İnsan koşarak yaşar,

Coşarak ağlar aslında farkında olmadan.


Tecrübelerimizi kendi gölgelerimize açtığımız savaş,

Yenemediğimiz saflık ve lades olduğumuz şaşkınlıklar belirlemez mi ?

Üzüntülerimiz sokağa taşınamayan rüyalarımız değil midir aslında ?

 

Ne zaman ki yaşadığımız sevinçtir, meydana davettir açılan kollarımız,

Ne zaman ki soluduğumuz yalnızlıktır, güvenimizdir kabuğuna çekilen.

 

Saçıma düşen ilk beyaz telden bu tarafa nice hüzünler geçirdim,

Gökyüzü resmeden mısralarımdan.

 

Bu gece

Elinde meşale sırtımda sanki bütün duygular,

Hangi harfe dokunsam bilemedim.

 

Güzel kızım;

Bu yoldan geçenler halime gülüyor,

Bazen de alkışlıyor.

 

Daha önce senden durumu idare etmeni istemiştim.

Yarın ise heyecanımızı hoşgörmeni umuyoruz.

 

Kendime hiç bol şans dilememiştim.

 

Ama

 

Şimdi ailemize yürekten bol şans diliyorum.

 

Yarın yakından tanışmak ve koklaşmak üzere

 

İyi geceler babasının güzel kızı.

 

 

Bülent KAYA

İstanbul/13/06/2013

( On Dört Haziran - 2 başlıklı yazı YuReKiKLiMi tarafından 14.06.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.