---Ben þimdi gideceðim Mine, akþama geleceðimi haber vermeye geldim. Merak etmene gerek yok, çarþýda biraz iþlerim var, sen önce þu elimdekileri al.

    Yolda gelirken dayanamayýp buraya uðrayacaðýmý tahmin ettiðimden, Mine’ye bir yazma, çorap ve birkaç tatlý çeþidi, ayrýca çocuðuna da küçük bir oyuncak almýþtým, elimdekileri uzattým. Ustamdan öðrendiðim beklide en güzel davranýþlarýmdan biriside buydu, eve her dönüþümde mutlaka gittiðim yerlerden bir þeyler alýr, elim boþ kalsýn istemezdim, bu nedenle Mine’ye de gelirken bir þeyler almýþtým.

Yanýma gelip samimi bir þekilde teþekkür ederek elimdekileri aldý.

---Gerçekten akþam gelecek misin?

---Evet, haber vermek için uðradým. Þimdi çýkýyorum, çarþýda biraz iþim var, halledip geleceðim tabi ki kabul edersen?

---Ne demek Hikmet, gelmen için ne kadar dua ettim bilemezsin.

Derken gözlerine baktým sevgi dolu ve insanýn kalbini okur gibi bir hali vardý. Böylesi bakýþlarý hastanedeki hemþirelerde de gördükçe bakýþlarýn manasýný da çözmeye baþlamýþtým. Galiba kadýnlar hoþlandýklarý erkeklere böyle bakýyorlardý. Pürüzsüz yüzü, biçimli dudaklarý, ela gözlerinin güzelliði, uzun saçlarý bambaþkaydý. Böylesi güzel bir kadýn neden bana bu kadar ilgi duymuþtu? Bir anda insan yeni tanýdýðý birine böyle ilgi duyabilir miydi? Böylesi duygu ve düþüncelerle yeni tanýþmýþ olmanýn verdiði acemilikle, geliþmelerin manasýný tam olarak kavramakta zorlanýyordum. Kendimi ýrmaðýn durgun akan suyuna býrakmýþ gibiydim. Arkamý dönerek kapýya yöneldim, yanýma yaklaþarak sevgi dolu ve okþayýcý bir sesle:

---Mutlaka gel, seni bekleyeceðim caným.

Bu sözleri öyle içten ve alçak sesle söylemiþti ki, kalbimde fýrtýnalarýn kopmasýna neden oldu. Aklýmda ve kalbimdeki karmaþýk duygularla kapýdan çýkýp evden ayrýldým. Ýþimi bir an önce halledip tekrar buraya gelmeliydim. Ýçten içe alev almýþ yanýyor, ayaklarým yere basmýyor, adeta havada uçuyor, zamanýn geçmesini ister gibi hýzlý hýzlý Amir Beyi bulmaya koþuyordum.

   Amir Beyle akþam saatlerinde buluþacaktým. Zaman geçirmek için oturduðum kahvede ne çok þeyler düþünmüþ, neleri yapýp yapmama konusunda aklým karmakarýþýk olmuþ, yanlýþý doðruyu ayýrma çabalarým sonuçsuz kalýnca uzun zaman çevremi seyrederek aklýmdakilerden kurtulmaya çalýþtým. Hava kararmak üzereydi, Emniyetin misafirhanesine gitmek üzere yola çýktým. Kapýdan içeri girdiðimde yabancý olduðumu anlayan bir görevli yanýma yaklaþarak:

---Kimi aradýn kardeþ?

---Þey, Emniyet Amirine bakmýþtým.

Görevli kiþi  Emniyet Amirini sorunca bana þöyle dik dik baktý, sonra:

---Gel bakalým,

Dedi. Salonun köþesini dönünce baktým, Amir Bey yanýnda güzel giyimli birkaç kiþi ile oturmuþ sohbet ediyordu. Bana refakat eden kiþi eðilerek:

---Amirim bir misafiriniz var.

Amir Bey dönmüþ ve beni görünce yüzünde güzel bir gülümseme ile:

---Vay! Evlat hoþ geldin, sefalar getirdin.

Diyerek beni yanýndaki sandalyeye oturttu. Dikkat ettim masadakilerden biri Savcý Beye benziyordu. Masada oturan diðerleri belki de ilk defa gördükleri bana dikkatli gözlerle bakarak bir güzel süzdüler. Biraz çekingen tavýrlarla, birazda utanarak, bana merhaba hoþ geldin diyenlere cevap verdim. Amir Bey görevli birine benim için çay söylerken aç olup olmadýðýmý sordu. Aç deðilim dedim, aslýnda acýkmýþtým, fakat akþam Mineye gideceðim için aç olmalýydým.

    Amir Bey, benim ile ilgili konuþmaya baþladý. Sakin ve güzel bir ses tonu ile benim yakalanýþýmdan Ýstanbul’daki kurtuluþuma kadar geçen olaylarý, ayrýntýlarý ile anlattý. Masa etrafýnda anlatýlanlarý dinleyen meraklýlarýn sayýsý gittikçe artmýþ, salondaki ses kesilmiþti. Beni bir kahraman gibi tanýtýp överken utanmýþ, kýzarmaya baþlamýþ, anlatým biraz uzun sürünce de hayli sýkýlmýþtým. Zaten topluma fazla giren biri olmadýðým için böylesi uzun sohbet ve dinleyen kalabalýðýn meraklý bakýþlarýndan bir an önce kurtulmak istiyordum. Nihayet Amir Bey anlatacaðýný tamamlayýnca bana dönerek:

---Ýþte gizli kahramanýmýz Savcý Bey. Sen inanmak istememiþtin ama bak ben haklý çýktým. Hikmet gerçekten tam bir Anadolu yiðidi, temiz ve saf bir delikanlý.

Savcý Bey haksýz çýkmanýn sýkýntýsý ile bana dönerek:

---Geçmiþ olsun Hikmet, hakkýný helal et, seni incitmiþ olabiliriz.

Yaþadýðým olayýn zorluðu ve polisin baþarýsý sonucu kurtuluþumun hayli ilginç olmasý, anlatýlanlarý dinleyenlerin bakýþlarýndan anlamak zor olmamýþtý. Hem boylu, hem de güzel bir yüzümle oldukça yakýþýklýydým, bu konuda kendime oldukça güven gelmiþti. Hani! O hemþireler yok mu? Benim kendimi tanýmama, kendime güvenmeme ve insanlarý ve özellikle kadýnlarý etkileyen bir erkek olmanýn bilincine varmamý saðlamýþlardý. Burada oturanlarýnda bana gýpta ile bakýþlarýndan bunu hissetmiþtim. Çok terledim, mendilimle yüzümü silerken çayýmý da bitirdim.

---Amir Bey Ustamla ilgili:

Dedim.

---Tamam evlat, yarýn doðruca Ýlçe cezaevine git, adýný söyle sana kolaylýk yapacaklar.

Teþekkür ederek orada oturup bizi dinleyenlerden vedalaþýrken Savcý Beyle göz göze geldiðimde bana hala tedirgin bakýþlarla baktýðýný görmüþ, üzülmüþtüm. Hâlbuki ben ölümle burun buruna gelmiþ, paçayý zor kurtarmýþtým. Belki de Amir Beyin haklý çýkmasýna bozulmuþtu, kim bilir?

Amir Beyin beni kapýya kadar geçirmesi hoþuma gitmedi deðil. Ýlk kez birileri bana insan gibi davranmýþlardý. Belki haksýz yere suçladýklarýndan, beklide beni yem olarak kullandýklarýndandý. Kapýda Amir Beyin elini sýkarken,

---Hikmet, bahsettiðim kadýndan uzak dur, baþýn belaya girmesin evlat, ne olur ne olmaz.

Þaþkýn þaþkýn baktýðýmý görünce de:

--- Çok güzel kadýnlardan her zaman koru kendini, böylesi kadýnlarýn sahibi çok olur evlat.

Devamýnda:

---Ama ne diyeyim yinede sen bilirsin, yakýnlaþsan bile hiç olmazsa abayý yakma, tamam mý?

Bir þey diyemedim, belli ki Amir Bey benim bilmediklerimden fazlasýný biliyordu, ama nedense bana daha fazla bir þey söylemedi.

    Hava karardýðý için þehrin ýþýklarý altýnda içimi kemiren düþünce ve duygularla yola koyuldum. Amir Beyin sözlerini düþünürken, bir yandan da Mine’nin bana olan bakýþlarý her an karþýmda duruyor, büyülenmiþ bir halde ona doðru dayanýlmaz bir arzuyla koþuyordum. Ne olurdu Allah’ým, Amir Beyden öyle þeyler duymamýþ olsaydým þu an ne kadar rahat olurdum. Karmaþýk duygularýn etkisi altýnda öyle hýzlý yol aldým ki, bir ara çok terlediðimi anlayýnca yavaþladým, zaten gelmek üzereydim. Tekrar mendilimle terimi silerken çevrede kimselerin olup olmadýðýna bakýndým. Çevrede çok az insan vardý ve herkes kendi iþi ile ilgilendiðinden beni gören yok gibiydi.

    Evin bahçe kapýsýný açarak içeriye süzüldüm. Kapýyý usulca kapatýp eve yöneldim, perde ardýndan ýþýk geliyordu, ilerledim, kapýyý çalarak bekledim, az sonra kapý açýldý. Aman Allah’ým! Þaþkýnlýktan küçük dilimi yutacak bir vaziyette donup kaldým. O ne güzellik öyle… Karþýmda daha önce hiç göremediðim güzellikte bir kadýn can alýcý gözlerle bana bakýyor, ama ne bakýþlar! Gözlerinin içine bakarken titremekten kendimi alamadým. Uzun zamandýr etkisinde kaldýðým o gözlerle yeniden karþýlaþýnca, her yanýmda buz gibi bir hava esti. Mine’nin baþýnda yarým bir yazma, saçlarý omuzlarýna dökülmüþ, güzel bir elbise giymiþ, göðsü yarým açýk, pürüzsüz bir teni vardý. Tarif edemediðim bir güzellikle karþý karþýya kaldýðýmý biliyor, yaþadýðým anlarýn þaþkýnlýðýný derinlerde hissediyordum.

---Ýçeri gelsene Hikmet…

Ýliklerime kadar bir heyecan dalgasý yayýldý vücuduma, sesi bile beni bitirmeye yetmiþti. Denileni yapýyorum sadece, aðzým dilim tutulmuþtu.

    Divana oturdum ancak hala gözlerim ondaydý.

Dayanamadý;

---Ne o Hikmet niye afalladýn, beni çok mu güzel buldun.

Cevap verememiþtim.

---Ne o dilin mi tutuldu yakýþýklý,

Derken yanýma gelmiþ elimi tutmuþtu.

---Korkma seni yemem güzelim,

Dedi. Heyecanýmýn doruða çýktýðý anlarý yaþýyor, þaþkýnlýðýmý gizleyemiyordum. Nasýl bir duyguydu Allah’ým, erkek olmak nede zormuþ, bu kadýnýn karþýsýnda eriyor gibiydim. Yavaþça yanýma yaklaþtý sokuldu iyice, uzandý ve önce yanaðýmdan sonra dudaklarýmdan öpüverdi. Alev alev olmuþ dudaklarý dudaklarýmý sarýnca, dudaklarým kýzgýn bir demirle daðlanmýþ bir halde, bu güne kadar tadýný bile bilmediðim bir hazzýn farkýna varmýþtým. Acemi bir delikanlýydým ve bu durumda ne yapacaðýmý da bilememenin sýkýntýsý ile terden sýrýlsýklam bir haldeydim. Yanýmdan kalkarken:

---Sen hele dinlen ceketini çýkar, açsýndýr. Hemen sana bir sofra hazýrlayayým,

Dedi.

 Mutfaða doðru gidince de rahatlamýþ biraz nefes almýþtým. Tekrar terlerimi silerken beyaz tenimin kýzardýðýný anlýyordum ki yüzüm alev almýþ yanýyordu. Arkama yaslanarak kendimi rahat bir konuma býrakýrken yeniden düþüncelere daldým. Kýsa zaman içinde neler yaþadým, neler gördüm ve þu an içinden çýkýlmasý zor bir durumdaydým. Hayatým da ilk kez karþýlaþtýðým böylesi durumlarla nasýl baþ edebileceðimi henüz öðrenme imkâným olmamýþtý.

    Yirmi gün öncesine kadar suçlu olarak içeri alýndýðým emniyetten bir kahraman gibi uðurlanmýþ, insanlarý tavuk gibi boðazlayabilecek canavarlar tanýmýþtým. Þimdi ise hayatýmda ilk kez farkýna vardýðým hazlarýn, insaný esir alan duygularýn altýnda eziliyordum. Kolay deðil daha on sekiz yaþýna bile gelmemiþ, hayatýn güzel ve çirkin yanlarýnýn insan üzerindeki etkileri hakkýnda yeterli bilgiye sahip olmayan biriydim. Karþýlaþtýðým insanlarý dost, düþman diye birbirinden ayýrabilecek tecrübeden mahrumdum. Fazla aydýnlýk olmayan oda içinde Mine’nin kelebek uçuþunu andýran hareketlerini ilgiyle izlerken, bir hayli zaman geçmiþti ki, Minenin;

---Gel bakalým aslaným, bakalým yemeklerimi beðenecek misin?

Sözleri ile kendime gelerek sofraya oturunca, önümdeki sofranýn zenginliði ve güzelliði dikkatimi çekti. Belki de hayatýmda gördüðüm en düzenli ve zengin sofraydý. Neler yoktu ki sofrada, çokça emek verip güzel bir sofra hazýrlamýþ. Ýyide bütün bunlar benim için miydi? Henüz yeni tanýdýðý ve kendinden epey küçük bir erkeðe böyle deðer vermesinin nedenini beni çok beðenmiþ, birlikte olmak istemiþ olabilir miydi?  Dul bir kadýndý ve farklý erkeklerle beraber olan biri olmadýðý açýktý, öyle olsaydý Amir Bey bana bunu söylemiþ olurdu. O zaman beni bu kadar istemesinin nedeni benden çok etkilenmiþ olmasý mýydý? Ayrýca bana deðer verdiðini gördükçe bunun neresi tehlikeli diye düþünmekten de kendimi alamamýþtým. Dalgýn ve garip düþünceler içinde yemeðimize baþladýk, oda aç olarak beni beklemiþ olmalýydý. Ya çocuðu! O neredeydi?

---Mine, Ýsmail nerede?

---Onu sen gelmeden doyurup yatýrdým. Bu gün çok yoruldu, kolay kolay uyanmaz.

Dedikten sonra yerinden kalktý mutfaða gitti. Elinde küçük boy raký þiþesi ile geldi, masaya oturmadan:

---Ýçmek istersen koyayým senin için aldým.

Ýçkiyi seven biri deðildim, merakta etmemiþtim, ama þu an içimden içmek gelmiþti.

---Bir bardak koy zahmet olmazsa,

Dedim. Ýçkimi koyup tam karþýma oturdu. Hem yiyor hem de oradan buradan konuþuyorduk. Ailemi, annemi, okulu anlattým. Zaten çok da anlatacak bir þey yoktu, o da kendisinden bahsetti.

---Yakýn köylerden birinde yaþýyordum ve kalabalýk bir ailemiz vardý. Yedi kardeþ, dede nine, bað bahçe iþleri çok. Yetiþkin kýz olduðumda çevremde dolaþan erkekler gün geçtikçe artmýþtý, fakat gönlüm öyle kolaylýkla birine varamýyordu. Derken bir gün ilçe pazarýna geldiðimde kocamla karþýlaþtým, yakýþýklý biriydi. Beni beðenmiþ ve ardýmdan soruþturup köye bile gelip, uzaktan izlemiþ, tanýþmamýzý da saðlamýþtý. Bende onu beðenince, istemesini söyledim. Ailesini gönderip istediler ama olacak ya! Babam beni köyün ileri gelenlerinden birine vermeyi düþündüðünden, bir kere olmaz demiþti. Bu duruma dayanamayýnca ondan beni kaçýrmasýný istedim, o da bir gece arkadaþlarý ile gelerek beni kaçýrdý.

    Evlendikten sonra buraya yerleþtik. Kocam þofördü ve güzel bir arabasý vardý, uzaða gidince annesi gelir, benimle kalýrdý. Kocamý çok seviyordum, mutluydum ve huzurluydum. Fakat bu mutluluðum uzun sürmedi. Ýlçenin namlý kabadayýlarýndan biri güzelliðimi duyunca peþime takýldý, ne yaptýysa benden yüz bulamadý. Kocamýn çevresi de kalabalýk ve zengin olduðu için, sonunda peþimi býraktý, bir süre sonrada doðum yapmýþ oðlum olmuþtu.

    Tekrar mutluluðu yakaladým derken bir gün kocamýn ölüm haberi geldi. Ýlçe dýþýnda kamyonunun içinde öldürülmüþ olarak bulunduðunu söylediler. Mutluluða doyamamýþ, hayallerim yýkýlmýþ tükenmiþtim. Yaþayamam sanýyordum ama oðlum Ýsmail bana umut oldu, birde kocamýn katiline duyduðum kin ve nefret. Kocamýn neden öldürüldüðü, kimin yaptýðý bulunamadý.

    Fakat sonradan dedikodular aldý yürüdü. Güya benim bir dostum varmýþ, kocamý o öldürmüþ. Bu nedenle birkaç kere sorguya alýnýnca çok üzüldüm ve kocamýn yasýný bile tutamadým. Burada ki büyük araziler bana kalýnca baba evine dönmek istemedim, burada oðlumla kendime bir hayat kurdum. Eve kapanmýþ bað bahçe iþleri ile uðraþmaya baþladým. Ta ki seni tanýyana kadar…

---Kocaný öldüren her kimse, kim olduðunu hiç tahmin edemedin mi?

---Aklýmda birileri var fakat kime nasýl diyeyim. Ne gören nede duyan var, nasýl olsa bir gün karþýlaþacaðýz. Kocamýn neden öldürüldüðü o zaman daha iyi anlaþýlacak çok uzun sürmez yakýnda ortaya çýkar.

---Kim, katil mi?

Diye ansýzýn sormuþtum.

---Evet katil, kocamý niye öldürdüðü belli olacak.

---Çok emin gibi konuþuyorsun.

Sustu cevap vermedi. Belli ki bu konuda daha fazla konuþmak istemiyordu.

Daha sonra benim Ýstanbul’da yaþadýklarým filan derken, bir hayli zaman geçmiþti. Aldýðým alkolün etkisi ile daha rahat konuþuyor, rahat hareket ediyordum. Yemek faslý çoktan bitmiþ, içkiden ikinci bardaðýmý almýþ yavaþça masadan kalkmýþtým. Divana otururken Mine’de kýsa zamanda sofrayý toplayýp yanýma geldi. Yavaþça yanýma sokuldu, fýsýldayarak,

---Seni istiyorum Hikmet, kaç gündür bu aný bekliyorum.

Ben böyle durumlarda ne denileceðini ne yapýlacaðýný bilememenin sýkýntýsý içinde sadece izliyor ve dinliyorum. Uzanarak elimdeki bardaðý alýp kenara koydu. Elini dudaklarýmda gezdirirken:

--- Çok yakýþýklýsýn Hikmet, çok kadýnýn sende aklý kalmýþtýr, bilesin. Bir zaman gelecek seninle olmak isteyen kadýnlar etrafýnda dönecekler. Ama sen benim olacaksýn, sana yangýným delikanlý.

Dedikçe, ben iyice bocalýyor, olacaklarý merakla bekliyorum. Bir þeyler olacaktý da ben ne yapmalýydým acaba. Daha önce hiçbir kadýnla olmamýþtým, bu halimi anlamýþ olacak ki:

---Ben ilk kadýnýn mý oluyorum senin yoksa?

Zorlukla evet diyebilmiþtim.

---Daha iyi o zaman sen artýk benimsin yakýþýklý,

Dedi ve ardýndan:

---Ben az sonra geleceðim sen rahatýna bak.