.Bir insanýn yaradýlýþtan olan kaderi, bana göre doðuþtan kötü yazýlmýþsa bana göre onu deðiþtirmek ne yapsan asla mümkün deðildir. Hâlbuki bazý kiþiler bunu kesinlikle kabul etmezler ve onlar derler’ ki, ben asla kadere inanmam. Ben kendi kaderimi istersem ne yapar, yapar, uðraþý istediðim doðrultuda kendi kaderimi yaþarken deðiþtirebilirim derler. Bazý insanlar. Onlar kendi hayatýnýn önceden doðuþtan çizilmiþ alýn çizgilerini sonradan yaþarken istediði doðrultuda çizebileceklerini deðiþtirebileceklerini söylerler.

         .Bu gerçekten doðru’ mudur yoksa deðil’ midir, onu pek bilemiyorum amma, ben kendi þahsým adýna bir kaderciyim ve kadere inananlardaným. Yazýlmýþ alýn yazýma kaderime inanan ve asla onun sonradan deðiþmediðini söyleyenlerden biriyim.

      Yalnýz bu sözlerimin hemen yanýna þunu da ilave edeyim, bu benim kaderimdir alýn yazýmdýr diyerek’ de kendimi esen bir rüzgârýn, ya da akan bir selin önüne býrakýverenlerden’ de hiç deðilim. En azýndan kendi kaderim içinde güzel yaþamaya çalýþýr yaptýðým her iþin doðrusunu yapmaya’ da çalýþýrým.

         .Þimdi sizler bana neden böyle konuþuyorsun diyeceksiniz, ben öyle’ ki, bulunduðum yaþadýðým insan çevrelerimde bu doðuþtan alýnlarýna yazýlmýþ olan kaderlerini deðiþtirmeye uðraþýp çalýþýp da, bir türlü onu ne yapsalar deðiþtiremeyen insanlardan pek çok insanlarý gördüm.

        .Bunlardan birini tanýyorum onun hayat hikâyesini onun acýklý dramatik öyküsünü anlatayým mümkün olduðunca kýsaca isterseniz sizlere buradan.

            .Adý Mustafa bu ismi ona sonradan koymuþlardý. Onun hâlbuki gerçek ismi neydi ne isim vermiþlerdi kimse bunu bilmiyordu ona bu ismi bir sabah namazý sonrasýnda cami kapýsýnda yeni yuvasýna teslim ederlerken.

          .Belki de bu yeni doðmuþ cami imamý tarafýndan adýna Mustafa denen çocuk, yasak bir aþk iliþkinin taze meyvesiydi. Adý konulan yeni yuvasýna kavuþturulan talihsiz çocuk olan öyküsünü anlatacaðým Mustafa. Doðduðu günün ertesi gecesinde kimsenin görmediði bir zamanda konmuþtu bir caminin kapýsý önüne konan camiye namaz kýlmaya gelenler tarafýndan bulunan talihsiz yavru.

        .Onu bir cuma günü sabah namazýna gelenler cami kapýsýnýn önünde bulmuþlardý, kýþa yaklaþmaya yakýn bir ayda ve soðuk bir son bahar günü kapý önünde, tam’ da donmak üzereyken.

         .Onu bulduklarýnda devletin, ne bir çocuk bakým evi vardý. Ne de bunu büyütmek bakmak üzere yerleþtirebileceði bir yeri bir resmi kurumu vardý çocuðun bulunduðu çevrede.

   .Hoca efendinin camiye namaza gelenlerden ve etraftan soruþturmasýyla ve onun için etraftan bir yer bir barýnak olarak verebileceði hali vakti yerinde bir þahsý araþtýrmasýyla ona ancak bir yer bulunmuþtu.

   .Kendi çocuðu olmayan fakat çocuk sahibi olmak isteyen hali vakti yerinde bir aileye teslim edilmiþti ve teslim ederken de, bu sahipsiz kimin çocuðu belirsiz olan annesiz babasýz çocuðun adýna da yeni yuvasýna teslim edilirken bunun adý artýk bundan sonra, Mustafa olsun demiþlerdi.

           .Sahipsiz annesiz babasýz bir çocuk olan Mustafa, artýk teslim edildiði bu hali vakti yerinde olan alenin tek ve kendi çocuklarýymýþ gibi verilen bu aile içinde kim olduðunu bilmeden büyüyordu. Kimse onun bir baþkasýnýn çocuðu olduðunu bilmiyor, herkes onu evlatlýk edinenlerin öz kendi çocuklarý olarak biliyorlardý.

         . Mustafa büyüyüp okul çaðýna gelince onu kendi çocuklarý gibi gittiler bir ilkokula yazdýrdýlar. Derken orasý bitti, onun arkasýndan bizim Mustafa ortaokul onun arkasýndan’ da yine bir gün, liseye gitmeye baþladý.

  .Artýk Mustafa mutluydu ve onu çok seven onu okutmaya çalýþan onun okuyup büyük yetiþkin bilgili eli iþ tutan toplum içinde bir birey olmasýný saðlamaya çalýþan bir ailesi vardý.

   .Bir ara onun bu yeni ailesi bulunduklarý ne var ne yok satýp bu þehirden ayrýldýlar baþka þehre göç ederek bulunduklarý ortamdan uzaklaþýp mekân deðiþtirdiler ve onlar kimsenin tanýmadýðý yeni bir yere yerleþtiler.

   .Bulunduklarý yaþadýklarý eski çevreden uzaklaþarak bir baþka kalabalýk bir þehre göç ettiler. Evlatlýk edinerek kendi nüfuslarýna aldýklarý Mustafa’ yýk burada büyütmeye ve okutmaya baþladýlar.

  .Mustafa büyüdükçe daha yakýþýklý zeki ve çalýþkan bir talebe olmuþtu. Okulundaki genç kýzlarýn sevgili olabilmek için arkasýnda koþtuðu, onunla arkadaþ olabilmek için yarýþtýðý bir talebeydi.

      Okuldaki onun arkadaþlarýndan ve onun okulundaki ona ders veren öðretmenlerinden bile hiç kimse onun aslýný araþtýrmýyor bunun gerçek kimliðini bilmiyorlardý.  

         .Bunu okulunda çalýþkanlýðý ile yakýþýklýðý ile sevilmiþ Mustafa kendisi de bilmiyordu saten. Zengin ve hali vakti yerinde olan ailenin þýmarýk çocuðuydu artýk gençliðe doðru yavaþ, yavaþ adýmýný atan okullu Mustafa.

         .Mustafa lise son sýnýfta okulunu bitirmek üzereyken ailesi, o çok sevdikleri evlat edindikleri Mustafa’nýn bir gün hastalandýðýna þahit oldular.

  .Anne babasý onu hemen hastaneye götürdüklerinde, kendi öz çocuklarý gibi çok sevdikleri bu lise son sýnýftaki oðullarýnýn yakalandýðý ölümcül hastalýðýný duyunca dünyalarý adeta karardý.

           .Mustafa çok çabuk tedavi edilmesi gereken, ölümcül bir böbrek hastasýydý. Ve ona en kýsa zamanda uygun bir böbrek bulunmazsa doktorlarýn dediðinde göre, çok geçmeden yakýnda ölebilirdi. Oðullarýnýn hastalýðý ile yýkýlan anne babayý bir telaþ aldý.

       .Önce evlatlýklarýna kendileri böbreklerini vermek istediler ama yapýlan araþtýrmada onlarýn verecekleri kendi böbrekleri, oðullarýna verilebilecek durumda olmadýðýný öðrenince anne babalarý baþka kiþilerden böbrek bulma yoluna gittiler.

      Bir gün öðleden sonra bunlarýn hastanede olduklarý bir günde, hiç beklemedikleri güzel bir olay oldu. Hastane etrafýnda o gün dolaþan bir aile vardý. Bu kiþiler, bunlarýn ölümcül böbrek hastasý olan hasta oðullarý için çevreden böbrek aradýklarýný duymuþlar öðrenmiþlerdi o birileri.

           .Bu bir hasta anneydi ve de onun Mustafa ile ayný yaþtaki oðluydu. Anne yatalak iki tarafý da, tutmayan bir kadýndý. Oðlu Ali ise hasta annesinin ilaç masraflarýný karþýlayabilmek ve hasta annesi evinde yatarken evinin geçimini saðlayabilmek için çok zorlanan fakir paraya pula muhtaç biriydi.

   .O günde bu aile hastaneye kontrole ve doktorlara biten ilaçlarýný yazdýrmaya getirmiþlerdi. Bu fakir ailenin oðlu olan Ali, hasta yatalak annesini doktorlara tedavi ettirebilmek için kývranýyor uðraþýyor çabalýyordu.

    .Hastane içinde dolaþýrken duymuþtu böbrek hastasý olan Mustafa için uygun etraftan uygun bir böbrek arandýðýný. Hasta annesine fakirliðinden dolayý doðru dürüst bakamayan Ali gizlice Mustafa’nýn babasýna yaklaþtý.

    .Ona yüklü bir para karþýlýðýnda hiç çekinmeden kendi böbreðinden birini seve, seve verebileceðini söyledi.

    .Dünyalar artýk böbrek hastasý oðlu olan, Mustafa’nýn kendisini çok seven babasýnýn ve onun annesinin olmuþtu. Mustafa’ nýn babasý oðlunun kurtulmasý için, saten gerekirse bütün servetini bile çoktan vermeye hazýrdý.    

.Bir kenarda buluþuldu gizlice o buluþtuklarý kenarda alýnacak böbrek için pazarlýklar yapýldý. Ödenecek para konusunda mutabakat saðlanýp anlaþýldý, konu kapandý. Ali hastanede bunlara böbrek vermek isteyen uzaktan bir akraba gibi tanýtýlarak böbreðini vermek üzere gerekli iþlemlere baþlatýldý.

    .Ali’  nýn vereceði böbreði, hasta olan Mustafa’ ya uygundu. Sorun yoktu. Her iki genç’ de iþlemi, gerçekleþtirmek üzere hastaneye yattý ve ayný ameliyathanede yan yana yatýrýlarak, onlarýn böbrek nakil iþleri yapýldý.

    .Artýk böbrek hastasý olan Mustafa içinde bulunduðu yakalandýðý ölümcül böbrek hastalýðýndan kendisine böbreðini annesine bakabilmek için satan, bu tanýmadýklarý kim olduklarýný doðru dürüst bilmedikleri fakir Ali’nin hastanede verdiði böbrek sayesinde kurtulmuþtu.

    .Mustafa bu hiç tanýmadýðý yaþýtý olan Ali sayesinde, yeniden kaybetmek üzere olduðu eski saðlýðýna kavuþmuþ, bir o kadar da kendisini öz çocuklarý gibi seven varlýklý ailesini de sevindirmiþ olmuþtu.

  Sýra artýk, kendilerine para karþýlýðýnda’ da olsa, kendi böbreðini Mustafa’ya veren onu neredeyse ölümden kurtaran Ali’nin bakýma muhtaç hasta yatalak ailesini evlerinde gidip ziyaret etmeye onlara minnet borçlarýný sunmaya teþekkür etmeye gelmiþti.

.Çeþitli hediyeler alýndý ve hep birlikte Ali’nin evine gidildi. Ali iþsiz bir gençti fakirlikten doðru dürüst okuyamamýþ genç yaþýna raðmen orada, burada çok deðiþik iþlerde çalýþarak ancak evlerindeki yatalak hasta annesine bakabilen fakir bir gençti. Ali ve yatalak annesinin onlara anlattýðýna göre, küçük yaþtayken yüzünü bile hatýrlamadýðý görmediði babasýný kaybetmiþti.

.Babasýndan kalan bu iki göz derme çatma kenar mahallerden birinde olan gecekonduda yaþýyorlardý, o böbreðini veren Ali bazen komþularýna annesini emanet ediyordu. Sonra da gidip bulabildiði çeþitli iþlerde çalýþýyordu. Bazen de hiç iþ bulamayýnca, evde kalýp hasta annesine bakýyor ve evde olmadýðý zamanlarda birikmiþ ev iþlerini yapýyordu.

.Mustafa anne babasýyla bunlarý evlerinde ziyaret ettiði sýrada onlarla çeþitli konulardan konuþurlarken hiç beklenmedik bir olay oldu, büyük bir gerçekle yüz yüze gelmiþlerdi.

.Ölmekten artýk hiç korkmayan hatta ölmeyi adeta çok isteyen Ali’nin hasta annesi yatalak hale gelmiþ bakýma muhtaç kadýn, bunlara hasta yataðýnda baþýndan geçen eski günlerini hayatýný birer, birer ne olduysa baþýndan neler geçtiyse anlatýyordu.

.Oðlu Ali’nin bir ikizin daha olduðunu babalarýnýn bir kaza sonucunda bir gün gittiði bir yerde ölünce, çocuklarýnýn ikisine birden bakamayacaðýný düþünerek, onlardan bir tanesini mecburiyet karþýsýnda bir gün gece yarýsý vaktinde ismini hatýrladýðý bir cami kapýsýna üzülerek býrakmak mecburiyetinde kaldýðýný anlatmaya baþlamýþtý. Mustafa’nýn onu ziyarete giden oradaki varlýklý annesine ve babasýna.

.Bunlarý Mustafa’nýn ailesine anlatan Ali’nin evdeki yatalak yerinden doðru dürüst kalkamayan fakir annesi konuþurken, þimdiki çektiði hastalýðýn esas sebebinin de ondan olduðunu, istemeyerek yaptýðý bu davranýþýndan dolayý da, Allah talanýn daha hayatta iken kendisini bu yolla cezalandýrdýðýný düþünüyor söylüyordu. Sonra da evlerde nasýl temizlik iþleri yaparak Ali ile ne zor þartlar altýnda nasýl yaþadýðýndan bahsediyordu Mustafa’nýn ailesine durmadan.

Ali’ye güç bela onun bunun evinde temizlik iþlerinde çalýþarak ancak ilkokulu bile zar, zor okutabildiðini fakat ona, ondan sonrasýný okutamadýðýndan bahsediyordu anlatýrken.

.Mustafa’nýn anne babasýna bu hasta kadýn daha çok yardým istercesine dertlenip duruyordu yattýðý hasta yataðýnda hiç durmadan. Bunlarý anlatýrken kendisinin nereden geldiðini nasýl bir ailenin oðlu olduðunu bilmeyen Mustafa da bunlarý dinliyordu.

.Bir ara bunlarýn kendi aralarýnda konuþtuklarý laflarý deðiþti döndü dolaþtý sonunda oðullarý Ali ile Mustafa’ nýn yaþlarýnýn ayný olduðuna geldi.

.Aileler her ikisinin de ayný yaþta olduðunu konuþmalarýnda görünce þaþýrmýþlardý ve sonra þüphe içinde bir Mustafa’ya bakýyorlardý ve bir’ de onlar dönüp Ali’ye bakýyorlardý. Mustafa’ da ve ona böbreðini veren kendisini hastalýktan kurtaran Ali de, þaþkýn hiçbir þeyden habersiz kendi aralarýnda baþka, baþka konulardan konuþuyorlar arkadaþlýk kuruyorlardý.

.Mustafa’ nýn annesinin ve babasýnýn içine onlar orada konuþtukça içlerine bir kurt düþmüþtü. Acaba hastalýktan kurtulan Lise son sýnýftaki bu evlatlýk oðullarý Mustafa, kendisine bir böbreðini satarak veren Ali’ nýn diðer ikiz kardeþi olabilir miydi diye düþünüyorlar hep bu konudaki olasýklarý deðerlendiriyorlardý.

.Aileler gerçek bu muydu acaba diyordu içinden içinden, içinden onlara bakarlarken ve onlara sezdirmeden her olasýlýðý düþünerek.

.Mustafa ile ayný yaþta olan Ali’ nin yüzlerine gözlerine renklerine bakýyorlar onlarýn ikizi olup olmayacaðýna karar vermeye çalýþýyorlardý. Fakat her ikisine’ de iyicene baktýklarýnda birbirine benzemiyordu. Onlarýn benzeyen tek bir yerleri vardý o da, onlarýn kahverengi gözleriydi. Hatta onlarýn anlatýldýðýna göre huylarý bile birbirlerinin huylarýna benzemiyordu.

.Adam yatalak bir olan, hasta yatan anneye durmadan sorular soruyor cami önüne býraktýðý diðer çocuðunu nerede ve hangi caminin önünde býraktýðýný onun aðzýndan öðrenmeye çalýþýyordu.

.Sonunda bir gerçek ortaya çýkmýþtý. Böbrek nakli yapýlan hastalýktan kurtulan Mustafa Ali’nin ikiziydi. Onlar ayný yumurta ikizi olmadýðýndan, birbirlerine hiç benzemiyorlardý amma, kaçýnýlmaz olan esas gerçek de buydu. Çocuðun bir gece yarýsýnda býrakýldýðý cami ayný camiydi ve yer ayný yerdi çünkü.

.Kader onlarý on dokuz koca yýl sonra, bir gün hastalýk için gittikleri bir hastanenin koridorlarýnda ve bir hayata dönüþü yeniden gerçekleþtiren ameliyathane odasýnda yatarlarken birbirlerine hayat verirlerken buluþturmuþ karþýlaþtýrmýþtý.

 

04 Þubat 2013

Yüksel Þanlý er