BÝR ÖZÜR BORCUM VAR
 
Ne çok özrümüz var hayata, oysa her isyanýmýzda,
bu gün komþuya kýzdým dün arkadaþýmaydý öfkem, lanet olsun bu dünyaya demelerimizde çabasý. Bir öfkeye feda ettiðim o günün ziyaný. Ya ellerim olmasaydý dokunamasaydým yare yarene.Ya gözlerim olmasaydý bakamasaydým güllere, ya duymasaydý kulaklarým da gönül veremeseydim türkülere..Ah yürümeseydi ayaklarým nasýl gidecektim bahar bahçelerine..
 
Hepsi bir yana Allahýn baðýþladýðý bunca güzelliði eksik olan bir azamla nasýl tadacak nasýl faydalanacaktým. Benim olduðunu sandýðým her þeyi paylaþmaksýzýn nasýl yaþayabilirim ki?.  Ýki elimin birini hayra,iki gözümün birini yoksula,iki kulaðýmýn birini dertliyi avutmaya,dilimdeki lezzeti zehirlerden arýndýrýp  gönül  sözlerine,adasam. Ya en büyük zenginliðin saðlýk olduðunu anlayýp ta ruhumu karanlýkta býrakmasam da gönül gözlerimi açsam..
 
Ve bende tam olan tüm uzuvlarýmýn baþkasýnda eksik olduðu bilincinde, kendimi öyle düþünsem de özür dilesem özürlü denilenden. Yok yok bir yanlýþlýk var bu iþte, þu pencereyi de açmalý,hayatýn görmek istemediðimiz manzarasýna. Bir an düþünmeli varlýðýn anlamý aslolan ruhumuzda gizlidir .Manevi ahlakta ne der Ýslamiyet.
 
 Size fazlasýyla verdiklerimi paylaþýnýz mý? Nasýl paylaþacaðým? Gözlerim bacaðým kulaklarým ellerim saðlam iken birini bile feda edemiyorsam Hakkýn izni olmadýkça.  O zaman onlarý düþünmeli, onlar için hayatý kolaylaþtýrmalý,onlara engelli özürlü gözüyle bakmadan.  Bir gün deðil her gün bir eksiðim var gibi düþünerek yüreðimle ellerimle varsa maddi imkanlarýmla veya bulunduðum makam ve mevkide, onlar içinde çalýþmalý onlarý topluma kazandýrýp deðer vermeliyim..EÐER BUNLARI YAPMIYORSAM BEN NEYÝM?
VATANDAÞ / BAKAN /MÝLLETVEKÝLÝ / BAÞBAKAN / LÝDER / VE ÝNSAN DÜÞÜNMELÝYÝM!