ONU KAYBETMEMELÝYÝM...

Sekiz yaþýnda bir çocuk, kardeþi gibi sevdiði bir kýza her zaman hediye alýr ve onun her gülüþüne farklý manalar çýkarýrdý. Bir gün güldüðünde güneþ yüzlüm derdi, öteki gün sevgi çiçeðim derdi. Melis isimli yedi yaþýndaki kýzla kendileri için papatya kokulu karanfil bahçesi adýný verdikleri bir yer keþfetmiþlerdi. Daha þimdiden dahi olmak için çabalýyorlardý...

Papatya kokulu karanfil bahçesinde, Dünyayý tersten düþünüyorlardý. Ýnsanlarýn bu kadar herþeye neden güç yettirmeye çalýþtýklarýný daha çocuk yaþta anlamýþ deðillerdi. Melis, ona bir sorusunu þöyle bir þekilde sordu:

``Ali, bir gün bana ölü derlerse sen ne yapardýn?`` diye gelen soru üzerine Ali`nin gülen yüzü birden, katileþti. Böyle bir soru beklemiyordu, bir çok soru vardý ve bu soruyu sormasý gerekiyor muydu diye sordu ve ``Sonra yanýt verirsem olur mu?`` diyerek konuyu deðiþtirdi.

Melis, Ali`ye baþka bir sual sordu ve tebessüm ederek þu þekilde söze baþladý:

``ALÝ, biz herþeyi düþünüyoruz, belki de yanlýþ yapýyoruz, ama sormak istediðim þey, hayatta birini sevecek olsan, onun için ne yapardýn?`` sorusuna karþýlýk yanýnda olmam yeterdi sanýrým onun için beni her gördüðünde mutlu olmasýný zaten yaptýðým en büyük erdemlilik olurdu. þeklinde yanýt verdi...

Gün bitti ve melis eve geldiðinde babasýnýn tayini çýkmýþtý ve ankara`ya taþýnacaklardý. Melis`in tavrý çok sert oldu ve `gidersek eðer Ali de gelmeli yoksa gelmem` diye cevap karþýsýnda babasý sinirlendi ve `onlar bizim komþularýmýz ama böyle yaparsan komþuluðu bitiririm ve ali yi bir daha göremezsin diye yanýt verdi.

Yedi yaþýndaki melis dört yaþýndan bu yana yanýnda bulunduðu ali`yi belkide bir daha göremeyecekti. Melis, evdeki her þeyi daðýtýyordu ve okula da gitmeyeceðini söylemiþti. Ali`nin yanýnda olmasý onun için daima bir güçtü. Ama Ali`yi kaybedeceðini düþünüyordu...


DEVAMI GELECEK...

ALÝ ESAT TAÞ...

ZAMAN, MÜREKKEBÝN SON DAMLASIDIR...