Bir iki düþündü, elindeki ekmeði bitirmeyi bekledi. Önemli bir þey söyleyecek gibiydi.

---Hikmet oðlum, hani bizim köyde Hasan Aða var ya o seni merak etmiþ, baþýna gelenleri duymuþ, birde seni görmek istemiþ. Madem geldin yarýn akþam gidelim bir çayýný içelim, ne dersin?

     Ne diyeceðimi bilemiyordum. Hasan Aðayý tanýrdým, köyün en zenginlerinden, hatýrý sayýlýr bir adamdý. Mal varlýðýnýn çok olduðu söylenirdi ama hakkýnda fazlada bir þey bilmiyordum. Ýnsan köyünden uzak kalýnca köy hakkýnda bilgisi de az oluyor. Ýyide bu adam beni durup dururken neden görmek istesin, bu davete bir anlam verememiþ olsam da Dedemi kýrmak istemedim, ayrýca bu iþin sonunu da oldukça merak etmeye baþladým.

---Sen bilirsin Dede, nasýl istersen.

    Saðdan soldan biraz daha konuþtuktan sonra odama geçmiþ dinleniyor, Dedemin söylediklerini düþünmekten kendimi alamýyordum. Bu iþte bir iþ var ya hadi hayýrlýsý diyerek uykuya daldým.

    Ertesi akþam hava karardýktan sonra Dedem, Babam ve Babaannemle beraber Hasan Aða’nýn evine varýnca içeri buyur ettiler. Oturduklarý geniþ odada büyük ve güzel bir soba gürültülü bir þekilde yanýyordu. Ev oldukça büyük, görkemli ve sanki konak gibiydi. Eee, zenginlik bu iþte, harcamasýný, yaþamasýný bilirsen güzel olurdu elbette. Hasan Aða babam emsali, genç, boylu poslu, konuþkan biriydi. Yaþadýðým olaylarla ilgili sorular sordu, abartmadan cevapladým. Hanýmý da yanýmýzda ilgiyle beni izliyordu. Çaylarýmýz gelmiþ keyifle içiyorduk. Her þey düzgün ve düzenli, tabaklar, bardaklar þu ana kadar görmediðim pahalý eþyalardandý.

    Hasan aðanýn hanýmýnýn beni dikkatle izlemesinden rahatsýz olmuþtum. Niye öyle merakla bakýyordu ki, bu bakýþ ve ilgi karþýsýnda terlemiþtim bile. Bu arada çaylarýmýzý getiren kýzýn kendi kýzý olduðunu söyledi, birde daha küçük oðlu olduðundan bahsetti ki, biraz sonra on iki yaþlarýnda temiz giyimli bir oðlan yanýmýza geldi. Kýza þöyle bir baktým, çok güzel bir kýzdý, oldukça alýmlý ve uzun bir boyu vardý. Konuþmalar sohbet bir hayli uzun sürmüþ, oturmaktan yorulmuþtum. Nihayet Dedem müsaade isteyince hep beraber kalkarak, gitmek üzere hazýrlandýk. Kapýdan çýkarken kenardan bir çift güzel gözün bana dikkatle baktýðýný fark ettim ama oralýda olmadým, köye geldiðimden beri böyle bakýþlara alýþmýþtým.

    Dýþarýda hava hayli serindi, bu nedenle ceketime sarýldým, yanýmdakilerde benim gibi üþümüþ olacaklar ki, hýzlanarak kýsa zamanda eve gittik. Vakit geç olduðu için yatmak üzere odama girerken, arkamdan dedem:

---Yarýn sabah seninle konuþalým Hikmet.

---Olur Dede,

Dedim. Ýyide Dedem neden benim üzerime bu kadar düþüyordu ki? Adam sanki beni yeni tanýyordu. Bakalým neler diyecek ihtiyar diyerek yataðýma uzandým.

    Sabah kahvaltýsý için sofra kurulmuþ, taze çorba soba üstünde tüterken bir yandan da sabahýn yeni saðýlan sütü kaynatýlýyordu. Evimiz yiyecek ve içecek bakýmýndan boldu, bu nedenle varlýklý sayýlýrdýk. Yemeðe baþladýktan epey sonra Dedem bana dönerek:

---Hikmet, Hasan Aða ile sabah namazýnda beraberdik. Seni çok beðendiðini, iyi bir delikanlý olduðunu söyledi. Tabii bende seninle ilgili güzel þeyler söyledim.

Dedemin ne söylemek istediðini tam anlayamamýþtým, bu nedenle gayri ihtiyari:

---Sað olsun, insanýn hakkýnda güzel þeyler konuþulmasý elbette güzel olmalý Dede.

    Bir müddet sustuk, yemeðimi tamamlayýp sedire otururken Dedem yanýma geldi, bir þeyler demek ister gibiydi, babamda yan gözle bizi izliyordu.

---Bak Hikmet! Bu adamýn çok güzel bir kýzý var. Yabancýya gitmesini istemediðini, eðer Hikmet isterse kendine damat olabileceðini söyledi. Ne diyeyim, benimde aklýmdan geçmedi deðil yani, sen hemen bir þey deme, hele bir düþün.

    Yaþadýðým yýllar boyu bana yakýnlýk göstermeyen Dedem, þimdi beni evlendirmek mi istiyordu? Hayret bir þey! Annemi kendine gelin olarak uygun görmeyen, hiçbir zaman hoþlanmayan Dedem, bu nedenle beni de hiç sevmemiþ, diðer kardeþlerime davrandýðý gibi bana sevgi ile yaklaþmamýþtý. Ama þimdi benim hakkýmda karar vermeye çalýþýyordu. Caným çok sýkýlmýþ ne diyeceðimi bilemiyordum. Babam, bu konuþmanýn sanki onunla hiç ilgisi yokmuþ gibi boþ gözlerle bizi izliyordu.

    Babamda bir garip adamdý. Annemi çok sevdiði halde, ondan kalan tek emaneti, yani beni hiç yokmuþ gibi önemsemiyordu. Ýkinci evliliði yapmadan öncede böyle olduðunu söylerlerdi. Herhalde Annemin ölümü onu bu hale getirmiþ, dünyaya boþ vermiþ, iyide benim bunda suçum neydi?

    Dedem görevini yapmanýn rahatlýðý ile kalkýp gidecekken;

---Dede bir dakika hele! Sen ne dediðini biliyor musun? Bana bu güne kadar bir kere oðlum demeyi aklýna getirdin mi? Çocuk yerine koyup sevgini gösterdin mi? Bu çocuk yetim, ona ilgi gösterelim dedin mi? Çok zamanlar bu evde varlýðýmýn farkýna vardýn mý? Þimdi kalkmýþ benim hakkýmda karar veriyorsun. Nasýl oluyor da benim bu iþe he diyebileceðim aklýna geliyor. Bu iþ burada kalsýn, bir daha açýlmasýný istemiyorum.

    Dedem hayli þaþýrmýþ, böylesi sözler duyacaðýný hiçbir zaman tahmin etmemiþti. Babamýn bile ona böyle cevap verdiðini duymamýþtým. Torunu ona karþý geliyor ve onun isteðine olmaz diyerek, isyankâr bir tavýr sergiliyordu. Bizi izleyen babam o an söze baþladý.

---Hikmet, Dedenle nasýl böyle konuþuyorsun? Bu yaptýðýn sana yakýþmadý, Baba sende Hikmet’e karýþma, hayat onun hayatý. Kendi kararýný verecek yaþa gelmiþ, baksana nasýlda deðiþmiþ, olgunlaþmýþ.

    Dedemin caný çok sýkýlmýþ kýrýþýklýklarla dolu yüzü asýlmýþtý. Bir þey demeden dýþarý çýkýp gitti. Bu konuda ikinci kez hayýr cevabýný almak onu olumsuz etkilemiþ olabilirdi, çünkü yýllar öncede babam ona hayýr demiþti. Belki beni haklý bulmuþ, belki de böyle bir cevabý beklememiþti. Belki de bana karþý yýllarca göstermediði sevginin farkýna varmýþtý. Bu konuda onun ne düþündüðünü tam olarak anlayamamýþtým.

    Bende dýþarý çýkarak sýðýndýðým ýrmak kenarýna yönelmiþ, düþünceler içine dalmýþtým. Dedemi kýrdýðýmýn, üzdüðümün farkýndaydým. Ýçim burkuldu ama bende haklýydým. Yýllarca içimde biriken acýlar, sýzýlar, nefret bir anda dudaklarýmdan dökülmüþtü. Beni bu hale getiren kendisi deðimliydi? Baþka þartlar altýnda olsa teklifine beklide olur diyebilirdim.

    Hasan Aða’nýn durumu ortada, kýzý da güzeldi. Kýzýný her aileye kolaylýkla verecek bir adam da deðildi. Bana uygun gördüðüne göre güven duymuþ, beni beðenmiþti. Güvenilmek, beni oldukça mutlu ediyordu. Hasan Aða’nýn kýzýyla da evlenmek olabilecek bir iþti. Ama kimse içimdeki yangýný bilemezdi. Gözüm Mine’den baþkasýný görmüyor ki.

    Hava soðuk olduðu için, Irmak kenarýnda bu sefer oturmadým. Aþaðý yukarý yürüdüm, dolaþýp durdum, Minenin hayaliyle oyalandým. Bir zamanlar buralarda oynarken, annemin hayalini rüyalarýmda, düþlerimde arardým. Þimdi onun yerini almakta olan ikinci bir kadýn vardý ve her an onu düþünmekten kendimi alamýyordum.

    Ertesi gün evde sadece babaannem varken izin alarak annemin köyüne döneceðimi, uzun zaman gelemeyeceðimi söyledim. Ona sýkýca sarýlýrken, henüz kendimi tam olarak toparlayamadýðýmý, burada kalarak Dedemle tartýþmak istemediðimi açýkladým. Kadýncaðýz ne desin, artýk kolay kolay buralara gelmeyeceðimi anlamýþtý. Torunu Hikmet, baba evinden kopmak üzereydi, hatta kopmuþtu bile.

    Bu kýsa sürede yaþadýklarýmýn etkisinden olacak þehirde çok kalamadým. Eskiden sinemaya gider, arkadaþlarla buluþur varsa panayýra koþardýk. Lokantalarda yemek yemek bize hoþ gelirdi. Þu an bu alýþkanlýklarýmýn kaybolduðunu, arkadaþlarýmý görmek istemediðim gibi, þehirde kalmanýn anlamsýz geldiðini hissediyor, kafamdaki düþüncelerle þehirde kalarak mutlu olamayacaðýmý anlýyordum. Akþama doðru annemin köyüne geldim.

     Akþam yemeði henüz yenmemiþti ki, Ebem neden çaðrýldýðýmý sordu.

---Anlat bakalým evlat, çabuk döndüðüne göre iyi þeyler olmamýþ.

Olanlarý anlatma konusunda kararsýzdým, duysalar ne derlerdi? Sonradan ne diyeceklerini merak ettiðim için olanlarý anlatmaya karar verip eksiksiz anlattým.

    Dedem ve ebem bir süre sessiz kalýp düþündüler. Akýllarýndan ne geçtiðini merak etmeye baþladým ve çayýmýzý içerken dedem:

---Ýyi etmemiþsin oðlum. Hem Dedeni çok üzmüþ, hem de iyi bir nasibi kaçýrmýþsýn. Yaþýn küçük fakat böyle kýsmet her zaman bulunmaz. Gönlünde baþka biri olmadýðýna göre niye karþý geldin anlamadým. Fakat Dedenlerin yýllarca sana nasýl davrandýklarýný biliyorum.’’Hýrsla kalkan zararla oturur ‘’Bunu unutma, Deden yinede seni düþünmüþ bak.

Ebem:

---Deden haklý oðlum, iyi etmemiþsin, istersen biraz daha düþün.

Bir þey diyemedim, aslýnda haklýydýlar.  Bu teklif benim için iyi bir kýsmet, iyi bir gelecek olabilir, sýkýntýsýz bir hayat yaþayabilir, belki de bu sayede Dedemlerle aramý da düzeltebilirdim. Ama içimdeki isyan hep öne çýkýyordu. Yýllarca sevgiye hasret yaþamanýn isyanýydý bu durum. Birde Mine, o sevgi dolu kadýn, sevdiðim, duygularýmý, ruhumu esir alan kadýn, akýllý düþünmeme engel oluyordu.

    Bu gece yataðým bana daha dar geliyor, bir türlü uyku tutmuyordu. Saatler saatleri kovalarken ben hala yatakta ter içinde saða sola dönüyorum. Kalkýp dýþarý çýkarak, Dedemin bin bir zorlukla satýn aldýðý pilli radyosunu alýp yattýðým odaya getirdim. Sesini açtýðýmda yanýk bir Anadolu türküsü çalýyordu.

          ’’Yüce Dað Baþýnda Yanar Bir Iþýk’’

          ‘’Düþmüþüm derdime olmuþum aþýk’’

    Bu türkü benim þu an ki halimi ne güzel anlatýyordu, gözlerim dolmuþ, derinden derine bir hüzün tüm duygularýmý sarmýþ, sonradan sonraya rahatlamýþtým. Radyo çalarken uykuya dalmýþým, sabah uyandýðýmda radyo yanýmda yoktu. Kalkýp giyindim ve büyüklerin yanlarýna gittim. Onlar çoktan kalkarak sabah iþlerini yapmýþlar, yemek hazýrlýyorlardý. Ebem bana dönerek,

---Radyo ile mi uyuyon oðlum artýk? Bir sýkýntýn mý var.

---Yok, Ebe yok, olanlarý düþünürken uykum kaçtý, bende radyo dinlerken uyumuþum, baksanýza yemeðe geç bile kaldým.

    Günle günleri kovalýyorken kýþ iyice bastýrmýþ, evden fazla çýkamaz olmuþ, cebimdeki parada hayli azalmýþtý. Bir yere gitmediðime göre bu para bana çok zaman yeter diye düþündüm. Saðolsun Ahmet Dedem bana masraf yaptýrmýyor, annemden baþka çocuklarý olmadýðý için bana el bebek, gül bebek bakýyorlar, belki de bir yere gitmemi hiç istemiyorlardý. Onlarýn yalnýzlýklarýný paylaþýr olmuþtum. Yýllarca evlerinde yalnýz yaþamýþ bu insanlarýn, beni nasýl severek kabul ettiklerinden çok etkileniyordum. Çocukluðumu buralarda yaþasaydým sevgiye olan ihtiyacým bu kadar fazla olmazdý sanýrým.

    Ancak kafamdaki düþüncelerin etkisi ile onlarla çok ilgilenmiyor, radyo ile zaman geçiriyordum. Bu davranýþlarýmýn farkýna varan ebem beni sýkýþtýrmaya baþlamýþtý. Dedemin olmadýðý zamanlarda:

---Oðlum sende bir hal var, gel anlat rahatlarsýn. Yoksa içindeki seni yer bitirir. Senin bir sýkýntýn varsa merak etme kimseye bir þey söylemem, beni bilirsin.

    Ebemin aðzýnýn sýkýlýðýný duymuþtum. Ondan sýr almak kolay olamazdý. Bu nedenle onunla sýrlarýný paylaþan çok olur, aðzý da iyi laf ederdi. Ben onlarda kaldýðým bu süre içinde köyündeki kadýnlarýn onunla sýk sýk dertleþtiklerine þahit olmuþtum. Onlarla ne konuþtuðunu ne ben, nede Dedem bilmezdi. Ona güvenebileceðimi biliyordum ama henüz içimdeki yangýný paylaþmak istemiyor, belki bir gün olabilir diye düþünüyordum.

    Günlerden bir gün dedem evde yokken uyumakta olduðum sedirde, sayýklamýþ çok da terlemiþim. Ebem baþucumda söylediklerimden pek bir þey anlamasa da Mine adýný duymuþ, uyandýðýmda yanýma gelerek:

----Artýk anlatacaksýn oðlum, nedir bu ter, sýkýntý, kim bu Mine?

    Artýk kaçmayacak þimdiye kadar kimseyle paylaþmadýðým bu konuyu ebemle paylaþacaktým. Bir tas su içtikten sonra yanýna oturdum, ardýndan soðuk havada, sobanýn yanýþýný izleyerek Mine ile yaþadýklarýmý ebeme tam olarak anlattým.

---Aman ebe sadece sana anlattým, ne olur kimseye bir þey deme.

Ebem bana dönerek:

----O nasýl söz Hikmet, sen ebeni tanýmýyor musun?

Ebem bana bir þey demeden düþünüyordu. Belli ki hoþuna gitmeyen bir þeyle karþýlaþmýþtý. Biraz þaþkýn, biraz sýkýntýlý olarak bana bakýyordu.

---Yanlýþ yapmýþsýn oðlum, hem de çok yanlýþ. Elin dul karýsýyla gayri meþru bir iliþki yaþamýþsýn. Bir kere bu yanlýþ, sonra kadýnýn hem çocuðu var, hem de senden bir hayli büyük. Nasýl bir kadýn bu, kýsa zamanda sana ilgi duyarak seni evine çaðýrýyor ve seninle ayný yataða giriyor. Senin yerinde aklý baþýnda biri olsa yapar mýydý? Birde kadýna âþýk olduðunu söylüyorsun, bu nasýl iþ oðlum?

---Bilmiyorum ebe, beni kendine çok baðladý, onu düþünmekten kendimi alamýyorum. Çok denedim, ama olmuyor. Gece gündüz, yerken içerken, kýsaca her zaman aklýmda. Sonu nasýl olur bilemiyorum, bir kadýnla ilk iliþkimi onunla yaþadým, bana çok iyi davrandý. Bazen hatýrlayamadýðým annem ile karýþtýrýyor, onu annemin yerine koyuyorum. Karmakarýþýk duygular yaþýyorum ebe, ne olur beni suçlama. Ýlk kez hayatýmda gerçek bir sevgi ve sýcak bir kucak buldum. Sevildim, sevmeyi öðrendim. Hasret kaldýðým sevgiyi onun gözlerinde buldum Ebe, bana kýzma bana darýlma. Benim yýllarca neler yaþadýðýmý bir bilebilsen. Sevgiden yoksun yaþamak, bir evde babanla beraber olup, ondan habersiz, Dede dediðin insandan küçük bir gülümseme beklemek, belki bir gün severler diye günlerce gözlerinin içine bakmak, kolay mý sandýn Ebe?

    Okulda öðretmenimin bile beni dýþlamasý, yok saymasý nasýl bir duygu bilir misin? Hiç bir bayramda bir þiir ya da baþka bir görev verilmemenin ne demek olduðunu kimse benim kadar iyi anlayamaz. Ah Ebe! Arkadaþlarýmýn anneleri okula gelip çocuklarýný öperken neler düþündüðümü, hangi duygular içinde kaldýðýmý, gözyaþlarýmý saklamak için neler çektiðimi bir anlasan. Ben yalnýzlýðýmý ýrmaktaki balýklarla, taþlarla, aðaçlarla paylaþtým. Onlarla konuþtum, içimi döktüm. Ebe yýllarca kamyonda çalýþtým, kamyon arkadaþým oldu. Onu sevdim, iyi baktým, yýkadým. Ustam bir kere bana oðlum diyemedi, çok bekledim belki der diye. Ne zamanki hapishaneye düþüp yalnýzlýðýn ne olduðunu anlayýnca bana oðlum diyebildi. Ebe ben hep yalnýz yaþadým, yalnýzlýða alýþtým. Þimdi bir kez olsun benim dünyama giren sevgi dolu bir gönül buldum, ondan nasýl uzaklaþabilirim?

    Ebem beni dikkatle dinlerken sözümü kesmedi, söz bitince bir müddet öylece bekledi sonra:

---Bak oðlum yaþadýklarýn çok kötü þeyler bunu biliyorum, fakat hiçbir þey senin yanlýþ yapmana neden olamaz. Sen büyüdün bak çok da akýllý laflar ediyorsun. Hayat insaný zamanla olgunlaþtýrýr ama galibe sen yaþadýðýn olayýn etkisinden kurtulamamýþsýn. Oðlum ‘’sahipsiz güzel kadýna sahip olmak isteyen çok erkek olur’’. Hem de en kötülerinden. Sen gel bu sevdadan vazgeç, yazýk olur sana. Elin garip yerlerinde baþýna nereden bela geleceðini bilemezsin. O kadýn ne senin annen, nede sevgilin olabilir. Ancak seni bilmediðin bir geleceðe çeker, kurtulamazsýn, aklýný baþýna al.

    Ebemin son sözlerinin ardýndan kalkýp odama geçtim. Odam soðuktu ama terden sýrýlsýklam olmuþtum. Sözlerinde haklýydý, ya benim dünyam! Ýçimde oluþan yangýnýn farkýnda deðildi. O dünyaya aklý baþýnda bir kadýn olarak bakýyordu. Ben daha on sekizine girememiþ, deli dolu bir gençtim. Gözümün önünden gitmeyen o bakýþlara nasýl hayýr diyebilirdim.