Online Üye
Online Ziyaretçi
Yoksulluğun adı Afrika'dır. Cılız insanları aklınıza getirin. Başları gövdelerine büyük gelen çocukları. Bu yoksulluğu düşününce insan haline şükrediyor. Şükretmeyi
de bilmek gerekiyor. Bir parça daha mutluluk koparabiliriz hayattan.
Dünya'nın toplam gelirini düşündüğümüz zaman ütopik olarak bir ailenin yaklaşık olarak kazanabileceği miktarı hesaplayabiliriz. Yani kişi başına düşen saf para miktarı. Dünya'da aç insan olması garipsenecek bir durum aslında bu hesapları yapınca. Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanı Mehdi Eker “1 milyar civarında insanın açlıktan ızdırap çektiği ve 1 milyar 300 bin ton gıdanın da çöpe atıldığı bir dünyada yaşıyoruz'' demiş. Dünya toplumları birleşmedikçe yani tek bir Dünya devleti kurulmadıkça bu durumun çözülmesi zor. Tabi ekmekler çöpe gitmeye devam edecekse. Sömürü düzeni devam edecek bir bakıma. Piramidin üstündeki bol gelirliler hasılatın çoğunu toplamaya devam edecekler, hatta para akışı piramidin üstüne doğru olmaya devam edecektir. Para parayı çeker. İnsan sevgisi bir gün bu doymak bilmeyen egoyu tarihin sayfalarında bitirecektir. Sevgi kardeş olan insanlığı bir çatı altında toplayacaktır. İnsanlığın ortak dili sevgi. Herkes vicdanında bunu tartmalıdır. Dil sorunu çözülebilir pekala. Çok ütopik değil. Gelecek kuşaklar tek bir dille yetiştirilemez mi acaba? Veya birkaç dil. Parayı yoketmemiz mümkün değil. Bu acı bir gerçek gibi görünüyor. Ama dürüst, insancıl insanların dünyasında dediklerim olabilecek şeyler. Yani birleşmek. Çok zenginler bunu istemeyecekler belki ama vicdanları acaba rahat edecek mi bu düzene karşı dururlarken. Avrupa da birlik kurmadı mı zaten?
Dünya'dan insana dönelim. Bir insanın da gönlü zengin olmalıdır önce. Eski kıyafet ve eşyalarına aldırmadan. Arabam yok diye üzüleceğine yürüyüş sporunun keyfini yaşamalı.Ve bir insan bir işe yaramayı, insanlara kardeş borcu bilmeli. İşe yarama duygusunu tadarak yardım etmeli, herkesin aynı değerde ve değerli olduğunu öğrenmeli. Yoksul ya da zengin farketmez böyle olmalı insan. Zengin ya da yoksul değerlerini kaybetmemeli insan. Ve yoksul da olsa bir ailesi olmalı insanın. Annesi babası yoksa bile bir eşi olmalı, hayatı paylaşmalı onunla. Paylaşmayı öğrenmeli. Evlenme yaşı ne olmalı diye sorarsanız 27-35 arası uygundur derim. Biraz olgunlaşıp kıvama gelmeli. Bütün bunlar oldu mu zenginsiniz. Gönlünüz zengin. Zenginler de acı çeker, mutsuz olurlar. Hayatımızdaki zenginlikleri görerek bakarsak ne kadar zengin olduğumuzu farkedebiliriz.
Dünya yeterince zengindir aslında. Dengeli değil dağılım, bir piramit var bu dağılımın özelliğine bakmak gerekirse. Zenginler piramitin tepesinde ve bu bir dönüşüm olmadan değişecek gibi görünmüyor. Karadelik gibi para emmeye devam edecek bu aşırı zenginler. Hatta bankalar elektronik para satıyorlar ve karteller büyümeye, semirmeye yavaş da olsa devam ediyor.
Felsefi olarak bakarsak zenginlik mutluluk getirmez belki ama hayata kolaylıklar getireceği kesin. Dönüşümlü zenginlik diye bir sistem düşüncesi çok mu ütopik olur?