olacaktýk. Ýnsan iliþkileri çok iyi, saygýlý ve yaþýndan olgun davranýþlarý olan bir çocuktu. Tüm geleceðimi, umudumu ona baðlamýþtým.

   Kardeþlerimden büyüðü okuyup öðretmen olunca, uzak bir vilayette göreve baþladý. Küçük kardeþim ise Astsubay oldu, oda uzaklardaydý. Zaman zaman bir araya gelsek de artýk herkes kendi yolunda yürüdüðü için, eskisi gibi samimiyet, muhabbet, neþe dolu buluþmalar kalmamýþtý.

   Þimdi burada, bu hastane odasýnda evladým olan Mehmet’in benden ayrýldýðýný öðrenmenin verdiði acý ile derin bir hüzün duyuyor, hayatýmda yaþadýðým tarifsiz acýlara bir yenisini daha katýyordum. Çok þey kaybetmiþ, kazanan olamamýþtým. Maddi olarak sýkýntým olmasa da manevi dünyamda her zaman eksikliklerim olmuþ, sevdiklerimden ayrýlmaya alýþmýþtým. Gözlerimden yaþlarýn akmasýna engel olmak istemiyordum, bu yaþlar akmalý,  içimdeki yangýný söndürmeye yardýmcý olmalýydý.

   Neden sonralarý yataðýma yatýp kendi dünyama çekilmiþ, hayaller arasýnda uykuya dalmýþtým. Sabah saatlerinde Sevgi isimli güzel Doktor gelmiþ muayenesini tamamlamýþtý. Biraz oturup konuþtukça yaþadýðým acýmý hafifletmek ister gibi bir davranýþ içinde olduðunu anladým. Çok güzel bir yüzü ve gülen o güzel gözleri ile içimi ýsýtýyordu. Genç Doktorla konuþmak bana iyi gelmiþti. Akþam tekrar geleceðini ve daha uzun süre konuþabileceðini söyleyerek çýktý.

   Akþam saatlerinde yemeðimi yemiþ, camdan dýþarýyý seyrederken, Doktor kýz gelince karþýma oturarak konuþmak istediðini söyledi. Ben de karþýsýna oturduðum zaman içimde çok garip bir hissin oluþtuðunu fark ettim ama bu his tarif edemediðim bir duyguydu. Bir þeyler olacak gibi kalbim hýzlý hýzlý çarpýyor, bu genç kýzýn beni neden bu kadar etkilediðine bir mana veremiyordum. Verdiði kan, gösterdiði yakýn ilgi bu hissin nedeni olabilir miydi? Saðdan soldan konuþurken genç Doktora dönerek,

---Kýzým bana kendinden, ailenden bahseder misin?

---Nesini anlatayým amca? Biz Düzceliyiz, annem oranýn zenginlerindendir. Babam, ben on bir yaþýndayken rahmetli oldu, ben o zaman henüz ortaokula gidiyor, Abim liseye devam ediyordu. Çok üzülmüþ, hayata küserim sanmýþtým. Annem beni hayata baðlamak için çok gayret gösterdi. Yýllar birbirini kovaladý, Abim, liseyi bitirip Ortadoðu Teknik Üniversitesini kazandý. Annem, maddi durumumuzun iyi olmasý nedeniyle Ankara’dan bir ev satýn aldý, orya taþýndýk. Ben lise yýllarýmý Ankara’da Atatürk Lisesinde tamamladým. Bende okulumda Abim gibi baþarýlý oldum ve girdiðim ilk Üniversite sýnavýnda Ankara Üniversite’si Týp Fakültesini kazandým. Hep beraber uzun yýllar Ankara’da kaldýk.

   Abim okulunu bitirip Amerika’ya gitti, bende okulu bitirip uzmanlýk sýnavýný kazanýnca kendi Üniversitemin hastanesinde, yani burada kaldým. Annem benimle kalmaya devam etti. Bazen burada, bazen de Düzce’de kalýyor, yakýnda yine gelecek.

---Annen çok iyi ve güzel bir kadýn olmalý, kýzý çok güzel ve akýllý olduðuna göre.

---Evet, Annem çok güzel bir kadýndýr. Benim hayatýmda çok önemli bir yere sahiptir. Zengin, akýllý ve kendini bilen biri. Babamýn ölümünden sonra tekrar evlenmedi, tüm enerjisini bizim geleceðimize yöneltti. Zaten ben ikinci evliliðinden olmuþum. Bir daha evlenemem demiþ, dediðini yapmýþtý. Onu çok isteyenler oldu, lakin annem asla dedi ve bu konularý kapattý. Annem çok cömert, ayný zamanda merhametlidir, fakat çok fazla içine kapanýktýr. Bazen kendi dünyasýna dalar, saatlerce konuþmaz, çok istesek de bizimle duygularýný paylaþmaz. Hatta bu uzun ve sessiz beklemelerin ardýndan, ara sýra aðladýðýný görür, bir þey soramazdým, çünkü onu incitmeyi hiç istemezdim.

   Genç kýz biraz daha konuþtu, ardýndan beni yalnýz býrakarak gittiði zaman, kendi dünyamla baþ baþa kalmýþtým. Benim de Düzce’de bir kýzým vardý, Bu genç Doktor kýzým olabilir miydi? Allah’ým neler düþünüyor, neleri yakýþtýrýyorum. Düzce’de benim kýzýmdan baþka kýz mý yoktu sanki. Ýyide bu kýzý gördükçe içimde kabaran dayanýlmaz ve tarifsiz hislerin nedeni neydi? Zaman içinde böylesi karmaþýk duygularla boðuþarak, uzun süren uykusuz ve huzursuz bir gecenin son vakitlerinde uykuya daldým. Sabah saatleriydi, hemþire benimle ilgili evraklarý yan tarafa býrakarak gidince þöyle bir bakýp okumak isterken gözüm alt kýsýmdaki doktorun ismine takýldý.’’Sevgi Gülüm…..’’Evraklar elimde kalmýþ bir an üzerime sýcak sular dökülmüþtü. Böyle bir tesadüf olabilir miydi? Herhalde bu durum, büyük bir isim benzerliðinden baþka bir þey deðildi. Bekçi Amca’nýn eþi bana kýzýmýn adýnýn Sevgi Gülüm olduðunu söylemiþti, bir baþkasýndan kýzýmýn adýný duymamýþtým. Kadýn bana yalan söylemedi ya! Acaba kýzýmýn adý da nüfusunda böyle miydi? Her ne kadar bu durum bir isim benzerliði desem de, içimde garip bir coþkunun büyüdüðünü, kalp atýþlarým hýzlandýðýný, terlemeye baþladýðýmý hissediyorum. Bu durum basit bir benzerlik olsa da Doktor kýz hakkýnda daha fazla bilgi edinmeliydim, aksi halde aklýma düþen ikilemden kurtulamayacaktým. Doktor hakkýnda daha fazla bilgi öðrenmenin bir yolunu bulmalýydým. Kime sorayým diye düþünürken, hemþire tekrar gelmiþti. Ona dönerek,

---Kýzým burada adý geçen Sevgi Gülüm isimli Doktoru yakýndan tanýyor musun?

---Evet, uzun zamandýr kendisini tanýrým, daha önce bu okluda öðrenciydi, iyi de neden sordun?

---Annesiyle kaldýðýný söyledi, herhalde annesini de bilirsin?

---Ýyide, Mine teyzemi ne yapacaksýn ki?

    Sanki önümde duran zor bulmacanýn bilinmeyenleri bir anda ortaya çýkmýþ, her þey yerine oturmuþtu. Olabilir miydi acaba? ‘’Allah’ým bana yardým et’’ Diye içimden yalvarmaya baþladým. Cevap vermediðimi gören hemþire þaþkýnlýkla bana bakarken, bende oluþan garipliðe bir anlam veremeden dýþarý çýktý.

   Akþam saatlerini iple çekmeye, þayet gelirse Doktor kýzýma daha fazla þeyler sormaya karar verdim. Onu incitmeden, þüphelendirmeden hakkýnda detaylý bilgi sahibi olmalýydým, aksi halde yanlýþ ve hesapsýz hayaller içinde kalmak iþten bile deðildi. Ýçim içime sýðmýyor, heyecanla karýþýk merakým giderek artýyordu. Saatler þimdi ne çok uzundu, nedense bu akþam çok da geç kalmýþtý. Allah’ým bir an önce gelse de merakýmý yenseydim. Ýyide ona fark ettirmeden, onu huylandýrmadan onunla ilgili bilgilerin tamamýný nasýl öðrenecektim? Bende gün içinde yýkanýp týraþ olmuþ temiz ve düzgün giyinmiþtim.  Gelecek olan gerçekten benim kýzým olabilirdi. Elimde olmadan hayaller kuruyor, yýllar yýlý ayrý kaldýðým kýzýma kavuþmayý umut ediyordum. Ýçinde bulunduðum ruhsal durumu anlatmak mümkün deðildi. Karmakarýþýk bir halde beklerken gülen yüzü ve uzun boyu ile içeriye girdiði an neredeyse nefesim kesilmiþ, dilim damaðým kurumuþtu. Gözlerimi ondan alamýyor, olduðum yerde terden sýrýlsýklam olmuþ vaziyette hayranlýkla onu izliyorum.

---Hoþ geldim kýzým.

---Sað olun, bakýn size çayda getirdim.

---Teþekkürler kýzým, zahmet etmiþsin, senin bu ilgin bana fazlasýyla yeter.

Karþýma oturup çayýmýzý içerken bana dönerek:

---Hemþireye benimle ilgili sorular sormuþsunuz bu sabah, oda þaþýrýp, çok bir þey diyememiþ. Neden böyle sorular sordunuz, Hikmet Bey?

---Beni baðýþla kýzým merakýmdan, hepsi benimle ilgilenmenden kaynaklandý. Benimle bu kadar ilgilenmenin gerçek nedenini sorabilir miyim?

---Bilmiyorum Amca, sizinle ilgilenip konuþtukça içime garip bir huzur doluyor, rahatlýyorum. Nedenini sorma, bende bilmiyorum.

---Annenin adýnýn Mine olduðunu öðrendim, ayrýca senin adýnýn da Sevgi Gülüm olduðunu evraklarda gördüm. Bu ismi sana kim vermiþ? Ben de bu ismi çok severdim. Bir kýzým olsa bu adý vereceðim diye hep hayal etmiþtim. Bana kendinden daha çok bahseder misin kýzým? Bana kanýný verip bu kadar yakýnlaþtýktan sonra, seni daha iyi tanýmak isterim, tabii ki anlatmak istersen.

    Biraz düþündü, yüzüme dikkatli bakarak:

---Anlatacak çok fazla bir þey yok, siz sorun ben anlatayým o zaman.

---Baban ne iþ yapardý?

---Ýlçe merkezinde iþleri iyi olan bir tüccardý.

---Peki, annen merkezden miydi?

---Hayýr, yakýn köylerden birinden, birkaç defa gitmiþtim. Teyzelerim ara sýra gelirlerdi.

---Annen, babanla evlenmeden önce yaþadýðý eve sizleri götürür müydü?

Okumuþ olmanýn verdiði zeki bakýþlarla sorduðum sorudan sonra gözlerime daha dikkatli baktýðýnda elimde olmadan ürperdim. Bir þeylerden huylanmýþ gibi birkaç saniye durdu, düþündü, ardýndan:

---Þehirdeki bahçeli ev mi? Siz orayý neden sordunuz?

Heyecanýn verdiði ruh halinden ve genç Doktorum þüpheli bakýþýndan dolayý sesim kýsmen titreyerek çýktý.

---Hayýr, Annen ikini evliliðini yapmadan önceki yaþadýðý yer için sordum, nereden bileyim kýzým?

---Evet, bahçe içerisinde güzel bir ev, hafta sonlarý oraya giderdik. Þu an orada iþçilerden biri kalýyor. Annem o evi çok sever, sanýrým pek çok anýsý vardýr orada, dedim ya hiç anlatmaz. Hem mahalleden de kimselerle konuþmaz, garip bir kadýn annem. Bazý dedikodular duyar, bunlarý anneme sorduðumda her zaman kaçamak cevap verir, sen o laflara bakma dedikçe bende ilgilenmezdim.

---Aklýnda kalan var mý?

Þaþkýn bir halde bana tekrar dikkatlice bakmaya baþladý. Rahatsýz olmuþ gibiydi, onu endiþelendirmemek için lafý çevirdim.

---Ýstersen býrakalým kýzým, sende yoruldun.

    Bir þey demedi ama yüzüme garip garip bakarak uzaklaþtý. Arkama yaslandýðým zaman, bu kýzýn benim kýzým olduðunu anlamanýn verdiði derin bir huzur içinde kaderin cilvesine söylenip duruyordum. Kadere bak diye geçti aklýmdan, evladým yerine koyduðum oðlum Mehmet’i kaybettiðim gün kendi öz kýzýmý buluyordum. Nasýl bir kaderdi bu Allah’ým, inanýlacak gibi deðil. Böyle bir karþýlaþmayý anlatsalar asla inanmak istemezdim ama bu karþýlaþma mucize denecek þekilde meydana gelmiþ ve ben bu mucizeyi yaþýyordum. Hiç bir þey düþünemiyor, þaþkýnlýkla odada dolaþýyor, bazen oturup, bazen kalkýyor,  yerimde duramýyordum. Yorulunca yataða oturur halde saatlerce uyuyamadým, sabah ezanýnýn ardýndan abdest alarak namazýmý kýldým ve Allah’a þükür ettim. Büyük heyecan ve derin düþüncelerin verdiði yorgunluk, üzüntü, mutlulukla karýþýk duygularýn etkisi altýnda yaslandýðým yerde uykuya daldým.

    Epey iyileþtiðim için dýþarý çýkýp koridorda dolaþmaya baþlamýþ, biraz olsun rahatlamaya çalýþýyordum. Ýçimde öyle bir yangýn vardý ki sanki alev almýþ yanýyordum. Varlýðýný, hatta adýný bile unutmaya çalýþtýðým kýzýma kavuþmanýn mutluluðu, sanki býçak kesiði gibi sancýlanmalara neden oluyordu. Ýçime sýðmayan bir coþku yüzümden okunabilirdi, lakin kimseyle paylaþacak durumum yoktu. Kimseyi tanýmam bilemem, kiminle dertleþebilirim, þu an içimdeki fýrtýnalarý kim anlar ki? Saatlerce odada, koridorlarda dolaþýp durdum.  Gözlerim kapýlarda Doktor kýzýn gelmesini bekler olmuþtum. Yakýnda bu hastaneden çýkmam gerektiðinde ne yapacak, kýzýma bu durumu nasýl anlatacaktým? Anlatamazdým, gencecik kýzým ya periþan olur, benden nefret etmeye baþlarsa.

    Þimdilik hiçbir þey demeden kýzýmý daha iyi tanýmaya ve onu daha çok görmeye bakmalýyým diye düþündüm, böylesi daha iyi olurdu. Yýllardýr unuttuðum kýzým büyümüþ, bir doktor olmuþ. Ne güzel Allah’ým, evladým hem güzel, hem de akýllý bir kýz olarak toplumda yerini almýþ. Yýllarca Mine’ye karþý duyduðum nefretim þu anda yok olmuþ, ona minnet duymaya baþlamýþtým. O kadýn her þeye raðmen çocuklarýný okutarak, ne kadar akýllý bir kadýn olduðunu göstermiþti. Ben hýrpalanmýþ olabilirim, Mine beni kullanmýþ olabilirdi ama kýzým için her þeyin en iyisini yapmýþ, toplumda sevilen ve okumuþ bir insan olmasýný saðlamýþtý.

    Akþamý iple çekmiþ, ayný binada bir yerlerde koþturan dünya güzeli kýzýmý görmek için sabýrsýzlanýyordum. Nihayet akþamýn geç vaktinde yine elinde bir çayla kýzým gülerek odaya girdi. Elimde olmayarak ona dikkatli baktýðým zaman iþkillenmiþ oldu sanýrým, gözlerini kaçýrdý. Ona daha dikkatli bakmaya baþladýðýmý hissediyordu. Bu nedenle bakýþlarýmdan rahatsýz olmuþ olmalý ki, gitmek ister gibiydi. Tam bu sýrada iki arkadaþý odaya girdiler.

---Bak Tuðba, Sevgi burada demiþtim. Hikmet Bey’de ne varsa bizim kýz çýkmaz oldu buradan. Ne o kýzým, Hikmet Beyle sohbetine bizi de katsana, yoksa özel mi?

    Kýzým iyice rahatsýz olmuþ, söylenenlerden alýnmýþtý. Arkadaþlarýna kýzgýn bir tavýrla,

---Ne demek istiyorsunuz? Burada oturup sohbet etmenin ne özeli olabilir. Buyurun sizde oturun.

    Sesi kýzgýnlýkla çýkmýþ, arkadaþlarý da onu kýrdýklarýný anlamýþ olacaklar ki, birisi,

---O zaman hep beraber burada oturup sohbet ederiz. Bakalým bu yakýþýklý amca bize neler anlatacak, ben þimdi yeni çay alýp geleyim.

    Ben o gün temizlenip giyinmiþ, týraþ olmuþ, saçlarýmý taramýþtým. Eskisi kadar yakýþýklý deðildim ama beyazlamaya baþlayan saçlarýma raðmen yinede göze güzel gelen biriydim. Kýzýmýn arkadaþlarýnýn yanlýþ bir anlamaya varmalarýný engellemeliydim. Ama söze nasýl baþlayacaðýmý bilemiyordum. Aslýnda gelenlerinde amaçlarý kýzýmla beraber beni teselli etmek olabilirdi. Çünkü Mehmet’in ölümünü onlarda biliyorlardý.

   Karþýmdaki boþ yataða oturup saðdan soldan konuþurken içlerinden biri bana neden evlenmediðimi sordu. Fýrsat elime geçmiþti, onlara isim vermeden hayatýmý anlatarak olumsuz düþüncelerden kurtulmalarýný saðlamak istiyordum.

   Yaþadýðým hayatý, olaylarý isim vermeden uzun, uzun anlatmaya baþladým. Sýkýlmadan dinliyorlar, ara sýra bazý nedenlerle dýþarý gidiyorlar, o sýrada durmamý, hayli meraklanmýþ olduklarýndan hikâyemin sonunu dinlemek istiyorlardý. Sürekli çaylar tazeleniyor, bende güzel cümlelerle onlara yaþadýklarýmý anlatýyordum. Onlarýn yaþýnda bir kýzým olduðunu, hayatýmda sadece bir kere gördüðümü söyleyince iyice ilgilenir olmuþlardý. Bu nedenle Sevgi Doktora ilgi duyduðumu, onu kýzýmýn yerine koyduðumu söylemiþtim. Sevgi’nin gerçek kýzým olabileceði hiç akýllarýna gelmemiþti.

    Gece bir hayli ilerlemesine raðmen hala yanýmda beni dinliyorlardý. Bir ara bir erkek Doktor arkadaþlarý da gelmiþ onlara katýlmýþtý. Nihayet anlatýmlarýmý tamamladýðým zaman saat üçü gösteriyordu. Bende hayli yorulmuþtum ama kýzýmý uzun süre görmüþtüm. Çok mutluydum, bazen ona dikkatlice baktýðýmda, her defasýnda gözlerini kaçýrýyordu. Yorgun bir vaziyette odamdan çýkýp gittiklerinde beni kendi dünyamla baþ baþa býrakmýþlardý. Olanlara baktýkça, hala ben bile inanmakta zorlanýyordum. Tesadüfün böylesi nasýl olmuþtu? Kader diye aklýmdan geçti.

    Kýzýmla süren sohbetimiz ardýndan bir gün geçmiþti ki, akþam yanýma geldiðinde bana:

--Annem geldi Hikmet Amca, ona senden bahsettim, yaþadýðýn hayatý anlattým. Annem yine eskiden olduðu gibi içine kapanýp uzun saatler konuþmadý. Ýçin için aðladý, onun bu durumunu görüyor, çok üzülüyorum. Taþýdýðý derin sýr her ne ise bir türlü anlayamadým.

---Üzülme kýzým belli ki içinde anlatamadýðý acýlar ve sýkýntýlar var, üzerine varma.

---Ýki saate yakýn süre oturup, okul hayatýndan, çocukluðundan konuþtuk. Kýzýmda ayrý geçen uzun yýllar neler kaybettiðimi gördükçe derin bir hüzün içinde kalmýþtým.

    Kýzýmdan ayrýlma zamaný yaklaþmak üzereydi, çünkü kendimi epeyce toparlamýþ, yaklaþýk iki aydýr kaldýðým bu hastanede oldukça iyi bakýlmýþtým. Mevsim bahara ermiþ nisan yaðmurlarý baþlamýþtý bile. Onu tekrar nasýl görebilecektim, görmek istesem o kabul eder miydi? Onu üzmeden, kýrmadan görebilmenin yolunu bulmalýydým. Ýçinden çýkamadýðým bu düþüncelerin sonucunda kafam iyice karýþmýþtý.