Ya göründüðün gibi ol

Ya da, olduðun gibi görün.

Hz. Mevlana.

Ýstanbul’ da yaþayan ve üniversite eðitimi görmüþ yurt dýþýnda okuyup kariyer sahibi olmuþ bir zenginin, çocuklarýndan biri olan esmer yanýk tenli güzelliði ile dikkat çeken Ayþe, ortaokuldan sonra gittiði Ýstanbul’ da öðretmen yetiþtiren okullardan birinde okuyordu.

Yatýlý olarak okuduðu öðretmen okulunu yeni bitirmiþti. Kura çekilmesi sonrasýnda’ da, þans eseri onun tayini alýþýk olmadýðý iç Anadolu’ un orta kesimlerinde bulunan Kayseri ilinin daðlýk bölgelerindeki ilçelerinden birindeki bir dað köyüne çýkmýþtý.

Ayþe mesleðini seviyordu çünkü okulda öyle yetiþtirilmiþti. Her ne kadar kendisi zengin bir ailenim çocuðu olsa da ve çocukluk hayatý sonra genç kýzlýk hayatý Ýstanbul’un en güzel semtlerinde yaþayarak geçmiþ olsa da onun içinde vatan sevgisi vardý ve ona göre vatanýn her yerinde görev yapmak kutsaldý.

         Tayin olduðu kasaba soðuk kýþ aylarýnýn olduðu kýþýn karlarýn pek çok yaðdýðý kýþýn soðuktan daðlardaki sularýn bile buz tuttuðu etraftaki daðlarýn ormanlýk olduðu bir yerdi.

         Fakat yazýn öyle güzel bir yerdi ki bu yer, çevresindeki sýk çam sedir ve çeþitli yapraklý ormanlarý güzel ve daðlardan þelale yaparak akan buz gibi sularý ile yazýn herkesin akýn, akýn buralara geldiði köylerine yaylalarýna yerleþtiði sýcak yaz aylarýný buralarda geçirdiði Toroslarýn üzerinde yer alan bir yerdi bu yer.

Özellikle’ de, kýþ aylarýný sahil köylerinde geçiren hayvancýlýkla geçinen Yörükler buradaki yaylalara deve katarlarý ile bahar gelince göçerler buralardaki yaylalarýnda bir yaz boyu oturup yanlarýnda sürüler halinde getirdikleri koyunlarýný keçilerini beslerler ve sonra da, yine kýþ gelince bunlar tekrar sahildeki kýþlýk köylerine geri dönerlerdi.

         Ýþte bir Ýstanbul kýzý olan Ayþe’ in öðretmen olarak atandýðý öðretmen olarak çalýþtýðý köy, böyle bir yerdeydi. Bir öðretmen olarak buradaki daðlýk orman köyünün köylüsünün hem çocuklarýný okutuyor hem de onlarýn çalýþkan birer talebe olmasýna ilkokul sonrasýndaki okullara gitmesinde yardýmcý oluyordu.

         Kýþ gelmiþti. Daðlardaki yaylalarda bulunan yaz aylarýný buralarda geçiren göçebe Yörükler, sonra çevredeki yazlýkçýlar kýþlýk yerlerine yeniden dönmüþlerdi.

Ayþe öðretmenin çalýþtýðý köyde, yirmi, yirmi beþ haneden baþka ev kalmamýþtý. Tam bir sakinlik sessizlik içindeydi etraftaki çam sedir ormanlarýyla kaplý olan yalnýzlýðý oralardaki köylülerle paylaþan daðlar.

Havalar gün geçtikçe soðumaya baþlamýþ, çevredeki ormanlarýn rengi deðiþmiþti. Kýrmýzý sarý yeþil ormanda ne ararsan vardý. Ayþe öðretmenin çalýþtýðý köyün çevresindeki çam sedir gibi iðne yapraklý ve kýzýlaðaç meþe gürgen gibi daha birçok, yapraklý aðaçlarýn bulunduðu ormanlarýn rengi görülmeye deðerdi.

         Yaklaþmakta olan kýþ aylarýný sýcak bölgelerde geçiren göçmen kuþlar bile kalmamýþtý. Köyde yaþayan köylüler ise, köylerinde kýþ aylarýnýn nasýl geçtiðini çok iyi bildikleri için, sonbahar bitmeden ve karlar köylerinin yollarýný kapatmadan alýþkanlýklarý gereði kýþýn yollarý çoðu zaman açýk da olsa, köylüler bulunduklarý ilçeden kýþýn kullanacaklarý yað þeker un gibi ne varsa temel ihtiyaç malzemelerini almýþlar ve bunlarla ambarlarýný onlarla doldurmuþlardý.

         Ayþe öðretmen okulun iki odalý küçücük bir bekârlar lojmanýnda kalýyordu. Müdürlük görevini yapan ve evli olan diðer erkek öðretmen ise köyden temin ettiði bir evde eþiyle çocuklarýyla beraber kalýyordu.

Ayþe öðretmen bekârdý ve yalnýzdý. Korkmamasý için köyün kadýnlarý arada bir ona misafir oluyorlardý ve uzun kýþ aylarýnda bazen de geceleri evlerine gitmiyor onunla beraber kalýyorlardý.

         Ayþe öðretmen tatil günlerinde köydeki okuma yazma bilmeyen kadýnlara ders veriyor onlara da okuma yazma öðretiyordu. Köyde kýsa zamanda kendini sevdirmiþti.

         Artýk kýþ iyice gelmiþ yaþadýklarý köye ve daðlarýna yeniden karlar düþmeye baþlamýþtý. Çok geçmeden’ de birden bastýran kýþta karlarýn yaðýþý çoðaldý ve arttý. Kýþ etraftaki daðlarda tamamen kendini göstermiþ bastýrmýþtý. Etraftaki yalnýzlýðýna bürünmüþ komþularý kýþlýklarýna gitmiþ ormanlarda bulunan, çeþitli cinsteki aðaçlar gelinlik kýzlar gibi beyaz örtülerini giymiþlerdi.

         Ayþe öðretmenin öðretmenlik yaptýðý köyde bir kiþide telefon vardý. Köy muhtarý haberleþme ihtiyaçlarý için kendi evine bir adet manyotalý telefon baðlatmýþtý ve köydeki yaþayan halk ve öðretmenler diðer yerlerdeki yakýnlarýyla ya da konuþmalarý geren gerekli yerlerle bu telefonu kullanarak haberleþme yapabiliyorlardý.

         Ocak ayý gelmiþti. Dýþarýda lapa, lapa kar yaðýyordu. Köyün sokaklarý tamamen karlarla dolmuþ daðlar beyaza kesmiþti ve evlerdeki sobalarýn gürül, gürül yandýðý bir gündü.

         Muhtarýn evindeki telefonu acý, acý çalmaya baþladý. Telefonu ilk olarak muhtarýn evdeki yaþlý eþi açtý.

         -Alo, buyurun kimi aradýnýz?

         -Karþýdan bir erkek sesi geldi.

         -Benim acele Ayþe hoca öðretmenle konuþmam lazým ona bir haberim var bir haber verir misiniz onunla acele konuþmak istiyorum diyordu karþýdaki kibar konuþan þehirli erkek sesi.

Bu arada dýþarýdan muhtar da, kapýyý açtý kucaðýnda odunla içeri geldi. Odunlarý sobanýn önüne býraktý ve telefonla konuþan eþinin elinden telefonu aldý ve bu defa o konuþmaya baþladý.

Karþýdaki adam, köylerindeki Ayþe öðretmenin bir yakýnýydý ve telefonda Ayþe öðretmenin annesinin çok aðýr hasta olduðunu söylüyordu. Acele Ayþe öðretmenin Ýstanbul’a gelmesini istiyordu.

Muhtar ona bir þeyler söyledi, olan biteni telefondan iyice öðrendikten sonra, telefonu kapadý ve koþarcasýna aceleyle okula gitti durumu Ayþe öðretmenin üzülmeyeceði bir þekilde kendisine anlattý.

Ayþe öðretmen telaþlýydý. Kýþ bastýrmýþ her taraf karla doluyken annesinin yaþadýðý yere nasýl gideceðim diye düþünüyordu.

Köyde halký þehre götürüp getiren bir minibüs vardý ama yollar karla kapalýydý ve asfalt yola varabilmesi için en az on kilometre karlý yolda yol gitmeleri gerekiyordu.

Muhtar minibüsün sahibini yanýna çaðýrttý konuþuldu minibüsün eskimiþ lastiklerine karda kaymamasý için zincirler takýldý ve Ayþe öðretmen içinde þehre gitmek üzere, yanýnda muhtar da gelerek çok geçmeden yola çýkýldý.

Neyse ki asfalt yol pek uzaklarýnda deðildi iyi kötü on kilometre gittikten sonra þehirlerarasý olan asfalt yola varýlmýþtý. Þoför arabanýn lastiklerinin yýpranabileceðini yýrtýlabileceðini düþünerek aþaðýya indi ve zincirleri çözdü yola zincirsiz devam etmeye baþladý.

Yol görünüþte açýktý. Etraftaki daðlarda karlar vardý amma karayollarý ekipleri karlarla kapalý olan yolu karlardan temizlemiþlerdi.

Fakat hava soðuktu. Arabanýn kaloriferleri yanýyordu. Bunlar çok gitmeden gittikleri yolda dar bir geçide gelmiþlerdi. Araba birden kaydý ve yan dönerek þarampoldeki karlarýn içine yattý.

Hiçbirine bir þey olmamýþtý ama iki kiþinin bu arabayý yan yattýðý þarampoldeki karlarýn içinden doðrultmasý mümkün deðildi.

Muhtar ile þoför ne yapacaklarýný düþünürken, karþýlarýndan sarý bir pikap geldi yanlarýnda durdu.

Gelen yollarý kontrol eden karayollarýnýn ekip þefiydi. Durumu görmüþ onlara yardým etmek üzere bindiði resmi arabasýndan inmiþ yanlarýna gelmiþti.

Muhtar olan biteni ve durumu ona anlattý. Ekip þefi elindeki telsizle kurtarma ekibine haber verdikten sonra, acelesi olan Ayþe öðretmeni de alarak þehre doðru gitmeye baþladý.

Bu olay Ayþe öðretmenle yine kendisi gibi bekar olan ekip þefi Mustafa beyin tanýþmalarýna sebep olmuþtu. Mustafa Bey yol boyunca Ayþe öðretmenin hikâyesini dinledi ve biraz’ da ona kendisinden iþinden bahsetti.   

Artýk iki genç arasýnda bir gönül baðý oluþmuþtu. Fakat Ayþe öðretmenin öncelikli düþüncesi memleketinde hasta olan hastaneye kaldýrýlmýþ olan annesindeydi.

Ayþe öðretmen þehre iner inmez, ilk otobüse bindiði gibi soluðu Ýstanbul’ da aldý. Neyse’ ki hasta olan annesinin, çok fazla korkulacak bir þeyi yoktu. Annesi mideden biraz rahatsýzlanmýþ onun ameliyat olmasý gerekiyordu.

Öyle de oldu Ayþe öðretmen annesinin baþýnda ameliyat olduktan birkaç gün sonra taburcu olarak evlerine çýkarýlmýþtý.

Babasý yaþlý olduðu için eþinin baþýna her an bir þey gelebilir düþüncesi ile ameliyat sýrasýnda kýzýnýn’ da ameliyat olan eþinin yanýnda olmasýný istemiþti ve onun için görev yaptýðý yerden bu nedenle kýþ ortasýnda çaðýrtmýþtý.

Ayþe öðretmen rahatlamýþtý amma, aklýnda hep kendisini çalýþtýðý köyden þehre yetiþtiren karayollarý ekip þefi vardý.

Mustafa beyin bekâr olmasý onun yakýþýklýlýðý ve sonra, onun kariyeri, forsu onun baþýný döndürmüþtü. Ýlk iþ olarak arabada iken kendisinden aldýðý telefon numarasýný aramak ve ona teþekkür etmek ve sonra da söz verdiði annesinin durumundan ona bahsetmek oldu.

Aþk böyle bir þeydir iþte.

Hiç beklenmedik bir zamanda alýr insanýn akýlýný.

Bir tesadüf bir bakýþtýr aþký yaratan

Yürekleri hoplatýr insanýn aklýný baþýndan alýr.

Ve gösterir sana, güzel yanýný..

Bu küçücük hadise, o günden sonra bu iki bekâr gencin devamlý buluþmalarýna neden olur. Ayþe her aybaþý maaþýný almaya þehre indiðinde ya da toplantýlara falan çaðrýldýðýnda bu iki genç þehirde bir yerde buluþurlar ve gelecekle ilgili hayaller kurmaya baþlarlar.

Mustafa Ayþe’ye âþýktýr. Ayþe’ de görünüþe göre ona âþýktýr. Bakýþlar göz göze geliþler hepsi onlarýn birbirlerine olan aþklarýnýn birer iþaretleridir.

Bahar gelmiþ artýk Ayþe için yaz tatili yaklaþmýþtýr. Son birkaç defa daha buluþurlar tatilde ne yapacaklarýnýn kararýný vermek için bunlar pastanelerde buluþurlar. Yerler içerler ve oradan çýkýp parklarda sinemalarda el ele göz göze dolaþmaya baþlarlar.

Ayþe öðretmene âþýk olan Mustafa Ayþe öðretmenin ailesini tanýmak onlarla tanýþmak isterdir Ayþe de ayný þeyleri düþünürler ve aralarýnda bir karar verip tatilde buluþmak üzere anlaþýrlar. Derken bunlarýn sohbetleri ailelerin ne iþ yaptýklarýna gelir. Ayþe öðretmenin babasý üst düzey bir devlet memurudur. Mesleðinde kariyer yapmýþ yüksek düzeyde bir kiþidir.

Kara yollarý ekip þefi Mustafa’nýn babasý ise bir köylü olup, kendi köyünde yetiþtirmeye çalýþtýðý bitkilerle hayvanlarla haþýr haþýr neþir olan fakir bir köylüdür. Sonra laflarý yine döner dolaþýr kendilerine gelirdir. O güne kadar kendinden detaylý olarak bahsetmeyen Mustafa babasýnýn kendisini ancak yatýlý bir okulda okutabildiðini kendisinin yatýlý okulda okumuþ bir makine teknikeri olduðunu söyler.

Ayþe öðretmen bunu duyunca þaþýrýr amma, bunu hiç belli etmezdir. Çünkü o, o güne kadar hep sevdiði bu kiþinin bir makine teknikeri deðil’ de, hep bir makine mühendisi olduðunu düþünmüþtür ve baþkalarýndan öyle olduðunu öðrenmiþtir. Etraftan halktan köylülerden öyle duyduðu için kendisine o güne kadar bunu sormayý bile hissetmemiþ ve sormamýþtýr da.

Oysa Mustafa daha ilk tanýþtýklarýnda kendisi hakkýnda gerekli bilgileri vermiþ ona kendini tanýtmýþtý. Fakat onun anlattýklarýna inanmayan Ayþe öðretmen onun yaptýðý görevin bir mühendislik görevi olduðunu düþündüðünden Mustafa’nýn sözlerine inanmamýþ alçak gönüllük gösterdiðini düþünmüþtü.

Buluþmalarý görüþmeleri biter ve bunlar hiçbir þey olmamýþ gibi ayrýlýrlar. Yaz gelmiþtir ve okullarda tatiller baþlamýþtýr.

Ayþe öðretmen elinde valizi otobüse biner ve doðruca evinin yolunu tutar. Olan biteni annesine aktarýr. Fakat onlarýn evlenmesine ne onun annesi müsaade eder, ne de mesleðinde kariyer yapmýþ olan üst düzey tahsil görmüþ babasý müsaade ederdir.

Bu durumu kafasýnda deðerlendirmeye baþlayan Ayþe öðretmen birden deðiþir ve görev yerindeyken evlenme hayali kurduðu Mustafa beyle görüþmemeye telefonlarýna çýkmamaya baþlar.

Daha da biraz zaman geçince Ayþe öðretmen bir gece bir eðlence yerinde mahalle arkadaþlarýyla beraberken tanýþtýðý yine kendi gibi öðretmen olan fakat kendi gibi bir ilkokulda deðil de, bir lisede öðretmenlik yapan biriyle arkadaþlýk yapmaya baþlar. Bunlarýn buluþmasý arkadaþlýðý Ayþe öðretmenin ise, Mustafa beyi unutmasýna annesinin babasýnýn da uygun görüp onunla evlenmesine kadar götürürdür.

Ayþe öðretmen ayný yaz tatilinde evlenir ve eþ durumundan daha önce çalýþtýðý dað köyünden Ýstanbul’un güzel bir semtine öðretmen olarak kendini tayin ettirir.

Artýk onun için Mustafa Bey yoktur, onunla iliþkisini kesmiþ yeni yerinde evlendiði eþiyle beraber yaþamakta köyden uzak yeni okulunda görev yapmaktadýr. Yeni yerini sevmiþ çalýþtýðý dað köyünü unutmuþtur.

Aradan yýllar geçer ve onun bir zamanlar sevdiði evlenmek için hayaller kurduðu Mustafa Bey’ de kendisi gibi baþkasýyla evlenir ve çoluk çocuk sahibi olur. Yýllar sonra’ da emekli olmuþ biri olarak gider Bodrum þehrine yerleþirdir.

Mustafa Bey bir yaz günü sahildeki gazinolardan birinde otururken birden karþýdaki masalardan birinde oturan tanýdýk bir yüzü görür. Bu gördüðü yüz ona hiç de, yabancý gelmemiþtir. Bu yüz kendisi ile evlenmeyen kendisine söz verdiði halde kaybolup giden hayaller kurduðu halde, gidip bir baþkasý ile gizlice evlenen Ayþe öðretmenin yüzüdür.

Yanýnda bir de genç kýz vardýr. Mustafa Bey meraklanýr ve bunu takip eder. Önce onun tatil için geldiðini düþündüðünden bir otele gideceðini sanýrdýr.

Fakat hiç de öyle olmaz. Ayþe öðretmen yanýndaki genç kýzla beraber mahalle aralarýndaki bir eve girmiþtir.

Onlarýn girdiði ev bir apartmandýr. Bakar apartmanýn kapýcýsý merdivenleri yýkýyordur. Yaklaþýr selam verir ve takip ettiði Ayþe öðretmen olduðunu sandýðý kadýný ve yanýndakini buna sorar.

Mustafa Bey yine yanýlmamýþtýr. Gördüðü kiþi tahmin ettiði gibi Ayþe öðretmendir. Ayþe öðretmen kapýcýnýn kendisine söylediðine göre evlendiði eþinden ayrýlmýþtýr ve emekli olmuþtur sonra da gelmiþ orada bir daire satýn almýþ Bodrum’daki bu eve yerleþmiþtir.

Mustafa Bey artýk þaþkýndýr, bir o kadar da bir zamanlar sevdiði ve evlenme hayalleri kurduðu Ayþe öretmenin baþýna ne geldiðini hayatýný ve baþýna gelenleri merak etmeye baþlamýþtýr.

Mustafa Bey yaþlanmýþ yaþý almýþ beþi geçmiþ ve üstüne üstlük üstelik de ayný zamanda bir kanser hastasýdýr. Fakat hala ona karþý içinde biraz da olsa aþk sevgi vardýr. Bir zamanlar sevdiði ve evlenme hayalleri kurduðu kadýný düþünmeden edemez. Hep ölmeden önce onun baþýna neler geldiðini kendisini neden aldattýðýný düþünüp dururken bir gün bir tesadüf sonunda bunun nedenini sorma öðrenme fýrsatýný bulurdur.

Bir hastane koridorunda bunlar doktor kuyruðunda muayene olmak için beklerken yeniden bir tesadüf sonucu karþýlaþýrlar.

Bu defa onlarda yaþlanmýþ altýnda derin çizgiler ve mavi halkalarý olan gözler bakýþýr, yaþlanmýþ yorgun yürekler konuþurdur. Bunlar hastane koridorunun banklarýnda birbirlerini yalanmýþ birer ihtiyar kiþi olsalar da tanýmýþlardýr.

Ayþe öðretmen bulunduðu muayene olmak için sýra beklediði oturduðu yerinden kalkar ve gözgöze gelip bakýþtýðý eski tanýdýðý eskiden sevdiði Mustafa’nýn yanýna gelirdir.

Her ikisinde þaþkýn birbirlerine bakýþýrlar. Birbirlerine yýllar içinde kendi baþlarýndan geçenleri anlatýrlar.

Her ikisinin de öyküleri her ikisinin de yaþanmýþ acýklý hikâyeleri vardýr. Ýki seven gönül yýllar sonra buluþmuþtur amma vakit her ikisi içinde çok geçtir. Biri yaþlý bir duldur. Biri ise ölümüne ramak kalmýþ bir ihtiyardýr.

Ahmet Yüksel Þanlý er

16 Mayýs 2013

Aþk her yaþta aþktýr

Ölürken bile gelir tutar elinden

Sevda alev almak yanmaktýr.

Yanar bir gün kül olur sanýrsýn sevdaný,

Olmaz,

Gün gelir alevlenir,

Tam bitti derken sen yeniden…