Uyumak için olmadýk hayaller kurmayan yoktur diye düþünüyorum. Ama bundan emin de olamýyorum elbette. Kimi insan baþýný yastýða koyar koymaz uyuyabilirmiþ. Ama ben o insanlardan deðilim. Bazen uyumam, uyuyabilmem çok uzun sürebiliyor. Yatakta bir oyana bir bu yana dönüp duruyorum. Hele bir de geçmiþteki kötü bir aný zihnimin limanýna demirlemiþse yorgunluktan ölüyor olsam bile uyuyamýyorum. Uyuyabilmenin yolunu küçük bir çocukken bulmuþtum. Bu yaþýma geldim hala bu yöntemi kullanýrým. Bu yöntem bahsettiðim gibi hayaller kurma, hikâyeler oluþturma yöntemi. Bir hayal kurmadan uyuyamýyorum. Uyumadan önce kurduðum hayaller genellikle fantastik, bilim kurgu hikâyelerden oluþuyor. Ne de olsa benim jenerasyonum Hollywood Sinemasý filmleriyle büyüdük.

            Bu uyuyamama meselesi sanýrým bir çocukluk travmasýna dayanýyor. Ben çocukken ebeveynlerim beni ve küçük kardeþimi her öðlen uyuturlardý. Bu öðle uykusuna yatma durumu mecburi yani zorunluydu. Özellikle günün uzun olduðu yaz mevsiminde bahçedeki oyun dünyasýndan zorla koparýlýp uyumaya zorlanýrdýk. Uyuyamadýðýmýz zaman ya hakarete uðrardýk ya da dayak yerdik. Bu yüzden uyumak için kendimizi zorlardýk. Ben uyuyamadýðým halde bir-bir buçuk saat uyur numarasý yaptýðýmý bilirim. Durum böyle olunca bu uyuma mecburiyetinden kurtulunca da uyuyamamaya baþladým. Bende bir tür uyuyamama problemi oluþtu. Uyku problemi demiyorum çünkü bendeki uyku problemi deðil uyuyamama problemi. Uyuyabildiðim zaman iyi bir uyku çekiyorum. Uykuya dalma hususunda problemlerim var. Bu problemleri de kendimce çözdüm ve bu bahsettiðim hayal kurma yöntemini deneme yanýlma yoluyla keþfettim.

            Yeterince zaman geçip de uyuma vakti geldiðinde bir tür seremoni gerçekleþiyor her gece. Önce bir sigara içiyorum sonra tuvalete gidiyorum. Ardýndan diþlerimi fýrçalýyor ve bir bardak su içiyorum. Mutfaðý ve evi þöyle bir kontrol ettikten sonra yataða gidiyorum. Bu adýmlarý ihtiyacým olsa da olmasa da gerçekleþtiriyorum. Bu adýmlardan biri bile eksik kalsa kalkýp onu yerine getirmeden uyuyamýyorum. Bu adýmlar tamamlanmýþsa sýra hayal kurma evresine geliyor. Özellikle uzay, gezegenler, galaksiler, yýldýzlar ve uzay yolculuðu beni çok çabuk uyutuyor. Uzay boþluðunda seyahat ediyorum. Gezegenlerin yýldýzlarýn yanlarýndan geçiyorum. Bazen dünyaya benzer bir gezegene inip yaþam formlarýný inceliyorum. Ýnsan formunda tuhaf varlýklar. Beni saygý ve hürmetle karþýlýyorlar. Ýkramlar yapýyorlar. Beni geliþmiþ bir canlý formu sanýyorlar. Kimi zaman dünyanýn derinliklerinde magma tabakasýna kadar ilerliyorum. Bu arada gizli kalmýþ yeni yaþam bölgeleri keþfediyorum. Bu gezintilerin bir yerinde uykuya dalýyorum. Sonrasý yok elbette. Bir uyanýyorum sabah olmuþ.  Bazen tam uykunun tatlý kollarýnda kaybolmak üzereyken bir gürültü geliyor. O kadar kötü hissediyorum ki kendimi.

            Uzay yolculuðu, yýldýzlar ve gezegenler çoðu zaman iþe yarasa da bazen iþe aramadýðý da oluyor. Bir türlü odaklanamýyorum. Ýþte böyle gecelerde bir zaman yolcusu oluyorum. Bir zaman yolcusu olarak geleceðe seyahat etmeyi pek tercih etmiyorum. Genellikle geçmiþe gidiyorum. Özellikle de çocukluk, bebeklik yýllarýma ve var olmadýðým zamanlara. Ýspanyol paça pantolonlar, uzun saçlar ve küçük esnaf dükkânlarý içerisinde geziniyorum. O zamanlar süper marketler, zincir marketler yok. Eski Amerikan arabalarý var. Ebeveynlerimin gençlik halleriyle sohbet ediyorum. Eski toprak evler arasýnda geziniyorum. Kendimle karþýlaþýyorum bazen. Kendime öðütler vermek istiyorum ve uykuya dalýyorum. Kimi zamanda gün içinde yaþadýklarýmýn peþinde koþuyorum. Kendim gibi deðil de bir baþkasý gibi yaþýyorum günü tekrardan. Öyle davranmasaydým da böyle davransaydým nasýl olurdu sorusunun peþinden koþuyorum uykunun kollarýna.

            Ýzlediðim bir filmde baþrol oyuncusu oluyorum bazen de. Baþrol oyuncusunun yaptýðý hatalarý yapmamaya özen gösteriyorum. Dünyayý ve insanlýðý büyük felaketlerden kurtarýyorum. Ýnsanlarýn teþekkürlerini ve minnetlerini maðrur bir þekilde kabul ediyorum. Zengin oluyorum çoðu zaman. Lüks bir villada deniz kenarýndayým. Ýnsanlara paralar daðýtýyorum. Zengin olmaktan ziyade insanlarýn takdirleri ve minnetleri beni daha hoþnut ediyor. Bazen de bir katil olup kötü insanlarý öldürme planlarý kuruyorum. Ýnsanlýðý kötülükten ve kötü insanlardan temizliyorum.

 Bu hayal kurma mesaisini her gece yapýyorum. Önceleri uyuyamamak benim için bir eziyet iken bu sayede bir keyfe dönüþüyor. Yalnýz bu durum son zamanlarda kötü bir hale dönüþtü bende. Þöyle ki uyumamam gereken zamanlarda hayal kurmam gerektiðinde Ývan Pavlov’un köpeðinin salyasý misali otomatik olarak uyumak istiyorum. Bu sebepten hayal uymamam gereken zamanlarda hayal kuramaz oldum. Hâlbuki çocukluðumdan beri hayallerim beni hayata baðlamýþtýr. Yalnýz bir çocukluk geçirdiðimden ve hayatýn sert dokusunun ruhumu zedelemesini engellemek istediðimden; hayaller kurarak yalnýzlýðýn acýsýný dindirir ve hayatý yumuþatarak daha yaþanýlýr hale getiririm. Üstelik bunu yalnýzca çocukken deðil þimdiye deðin her dönemde yaparým yani yapardým. Bence edebiyat, þiir, sinema, film, dizi, tiyatro bu amaca hizmet etmektedir; hayatý yumuþatmak ve daha dayanýlýr bir hale getirmek. Gerçek salt haliyle pürüzlü, sert, keskin ve can yakýcýdýr. Çoðu insan gerçeðin yani hayatýn gerçeðinin bu pürüzlü, sert, keskin ve can yakýcý dokusuna dayanamazlar. Dayanabilenlerin ruhlarý lime lime olmuþtur. Herkes baþka bir çözüm bulur bu probleme. Kimisi gerçekleri reddeder, kimisi kendine yalanlar söyler, kimisi baþkalarýnýn yalanlarýna inanýr, kimisi antidepresan kullanýr, kimisi alkolik olur, kimisi uyuþturucu müptelasý, kimisi romanlarý takip eder, kimisi filmleri ve dizileri. Bende hayal kurarak hayatýn gerçeklerinden uzaklaþmak isterim. Elbette bu saydýklarýmdan yalnýzca birisini yapmak gibi bir þart yoktur. Bende mesela yalnýzca hayal kurmam, kimi zaman bir kitabýn kurgusallýðýna sýðýnýrým, kimi zaman bir filme ya da bir diziye. Elbette gerçeklere tamamen sýrt çevirerek bu yollardan birine veya bir kaçýna sýðýnmak doðru deðildir. Hatta bu durumu abartanlar toplum tarafýndan dýþlanýr, deli diye etiketlenir ve tedavi edilmek istenir. Toplumsal yapý insanlarýn gerçeklerden tamamen kopmak istemesini bir tür hastalýk olarak görür ve tedavi etmek ister. Hatta bunun için çok emek harcanmýþ, insanlar senelerce eðitimler görmüþ, dev binalý hastaneler, tedavi merkezleri kurulmuþtur. Benim bu konudaki þahsi fikrim gerçekle olan baðýn koparýlmamasý gerektiði yönündedir. Yani gerçek ve gerçek olmayan arasýnda bir denge kurulmasýnýn insan ve toplum için daha faydalý olacaðýný düþünüyorum. ,

Hayatým boyunca hayatýn gerçeklerinden kaçmak için hayatýný mahveden bir çok insan tanýdým. Kendi gerçekliklerini ve kendi doðrularýný oluþturmuþlar ve hayatýn gerçeklerinden kopmuþlardý. Yani bu durumu þöyle bir örnekle izah edebilirim; hayatý ve hayatýn gerçeklerini uzun bir yol olarak düþünelim. Bu uzun yol herkes için farklý olmakla beraber meþakkatlerle doludur. Öyle ki kimisi için kýzgýn güneþin altýndaki taþlý çakýllý bir yoldur, kimisi için yokuþtur, kimisi için kayalýktýr, kimisi için asfalttýr, kimisi içinse belli belirsiz bir çizgidir. Ama herkes için bu yolda yolculuk etmenin zor bir tarafý vardýr. Ýþte bu zorluklarý elemine itmek için insanlar çeþitli çareler bulurlar. Kýzgýn güneþin kavurduðu yolda seyahat edenler güneþin kýzgýnlýðý daha az hissetmek için yukarýda saydýðým çarelerden birisine baþvururlar. Ama yoldan vazgeçip de çareyi kendinize yol eylerseniz o zaman iþler sarpa sarar. Bende bu yolun güçlüklerini hayallerimle törpülüyordum. Ta ki uykuyla ilgili problemimi de ayný yolla çözümlemek isteyene kadar.

Þimdi bu hayatýn gerçekleri yolunun kýzgýn güneþi sýrtýmý kýzartýyor, çakýllarý ayaklarýmý acýtýyor. Ancak bunun içinde bir çare bulmuþ gibiyim. Çünkü yaþam her daim devam eder, devam etmelidir; bir yolunu bulmalýdýr.