Zamanýn ritminden ziyade zamansýzlýðýn bire bir denk getirdiði o yanlýþ tezahürü dost resimlerin.

Kýble yönündeki derin huþu belki de tüm eksiklik ya da devamý olmayan bir kýtanýn hicap yüklü isyankâr çaðrýsý þair bile emin deðilken bir sonraki dizeden.

‘’Hadi, toz ol. Yetmezmiþ gibi yüklenmiþsin kim var kim yok damladýn yine sabahýn körü. Eh, ben yapacaðýmý bilmez miyim.’’

Serzeniþi yerli yersiz huy edinmiþti Rýfký hoca. Hani ömrünü eðitim neferi olarak harcadýktan sonra ahir ömrünün kalanýný yine çocuklarla geçirmeye ant içmiþti ne de olsa.

Emekli olduktan sonra pýlýyý pýrtýyý toplamýþ sakin bir semtine taþýnmýþtý Ýstanbul’un her ne kadar kendine itiraf edemese de Ýstanbul’un sakinlikten uzak bir þehir olmadýðýný. Ne Ýstanbul’dan kopabilirdi ne de huzuru sonuna kadar dost edinirdi kendine. Hep de latife ederdi eþrafýna:’’Hey gidi hey, siz beni gençliðimde görecektiniz.’’Lakin bilse de kimseye tek söz etmezdi bu huysuzluðunu görmezden gelip. Oldum olasý zýt giderdi hem kaderle hem de insanlarla. Aka kara demeyi huy edinmiþti adam bu yüzden geçimsizliði dillere destandý en az sevgi dolu kalbi kadar.

Garip adamdý velhasýl bir o kadar tatlý dilli. Bu yüzden tüm garipliðini bertaraf ederdi karþýsýndakini kalbinden fethedip. Çocukla çocuk olur yaþýtlarýyla dalga geçer yine de ansýzýn öylesine bir laf ederdi ki akla zarar. Tüm zararý o anlýk hezeyanlarý ile sadece kendine verirdi. Laf altýnda kalmasa bile illa ki bir maruzat sunardý karþýsýndakine:

‘’Bildiðin gibi deðil mirim. Bizim deli fiþek yine yaptý yapacaðýný.’’

‘’Hayýrdýr Rýfký hocam. Bu aralar pek bir telaþlýsýn. Kimden bahsediyorsun?’’

‘’Sanmýþtým ki leb demeden anlayacaksýn leblebiyi.’’

‘’Anlamaz mýyým. Hele ki sen her þeye bir kulp takarken mümkün mü tersi.’’

‘’Hocam, hocam aç gözlerini.’’

‘’Evvel Allah cin gibiyim.’’

‘’Ne anladým ben bu iþten?’’

‘’Çýkar hadi dilinin altýndaki baklayý.’’

‘’Bizim Laz Muhittin’den bahsediyorum. Haným yine koymuþ kapýnýn önüne. Demem o ki kaç zamandýr bende kalýyor.’’

Aksiydi fevriydi ama bir o kadar yufka yürekli.

Evinin yakýnlarýnda küçük bir dükkân kiralamýþtý emekli aylýðýnýn yarýsýný heba ettiði. Sermayeyi de kediye yükleyip hýnca hýnç oyuncakla doldurmuþtu içerisini. Dükkân yarý zemindi ve ne yapmýþ etmiþ cennet bahçesine dönüþtürmüþtü. Ne göze batýyordu ne de geleni ihya etmeden býrakmýyordu. Müþterisi olsa da olmasa da beylik bir hamt oluþtu yaþadýðý ve yaþattýðý.

Kirasýný bile çýkaramazken pes etmemeye kararlýydý. Zaman içerisinde baktý ki her yere koþturamýyor kocaman bir ilan astý dükkân camýna. Yanýna bir çýrak aldý mý daha rahat edecek hem de yoldaþ olacaklardý birbirlerine.

Mevsim kýþ olduðu için öðrenci tayfasýndan kimse müracaat etmemiþti. Ýsterdi ki okula devam eden bir çocuðu yanýna alsýn hem elinden tutar hem de üç kuruþ çocuðun ailesine katkýsý olur.

Ne gelenleri beðeniyordu ne de gelenler verdiði parayý.

En sonunda aðýz dalaþýna girip geleni yolcu ediyordu ardýndan sayýp sövüp.

Ýlan pek iþe yaramamýþtý doðrusu. Aralýk ayýnýn ortalarýydý. Kar almýþtý kapýyý bu yüzden o kýsacýk mesafeyi adýmlarken bile zorlanýyordu evi ile dükkâný arasýnda gidip gelirken. Yýlbaþý üstü olduðu için müþteriler farklý taleplerde bulunuyordu. Elzem olmuþtu artýk bir yardýmcý.

En sonunda karar kýldý Rýfký hoca. Mahalleye yeni taþýnan bir delikanlýyý oldukça tutmuþtu gözü. Hem fazla tamahkâr biri de deðildi.

‘’Bak, oðul. Primini öyle yüksekten yatýramam. Benim verip vereceðim meydanda. Eðer kabul ediyorsan…’’

‘’Yalnýz hocam benim bir maruzatým var size.’’

‘’Dinliyorum.’’

‘’Ben yeni çýktým dýþarý.’’

‘’Nasýl yani?’’

‘’Hapisten diyorum hocam, hapisten yeni çýktým.’’

‘’Uzun lafýn kýsasý, oðul…’’

‘’Biliyorum diyeceðinizi. Ben gideyim bir an evvel.’’

‘’Nereye oðul? Ben daha diyeceðimi demedim ki.’’

‘’Hocam, iþe aldýnýz mý þimdi beni?’’

‘’Elbette. Hem sen cezaný çekmiþsin. Ben kim oluyorum da seni tekrardan yargýlayacaðým?’’

‘’Suçumun ne olduðunu sormayacak mýsýnýz?’’

‘’Sen þimdi git. Sabah sekiz buçukta dükkânda ol. Kahvaltýný da burada edersin.’’

Yarým yamalak bir gülümseme peyda oldu delikanlýnýn çehresinde ki nasýl nasýl þaþkýndý. Tam çýkacaktý ki…

‘’Gel, hele.’’

‘’Buyur hocam.''

'' Al þunu eksiðini gediðini alýrsýn. Bu arada nerede yatýp kalkarsýn, de hele.’’

‘’Benim köylüm Osman’ýn uzak bir akrabasýnda kalýyorum þimdilik. Ýlerde ne yaparým bilmiyorum hocam.’’

‘’Þu ardiyeye in hele. Kolaçan et bakayým etrafý. Yatarsa aklýna at döþeðini. Kimsenin aðýz kokusunu da çekmezsin. Anlaþtýk mý?’’

‘’Hocam ciddi misiniz?’’

‘’Bu yaþtan sonra yalan mý konuþacaðým. Ama gözün tutmazsa gerisine karýþamam.’’

‘’Hocam, büyüksünüz.’’.

‘’Hadi, hadi. Ne var ki bunda hem sen madem namusunla yaþamayý aklýna koymuþsun.’’demesiyle doðruldu yaþlý adam.

‘’Uzatma. Sevmem ben öyle seremonileri. Hem laf aðýzdan bir kere çýkar. Sahi senin ailen yok mu oðul?’’

‘’Rahmetli oldular.’’

‘’Allah gani gani rahmet eylesin. Bundan böyle beni baban bil. Hem etrafýn lafýna da aldýrma. Bilirsin millet konuþur da konuþur. Allah bildikten sonra gerisi önemli deðil. Hadi oðul, uðurlar olsun. Ben de gideyim eve yerler buz keser az sonra.’’

Genç adam ne duyduklarýna inanabiliyordu ne de gözüyle gördüðü adamýn nasýl böylesi bir kalbi olduðuna. Bir yandan da düþünüyordu olur da hapse niye girdiðini sorar da cayar fikrinden diye.

Enikonu bir iþi vardý artýk hem de yatacak yeri. Yoktu ondan mutlusu yine de içi içini yiyordu geçmiþi ona rahat býrakmaz diye.

Ýlk günler oldukça tedirgindi genç adam hele ki hakkýnda konuþulanlara tanýk oldukça iyice kaçtý hevesi. Mahallenin diline düþmüþtü bu da yetmezmiþ gibi Rýfký hoca da zan altýndaydý. Yetmezmiþ gibi pek çok arkadaþý sýrt çevirdi yaþlý adama. Gerekçesini bilse de hiç oralý olmuyordu ne de olsa emindi hem kendinden hem de oðlu gibi benimsediði çýraðýndan.

Ta ki…

‘’Yemin ediyorum memur bey. Dükkâna gelene kadar cebimdeydi para. Sohbete daldýk bir baktým ki yerinde yeller esiyor. Evet, kesinlikle param çalýndý üstelik kim olduðunu da biliyorum. Aha, iþte bu çocuk. Ben dedim ama Rýfký hocaya. Etme eyleme hocam, sabýkalý adamdan medet umma, diye. Hem biliyorum da neden hapis yattýðýný. Yanýnda çalýþtýðý yaþlý çifti soyup soðana çevirmiþ bu þerefsiz. Þikâyetçiyim memur bey. Arayýn üstünü baþýný hatta didik didik edin her yeri. O parayý ben kolay mý kazandým. Bu, bu var ya, kesin cinayet de iþler. Þikâyetçim ben bu adamdan. O çaldý paramý biliyorum o çaldý.’’

‘’Destur Nuri usta. Öyle kolay mý suçlamak.’’

‘’Rýfký hocam, olmaz ki bu yaptýðýn. Ben senin kaç yýllýk dostunum sen gelmiþ bu hýrsýzý savunuyorsun.’’

‘’Lafýný bil de öyle konuþ. Günahtýr günah.’’

‘’Beyler, sakin olun. Nerede senin çýrak bey amca? Hele çaðýr da alalým ifadesini.’’

‘’Buradayým memur bey. Arayýn üstümü baþýmý. Ben eminim kendimden ama mademki zan altýndayým takýn kelepçeyi ve atýn beni hapse.’’

‘’Delikanlý yok öyle afra tafra. Dur bakalým anlayacaðýz kim haklý kim haksýz.’’

‘’Nuri Sinanoðlu’na bakmýþtým. Arkanýzdan koþtuk ama siz çoktan gitmiþtiniz.’’

‘’Hayrola? Aa, Melike haným. Bir sorun mu var? Doktor haným tahlil sonuçlarýný yarýn alacaðýmý söylemiþti. Merak ettim þimdi. Bana her þeyin yolunda olduðunu söylemiþti. Üstelik yaþýma göre de oldukça saðlýklýymýþým.’’

‘’Endiþe edecek bir þey yok beyefendi. Bunu unutmuþsunuz gerçi içini açýp bakmadýk ama hesap cüzdanýnýzý görünce anladýk ki acilen size iade etmeliyiz.’’

‘’Ama bu benim kaybettiðim… Saðlýk ocaðýnda mý düþürmüþüm ben bunu?’’

‘’Kayýt odasýnda bulmuþ görevli arkadaþ. Siz bakýn bakalým eksik gedik var mý?’’

‘’Çok þaþýrdým þimdi ve nasýl da utandým. Ben ne diyeceðimi bilemiyorum.’’

‘’Biliver Nuri Bey biliver. Bu yaþa kadar öðrenemedinse þükret de yanlýþtan döndürdü Tanrý seni.’’

‘’Evladým, ben ne diyeceðimi bilemiyorum.’’

‘’Ýlk deðildi bu amca ve son da olmayacaðýný biliyorum.’’

‘’Gel hele. Helalinden ne kopuyorsa gönlümden senindir.’’

‘’Olacak iþ mi amca? Sen koy onu cebine. Ya da sevindir üç beþ garibaný yeter ki alma bir daha baþkasýnýn ahýný.’’