Ne zaman adım aşk oldu,

Üzerimde kırıldı kadehler, tadımda bitti sigaralar..

 

Ne zaman ayrılık oldu künyem,

Üzerime döküldü besteler, ceplerimden taştı şarkılar.

 

Ölümsüz olmak;

Seheryeli nazlı yâre düşmek, kaldır diye el açmaktı dosta.

 

İki gönül arasında sallanmak, dudaktan salya olup akmak,

Zora bu kadar yakınken, asır kadar uzak olmak yüz sürmekti şaha.

 

Yorulmuştum aslında üşümekten, kusmuştum bende kendime meze olmaktan.

Benim bu derdim; ne yağan yağmurda ne yalancı sonbaharda ne bomboş sokaklarda.

 

Zehir olup kendime doldur beni diye ağlamaktı nicesine,

Gönül verip ehline, gül dermekti ehlibeyte.

 

Aşk için çıktığım yolda,

Ayrılık kondu bir kere adıma, üzerime ateşlenen şiirler,

Mürekkebini dolduran hüzünler vardı geride.

 

Her gözyaşı,

Tepemde çakan çakmak, ayaklarımın altında mısraların odunu.

Ne gelir ki elden yakmak için yanmaktan başka.

 

Ey sevdalı,

Hadi düşür yine ateşi yüreğimin kadersiz bahçesine.

 

 

Bülent KAYA

İSTANBUL/12/03/2013

 

 

( Üzerimde Çakan Çakmak başlıklı yazı YuReKiKLiMi tarafından 12.03.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.