Elif, çarptýðý gencin yüzüne hafifçe gülümseyerek okula girmiþtir. Ada ise, bir an Elif''in gözlerinde ölen Melis''i görerek mutluluðu ve hüznü ayný anda yaþamýþtýr.
Elif''i takip eden Ada, Elif''in bulunduðu sýnýfý tespit ettikten sonra kendi sýnýfýna geçmiþtir. Sýnýfta ilk dersleri boþ olduðundan yalnýz kalmayý tercih etmiþ ve sýnýf arkadaþlarý bahçede oyun oynarken Ada ise, okulun koridorlarýnda gezinmeye baþlamýþ. Melis''in ölmeden önce ''Ben sana aþýðým Ada, hem de ölümden çok seviyorum. Ama ölüm beni senden çok seviyormuþ'' Sözlerini hatýrladýkça Yemyeþil gözlerinden ýrmaklar akmaya baþlýyordu. Bu denli bir sevgiyi, bu kadar güzel bir aþký kollarýnda sevdiði kýzla beraber ölüme býrakmak doðru muydu acaba, diye düþünerek kendini üzüyordu.
Elif ise kendisine gelen yeni teklifi deðerlendiriyordu. Bakýþlarýyla insaný yakan bir güzelliði ve insaný çýldýrtan bir huyu vardý. Hiç bir þeyi umursamaz yanýnda bir olay olsa dönüp bakmayan bir kiþiydi. Hayat onu bir çok kez çembere almýþtý. Ama o hayatýn oyunununu kendi lehine çevirmeyi baþarmýþtý. Kendisine ihanet eden gence öyle bir oyun oynamýþtý ki, adamýn aldýðý her nefeste bu acýyý düþündüðünü düþünerek mutlu oluyordu. Arkadaþlarý da onu CÝNGÖZ ELÝF diye çaðýrýyorlardý. Ada, koridorda geçmiþi anýmsarken, Elif''i koridorda görmesi, içinde tarif edemeyeceði bir heyecanýn bastýðý anda Elif''in gözlerinde Melis''i görmesi onu çýldýrtacak gibiydi. Elif giriþken bir kýz olmasýnýn verdiði etkiyle Ada''ya yaklaþarak, gözlerini beðendiðini ve tanýþmak istediðini söyledi. Ada, hem þaþkýn hem de bitkindi. Okulda olmanýn cesareti ve Melis gözlü Elif''in bakýþlarýndaki esareti ona uzun bir süre durgunluk vermiþti. Elif''in elini uzatýp ismini zikretmesiyle tanýþýklýðý baþlamýþtý.
Melis gözlü kýzýn adýnýn Elif olmasý onu þaþýrtmýþ ve bir o kadar da mutlu etmiþti. Belki bu defa kurtulacaðýný düþünüyordu, 12 yýllýk bu esaretten.

Çýkýþ ziliyle beraber Ada''yý en yakýn arkadaþý sertan almaya gelmiþti. Ada''yý ilkkez huzurlu gören sertan hem mutluydu hem de umutluydu. Bu yýl arkadaþýnýn sýnavýnýn güzel geçeceðini düþünüyordu. Kendisi 4 yýllýk iktisat okuyordu. Özel bir üniversitede okuyan sertan, iki haftaya kadar okulunun açýlmasý sebebiyle dostu Ada''yý yalnýz býrakacaðý için üzgündü fakat onu mutlu görünce ve mutluluðun sebebini de öðrenince ona bol þans dileyip yanýndan ayrýlmýþtý. Ada ise bir an önce gün sonunun gelmesini ve güne hýzlý baþlayarak Elif''i görmek için erkenden kalkmýþ, ailesine kahvaltýyý kendisi hazýrlamýþ ve yemeðini yiyerek okuluna gitmiþtir. Yolda Elif''i görerek selam vermiþ. Beraber okula kadar konuþmaya baþlamýþlar.
Elif, Ada'ya hayatýndaki durumlarý yaþantýsýný anlatmýþ. Özel üniversite de okuyacaðýný, hayatýnda 7 erkekle çýktýðýný þu anda da Sertan diye biriyle çýktýðýný ve sýkýldýðý zaman ondan da ayrýlacaðýný, böyle bir huyunun olduðunu ve arkadaþlarýna karþý da mütevazi ve iyimser olduðunu anlatmýþtýr. Ada, Melis gözlü kýzýn anlattýklarýný duyunca þaþýrmýþ ve duygularýný gizlemeyi tercih etmiþ. Üstelik en yakýn arkadaþý Sertana da Elif le çýktýðýný söylemediði içinde öfkelidir.
Ada ise, Elif'e hayatýndan geçenleri anlatmýþtýr. 'Elif, benim senin gibi kaçamak bir hayatým olmadý ve istemem de öyle bir þey, küçükken bir kaçamak yapardým yanýmda Melis isimli hayatýmýn diðer adý olan kýzla ve þimdi gözlerinle onu anýmsattýðýn kiþiyle nice hayaller kurardýk. Nice umutlar, gerçekleþmesi mümkün olmayacak olan þeylerdi bizim hayallerimiz, birbirimize gizliden gizliye aþýktýk. o da beni kardeþ gibi sevdiðimi zannederdi, bende onun beni kardeþ gibi sevdiðini zannederdim. Öldüðü gün onsuzluðu anladým ve öldüðü gün aþkýný itiraf etti. Sonra uzun bir tedavi süreci, psikiyatrým Duygu haným sayesinde biraz toparlandým. Çocuksu bir gülümsemem olmadý þayet, ama aðlayýþlarýma da kimseyhi ortak etmedim þimdiye kadar. Seni ilk gördüðümde Melis zannettim. Melisim diyecektim sana, büyümüþsün ya güzelim, ne kadar da yakýþmýþ bu okul üniformasý sana. Ama Melis yoktu artýk ve senin gözlerinde onu gördüm.Seni Karanfil Kokulu Mutluluk bahçemize götürmemi ister misin?'

Elif, bir süre düþündükten sonra merak ettiðini ve gitmek istediðini söyler. Elif, geldiði bu muhteþem bahçede uzun süre duraksar. Birden yaþadýklarýnýn ne kadar da boþ olduðunu anlar. Ada ise bu sýrada Sertan'ý telefonuyla arar. Sertan'a biraz sert çýkýþmalarda bulunur. Sertan ise Eliften hoþlandýðýný söyler. Onunla beraber olmak istediðini belirtir. Çoðu zaman o okula kendisi için deðil de Elif için geldiðini söylediðinde Ada'nýn gözündeki yaþlar kuru bir yaprak kadar sertleþir. Dokunduðu anda kýrýlacak olan gözlerindeki nefret dolu yaþlar. Artýk senle hiçbir dostluðumuz yok diyerek telefonu kapatýr. Sertan ise hem üzgün hem de alaycý bir bakýþla evinde uyur. Elif'in yanýna gelen Ada, Elif'ten bulunduðu yerle ilgili olumlu duyumlar almasý sebebiyle her gün belirli saatlerde burda oturup bu bahçenin güzelliðiyle beraber sohbet etmek istediðini Elif'e söyler. Elif'in ise olumlu karþýlamasý içine rahatlatýr. Elif'in Karanfil Kokulu Mutluluk bahçesinde güzel bir Çam aðacýnýn arasýnda bulduðu bir mektup Ada'yý þok eder. Ada'nýn bile görmediði mektup'ta Melis'in Ankara'ya gitmeden önce Ada'yý çok sevdiðini ve onsuz bir þehirde nefes alamayacaðýný, onunla can bulduðunu ve onun kollarýnda öleceðini, evlenecekse de ondan baþkasýyla evlenmeyeceðini yazmýþtýr. 12 yýl sonra bulunan bu yazý Ada'nýn dizlerini çökertmeye yetmiþtir. Ada, hezeyan(ýstýrap) dolu bu acý'ya daha fazla dayanamayacaðýný Elif'e söyleyerek burdan gitmek istediðini söylemiþtir.

Ada, evinin önüne vardýðýnda annesinden duyduðu þok bir haberle sarsýlýr...

Devamý gelecek...

ALÝ ESAT TAÞ...
(ZAMAN MÜREKKEBÝN SON DAMLASIDIR...)