Fizik yasalarý der ki; “Evrende her þey düzenden düzensizliðe doðru gider.” Kaoston kozmosa ve kozmostan da tekrar kaosa giden bir düzenin içerisinde yer almaktayýz. Yani elinize bir taþ alýp bir cama fýrlattýðýnýzda o camýn bütünlüðünü bozmuþ olursunuz. Taþýn etkisiyle parça parça olmuþ camý ne yaparsanýz yapýn hiçbir güç ile eski haline getirmeniz mümkün deðildir. Ya da bir kasenin içinde düzenli bir þekilde tam ortadan ayrýlmýþ ve belirgin bir þekilde kakao tozu ve pudra þekeri olduðunu düþünelim. Elimize bir kaþýk alýp bu kasenin içindeki kakao tozu ve pudra þekerini saat yönünde karýþtýralým. Kakao tozu ve pudra þekeri taneleri birbiri içinde karýþacaktýr. Ýlk baþta kahverengiye ve beyaza bölünmüþ kase içerisindeki madde karýþýk bir renkte görünecektir. Kase içindeki madde bu haldeyken elimizdeki kaþýkla ayný þekilde saat yönünün tersinde kaseyi karýþtýrsak kase içindeki maddeleri ilk haline çevirmemiz mümkün olmayacaktýr. Ýþte bu da þunu ispatlar ki; Evren düzenden düzensizliðe doðru hareket eder.
 
            Evrendeki fizik yasalarýnýn evren içerisinde bulunan her þeye hükmettiði gerçeðine karþý çýkacak birisi olabileceðini düþünmüyorum. Evrenin fizik yasalarý evren içindeki canlý ya da cansýz tüm canlýlar için geçerlidir. Yani evrende her þey düzenden düzensizliðe doðru hareket ediyorsa bu yalnýzca gezegenler, yýldýzlar, galaksiler ya da cansýz varlýklar için deðil, evrenin içerisinde var olan canlý varlýklar içinde geçerlidir. Hatta bu canlý varlýklar eðer bir bilinç kazanmýþlarsa kazandýklarý bu bilinç içinde geçerlidir; ruhsal durumlarý ve düþünceleri içinde geçerlidir. Yani öyle olmalýdýr. En azýndan ben öyle olduðunu düþünüyorum. Ayrýca evrende her þeyin düzenden düzensizliðe doðru hareket ettiði hususunda bizzat þahitlik edebilirim. Ömrüm boyunca her geçen gün ban bir önceki günü, her geçen yýl bana bir önceki yýlý aratmýþtýr. Elbette bu her zaman böyle olmayabilir. Ancak genel durum bu istikamette hareket etmektedir.
 
Hem maddi anlamda hem de spiritüel anlamda evrende her ey düzenden düzensizliðe doðru hareket etmektedir. Aslýna bakýlýrsa bu yüzden biz insanlar her zaman geçmiþimize özlem duyarýz. Ýþi bir adým ileriye götürecek olursak bu evren yasasý insanlarýn inanç sistemlerinde bile kendine yer bulmuþtur. Özellikle semavi tek tanrýlý dinlerde yaratýlan ilk insanýn yani Adem’in kusursuz bir düzenin hakim olduðu cennette bulunduðu ve ardýndan bu düzenin bozularak sýnýrlarý ve kaosu barýndýran dünyamýza gönderildiðinden bahsetmektedir. Yani iþler yine düzenden düzensizliðe doðru hareket etmiþtir.
 
Bu günlerde bu düzenden düzensizliðe hareket meselesi oldukça dikkatimi çekmeye baþladý. Ben fizik hususunda eðitim almýþ birisi deðilim. Ancak bilimsel konular her daim ilgimi cezbetmiþtir. Özellikle çocukluðumdan beri belgesel izlemeye bayýlýrým. Hollywood sinemasýnýn etkisiyle (ki çocukluk ve ilk gençlik yýllarým bu filmlerle yoðrulmuþtur desem yalan söylemiþ olmam) bilime; popüler bilime olan ayrý bir deðer vermiþ ve hatta bu konuyu içselleþtirmiþimdir. Özellikle hayal dünyamda bu fiziksel enstrümanlarý kullanarak var olmayan bir dünya yaratmak ayrý bir keyif verir bana. Elbette bu düzenden düzensizliðe doðru hareket etme meselesi keyif verici bir mevzu deðil. Çünkü insana düzen ve düzensizlik gibi iki seçenek verilse insan her daim düzeni tercih eder. Çünkü düzenin içinde belirlilik vardýr ve belirlilik insana huzur ve güven verir. Ýnsan doðasý gereði güvende olmak ister. Düzensizlikte ise belirsizlik ve dolayýsýyla güven bulunmamaktadýr. Belirliliði kontrol edebilir insan ama belirsizliði kontrol edemez ve kontrol edemediði belirsizlikten korkar. Tarih boyunca hep böyle olmuþtur. Hatta bu nedenle bazý insanlar diðerlerini bu þekilde köleleþtirmiþtir. Onlara þöyle seslenmiþtir; “ Ey Ýnsan, belirli köleliði mi tercih edersin yoksa belirsiz özgürlüðü mü?” Ýnsanlarsa þöyle cevap vermiþlerdir; “Elbette belirli köleliði efendimiz!”  Çaðýmýz maalesef insanlýk tarihinin en yüksek köleleþtirme ve kölelik rakamlarýna sahip olmasý da bu nedenden kaynaklanmaktadýr. Çaðýmýzda insanlar tercihli köleliði özgürlük zannetmektedirler. Yönetimler insanlara bir takým seçenekler sunmaktadýr; “Belirlilik içinde bir köle olmayý mý tercih edersiniz? Yoksa belirsizlikler ve dýþlanmýþlýklar içerinden bir özgür olmayý mý?” Elbette çoðu insan belirsizliðin ve dýþlanmýþlýðýn kötü etkisini yaþamamak ve hissetmemek için kölelik seçeneðini seçmiþlerdir. Ancak bu tercihlerine raðmen kendilerini özgür ve medeni olarak adlandýrmaktadýrlar. Kendi doðasýný çözen insan bu þekilde kendini köleleþtirmiþtir. Bu aslýna bakýlýrsa oldukça acýklý da bir öyküdür. Elbette bu yazýnýn konusu tercihli köleliliðin esaslarý ya da köleleþtirmenin kýsa tarihi deðil. Bunu bir baþka yazýmda anlatmaya çalýþýrým. Aslýna bakýlýrsa ömrü boyunca tercihli bir köle olarak yaþamýþ bir insanýn (ki hala öyle yaþamakta olan) bu konuda elbette yazacak birkaç cümlesi vardýr.
 
Nasýl evrende her þey düzenden düzensizliðe doðru ilerliyorsa dünya da ve dünya sakinlerinde de her þey düzenden düzensizliðe doðru ilerler. Ancak insan yapýsý gereði düzeni her daim tesis etmek için çalýþýr ve çabalar. Emek ve alýn teri ile var etmeye çalýþtýðý düzen her defasýnda evrenin bu kadim yasasýna yenilmeye mahkûmdur. Ýnsan olmanýn belki de temellerinden birisi de evrenin bu yasalarýna karþý koymaya çalýþmasýdýr. Ah þu çýlgýn insanlar! Her zaman öyle olmaz ama kimi zaman insan evrenin yasalarýyla uyum halinde yaþamak ister. Her yasanýn kendine has bir durumu söz konusudur çünkü. Bu yasalarýn kimine karþý koymak gerekir, kimine ise uyum saðlamak. Ýnsan bilincinin ve insan iradesinin dýþýnda geliþmiþ olan bu yasalar insaný çepeçevre kuþatmýþtýr. O sebepten insan bazen kendini bu yasalardan duvarlarý örülmüþ bir hücrede hisseder kendini. Bende bazen bu hücrenin sýkýþ týkýþ sarsýlmaz duvarlarý arasýnda çaresiz ve bunalmýþ hissediyorum kendimi.  Ruhun sonsuzluðu evrenin sýnýrlarý ile çepeçevre kuþatýlmýþsa insan bu duruma nasýl tepki verebilir ki? Gerçi çoðu insan için bu duvarlardan oluþan hücre olukça geniþtir. Hatta ömrü boyunca bu duvarlara hiç temas insanlar bile mevcut bulunmaktadýr. Keþke bende o insanlardan birisi olabilseydim diyeceðim ama yanlýþ bir dilekte bulunmaktan da ölesiye korkmaktayým.
 
Yazýma konu olan evrenin düzenden düzensizliðe doðru hareket etmesi hususunda benim þahsi fikrim bu konuda bir doðrusallýk olmadýðý yönündedir. Bana kalýrsa evrende her þey evrenin kendisi gibi hareket etmektedir. Þöyle ki dünya nasýl kendi etrafýnda ve güneþ etrafýnda dönmekteyse ve dahi güneþ nasýl ki hem kendi etrafýnda hem de galaksinin etrafýnda dönmekte ise bu yasalar içinde bir doðrusallýktan ziyade bir tür dönme hareketinden bahsedilmelidir. Ýçerisinde bulunduðumuz samanyolu galaksisi bile hem kendi etrafýnda dönmektedir hem de tüm birimleriyle birlikte komple baþka bir dönüþün içinde bulunmaktadýr. Buradan hareketle bir doðrusal hareketten bahsetmek mümkün deðildir. Yani evrende her þey düzenden düzensizliðe ve ardýndan tekrar düzene ve ardýndan tekrar düzensizliðe doðru hareket eder. Bu döngüsel hareketin tamamlanmasý içinse elbette zamana ihtiyaç vardýr. Ancak bizim sahip olduðumuzu düþündüðümüz zaman bu döngüyü tamamlamaya çoðu zaman yeterli deðildir. Bir bu döngünün yalnýzca küçük bir bölümüne þahit olmaktayýz ve dolayýsýyla bu durumu bir döngüden ziyade bir doðrusallýða benzetmekteyiz. Gündüz ve gecenin ardý ardýna gelmesi, mevsimlerin deðiþmesi hep bu döngüselliðin eseridir. Elbette bunun bilimsel bir dayanaðýnýn olup olmadýðý hakkýnda net bir görüþe sahip deðilim. Yalnýzca þahsi kanaatimi belirtiyorum. Bilimsel arenada bir otorite olmamam dolayýsýyla da bunun gerçek olup olmadýðý hususunda herhangi bir dayanaðým yok. Biz edebiyatçýlar (elbette kendimi bir edebiyatçý olarak nitelendirmem de oldukça küstahça bir yaklaþým olur. Eli kalem tutanlar desem benim için daha doðru olur sanýrým.) romantik bir kurgusallýðýn içinde hayal kurmayý pek severiz.
 
Ne de olsa yazmak biraz da boþ yerleri doldurmak deðil midir?