İnsan koşarak yaşar,
Coşarak ağlar aslında farkında
olmadan.
Tecrübelerimizi kendi gölgelerimize
açtığımız savaş,
Yenemediğimiz saflık ve lades
olduğumuz şaşkınlıklar belirlemez mi ?
Üzüntülerimiz sokağa taşınamayan
rüyalarımız değil midir aslında ?
Ne zaman ki yaşadığımız sevinçtir,
meydana davettir açılan kollarımız,
Ne zaman ki soluduğumuz
yalnızlıktır, güvenimizdir kabuğuna çekilen.
Saçıma düşen ilk beyaz telden bu
tarafa nice hüzünler geçirdim,
Gökyüzü resmeden mısralarımdan.
Bu gece
Elinde meşale sırtımda sanki bütün
duygular,
Hangi harfe dokunsam bilemedim.
Güzel kızım;
Bu yoldan geçenler halime
gülüyor,
Bazen de alkışlıyor.
Daha önce senden durumu idare
etmeni istemiştim.
Yarın ise heyecanımızı
hoşgörmeni umuyoruz.
Kendime hiç bol şans
dilememiştim.
Ama
Şimdi ailemize yürekten bol şans
diliyorum.
Yarın yakından tanışmak ve
koklaşmak üzere
İyi geceler babasının güzel
kızı.
Bülent KAYA
İstanbul/13/06/2013