GOKKUÞAÐI

Roman

                                               KISIM  3

                                               Çile

    Tatlý bir uyuþukluk içinde hayaller görüyorum. Mine ile yeþillikler arasýnda oynaþýyor, koþup eðleniyoruz. Yavaþ yavaþ ortalýðý bir sis bulutu kaplýyor. Mine gözümün önünde kaybolunca ona sesleniyor, gözlerimi iyice açarak sisler arasýnda onu bulmak istiyorum.

    Yakýnýmda bir elin omuzuma dokunduðunu ve beni silkelediðini hissediyorum.

---Kendine gel artýk, uyan bakalým arkadaþ, yetmedi mi bu uyku?

    Ne olduðunu anlamaya çalýþýyorum. Ne uykusu? Mine kayboldu onu arýyorum, demek ister gibi aðzýmý oynatmaya çalýþýrken boðazýmýn yandýðýný hissediyorum. Yutkunmak isterken acý daha da þiddetleniyor.

    Gözlerim aralanýrken baþýmý yavaþça sesin geldiði yöne doðru çevirmeye çalýþtým. Karþýmda beyaz elbiseli bir bayan bana bakýyor. Bu bir melek olmalý diye düþünürken nerede olduðumu hatýrlamaya çalýþýyorum.

    Yaðmur altýnda gökkuþaðý çýkmýþ,annem bana ‘’Gel evladým yeter çektiklerin’’diyordu. Demek ki onun yanýna geldim ve yanýmda bir melek bana bakýyor. Uzanan bir elin okþayan bir hareketle yüzüme dokunduðunu, burnuma doðru derin bir kokunun geldiðini hissediyorum. Etrafýma bakýndým burasý ýþýklý bir odaydý. Anlatýldýðý gibi mezara da benzemiyordu. O halde burasý neresiydi? Baþýmý yavaþ hareketlerle saða sola çevirerek etrafýmý incelemeye baþladým. Daha öncede böyle bir odada kalmýþtým. Burasý o odaya benziyordu, fakat niye buradaydým?

   Karþýmdaki kiþi elimi tutarak biraz okþayýnca sýcaklýðýný hissettim. Gözlerimi kapatarak tekrar düþünmeye baþladým. Son olarak yaðmur altýnda kaçýyordum, ama niye ve kimden? Neler olmuþtu ve ben neden buradaydým, þu an elimi tutan kimdi? Bir müddet sonra tekrar gözlerimi açýp etrafýma bakmaya baþladým. Evet daha önce böyle bir odada kalmýþtým. Ne zaman ve neredeydi acaba?

    Kafam uðulduyor, aklýmdaki sorularý bir türlü çözemiyor ne olduðunu anlayama gücüm yetmiyor. Tekrar  yanýmdaki sesi duyuyorum:

---Uyan artýk, bak kaç gün oldu buradasýn. Kendini býrakma, toparlan artýk, yoksa ölmek mi istiyorsun?

    Allah! Allah! Uyan artýk diyor bana, hala ölmedim demek?  Burasý neresi diye bir kez daha düþündüm, kafamý toparlamak ve ne olduðunu anlamak için bana seslenen kiþiye baktým. Yanýmda bir kadýn hemþire vardý ve dikkatle bana bakýyordu. Uzun bir süre ona baktýktan sonra zorla da olsa dudaklarým kýmýldamýþtý:

---Nerdeyim ben?

---Korkma, burada hastanedesin, merak etme ölmedin.

---Ölmedim ha! Buraya nasýl geldim o zaman?

---Hele sen iyice kendine gel, her þeyi öðrenirsin. Kaç gündür burada sayýklayýp duruyorsun, her an seni ölecek diye bekledik.

---Yani ben ölmedim öyle mi?

---Evet caným ölmedin, bak ayýldýn da. Sakin ol ve yaþadýklarýný hatýrlamaya çalýþ.

    Ne güzel söylüyor, yaþadýklarýný hatýrla. Ama aklýmda hiçbir þey yok ki, sadece Annemim beni çaðýrýþýný hatýrlýyorum. Sonra tekrar düþündüm, anneannemde oradaydý ve kaþlarýný çatmýþ bana bir þeyler söylüyordu.Tekrar gözlerimi kapattým, tatlý bir uykuya daldým.

    Gözlerimi açtýðýmda odanýn ýþýklarýnýn yandýðýný fark ettim. Gece olmalý diye düþündüm, etrafýmda kimse yoktu. Bu sefer her þeyi daha iyi hatýrlamaya çalýþýyorum. Bir hemþire bana ölmediðimi söylemiþti. O halde burasý hastane olmalýydý. Ancak buraya neden geldiðimi bir türlü hatýrlayamýyorum. Elimi oynatmak istedim oynuyor, kaldýrýp elime baktým, tekrar oynattým. Ýyi dedim içimden, þimdilik kendime gelmiþ gibiyim. Yattýðým yataktan doðrulmak istedim, gücüm yetmedi. Oda da yardým edecek kimseler yoktu.

    Bana ne olmuþtu da buraya getirildim? Kakafamýn içi neden böylesi boþtu? Hatýrlamak ta zorlandýkça yoruluyorum. Sisler arasýnda bir þeyler oluyor da tam olarak çözemiyorum. Gittikçe daðýlan sisler arasýnda çok güzel bir kadýn var ve  onunla beraber gülüyor, konuþuyor ellerimizi tutuyoruz. Ama sonradan kadýn bana dönerek kaþlarýný çatýp hýzla uzaklaþýyor. Tutmak istiyorum, yakalayamýyorum. Uzaklarda yüksek daðlarý hatýrlýyorum, arkasýna varsam birilerini bulacaðým sanýyorum. Orada kimler vardý?

   Ne zaman sonra odaya birilerinin geldiðini gördüm. Erkek bir doktora benziyor, kadýn ise farklý giyinmiþ olduðuna göre hemþire olmalýydý. Yaný baþýmda durmuþ bana bakarken, bende boþ gözlerle onlara bakýyordum.

---Kendine gelmiþsin delikanlý, amma zorladýn bizi, ne inat adammýþsýn.

    Neyi zorlamýþtým ki, ne demek istemiþti?

---Anlamadým, neyi zorladým?

Diye söylendim.

---Uzun süre buradasýn, yaran iyileþti, fakat sen hala kendine gelmek istemedin. Sürekli ölümle, kaçmakla, annenle ilgili sayýklayýp durdun. Nerdeyse umudu kesecektik, kaç gün oldu bak hala burada yatýyorsun.

---Kaç gün oldu ki?

---On beþ gün oldu aslaným, neyse ki þimdi kendine geldin ya biz bundan sonrasýna bakalým. Kim olduðunu hatýrlýyor musun?

    Biraz düþündükten sonra:

---Sanýrým evet, adým Hikmet olmalý.

---O… Bu çok iyi, bundan gerisi kolay, hafýzan yerine geliyor, pekala son olarak nerede olduðunu biliyor musun?

    Düþünmek için gözlerimi kapattým, bir þeyler hatýrlamak istiyorum, fakat sisler arsýnda kalýyor, tam olarak seçemiyorum.

---Hayýr hatýrlayamýyorum, siz bir ipucu verin.

---Tamam þimdi bu kadar yeter. Yarýn bir baþka doktor arkadaþ seninle ilgilenecek. Benim yapacaðým baþka bir þey yok. Yaran iyileþti artýk, istersen ayaða bile kalkabilirsin, Ýster misin?

---Evet isterim.

    Yanýndaki hemþire ile beraber iki yanýmdan ve ellerimden tutarak beni oturur vaziyete getirdiler. Bu bile benim için hayli zor oldu. Terlemiþ derin nefes alýyorum. Yataktan dýþarý çýkmak için tekrar iki yanýma geçip yavaþça ayaða kalkmama yardýmcý oldular. Ayaða kalkarken bir acý duymadým ama gözlerim karardý, kendimi tekrar yataða býraktým, yüzüm ter içindeydi.

---Oh! Ýyi iyi. Bu kadar oldu ya, þimdi sen sabaha kadar dinlen, su iç, bir þeyler ye, sabahleyin hastabakýcý ile yürürsün. Þükür, sana verdiðim emeði boþa çýkarmadýn. Biliyor musun evlat seninle çok uðraþtým, iyi de oldu, bak kurtuldum. Þimdi ben senden daha çok mutluyum.

   Beni býrakýp gittikten sonra çok geçmeden bir tepsi içinde bir çorba ile biraz su geldi. Oturur vaziyette çorba ve suyu içtim. Gözlerim daha iyi görmeye baþladý, ancak hala neler yaþadýðýmý hatýrlayamýyorum. Yataða uzanarak düþünmeye baþladým ama nafile, bir þeyler hatýrlamama engel oluyordu. Bazý görüntüleri seçecek gibi oluyorum lakin her yaný sis kaplýyor. Böylece yeniden uykuya dalýp gittim.

   Ertesi sabah uyandýðýmda bir hastabakýcý elinde tepsiyiyle yanýma geldi. Bana yemek getirdiðini söyledi. Dikkat ettim bu gece rahat uyumuþ, iyice dinlenmiþ gibiydim. Yemeðimi hastabakýcýnýn yardýmýyla yedim. Sevimli ve yardýmsever bir adamdý. Son derce saygýlý ve güzel konuþan biriydi, yemekten sonra kalkmamý istedi.

---Þimdi seninle kalkýp gezeceðiz, Doktor söyledi, kalkman gerekiyormuþ.

---Olur, yapalým dedim.

    Yemeklerinde etkisi ile akþamdan daha iyiydim. Yavaþ ve sakin bir þekilde hastabakýcýnýn yardýmýyla ayaða kalkýp oda içinde dolaþmaya çalýþtým. Baþým az da olsa dönmesine raðmen ayakta kalmayý baþarmýþtým. Üç beþ dakika dolaþtýktan sonra yataða oturdum. Hastabakýcý gidecek gibiydi.

---Bir dakika abi burasý neresi, yani ben nerdeyim?

---Nerde olduðunu sana söylemediler mi? Burasý Bolu Devlet Hastanesi. Sen hatýrladýðým kadarýyla on beþ gün kadar önce koma halinde buraya getirildin. Herkes senin için ölecek diyordu. Ama o doktor yok mu, ne yaptý etti seni kurtardý. Sana kan bulmak için nerelere koþtu.

---Peki nereden geldiðimi biliyor musun?

---Hayýr orasýný duymadým, uzaktan demiþlerdi.

   Yataða oturunca tekrar düþünmeye baþladým. Neler  yaþadýðýmý bir hatýrlayabilsem diyordum. Ne kadar zaman geçtini bilmeden oturmaktan sýkýlýnca tekrar ayaða kalkýp gezmek istedim. Yavaþ hareketlerle kalkýp oda içinde aþaðý yukarý dolaþýrken kapý açýldý ve içeriye akþamki Doktor girdi. Yanýnda ayný þekilde giyinmiþ bir bayan vardý.

---Günaydýn Hikmet, bak ayaða bile kalkmýþsýn. Otur da seni bir muayene daha edeyim. Artýk bundan sonra sana bu Doktor arkadaþým bakacak, benimle iþin bitti.

   Beni güzelce muayene etti, dinledi konuþturdu, karnýmý açýp bir yarayý gösterdi. Þaþkýn bir halde yaraya baktým, ne zaman olmuþtu bu yara diye düþündüm. Bunu bana kim yapmýþtý ki? Ben bu düþünceler içindeyken Doktor yanýndaki bayan Doktora dönerek:

---Hasta senin artýk, kolay gelsin.

    Bana dönerek;

---Seninle gitmeden önce tekrar görüþeceðiz.

Diyerek çýkarken ardýndan kapýya baktým. Kapýnýn dýþ tarafýnda asker duruyordu. Ýyide burada asker ne arardý ki? Benimle kalan bayan Doktor bir sandalye çekerek karþýma oturdu, yanýnda birde hemþire vardý.

    Merakýmý yenemeyerek Doktora sordum:

---Doktor haným, kapýnýn yanýnda asker var, niye orada duruyor?

Doktor dikkatle bana bakarken,

---Sen buraya nasýl geldiðini bilmiyor musun? Son olarak nerede olduðunu hatýrlamaya çalýþ bakalým.

Þu an benim için en zor þey hatýrlamaktý. Kafamý zorladým, düþündüm düþündüm.

---Olmuyor, olmuyor, hatýrlayamýyorum. Tam hatýrlayacaðým derken her þey birden karýþýyor.

---Bak delikanlý hiç istemediðin bir olay yaþamýþsýn ve bu olay seni çok etkilediði için hafýzaný karýþtýrýyor. Þimdi sana bir þeyler anlatacaðým, sende hatýrlamaya çalýþ.

---Tamam olur.

---Sen Düzce’de bir cinayete karýþarak birini öldürmüþsün. Askerlerde bunun için kapýda, anladýn mý?

Kimi öldürmüþ olabilirim diye düþündüm, kafamda kocaman bir boþluk vardý.

---Olmuyor, hatýrlayamadým.

---Þimdi sana bir ipucu vereceðim, bakalým ne hissedeceksin? Mine diye bir kadýný tanýyor musun?

Mine ismini duyduðum an beynimde þimþekler çaktý, ardýndan þiddetli bir aðrý duydum.Yüzümün kötü bir hal aldýðý belliydi, ellerimle baþýmý tuttum. Bu ismi duymak istememiþ olmalýyým ki:

---Hayýr, hayýr,

Diye baðýrarak:

----Ne olur beni býrakýn, duymak istemiyorum.

Þeklindeki sözleri farkýnda olmadan seslice söyledim. Doktor haným bir þeyler olduðunu anlamýþtý. Problemin kaynaðýný bulmuþ gibi sevinerek:

---Tamam iþte seni engelleyen bu, bak nasýl bunaldýn. Merak etme yavaþ yavaþ her þeyi hatýrlayacaksýn, biraz sakin ol.

Ter içinde kalýnca yataða uzandým. Bu isim beni neden bu kadar etkiledi diye kendimde þaþýrmýþ, bu duruma bir anlam verememiþtim. Hemþire elime yüzüme kolonya sürerken serinleyip ferahladým. Doktor tekrar soru sormaya baþladý.

---Tokatlýsýn deðil mi?

Düþündüm biraz, evet doðru söylemiþti.

---Evet Tokatlýyým, Tokat’ýn Turhal ilçesinden.

---Ýyi bak buralarý hatýrladýn.

---Ne iþ yapardýn?

---Ne iþ mi?

Biraz durakladým, ben ne yapýyordum ki? Ýþçi miydim, köylü müydüm acaba. Doktor sustuðumu görünce:

---Baþka soru sorayým.Annen var mý?

---Yok, yok evet, onu tanýyamadým, ben küçükken ölmüþ olmalý.

---Baban?

---Evet, köyde yaþýyor.

---Sen Düzce’de ne arýyordun?

---Þey, birinin yanýna gelmiþtim, kimdi acaba ?

---Çok sevdiðin biri miydi? Hep onun adýný sayýklamýþsýn.

---Evet öyle olmalý, ama kimdi bilmiyorum.

---Þimdi ben gideceðim, bu gün konuþtuklarýmýzý bir düþün, yarýn yeniden geleceðim.

---Doktor ve hemþire gidince yalnýz kalmýþtým. Konuþtuklarýmýzý tekrar tekrar düþünüyor bir sonuca varamýyordum. Kim için buralara gelmiþ, bir cinayete karýþmýþtým. Kapýda da askerler beni bekliyormuþ. Beni ne yapacaklardý acaba? Yoksa hapishane…….Allahým oraya gitmek, orada yaþamak korkunç bir þey olmalýydý. Bu durum özgürlüðünü kaybetmek demek ti. Ben bunu nasýl kabullenecektim? Ýçimde isyan dolu korkular, demir parmaklýklý büyük loþ binalar. Dört duvar arasýnda aylarca, yýllarca yaþamak…Derin bir hüzün dalgasý her yanýmý sarýnca duygulandým, gözlerim doldu, bakýþlarým pencereden uzaklara, çok uzaklara doðru yöneldi.

----Allah’ým bana yardým et, sabýr ver, yaþadýklarým bir rüya olsun ne olur?

    Bu arada öðlen olmuþ, yemek gelmiþti. Sýkýntýlý bir þekilde yemeðimi yedikten sonra içimi saran umutsuz düþüncelerimle baþ baþa kaldým. Memleketimi, ilçemi, köyümü, anneannemi, babamý, dedemi ve kardeþlerimi hatýrlamýþtým. Fakat bura da ne aradýðýmý bir türlü hatýrlayamýyordum. Düþündükçe hayaller içinde annemi hatýrlýyor, ýrmak kenarýnda geçen günlerimi sanki yeniden yaþýyorum. Fakat Mine ismi aklýma geldikçe gerildiðimi, terlediðimi ve asabileþtiðimi fark ediyorum. Saatler gelip geçiyor, ben arada bir kalkýp geziyor, camdan dýþarýyý seyrediyorum. Bir ara giydiðim pijamanýn alt kýsmýný kaldýrdým. Karnýmda yeni iyileþmiþ bir yara izi vardý, tekrar tekrar inceledim düþündüm. Nasýl olurda da bu yarayý hatýrlayamam?

   Düþüncelerim beni o kadar yormuþtu ki, akþam yemeðini yedikten sonra erkenden uykuya daldým. Garip görüntüler arasýnda kavga, baðýrtý, kan birbirine karýþýyor, yaþananlarý birbirinden tam olarak ayýramýyorum.  Güzel bir kadýn bana alaylý alaylý bakýyor’’ Koca bebek, koca bebek’’diye söyleniyordu. Nefretle ona doðru atýlmak isterken nefes nefese kalarak ter içinde uyandým. Vücuduma bir hal olmuþ, her yaným titriyordu. Odada lavabo vardý ve kalkýp elimi yüzümü yýkadým, ardýndan yataða oturdum. Vakit gece yarýsý olmalýydý. Ufak tefek ayak sesleri arasýnda ara sýra konuþmalar da duyuyorum.  Bir an dýþarý çýkýp biraz dolaþmak, hava almak istedim, ancak kapýda askerlerin bulunduðunu hatýrladým. Camdan dýþarý bakarken gecenin karanlýðýnda yaþadýðým acý dolu olaylarý hatýrlama baþlamýþtým.