Okul yýllarýndan beri yakýnýnda bulunan hiçbir genç kýza yakýn ilgi duymamýþ, o her an yüreðini yakacak birini arar gibi bekliyor, tüm gücünü iþine veriyordu. Duygusal ve içli bir yapýsý vardý. Babasýný beþ yýl önce bir trafik kazasýnda kaybedince çok üzülmüþ, tüm sevgisini ve geleceðini annesine yöneltmiþti. Ýki ablasý, iþ hayatýna atýldýktan sonra evlenerek kendilerine yeni birer yuva kurduklarýnda, ana oðul birbirlerine daha sýký baðlanmýþlardý. Annesinin bir dediðini iki etmiyor, onu incitmemek için elinden geleni yapmaya çalýþýyordu. Annesi tam bir Anadolu kadýný, lafýný bilen, açýk sözlü ve ileri görüþlü birisiydi. Belki de Turgay’ý annesinin bu özellikleri çok daha fazla etkiliyordu. Az önce annesinin sözlerine hak vermiyor deðildi, ama sanki uzun yýllardýr beklediði o yüz, hastanede karþýsýna çýkmýþtý. Günlerdir aklýndan gitmeyen Doktor, ona bir kez olsun bakmamýþ, o da bir hayli üzüntü içinde odasýna kapanarak duygularýyla baþ baþa kalmýþtý. Annesi oðlundaki bu deðiþimi daha ilk günden fark etmiþ, geliþmeleri merakla izleme baþlamýþtý. Ancak sonunda dayanamayýp yakýþýklý oðluna bir kez bile bakmayan Doktora çýkýþmaya karar vermiþti.

    Hastaneden ayrýlma zamaný geldiðinde Doktor yanlarýna gelerek:

---Geçmiþ olsun efendim, oldukça iyi durumdasýnýz, tedavinizin devamýný evde yapabilirsiniz. Ben gerekli ilaçlarý buraya yazdým.

    Hafize Haným, oðlunun Doktora olan ilgisine ve Doktorun ilgisizliðine çýkýþma anýnýn geldiðine karar vermiþti.

---Doktorluðunuz kadar birde yüzünüz gülseydi bari, geldiðimizden beri bir kere gülümsediðinizi görmedim Doktor.

     Bu sözler üzerine oda da buz gibi bir hava esti. Kalemi cebine koyan Sevgi Doktor kendisine sitemle söylenen bu sözlerin sahibi Hafize Hanýma dönerek üzgün bir ifade ile baktý. Kadýn haklýydý, uzun zamandýr yüzü gülmeyi unutmuþ, yanaklarý biraz da solmuþtu. Mahcubiyetin verdiði üzüntü içinde baþýný kaldýrarak Hafize Hanýmýn yanýnda duran, belki de on beþ yirmi kere karþýlaþtýðý Avukat Turgay’a baktýðýnda, onu ilk kez görüyorum sanmýþtý. Kendisine büyük bir ilgi ve hayranlýkla bakan siyah gözlerle karþýlaþtýðý an, bu gözlerin içinde kendisini kayboluyorum sandý. Her yanýný bir ateþ dalgasý sararken, nefesinin tutulduðunu hissetti. Kimdi bu adam? Daha önce görmüþ müydüm diye, düþündü bir süre. Bakýþmanýn verdiði sýmsýcak duygularýn arasýnda Hafize Hanýmýn sesiyle kendine geldi.

---Hadi oðlum, zaman kaybetmeyelim.

    Ana oðul kapýdan çýkýp giderken Sevgi olduðu yerde kalmýþ, bir an ne yapacaðýný nereye gideceðini bilememiþti. Kendisine böylesi bir hayranlýkla ve içtenlikle bakan birini daha önce hiç görmemiþti. Meslek hayatýnda kendisine ilgi duyan, hatta evlenmek isteyen pek çok arkadaþý olmuþ, fakat kendisini etkileyen böylesi derin bakýþlarla daha önce hiç karþýlaþmamýþtý. Uzaktan kendine seslenen bir hemþirenin sesiyle irkildi ve kendine geldi. ‘’Sana ne oluyor kýzým, sana ne elin adamýndan’’ diyerek iþine döndü.

    Bu gün karþýlaþtýðý Hafize Hanýmýn söyledikleri kafasýný kurcalarken son zamanlarda yüzündeki karamsarlýðýn farkýndaydý. Pek çok arkadaþýný istemeden kýrmýþ, onlardan uzaklaþmýþtý. Yaþadýðý ve tüm yaþamýný etkileyen derin olaylarýn etkisinden kurtulamadýðýný biliyordu. Ama bir hastasýnýn, yüzüne açýk açýk bu durumu ifade etmesi yüreðini incitmiþti. Tedavisinde en ufak bir aksaklýk yapmamasýna raðmen o kadýn, kendisine neden böyle bir þey söylemiþti. Doðru dürüst yemek bile yemeden uzandýðý yerde yaþadýklarýný düþünürken kýsýk ýþýðýn verdiði gizemli odada o an bu gün kendisine bakan siyah gözleri gördü. Hayal mi görüyorum diyerek yattýðý yerden doðruldu, þöyle bir elini yüzünü oðuþturdu. Durup dururken bu adamý hatýrlamak, bakýþlarýný yüreðinde hissetmek, elinde olmayarak heyecanlanmak neyin nesi diye söylendi. Kimdi bu adam, Hafize Hanýmýn yanýnda olduðuna göre bir yakýnýydý diye düþündü. Bana ne der gibi, içine düþtüðü düþüncelerden kurtulmak için ýþýðý yakarak eline bir dergi alýp okumaya baþladý. Bir süre sonra istemeden okumayý býrakýp, bu gün karþýlaþtýðý kiþiyi düþünmeye baþladýðý an, kendine kýzarak elindeki dergiyi kýzgýnlýkla yere fýrlattý ve bütün bir günün yorgunluðunun etkisi ile yataðýna uzandý.

    Aradan birkaç gün geçtiðinde Sevgi Doktor, oh be boþuna kendi kendime kýzýp durmuþum, iþte geçip gitti ve unutuldu, demek ki bir anlýk bir bakýþmaydý. Ama bu bakýþmanýn kendini neden bu kadar etkilendiðine bir anlam verememiþti. Gerçek hiçte Sevgi’nin dediði gibi deðildi. Avukat Turgay annesinin bütün uyarýlarýna raðmen genç kadýný düþünmekten, uzaktan izlemekten vazgeçmemiþ, onunla tekrar konuþmanýn hesaplarýný yapmakla meþguldü.

   Bu bakýþmanýn sonrasýnda geçen beþinci günün akþamý, iþ çýkýþý hastane bahçesine çýkan Sevgi, kendisine ismiyle seslenen bir ses duyduðunda olduðu yerde kaldý. Bu ses, ruhunu okþar gibi huzur dolu bir sesti, bir an etkisinde kalarak dönüp bakamadý. Ayný ses:

---Sevgi Haným, bir dakika,

Diye tekrarlanan sesi yeniden duyduðunda yavaþça sese doðru yöneldi, iþte o an þaþkýnlýk içinde ne yapacaðýný, ne söyleyeceðini bilemedi. Birkaç gün önce karþýlaþtýðý o siyah gözler büyük bir sevgi ile kendisine bakýyordu. Elinde olmadan o gözlere baktýðýnda, üzerine sýcak sular dökülmüþ gibi terlediðini hissetti. Gözlerini o gözlerden alamýyor, sessiz bir halde olduðu yerde duruyordu. Turgay yanýna yaklaþýp elini uzattýðý zaman ancak kendine gelmiþti. Uzanan eli tuttu ve:

---Buyurun Beyefendi, Hafize Hanýma bir þey mi oldu?

Karþýsýnda o derin ve etkileyici bakýþlarda baþka anlamlar vardý, zeki kýz bu bakýþlarýn manasýný anlamak istemedi.

---Hayýr Doktor Haným, annem gayet saðlýklý, ben sizin için buradayým.

Sevgi ýlýk bir meltem rüzgarýnýn okþayan esintisi gibi kendisine söylenen bu sözlerin ardýndan yere düþeceðini sandý. O kadar güçlü ve duygularýný kontrol eden biri olmasýna raðmen, þu an tarif edemediði bir boþluk içinde kuru bir dal gibi sallandýðýný hissedince, hemen kendini toparlamaya çalýþtý.

---Benim için gelmenizin nedenini anlamadým!

---Sevgi Haným, vaktiniz varsa sizinle yarým saat bir yerde oturup konuþmak isterim, mümkünse tabii.

Baþka biri olsa, o an reddeder, yoluna çeker giderdi. Ama kendisini etkileyen o bakýþlarýn verdiði duygusal depremlerin altýnda kalmýþ gibi kendisine yöneltilen teklife hayýr diyemedi.

---Tamam, ama sadece yarým saat.

Turga’ýn yüzünde oluþan mutluluk tablosunu gördüðü an, çok önemli konularla karþýlaþacaðýný anlamasý hiçte zor deðildi.

    Kýzýlay’da bir kafenin sakin bir köþesinde karþýlýklý oturduklarý zaman, Sevgi karþýsýnda kendisini süzen, büyük bir hayranlýkla bakan gözleri, yüzü uzun uzun inceledi. Zeytin siyahý güzel gözlerin derinliklerinde, büyük bir sevginin izlerini gördüðü an, elinde olmadan ürperdi. Tertemiz yüz hatlarý ile bütünleþen kýsa kývýrcýk siyah saçlarý, biçimli dudaklarý ile bu adam, insana güven veren bir kiþilik sergiliyordu.

    Garsonun getirdiði kahvelerle, daldýðý düþüncelerden ayýlarak, buraya neden geldiðini bilmek ister gibi:

---Buyurun Beyefendi, konuþmak istediðiniz konu nedir?

Sesi biraz gür ve yüksek tonda çýktýðý için Turgay þöyle bir gerildi, ardýndan sakin olmaya çalýþarak:

---Sevgi Haným, hastanede sizi ilk gördüðüm andan itibaren izlemeye baþladým, hakkýnýzda azda olsa bilgi topladým. Bekar olduðunuzu, hayatýnýzda kimsenin olmadýðýný, uzun süredir oldukça sinirli ve asabi davranýþlar sergilediðinizi öðrendim. Ýsmim Turgay, Ankara’da kendi avukatlýk büromda çalýþýyorum. Hafize Haným annemdir. Babam beþ yýl önce rahmetli oldu, birlikte yaþýyoruz. Ankara’da yaþayan evli, iki ablam var ve Devlet memuru olarak çalýþýyorlar. Sizinle ilgilenmemin sebebi, sizi hastanede gördüðüm ilk andan itibaren, sizi düþünmekten kendimi alamýyorum. Bu nedenle annemin tedavisi sýrasýnda sürekli olarak sizi izledim, bir an bakýþlarýnýzý yakalamak için uðraþtým, o son gün ilk kez gözlerinize bakabildim. Annem size karþý bende oluþan bu deðiþikliði fark etti ve ‘’Aman oðlum sakýn bu kýza aþýk filan olma, yüzü pek asýk bu kýzýn’’ diyerek beni engellemek istedi. Baþaramayacaðýný biliyordu ve günler geçtikçe size olan ilgimin derin bir aþka dönüþtüðünü fark ediyordu. Annem aþka inanan bir kadýn, lakin büyük aþklarýn çilesini zor olduðunu her defasýnda tekrarlamaktan geri durmadý.

    Doktor Haným, kýsaca þunu söylemeliyim, size karþý içimde derin bir aþkýn büyümeye baþladýðýný biliniz, sizi daha yakýndan tanýmak istiyorum.

    Sevgi duyduklarý karþýsýnda ne yapacaðýný bilemiyor, ne cevap vermesi gerektiðini bulamýyordu. Karþýsýnda kendisine aþýk bir adam vardý ve ondan bir cevap bekliyordu. Tekrar gözlerine baktýðýnda bu gözlerin verdiði büyük bir huzuru iliklerine kadar hissettiði an kendi kendine verdiði söz aklýna geldi. Bir anda ayaða kalkarak:

---Müsaadenizle gitmem gerek, size ancak bu kadar zaman ayýrabilirim.

    Ardýna bile bakmadan koþar adýmlarla dýþarý çýkmýþ, Kurtuluþ’ta bulunan evine nasýl geldiðini bile anlamamýþtý. Evine girdiði an üzerini bile deðiþtirmeden uzandýðý kanepede yaþadýklarýný düþündü. Hayýr asla aþýk olmamalý, kendisine yaklaþan bu insana fýrsat vermemeliydi. Söz vermiþti kendine, hiç kimseye aþýk olmayacak, þayet evlenecekse bu evlilik inandýðý, güvendiði, birisi ile olacaktý. Hayatýnda aþka yer olmayacak, bu duygudan uzak kalacaktý. Kendi kendine söylenmeye baþladý’’Nereden karþýma çýktý bu adam, beni etkilemesine engel olmalý, onu görmemeliyim’’ diyerek saatlerce kendini teselli etmekle uðraþtý, yinede aklý Turgay’ýn bakýþlarýna takýlýp kaldýkça sinirleniyor, ilgisini baþka þeylere yönlendiriyordu. Ne olursa olsun o kiþiden daha fazla etkilenmeyecek, yüreðinde aþka geçit vermeyecekti.

    Ama zaman içinde iþlerin hiçte düþündüðü gibi olmadýðýný, içine düþtüðü açmazlardan anlayacaktý. Birkaç gecedir sürekli rüyasýnda kendisine bakan o siyah gözleri görüyor, onunla beraberken ne kadar huzurlu olduðunu hissediyordu. Elini tutuðu an içine dolan tarifsiz sýcaklýkla ter içinde kalarak uykulardan uyanýyor, aðlayarak:’Hayýr Sevgi, hayýr, dayan mücadele et, verdiðin sözü hatýrla’’ diyerek aðlýyordu.

    Turgay, kafede yalnýz baþýna býrakýldýðý an büyük bir hayal kýrýklýðý yaþamanýn verdiði duygusal çöküþ içinde evine geldiði zaman odasýndan çýkmamýþ, akþam yemeðini bile yememiþti. Annesi oðlunun içine düþtüðü durumu anlýyor, konuþmak istiyor, fakat Turgay içine kapanmýþ halde, annesiyle bile konuþmuyordu. Sürekli kendi kendine sorular soruyor, Sevgi’nin bir anda büyük bir korku ile kafeden çýkýp gitmesine bir anlam veremiyor, aþkýnýn karþýlýksýz kalma korkusu onu derin bir hüzün dalgasýnýn içine sürüklediðini hissediyordu. Peki ya Sevgi’nin gözlerinde bir an gördüðü o ýþýk neydi, yoksa yanýlýyor muydu? Bir þeyler yapmasý gerektiðini düþündü, hayatýný alt üst eden bu duruma uzun süre dayanamayacaktý.

    Öðlen yemeði için yemek haneye giden Sevgi, kendisine uzanan tabaðý alýrken kimin verdiðine bile bakmadan, tabaðýna konan yemekleri alarak boþ bir masaya oturdu. O da zor günler geçirmekteydi. Ýçin için büyük bir mücadele veriyor, aþka karþý direniyordu. Ýlk gördüðü andan itibaren Turgay’dan fazlasý ile etkilendiðini, günlerdir doðru düzgün uyku uyumadýðýný biliyor, bir süredir ortalarda görülmeyen Turgay’dan kurtuldum diye seviniyor, bir yandan da gözleri onu kapýlarda arýyordu. Zor bir ikilemin kýskacýnda bocalayýp duruyordu. Yemek Masasýnda bile karþýsýna oturan kiþinin kim olduðunu görecek halde deðildi. Ne yediði belli, ne yemediði, kaþýk yemeðin içinde aðýr bir balerin hareketi ile dolaþýp duruyordu.

---Afiyet olsun,

---Teþekkür ederim, size de.

Bu sözlerle cevap verdiði an, bu sesin sahibini düþündüðünde kasýlýp kaldý. Karþýsýndaki kiþinin yüzüne bile bakmaya cesareti yoktu. ‘’Allah’ým’’ dedi içinden, ‘’Turgay þu an karþýmda, ne yapmalýyým, nasýl kurtulmalýyým? Dayanacak gücüm azaldý, onu düþünmekten yoruldum. Verdiðim sözü tutamayacaðým, bana yardým et Tanrým!’’

    Turgay kendisine bakmayan Sevgi’yi incitmek istemiyordu.

---Sizi üzecek bir þey yaptýðýmý sanmýyorum Sevgi Haným, þayet rahatsýz ettiysem kalkabilirim.

    Sevgi, her zamanki gibi sustu, içinden ‘’Kalkma, kal orada’’ derken, aþka dair verdiði söz her an aklýnda ve büyük bir korkunun etkisi altýnda duygularý ile boðuþuyordu. Bu kez kalbinin sesine kulak verecekti.

---Oturabilirsiniz Turgay Bey, hoþ geldiniz.

    Turgay bu sözün bile çok þey ifade ettiðini anlayacak bilgi ve beceriye sahipti. Sevginin gözlerinde bir sevgi tomurcuðu sezmiþti ama þu an Sevgi hala yüzüne bile bir kere bakmamýþtý. ‘’Ne vardý bu kýzda’’ diye düþündü, bilmediði bir þeylerin etkisi altýnda kaldýðý belliydi ama ne?

    Sevgi yemeðini tamamlamadan ve karþýsýnda duran Turgay’a hiçbir þey söylemeden masadan kalkýp gittiði an, genç adam yemek masasýnda oldukça üzgün bir halde duygularý ile baþ baþa kalmýþtý.

    Turgay bir yanda büyük bir tutkuyla baðlandýðý Sevgi’nin anlaþýlmaz davranýþlarýný çözmekle uðraþýrken, diðer yanda annesinin bu konudaki itirazlarý ile mücadele içindeydi. Nedense Hafize Haným Sevgi’yi sevemediði için, geleceði çok parlak olan yakýþýklý oðluna karþý soðuk duran bu kýzý istemiyordu. Turgay belki de ömründe annesine ilk kez karþý geliyor, kendi bildiði yolda ilerlemek istiyordu.

    Sevgi, yemekhanede kendisini ziyarete gelen Turgay’a çok büyük ayýp ettiðini biliyor, belki bu þekilde ondan kurtulurum diyordu. Fakat geceler boyu yalnýz kaldýðý evinde Turgay’ý düþünmeden edemiyor, ‘’Ne olur bir daha gelmesin, dayanamýyorum’’ dedikçe, bir yandan da her an onu görmek istiyor, bakýþlarýnda gördüðü güven ve huzuru yaþamak istiyordu.

   Bir hafta sonrasýydý, Doktorlar odasýnýn telefonu çaldýðýnda, telefonu açan bir arkadaþý Sevgi’ye seslenerek telefona bakmasýný istedi. Telefonda ki kiþi Turgay’dý ve kendisi ile son bir kez konuþmak istediðini söylüyordu. Sevgi konuþmakta bile zorlandýðý anlardan birinde ne cevap vereceðini düþünürken Turgay ona’’Yarýn hafta sonu, sizi sabah onda evden alacaðým deyip telefonu kapattý. Sevgi, böylesi emrivakileri sevmezdi ama ilk defa bir emrivakiye kýzamamýþtý. Garip bir ruh haliyle, ruhunu saran gelgitlerle iþine döndü.

    Turgay saat onda Sevgi’nin bulunduðu apartmanýn önüne gelmiþ bekliyordu. Bilerek yukarý çýkmamýþ, Sevgi’nin kendisini görüp aþaðý inmesini istemiþti. Ona göre gelmek isteyen, beraber olacaðý kiþiyi beklerdi. Tahmininde yanýlmamýþ, Sevgi içinden çýkmadýðý karmaþýk duygular içinde yine de hazýrlanmýþ, Turgay’ýn gelmesini beklemiþti, görünce de ruhunu saran bir heyecan dalgasýyla aþaðý inmeye baþladý. Ýçinden ‘’Bu gün bir þeyler olacak’’ diyordu.

    Turgay arabasýný Ankara dýþýna yöneltince bu ana kadar hiç konuþmayan ikiliden Sevgi dayanamadý ve:

---Nereye gidiyoruz Turgay Bey, Ankara dýþýna çýktýk?

Turgay bu soruya karþýlýk vermedi, düþünceli bir hali vardý. Bu durumda Sevgi bir süre sonra nelerin yaþanabileceðini anlamak ister gibi karþýsýndaki kiþinin yüzüne baktý, karþýsýnda þu ana kadar görmediði ciddiyette birisi vardý ve o da susmayý tercih etti.