Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir Ocak daha ölüyor takvim yapraklarında usul usul, can çekişe çekişe.. Aralık ayının kocamış, yaşlanmış bir yılı ardına katıp yitip gitmesi gibi yeni yılın ilk ayı da eskiyip yitiyor işte adı ha Ocak olmuş ha Şubat ne farkeder.. Getirdikleri alıp götürdüklerinin yanında devede kulak misali, anlayana yaşanmamış ömürden ömür alarak gidiyor aylar.. Bense yine küf kokulu, bir döşek, bir masa ve bir sandalyeden ibaret dört duvar arasında, Ocak soğuğunun tenimi acı acı yaktığı bir gecede, son kullanma tarihi çoktan geçmiş uyku nöbetlerinden birindeyim; gözümü kırpmıyorum geceye! En uzun geceler diyorlar bu kış gecelerine sevgilim! Kara kış olsa ne yazar, sen olmadıktan sonra kapıların kapalı olmasının ne önemi var; hep aralık benim kapım ki geldiğinde olur da duyamazsam geri dönmeyesin diye! Anason kokusu.. Nikotin kokusu.. Tütün kokusu.. Günah kokuyor her köşede.. Günaha boyalı bütün duvarlar.. Bana sensizlikten daha büyük günahın olmadığı bu şehirde hangi günah sensizlikten daha fazla yakabilir beni? Heyhat; özlem ve hasret sokaklarında döne dolana sabaha çıkıyorum gözlerim kızıl kan çanağında.. Ve sen hala yoksun bu şehirde!
*
İçimde
sınırları olmayan bir mülteci acı; konup duruyor oradan oraya, dil bilmez, yol
bilmez, yordam bilmez. Tek bildiği bir kurtuluş savaşı neferi edasında kendini
kurban etmiş bu aşk uğruna. Ne uçurumlar, ne dikenli teller, ne amansız
fırtınalar, ne karlar, ne boranlar, ne şimşekler, ne yıldırımlar, ne de
başıbozuk küfürler.. Durduramıyorum bu sana tutkun beni! Ve iflah olmaz bir
anarşist ruh yükleniyor olanca varlığıyla içimde; tüm ülkenin duvarlarına
ısrarla ve inatla “tek yol aşk” yazıp maviye ve turuncuya boyayasım geliyor
bütün soğuk betonları aşkla. Dünya üzerindeki varolmuş bütün aşkların
birleşkesinden, toplamından mutlu mesut bir dünya ülkesi yapasım geliyor;
bayrağında kırmızı bir kalp, marşı en güzel aşk şarkıları! Don Kişot'un yel
değirmenleriyle savaşması gibi; dökülen kanları, yapılan savaşları, bu anlamsız
toprak hırsını ve dahi bütün dünyayı kurtarabilirmişim gibi tek silahım olan
aşkla!
*
Bir
saklambaç mı bu oynadığımız sevgilim? Saklanan sen, ebe hep ben.. Duvarlara
yumduğum gözlerim seni arıyor, arıyor, arıyor ama bulamıyor.. Elma dersem çık,
armut dersem çıkma diye bağırıyorum avazım çıktığı kadar bütün şehre.. Yoksun
ki! Ne armut diye bağırdığımda çıkıyorsun, ne de ben vazgeçiyorum bağırmaktan
ta ki sesim kısılıp olduğum yerde kalana kadar.. Kezzap acısı kalbime atılmış,
jiletle kazınmış aşk kanıyor ruhum.. Biliyorum, farkındayım, zavallı bir sokak
palyaçosuyum ben bu şehirde sensiz.. Kimseye söyleyemediğim derdimi kimseler
anlayamıyor ve ben ana kuzusu bebekler gibi çırpınıyorum koca şehirde
anlatamadığım derdimle..
*
Bir cenaze
alayı geçiyor kalbimin ortasından. Hepsi de umut yazılı tabutlara sarılmış..
Onlarca yüzlerce belki de binlerce tabut.. Kendi cenazelerimi seyrediyorum yanı
başımdan geçerken. Omuz atıyorum en öndekine, sonra sırayla en arkaya kadar
geçiyorum yavaş yavaş.. Ses geliyor son tabuttan belli belirsiz; “bitmedi, bu
gömdüğün umutların daha ne ki,” diyor bir ses, “bizim çocuklarımızı bizim
torunlarımızı da aynı son bekliyor.. Ta ki son umudunu da yitirip aklını
gezmelere yollayana kadar..” Olduğum yerde kalakalıyorum öylece, geçip gidiyor
siyah giysili omuzlar üzerinde tabutlar, kapısında “bütün umutlar bir gün
solacaktır” yazılı umut mezarlığına doğru. Hayır, diyorum, elimde tek bir
umutta kalsa, en son umudum da kalsa, asla öldürmeyeceğim, bitirmeyeceğim
umutlarımı..
*
Bir geceye
daha sönüyordu ışıklar, sönüyordu yanan ateş, sönüyordu gökyüzü, yıldızlar
sönüyordu; içimdeki aşk ise sönmek bir yana alev alev yandıkça artıyor, şehri
sarıyordu kızılca kıyamet! Mayın tarlalarında parça parça bedenim, bedenim
bütün dünyevi korkulardan ırak; günüm gecem yol öykümün, aşk hikayemin, kendi
masalımın biricik kahramanı sevgiliden uzak.. Dağarcığımda bildiğim, yaşadığım,
nefes aldığım tek aşk, adı sen; ellerim tetikte, geldiğin an kenetleyeceğim
ellerimi ellerine sımsıkı ki bir daha kader bizi ayıramasın diye! Kader dedim
ya.. Kaderle bir düello içindeyim yıllardır, bir o vuruyor sol yanımdan, bir
ben indiriyorum alnının çatısından; ama ölen giden yok, bir direniş ikimizde de
birbirimize rağmen, birbirimize inat!
*
Ders
kitaplarının arasında çizgi roman okurdum küçükken. Yüzbaşı Volkan, Red
Kit, Tommiks, Süpermen.. Ama en çok Red
Kit'i severdim ben.. Tek başına bütün kötüleri alt eder, gölgesinden bile hızlı
silah çeken yalnız bir kovboy olarak yaşardı.. Bir başınalığımın sembolüydü belki
de ta o yıllardan; tek başınalığımın simgesiydi sensiz yavanlığın zirvesindeki
bu şehirde.. Bir kitap ayracı gibiyim hayatın ortasında.. Öncemi okuyup
bitirmişim, sonramın tek kelimesinden bihaber! Bak böyle dedim ya, fal bakan
yaşlı kadın geldi aklıma. Titrek elinde boş kahve fincanı, büyü yapar gibi
mırıl mırıldanmış, “senin mutluluğun bir çiçeğin içinde gizli”, demişti kara
gözlerindeki simsiyah bakışlarını üzerimde gezdirip. Sonra avucumu açtırmış,
adının harflerini sıralamıştı birer birer kulağıma. Gülüp geçmiştim. Anlıyorum
ki gülüp geçmemeliymişim. Belki de daha söyleyecekleri vardı bana, benim de ona
şimdi daha soracaklarım olduğu gibi..
*
Kızılırmak
seddinde yürüyorum başı bozuk.. Köprü altındaki sarhoş sabahlamalarım, sokaklarda üşümelerim, parklarda bir yanı
kırık eski banklarda geçen gecelerim geliyor aklıma bir bir; hepsi sensizlikten
diyorum sevgilim, hepsi de sensizlikten.. Bir çığlık bölüyor şehri; içimde
yankılanan ama kimsenin duyamadığı.. Bilmediğim bir dilde sımsıcak kış
şarkıları çalınıyor kulağıma, içim ısınıyor bilmediğim bir dilde.. Şehirde saat
şimdi ikindiyi geçkin, vakit akşama gebe.. Yürüyorum.. Ağır ağır bir araba
geçiyor yanımdan, içinde kendini kaybetmiş nakaratlar: “Tanrım kötü kullarını
sen affetsen ben affetmem” Dilime takılıyor bu hasret nöbetinde, efkara bağlıyorum
yeniden bünyeyi..
*
Kimine
gökkuşağı gibi rengarenk, kimine en az Beşiktaş kadar siyah beyaz bu aşk olmasa
hayatlar mat, kurak; biçimsiz, şekilsiz, fakir bir his aşksız yaşamak.
Sensizlik ne kadar acıtsa da, sensizlik ne kadar kanatsa da, her gece dünyayı
kurtaramamış olmanın ağırlığıyla üzerimde binlerce yükle sabahlasam da, eski
açıkta Beşiktaş'ın maçlarını seyrederken hissettiğim heyecan yüreğimde olarak
uyanıyorum yine de her yeni günün sabahına.. Çünkü biliyorum ki takımlarımız
ayrı olsa da kalplerimiz bir atıyor, çünkü biliyorum ki yüreklerimiz aynı
sevdada yüzüyor, çünkü biliyorum ki bir gün kavuşma umudumuz hala saklı!
Sensizlikte seni kokluyorum senden hatıralara sarılıp; suda yanıp ateşte
ıslanıyor yüreğim, aşkın jargonunda var diyorum bu hasret bu özlem!
*
Uzaklarda
bir caminin minaresinden müezzinin ilahi bir ezgiyle sıralanmış namaza daveti
karışıyor gökyüzüne.. Kapılıp gidiyorum sesin geldiği yöne doğru. Kendimi
caminin şadırvanında abdest alırken buluyorum. İçeri giriyorum, derin bir huzur,
kifayetsiz bir hal üzerimde, cemaate karışıyorum; imam içinden dualar okuyor,
ben seni bana kavuştursun Allah'ım
diyerek amin diyorum.. Rükuya eğilirken “hasretim” diyorum, alnım secdeye
gittiğinde “özledim”; verdiğim her selamda “muhtacım sana”.. Her tespih
tanesinde seni zikrediyor dilim seni yaratana dua ile, eller açılıyor semaya,
ettiğim bütün dualar senin için, bizim için sevgilim..