Karþýlýklý bir müddet oturduk. Yeni çaylarýmýz gelmiþ, o da ben de düþünceliydik.

---Diðer mesele neydi Abi?

---Bu daha da önemli evlat, biraz þaþýrabilirsin.

---Hele bi de bakalým.

---Sen Mine ile evliyken kaç çocuðu vardý?

---Bir tane oðlu vardý.

---Geçenlerde, Çarþý esnafýndan çocuðu olmayan yaþlý, halim selim bir adam eþinin ölümü üzerine evlenmiþ. Konuþmalara kulak misafiri oldum ve kiminle deyince, Mine diye güzel bir kadýnla evlendi dediler. Bu Mine, senin eþin olan Mine olabilir diye iyice araþtýrdým, oydu. Oralarda dul bir kadýnýn yalnýz yaþamasý, hele yaþanan bunca olaydan sonra çok zordur. Mine’de herhalde bu yüzden o adamla evlenmiþ. Adam, malým mülküm çok, kime kalacak diye çocuklu bir haným aramýþ, aracýlarda bu iþi ayarlamýþlar. Yalnýz aklýma takýlan bir þey var?

    Bir süre konuþamamýþ gözlerim camdan dýþarýya uzaklara takýlmýþtý. Ömür boyu seveceðim kadýn, aþkým, ilk kadýným bir baþkasýyla evlenmiþti…’’Demek yeniden evlenmiþ.’’ Þimdi daha iyi anladým ki bana olan aþký sadece intikam içinmiþ. Halbuki bunca olaydan sonra, zaman zaman kalbimin derinliklerinde acaba diye bir umut ýþýðý hala yanýyordu. Çok küçük bir umuttu, ancak küçükte olsa oralarda bir yerde duruyordu. Bütün kin ve nefretime raðmen ara sýra aklýmý zorluyor, Mine’ye olan sevgimi depreþtiriyordu. Bu küçük ýþýk þimdi tamamiyle sönmüþtü. Duygulanmýþtým ama belli etmemeye çalýþýyordum.

---Hikmet burada mýsýn?

---Evet Abi.

---Daha bitirmedim asýl soru gelmedi.

---Dahasý da mý var Abi? Bu bile beni bitirmeye yetti.

---Var oðlum, bunu bilmek senin hakkýn.

Aklýmdan ‘’Neyi bilmeliydim, her þeyi öðrendim ya!’’ diye geçirdim.

---Söyle Abi, söyle de bu iþkence bitsin.

---Mine’nin bir çocuðu vardý dedin, halbuki adam evlendiðinde kadýn iki çocukluymuþ. Beþ yaþýnda bir oðlu, bir buçuk yaþýnda da bir kýzý varmýþ.

   Tonlarca taþýn bir anda üzerime düþtüðünü sandým, Amir beyin ne demek istediðini anlamýþtým. Birden bire her yanýmdan öyle bir ter boþandý ki sýrýlsýklam olmuþtum. Elimdeki çayý býrakarak ayaða kalktým odanýn camýna yaklaþtým, tekrar uzaklara baktým. Oralarda benden bir parça mý kalmýþtý? Kanýmdan, canýmdan, özümden. Yarabbi, baþýma buda mý gelecekti? Tekrar yerime oturup oldukça hüzünlü bir halde, anlamsýz gözlerle Amir beye baktým. Oda beni dikkatle izliyor, anlamaya çalýþýyordu.

---O kýz, senin kýzýn Hikmet. Özellikle Mine’yi bulup kýzýn babasýný sordum, cevap vermemiþti. Hikmet’ mi? Deyince, bakýþlarýndan evet dediðini anladým. Bir kýzýn var oðlum. Sende artýk babasýn, bundan sonra vereceðin karar senin. Bana sorarsan onlara hiç dokunma. Adam çok deðerli bir insan, kýzýna baba þefkatini vereceðine inanýyorum.

    Hiç cevap veremeden öylece kala kaldým. Sanýyorum Amir Bey’de söyleyeceklerini söylemiþti. Kendi dünyamla baþ baþa kalmak istiyordum. Genç yaþýmda çökmüþ, ihtiyarlamýþtým. Beni anlamýþ olmalý ki, burada fazla zamanýnýn kalmadýðýný söyleyerek ayaða kalktý.

---Bak oðlum, benim Ýl Emniyet Müdürü olarak Aydýn’a tayinim çýktý. Seninle bir daha ne zaman görüþürüz bilemem. Þayet bir gün uzaktan da olsa kýzýný görmek istersen, Düzce Emniyetinde çok deðerli, güvenilir, dürüst Gürcü bir Bekçi var. Onu bul, olanlarý ben ona anlattým, sana yardýmcý olacak.

    Amir Baye cevap bile veremedim, þu an sanki konuþmayý unutmuþtum. Gönül dünyamda ne fýrtýnalarýn koptuðunu bilen Amir Bey beni yalnýz býrakmak için veda ediyordu. Uzanýp elini öptüm, doyasýya sarýldýk. Gerçek babam vardý ve yaþýyordu ama bana babalýðý bu adam yapmýþtý, Allah yolunu açýk etsin.

    Koðuþuma dönünce kendi dünyamla baþ baþa kaldým. Ýçimde ne kin, ne bir intikam, ne bir öfke vardý. Günlerce yataðýmdan kalkamadým. Doðru düzgün yemek bile yiyemiyordum. Yüreðimde benim olan bir çocuðu görme arzusu gün be gün büyümeye baþladý. Koðuþtaki arkadaþlar bendeki bu deðiþimi anlasalar da nedenini de soramadýlar. Aksi ve öfkeli biri olduðumu bildiklerinden bu konuyu açmadýlar.

    Günler sonra arkadaþým Dursun Abi yanýma gelmiþ sohbet ediyorduk.

----Hikmet içinde seni yakan neyse anlat aslaným. Anlat da rahatla, içini yakma, bak herkes senin bu haline üzülüyor.

    Haklýydý galiba, birileriyle konuþmalý, beni yakan bu sýrrý paylaþmalýydým.

---Abi biliyor musun? Bir buçuk yaþýnda bir kýzým varmýþ. Benden habersiz, bir baþkasýna baba diyor.

    Yýllar sonra ilk kez gözlerimden yaþ gelince bu halime bende þaþýrmýþtým. Canavar Hikmet, eski Hikmet’mi oluyordu?

    Günler aylarý kovaladý, uzaklarda benden habersiz kýzýmýn özlemi ile yanýp dururken burada üç yýlýmý doldurdum. Okuma merakým devam ediyordu. Bu aralar Ülkede devam eden siyasi hareketlere hayli merak salmýþtým. Bulduðum birkaç kitabý zevkle okuyor, sol hareket ile ilgili söylemlere büyük ilgi duyuyordum. Ezilen, çile çeken, emekçi ve iþçi kesimine yönelik afiþler, resimler, romanlar içimdeki yalnýzlýðýmý paylaþýyordu. Hal böyleyken Bülent Ecevit baþkanlýðýnda kurulan hükümet genel af çýkaracak diye herkes merak içinde bekliyordu. Benim cezam azalmýþtý ama içeride daha çok cezasý olanlar vardý. Mesela Arkadaþým Dursun Abinin daha yirmi yýlý vardý.

     Bir gün merakla beklediðimiz af çýkmýþ, herkes sevinçten naralar atýyordu. Derin bir hüzün içerisinde yataðýma oturmuþ, yine düþüncelere dalmýþtým. Hangi umutlarý taþýyarak dýþarý çýkacaktým. Ýçimde oluþan kýzýmý görme arzusu dýþýnda hiç ama hiç sevinç duymuyordum. Tüm gençlik hayallerim, umutlarým bu duvarlar arasýnda kalmýþtý. Dýþarýda beni umutlandýracak ne vardý sanki. Ya Mine? O þimdi bir baþkasýnýn karýsýydý. Ona ulaþmak, geçmiþin hesabýný sormak isterdim ama Amir Beye sözüm vardý ve bu kez sözünü tutacaktým.

    Dursun Abi bir süre sonra yanýma gelerek bana:

---Býrak üzülmeyi aslaným, bak af çýktý yakýnda buralardan kurtulacaðýz. Sende biraz sevinemez misin?

---Haklýsýn Abi sevineyim de kim için? Hiç bir zaman kýzým diyemiyeceðim biri için mi? Yoksa dýþarýda beni bekleyen yeni acýlar, yalnýz bir hayat için mi?

---Bak aslaným, hepimizin geride býraktýklarý, acýlarý, sönen hayalleri, tükenen umutlarý  var ancak hala yaþamaktayýz. Hele senin dibi genç birinin daha çok sevinmesi gerekiyor. Henüz askerliðini bile yapmamýþ fidan gibi biri için karamsar olmak doðru mu?

    Güzel þeyler söylemiþti bana. Ama gönlüm çok derinden yaralanmýþtý. Hem de tedavi olamayacak þekilde. Duygusal bir insan olmam nedeniyle hayat ve yaþananlara seyirci kalamýyordum.

    Bir zaman sonra tahliyeler baþladý. Herkesle helalleþmiþ görüþerek adresler aldým ama ben hiç kimseye adres veremedim. Nereye gideceðim bile belli deðildi. Sýra bana geldiðinde en son giden gruptandým. Ýçeride kimsenin kalmadýðý koðuþuma þöyle dönüp bakarken burada geçen günlerimi yaþadýklarýmý hatýrladým. Burasý benim için bir okul olmuþtu. Burada hayatýn çok farklý yönlerini tanýmýþ, iyiden iyiye olgulaþmýþtým.

    Hapishane Müdürü özellikle beni görmek istediðini söylemiþ bunun üzerine beni ona götürmüþlerdi. Ýçeri girdiðimde:

---Gel bakalým delikanlý, senden ayrýlacaðýz bugün. Hele bir otur çay iç, zaman bol nasýlsa gidersin.

    Karþýsýna oturduðum zaman ne diyeceðini merak ediyordum.

---Misafirliðin bitti, bundan sonra artýk özgür bir insansýn. Buralarýn nasýl bir yer olduðunu biliyorsun, söylemeye gerek bile yok. Ýnþallah gelecek hayatýnda daha dikkatli olur, yanlýþlýklar yapmaz, söylenen öðütleri dinlersin. Daha çok gençsin, buna raðmen büyük hayal kýrýklýklarý yaþamýþsýn, toparlaman zor olacak. Çok okuduðunu söylediler, bak iþte kurtuluþ yolunu bulmuþsum, okumayý asla býrakma.

    Sustu, fazla konuþmadý. Benimde konuþmamý bekler gibiydi.

---Amir bey sizi aradý herhalde, hala beni korumakta, gölgesi etrafýmda dolaþmakta deðil mi?

---Doðrusu evet, af çýkýnca seninde çýkacaðýný bildiði için bana telgraf göndermiþ. Zaten bende seninle konuþacaktým. Senin gibi dürüst insanlarýn yeri burasý deðil oðlum. Dýþarýda çok daha güzel iþler yapacak birisin, daima dikkatli ve uyanýk ol.

---Elimden geleni yapacaðýma emin olun Müdür Bey, Amir Beyime ulaþýrsanýz saygý ve sevgilerimi iletiniz.

    Çayýmý içip kalktým, dýþarý çýktýðýmda hasret kaldýðým özgürlüðümle buluþmuþtum. ‘’Ah! Özgürlük, var mý senin gibi güzel bir þey?’’ Þehre doðru giden araçlardan birine bindim. Cebimde þu an için yetecek param vardý. Üstüm baþým da hayli düzgün olduðu için alacak bir þeyim yoktu. Þehir içinde bir kahvehanede oturup yüreðimi yakan kýzýmýn özlemini düþündüm durdum. Düzce’ye giderek kýzýmý görme konusunda hayli karasýzdým. Kýzýmý görüp ya ayrýlmak istemez, ona bir þeyler söylersem. Ya da Mine’nin hayatýna tekrar karýþýrsam diye uzun zaman düþünmüþ, cevabýný bulamadýðým sorularla epeyce yorulmuþtum. Kýzýmý görmek isteði aðýr bastýkça, bu benim hakkým diye kendimce söylenip durdum. Kafamý allak pullak eden bu düþüncelere dayanamayýnca, vakit erken olduðu için hemen Düzce arabalarýnýn olduðu yere gidip bir minibüse bindim. Eski heyecanýmýn tekrar ortaya çýktýðýný fark ettim zaman, artýk eski Hikmet olduðumu hissettim. Sevgi arayan, heyecanlanan, gözlerinde az da olsa umut taþýyan biri.

    Düzce’ye indiðimde öðlen sonuydu. Þehre þöyle bir baktým, acý tatlý anýlarýmýn yaþandýðý bir þehirdi. Mine buradaydý, sevdiðim aþký tattýðým kadýn ama ben ondan binlerce kilometre uzakta gibiydim. Mine’ye olan eski nefretimin kalmadýðýný anlayýnca çok daha rahat olduðumu fark ettim ama yüreðimde bir yangýn küllenmiþ duruyordu.

    Bir lokantada yemek yedikten sonra Emniyete giderek Amir Beyin söylediði bekçiyi sordum. Arayýp buldular, henüz göreve baþlamadýðý için sivildi. Telaþlý bir hali vardý ve

beni beklediði her halinden belliydi. Kýrk yaþlarýnda güler yüzlü neþeli biriydi.

---Gel bakalým Oðlum, seni bekliyordum, dýþarý çýkýp biraz dolaþalým.

Beraber dýþarý çýkýp bir kahvehanede oturduk. Çayýmýzý içerken dayanamadým.

---Geleceðimi nerden biliyordun Abi?

---Amir Bey tayin olup giderken seninle ilgili her þeyi bana anlattý. Dün de yeni bir telgraf aldým. Senin mutlaka buraya geleceðini bildiði için dikkatli ol demiþti.

    Ah Amir Beyim, babam benim. Gittiði yerlerden bile beni takip ediyor bir hata yapmamý istemiyordu. Böyle insanlarýn yaþadýðý dünyada neden bende geleceðe umutla bakmayayým diye düþündüm.

---Merak etme Abi içimde en ufak bir kötülük yok. Sadece kýzýmý tanýmak onu görmek için geldim. Kimsenin dünyasýna karýþacak durumda deðilim.

    Rahatlamýþ, Güler yüzü daha da sevimli hale gelmiþti.

---Bak þimdi ben her þeyi planladým ve bu gece ki görevim için izin aldým. Bizim ev Mine’nin evine yakýn, akþam gider Mine’ye durumu anlatýr, çocuklarý bizim eve getiririm. Orada kýzýnla biraz oyalanýr onu tanýrsýn. Anlaþtýk mý?

---Evet Abi, sen nasýl istersen.

---Tamam evlat, doðrusuda buydu zaten anlaþtýk.

    Kahveden kalkarak doðruca Bekçinin evine gittik. Evde, hanýmý ve genç yaþlarda iki oðlu vardý. Temiz ve cana yakýn insanlardý. Yemek hazýrlýðý yapýldýðýna göre beni beklediklerini anlamýþtým. Çok güzel yemek yapmýþlar, buna raðmen heyecanýn verdiði ruh haliyle ben az yiyebildim. Çok zamandýr yemeklerimi azaltmýþtým. Bu nedenle kilom hayli düzgündü. Yemek sonu oturup çay içerken, Bekçinin hanýmý dýþarý çýkýp gitmiþti. Biliyordum az sonra kýzým gelecek onunla tanýþacaktým ama neyi olarak ve nasýl? Heyecaným arttýkça hafif titremeler baþlamýþtý, bunu fark eden adamcaðýz korkup:

---Aman oðlum, ne oluyor sakýn ha yanlýþ bir þey yapma?

---Merak etme Abi elimde deðil, þimdi geçer.

   Gözlerimi kapýdan alamýyordum. Biraz sonra hiç tanýmadýðým kýzým içeri girecek onunla karþýlaþacaktým. Terlemelerim þiddetlendi, bunda içtiðim çayýn etkisi de vardý ama kalbimin sesi, o yok mu? Ah bir sussa!

    Mine kýzýmla tanýþmama neden izin verdi diye aklýma geldi. Benim sinirli biri olduðumu biliyordu. Ýzin vermezse daha baþka olumsuz olaylar olabileceðini tahmin etmiþ olabilir diye düþündüm. Akýllý bir kadýndý, o her þeyin hesabýný yapmýþtýr.

    Dýþ kapý gýcýrdayarak açýlýnca içeriye Evin hanýmýnýn yanýnda Mine’nin oðlu ve çok da güzel bir kýz çocuðu girdi. Kýz hemen koþarak Bekçinin çocuklarýnýn yanýna vardý. Onlarý tanýdýðý için yabancýlýk çekmemiþti. Mine’nin oðlu Ýsmail bana dikkatlice bakýyordu. Büyümüþ güzel bir oðlan çocuðu olmuþtu. Bir an beni tanýyacak diye korktum. Bende bu arada býyýk býrakmýþ hayli yaþlý gösteriyordum. Ondan ayrýldýðýmda o daha üç yaþýndaydý, sanýrým hatýrlamakta zorlanmýþtý. Fakat yinede bana dikkatlice bakmasýndan ürkmüþtüm. Evin hanýmý kýzýma dönerek:

---Bak Gülüm, bu amca uzaktan geldi, benim yeðenim olur. Sana hediye almýþ, git alsana.

    Kýz oynadýðý yerden bir an bana baktý, ne kadar güzeldi Allah’ým! Benim kýzým, caným kýzým, yaþadýðým kýsa fakat doyumsuz aþkýmýn meyvesi, karþýmda durmuþ güzel gözleri ile bana bakýyor, elimde tuttuðum paketi merakla seyrediyordu. Neden sonra yavaþça yanýma geldi, elini uzattý. Gözlerine baktým, sanki orada kendimi görmüþtüm. Benim gözlerimin aynýsý kýzýmýn gözlerinde gördüm. Ýçim öyle doldu ki konuþamadým ve bir an kalbimin duracaðýný sandým. Hayýr, aðlamamalýyým, þimdi sýrasý deðildi.

---Kucaðýma gelir misin kýzým?

    Hediye merakýndan olmalý ki çekinerek de olsa geldi, onu kucaðýma aldým. Elimdeki kutuyu açmaya uðraþýrken onu sýkýca baðrýma basýp kokusunu içime çektim. Ne güzel kokuyordu, týpký annesi gibi, o da böyle güzel kokardý. Kýzýmý birkaç kere öptüm, saçlarýný okþadým. Ýçimden yaþlar aktýkça gözlerim dolmak üzereydi. Yaþlarýmý saklamaya çalýþýrken gözlerim bir ara evin hanýmý ve Bekçi aðabeyime takýlmýþtý. Yan yana oturmuþ bize bakýyorlar. Ellerinde birer mendil gördüm. Belli ki onlarda çok etkilenmiþ, yaþlarýný tutamamýþlardý. Kýzým kucaðýmda çok kalmadý. Hediyeyi alýnca kucaðýmdan inip gitti, tekrar oyuna daldý. Mendilimi çýkarýp terimi siliyor gibi yaparak, gözlerimde oluþan yaþlarý silmeye baþladým.

    Dikkat ettim Ýsmail hala bana dik dik bakýyordu. Tanýdý mý acaba dedim? Sesimden etkilenmiþ olabilirdi. Ona da bir hediye almýþtým, çaðýrýp hediyesini vermek verdim, o arada bana dönerek:

     ---Amca biliyor musun? Seni daha önce gördüm ama hatýrlayamadým.

     Çocuðun hafýzasý karýþmýþ beni gördüðünü anlamýþ, aradan zaman geçtiði için kim olduðumu çýkaramamýþtý. Hatýrlamadýðý daha iyi diye düþündüm.

     Bir müddet sonra kýzým ve Ýsmail Bekçinin hanýmý ile beraber kendi evlerine gidecekleri anda kadýncaðýzý sakin bir köþeye çaðýrdým.

---Yenge, Mine’yi görmek istiyorum, belki hayatýmda onu son defa görme þansým olacak, çocuklarý býrakýnca ona söyle yarýn sabah gitmeden önce buraya gelsin. Söz, sadece ayaküstü bir iki dakika görmek istiyorum, hatta onunla konuþmayacaðým.

Kadýncaðýz biraz endiþelendi, Bekçi Amcaya durumu anlattý. Ýkisi de bana bakarak tamam der gibi bakýþtýlar. 

    Çocuklarý evlerine teslim eden kadýn, aldýðý zor görevi yerine getirerek tekrar eve geldiðinde, bana dönerek:

---Ýyi dayandýn oðlum, her an kýzým diye çocuða sarýlýp aðlayacaksýn sandým. Mine’ye isteðini ilettim. Düþünmem lazým, gelecek olursam yarýn sabah uðrarým dedi.

---Onlarýn huzuru benim için çok önemli Yenge. Yeter ki mutlu ve sevgi dolu büyüsünler. Benim olup olmamam çok önemli deðil. Ben bu saatten sonra o aileye sadece diken olurum, varsýn beni baba bilmesin. Adýný ne koymuþlar?

---Adý Sevgi Gülüm, iki adý var, biz daha çok gülüm diyoruz.