Online Üye
Online Ziyaretçi
"Eğer iki kişi arasında kalıyorsanız, ikinciyi seçin. Çünkü birinciyi gerçekten sevseydiniz ikincisi olmazdı." diye bir söz var belki birçoğunuzun bildiği belki de bir kısmınızın yeni öğrendiği. Son zamanlarda bu söz üzerine biraz düşünme ihtiyacı hissettim ve hissettiklerimi sizlerle paylaşmak istedim.
Diyelim ki birisini sevdiniz. Uğrunda her şeyi yapabilecek, uğruna her şeyi göze alabilecek kadar çok sevdiniz. Tamamen saf ve gerçek bir sevgi beslediniz yada aşk duydunuz. Hangisini söylemek daha hoşunuza gidiyorsa artık...
Fakat gel zaman git zaman onca emeğinize onca sevgi gösterinize karşı hiçbir tepki alamadığınız gibi artık bir yerde, kullanıldığınızı düşünmeye başladınız. Yada biraz daha pozitif düşünerek kullanılmadığınızı ama herhangi bir şekilde karşılık da bulamadığınızı kabul edelim.
Hızla geçip giden bir ömre sahipsiniz. Bir yuva kurmak, çoluk çocuğa karışmak gibi hayalleriniz de var. Ama az önce bahsettiğimiz durumda pek de mümkün görünmüyor gibi. Tam bu esnada kalbinizde başka birine karşı bir kıvılcım oluşuyor. Biraz zaman geçirdikçe ve sevginizin karşılıklı olduğunu görünce aklınızda bir "Acaba?" sorusu oluyor ister istemez. Bu sefer de iki arada bir derede kalmış gibi bir hisse kapılabilirsiniz.
İşte tam da burada önemli olan ana fikir şu; hangisi hakkınızda hayırlısı olabilir. Birinciyi gerçekten seviyorsunuz ama onun size sevgisi, sizin ona duyduğunuzla aynı dozajda değil. Bir ara kahraman çıkıyor ve gönlünüzün kapısını çalıyor. Onu içeri buyur ediyorsunuz ve sohbet ilerledikçe gelenin misafir değil oranın asıl sahibi olduğunu düşünüyorsunuz.
O halde eğer iki kişiyi de gerçekten sevdiğinize eminseniz, kendinizden yana olan sevginizden zerre şüphe duymuyorsanız bir terazinin kefesinde ikisini de tartarak hangisi daha çok sevginize layıksa yada değer veriyorsa onu seçin. Birinci beşinci onuncu fark etmez... Zira herkes ilk görüşte aşkı bulabilecek diye bir husus yok.