Vatan edindiðimiz bu topraklarýn namý þüphesiz bin yýldýr has ismiyle Türkiye’dir. Biz Türklere izafeten yabancý müsteþriklerce verilen isim. Sonradan bizler de bu adlandýrmayý sevmiþ olacaðýz ki,kullanmaya devam etmiþiz;Türkiye Cumhuriyeti Devleti kurulunca da,ülkemizin izmi olarak anýla gelmiþtir. Bu ülkeye aidiyet duyan hiç kimse de bu topraklarý bu isimle anmaktan gocunmamýþtýr.

Bugün bir hastane koridorunda gezinirken,yaþý yirmi civarýnda fiyakalý bir genç,iþi rast gitmemiþ olmamalý ki,alaycý bir tavýrla;"Burasý Türkiye!" deyip, arkasýndan da,bir takým küfürler savurarak ilerledi...Ükalalýðýndan ve her halinden belliydi ki,bu yaþa gelinceye kadar bu ülkeye hiçbir emek vermemiþti. Sonradan lüks bir arabaya bindiðini de görünce,kafam iyice karýþmýþtý. Bu adamýn, bu yaþta,hazýra konmanýn dýþýnda bu arabaya,ki tahmin ediyorum baþka varlýklara da hazýrdan konmuþtur;çünkü ne iþ yapsa,bu yaþta bu arabaya bile sahip olmasý mümkün deðildir.

Bu örneklere;sokakta,iþ yerinizde,kahvehanede,barda sýkça rastlamamýz herzaman mümkün. Peki insanlar hiçbir deðer katmadýklarý halde,herþeyin bir anda kucaklarýna inmesini hangi hakla ve psikoloji ile isterler? Hiçbir katkýda bulunmadýklarý haklarýnda,en iyisini isteme arsýzlýðýný gösterirler? Þuna samimiyetle inanýyorum ki,bu yamuk bakýþ sadece bizim vatandaþýmýza özgü bir bakýþtýr. Dünyanýn hiçbir yerinde insanlar,ait olduklarý birþeyi asla aþaðýlamazlar!...Eleþtiri hakkýmýzý kullanmak ayrý þeydir;aþaðýlamak,ayrý þeydir. Bu zavallý insan,aþaðýladýðý þeyle birlik,kendisinin de aþaðý birþey! Olduðunu görmeyecek kadar da kördür.

Bu hareketin,en basitinden,bir kültürel kirlenme ve yozlaþma olduðu kesin. Genelde bu basitliðe düþenlerin de,elinden hiçbir þey gelmeyen hazýr yiyiciler olduðunu rahatlýkla görebilirsiniz. Hayatýnda tek bir aðaç dikmemiþtir ama,ala mobilyayý beyenmez ve küçümser. Hayatýnda kerpiç nasýl dökülür,taþ nasýl yontulur bilmez ama,minareyi ve sarayý beyenmez. Alnýna kurþun sýksanýz,tek sayfa birþey okutamazsýnýz ama,okuyabileceði kitabýn henüz basýlamadýðýný söyleyebilir...

Fertten baþlayarak,gerek aile içinde,gerek oturduðumuz binada,mahallemizde,ilçemizde ve þehrimizde,gerek ülkemizde;insanlar bir hak talep ettklerinde,gerçekten dönüp bir kendilerine bakmalýlar...Sahiden,ben bu zincir içerisinde;kime,neye,ne zaman ve ne kadar,maddi ve manevi deðer katýp,ne denli faydalý olabildim? Kendimize soracaðýmýz bu soruya,yüreklice cevap verip,bir takým bahanelerin arkasýna sýðýnmasak,göreceðimiz tablo,bize sövmemizi meþru kýlacak bir taplo olmadýðýný söyleyecektir. Sonuçta bunun bir marazi hastalýk olduðuna karar verdim.

Ayný kiþilik yapýsýný;þoförken hýzýna engel olduðu için,yayalara;yayan giderken,araç önüne çýktý diye þoförlere sövdüðünü çok gördüm...

Sahi sizce bu nasýl bir psikoloji?