Yaþadýðým mutluluk dolu anlardan ve gece boyu uzun uzun seviþmelerden sonra, Mine’ye daha bir yakýn olma isteði artmýþ, onunla burada yaþama düþüncesi beni etkilemeye baþlamýþtý.

---Saðol Mine, yeni geldim.

Yanýma gelip oturdu, elimi tuttu.

---Sana aþýk olduðumu anlýyorsun deðil mi? Sana çok baðlandým, beni býrakma olur mu?

Sýcak nefesi yüzümü öyle güzel okþadý ki, heyecanýmdan cevap veremedim. Susmuþ bir halde, sadece ona baktým. Yüreðimi tatlý bir ateþ sarmýþ, beni hoþ bir þekilde yakýyordu.

---Cevap vermedin ne düþünüyorsun?

Soruyu tekrar yenilemiþti de bende bir þey demeliydim ama ne? Cahillik dedim içimden, konuþmayý bile beceremiyorsun.

---Þey diye kekeledim, seni ve yaþadýklarýmýzý düþündüm. Bir hayal âleminde gibiyim Mine. Ne diyeceðimi ah bir bilebilsem…

---Ha…ha…ha…Koca bebek, bak karþýnda duran bir insaným. Aklýna takýlan her þeyi çekinmeden söyleyebilirsin.

Uzanýp yanaðýmdan öptü, elimden tuttu eve doðru yürürken:

---Gel içeriye sana yemek hazýrladým sofrayý kuralým, bak oðlumda acýktý.

Tamam deyip ona uydum, artýk onun esiriydim, dediðinden baþka ne yapabilirdim. Ýçeri girdiðimizde havada kararmak üzereydi.

---Sen otur Ýsmail’le oynaþ, ben sofrayý kurayým.

Önceden de dediðim gibi çok tatlý oðlu vardý. Artýk benden çekinmediði için yanýma geldi, divanýn üzerinde bir güzel boðuþtuk Yalnýzlýktan bunalan çocukta oynayacak birini bulmanýn coþkusuyla, bazen neþe ve kahkahasýndan katýlacak gibi oluyordu.

    Kurulan sofraya oturduk, yiyecekler oldukça boldu. Neler yapmamýþ ki? Çok becerikli, akýllý ve ne yapmasý gerektiðini bilen bir kadýnla beraberdim. Yemekleri çok lezzetliydi, yavaþ yavaþ yemeðimi yerken oda hem kendini hem de oðlunu doyurmakla meþgul, ben ise sürekli onu izliyorum. Hareketleri,  bakýþlarý, gülümsemesi o kadar tatlýydý ki hayranlýðýmý gizlemeyi baþaramýyor, arada bir bana baktýkça utanýp sofraya bakýyordum. Çok fazla etkisi altýnda kalma nedenim, hayatýmda daha önce bir kadýnla hiç bu kadar yakýn olamadýðým için miydi acaba? Yoksa bu kadýn diðer kadýnlardan çok mu farklýydý? Sorunun cevabý benim için çok zordu, dedim ya! Cahillik ve gençlik.

    Yemeðimi bitirip ellerimi yýkamak için kalktýðýmda gözüm banyoya takýldý. Her þey düzenli ve tertipli olarak yerli yerinde duruyordu. Kovalarý yeniden suyla doldurmuþ, yeni sabun, maþrapa koymuþtu. Ben de düzenli ve temiz bir insandým, bu nedenle gördüðüm intizam çok hoþuma gitmiþi.

    Oturduðum yerde Ýsmail’le biraz daha oynaþtýktan sonra, çocuk yorulmuþ olmalý ki, uykuya dalmak üzereydi, Mine onu giydirip yatýrdýktan sonra yanýma geldi.

---Nihayet yalnýz kaldýk caným, birazdan çayda hazýr olacak, bu gün yorulmuþsundur.

---Yok, o kadar deðil. Ustamý ziyaret ettim, çok zor bir durumda, Allah yardýmcýsý olsun. Kapalý bir yerde böyle tutulmak kötü bir þey olmalý. Oradan ayrýlýrken içim daraldý, sanki ben orda kalmýþtým. Þimdi ailesine durumu nasýl anlatacaðým, ya çocuklarý! Onlar merakla babalarýný bekliyorlar. Ayrýlalý uzun oldu ve henüz hiç bir þeyden haberleri yok, sanýrým evinde kýyamet kopacak. Aile zengin, durumlarý oldukça iyi, ama çocuklarý babalarýný uzun zaman göremeyecekler, belki de hiçbir zaman.

    Durakladým, hüzünlenmiþtim yine, duygusal bir insandým, anlattýkça bunalýyordum. Terlemeye baþlamýþ, gözlerim dolmuþtu, belli etmemeye çalýþarak:

---Zor olmalý, olacakta.

---Üzülme aþkým hayat bu, insan baþýna nelerin geleceðini bilemiyor ki. Suç birazda onda, neyine gerek böyle kötü iþlere bulaþýrsýn be adam, sonunda bak ne durumlara kaldýn. Bu durum kendi seçimiydi.

Elleriyle ensemden yukarý saçlarýmý okþuyor, bu hareketi beni derinden etkiliyor, yine tarifsiz bir hazzýn etkisine giriyorum. Düþüncelerimden sýyrýlýp onu düþünmeye baþlamýþtým bile. Gençlik bu ya bir an önce onunla beraber olmak istiyorum. Ellerimle belinden sarýlýp sýkýca kendime doðru çekerken içimden geçeni anlamýþ olmalý ki:

---Acele etme, çayýmýzý içelim sabaha kadar seninim, istediðin kadar seversin.

Diyerek yanýmdan kalktý ve içeriye gitti. Demli ve hoþ kokulu güzel çayýný doyasýya içmiþ ardýndan bütün gece boyunca cinselliðin verdiði hazlarý tatmýþ, yeni yeni tanýdýðým duygularýmý, isteklerimi en güzel þekilde yaþamýþtým. Ayrýca bir kadýnla birlikteliðin nasýl ve ne þekilde olduðunu da, onun sayesinde bir güzel öðrenmiþtim. Bu gün ben uykuda kalmýþken o erkenden kalkmýþ, banyo için su hazýrlamýþtý. Banyomu yaparak giyindim ve kurduðu sofraya oturdum. Ýsmail’se da kalkýnca Hikmet Abi diyerek yanýma geldi. Kucaðýma alýp onu severken mutluluðunu görmek beni de mutlu etmiþti.

    Bu çocuk acaba daha büyük olsaydý ve yaþananlarýn farkýna varsaydý, herhalde böyle davranmazdý sanýrým. Çünkü Mine ile yaþadýðýmýz anlar çok da doðru deðildi. Tamam, ben bekâr oda evli deðildi, ama nede olsa yaþananlar geleneklerimize, dinimize uygun olmuyordu. Evde, köyde böyle iliþkiler hakkýnda hiçte güzel sözler edilmezdi. Ben bu tür olaylara ve konuþmalara pek ilgi duymazdým. Ama böylesi yaþamlara ilgi duymayan ben, sevmediðim bir olayýn baþ kahramaný olmuþtum. Kendimden utanýr gibi olduðum an Mine ile göz göze geldim. O gözler, kafamdaki bu düþüncelerin tamamýný bir anda silmiþti. O kadýn benim olmuþ, bende onun. Nefsin isteklerine engel olmak kolay deðildi her halde. Bu nedenle bende böyle bir olayý elimde olmadan yaþamýþtým. Mine ile böyle bir yakýnlaþma ve beraberlik her þeye deðer diye düþündüm. O benim böyle derin derin düþündüðümü anlayýnca:

---Ne o yine daldýn ne oldu?

---Yok bir þey, yaþadýklarýmýzý düþündüm sadece.

---Boþ ver düþünmeyi caným yaþamana bak. Mutlu olmak kolay deðil, mutlu olduðun her anýn kýymetini bil, bak bu genç yaþýnda az mý sýkýntý çektin.

Güzel laflar eden bir kadýn olduðu için ne zaman ne diyeceðini iyi biliyordu. Aradýðýný bulmuþ, kendine esir yapmýþtý, hele benim gibi cahil, yakýþýklý birini etkilemesi hiçte zor deðildi. Elbette elinden geleni yapacaktý.

    Yemek bitmiþ sofra toplanmýþ, çocuk oynamak için dýþarý çýktýðý an Mine’nin ardýndan mutfaða gittim. Arkasýndan yaklaþýp beline sarýldým. Güzel kalçalarý vücuduma yapýþmýþ halde dayanýlmaz bir arzu ile boynundan öperken:

---Zamaným kalmadý Mine, yola çýkmalýyým yapacak iþlerim var. Sana doyum olmuyor, biraz daha kalýrsam korkarým tekrar banyo yapmak zorunda kalacaðým.

---Kalsaydýn aþkým acelen niye? Hele birkaç gün daha kal.

---Ustamýn evine haber vermeliyim, merak ederler.

    Dýþarýya yöneldim, ayakkabýlarýmý giyerek kapýdan çýktým. Arkama döndüðümde gözlerinde ki o anlamlý bakýþýyla bana bakýyordu. Eðilip oðlunu kucaðýma alýp öptüm, çocuk gideceðimi anlamýþtý.

---Gidiyor musun Hikmet abi?

---Evet aslaným, ayrýlma zamaný geldi.

---Yine gel, ben seni çok seviyorum.

Bir þey diyemeden yere býrakýrken Tekrar Mine’ye baktým. Yüzünde bir hüzün bulutu görür gibi oldum. Bakýþlarý tekrar gelmemi ister gibiydi.

---Seni bekleyeceðiz, dönmeni istiyorum.

Diye söylenirken, ben hýzla uzaklaþmaya baþladým. Biraz daha kalýrsam gidemeyebilirdim. Ayrýlýk çabuk olmalý arkama bile bakmamalýydým ve öyle yaptým, bahçe kapýsýný açarak gözden kayboldum.

Mine’nin umutla söylediði son sözlere cevap veremedim. Tekrar gelme konusunda henüz bir þey düþünmemiþ, öncelikle memlekete gidip üzerimdeki sorumluluktan kurtulmak istiyordum ve aklým þimdilik bunlarla meþguldü. Bir müddet dalgýn ve karmakarýþýk duygular içinde ilerledim. Ayaklarýma tam olarak yön vermekte zorlanýyorum. Önemli iþim olmasa belki hiç gitmeyecektim. Kendime biraz daha toplayýnca hýzlanarak yol almaya baþladým.

    Arabanýn yanýna gelince besmele çekip arabaya bindim, aðýr aðýr yol almaya baþladým. Aðýr gitmemin nedeni kafamda dolaþan bilmeceler, içinden çýkýlmaz düþüncelerdi. Yaþadýðým bu kýsa sürede nelerle karþýlaþmýþ, belki de baþka bir insanýn ömrü boyunca göremeyeceði zor anlarla savaþmýþtým. Karakol, mahkeme, Ýstanbul’da eþkýyalar, hastane ve Mine.

    Beni derinden etkileyen bu önemli ve farklý olaylar, gençliðimin baharýnda istemeden, bazen de elimde olmayarak yaþanmýþtý. Yýllarýn içinde öðrenebileceðim çok þey kýsa sürede yaþanmýþ, aklýmýn derinliklerine yazýlmýþtý. Hepsi bir yana, ya Mine? O bambaþka bir güzellikti. Tadýna doyamadýðým muhteþem hazlar ve yaþanmasý tekrar tekrar istenilen güzel zamanlar. Burada kalýp birlikteliðim devam etseydi acaba nasýl olacaktý, kim bilir? Önümde uzanan yola bakarken dudaklarýmdan þu cümleler dökülüyordu.

gidiyorum köyüme,

lakin ben,

eski ben deðildim.

acýlar çektim,

sevgiyi buldum,

kadýný tanýdým,

mutluluðu yaþadým.

gidiyorum köyüme,

aklýmdaki cevapsýz sorularla.

Birinci kýsmýn sonu…

Zaman ayýrýp okuyan dostlara teþekkür ederim.

Mehmet Macit