçlu olduðumu ve tahammüden adam öldürmekle cezalandýrýlmam gerektiðini söyledi. ‘’Aklýmdan, bu tahammüden de ne demek ki’’ diye söylendim durdum. Sonra Hakim bana dönerek:

---Olayý birde sen anlat bakalým.

    Ben söz alarak olayý hiç eksik veya fazlalýk katmadan olduðu gibi anlattým. Sadece Mine’nin ölen adamla ilgili söylediklerini anlatmadým. Neden bilmiyorum bilinsin istemedim. Anlatýrsam, Mine’de iþin içine girer, belki oda tutuklanýrdý, o zaman ya oðlu ne olacaktý? Aman dedim orasý da kalsýn, o beni çok kötü kullanmýþtý ama ben aynýsýný yapamadým, o kýsýmlarý sakladým.

    Hakim bana dönerek:

---Orada ne iþin vardý?