Eski resimlerime bakýyorum, hiç biri bana benzemiyor; meðer senden önce ben ne kadar da ben deðilmiþim, ne kadar da bana benzemiyormuþum sevgilim!

Kocaman bir aþkýn orta yerinde zil zurna sarhoþum; sarhoþluðumsun boylu boyumca.. Aklýmýn sen kokulu odalarýnda geziniyor, kendime tosluyorum sensiz saatlerimde. Baþým dönüyor; bir söz söylemeye kýyamadýðým senden, bir de þu lanet olasý uzun metraj vertigodan! Suskunluklarým yankýlanýyor penceresiz duvarlarýmda, yumruklarým konuþuyor duvarlarla, kafa tutuyorum yalnýzlýða, kan damlýyor her yanýmda; sýðamýyorum kendime, sýðamýyorum sen olmadýkça bu þehre bu ülkeye bu gezegene; sürekli bir dipnot hali, altyazýlý izleyicisi gibiyim yaþadýðým söylenen ömrün, ben yaþýyorsam þayet bu ömrü, ipleri kimin elinde, kimin elinde benim iplerim; neden durduramýyorum neden alamýyorum kendimi, bir an bile düþünmekten seni..

“Hayat eþittir sen” bende kaç vakittir, saymadým kaç yüz yýl geçti, kaç bin yýl oldu.. Gün istisnasýz, tartýþmasýz, sualsiz senin adýnla doðuyor, adýnla yaþanýyor, adýnla geçiyor bir diðerine.. Bütün haberler sana dair bende.. Varsa yoksa sen! Gazetelerde, televizyonlarda, radyolarda sen varsýn.. Her sabah manþet haberim sensin, özel haberim sensin, gazetelerin iç sayfalarý seninle dolu, son sayfada sen varsýn, makaleler seni anlatýyor, köþe yazýlarý senin, en sýcak haber en son haber son dakikalar az sonralar hepsi seni söylüyor, her yerde sen, bir sen, hep sen, yalnýzca sen..

Kuþluk vakti; baykuþ esnemesi, karga öksürmesi ve inceden horoz kükremesi dýþarýlarda bir yerde; yanýk sesli bir hocanýn huþu içindeki Arapça namaz daveti silüeti perdelere vuran minarenin balkonunda; bir uçurumdan boþluða düþer gibi gider gelirken benliðim dünyayla hülya arasýnda, alaca sabahýn kýzýllýðýnda sallanan gözlerim kapanýyor usulca.. Teninin sýcaklýðýný, parfümünün kokusunu hayal edip dudaklarýnýn esiri olmak için, rüyalarýmda olsun bu sensizliði bitirmek için, bitirebilmek için.. Ne mümkün! Boðum boðum bir Nuri Bilge Ceylan filmi sýkýntýsý çörekleniyor böðrümün orta yerine, hiç bitiremediðim Orhan Pamuk kitaplarý gibi bir huzursuzluk üzerimde.. Tutunamadýðým, tutturamadýðým, nefes açýcýlarýn bile faydasýz kaldýðý tarifi imkansýz bir kaygý sol yanýmda, fondaysa en kralýndan ve en eskisinden Ýlhan Ýrem þarkýlarý..

Hayalmiþ.. Hayaller bile terso yazýyor bana heyhat! Kabus nöbetlerimden sana en afilli dizi episodlarý.. Edward Munch'un “Çýðlýk” tablosunda buluyorum kendimi kimi vakit, ellerimle yüzümü sarmýþým; bakýþlarýmdaki sensizlik korkusunu görmek istemezsin.. Sonra kimi vakit simsiyah bir dünya ve bütün evren kararmýþ.. Kapkara.. Her yer zifiri siyah, sadece beyaz bir çerçeve siyah boþluðun etrafýnda; derin karanlýðý göze sokan.. Hiç bir þeyin içinde olduðum hissiyle içinde bulunduðum bu tablonun ressamý Kasimir Malevih ve bu içinde bulunduðum hiçliðin adý “Siyah Kare”.. Hiçliðin ortasýnda bir aðýr müebbet hissi nah þuramda.. Þimdi sýrasý deðil diyorum bu halet-i ruhiyenin.. Oysa tam da bu anda benim ihtiyacým olan olsa olsa Gustav Klimt'in “Öpücük” adlý tablosuna dahil olup baþroldeki oðlanýn yerine duhul ederek ellerim arasýna aldýðým o yumuþacýk yüzünün tüm güzelliklerinde kendimden geçmek, sana dolanmak sadece..

Karayel, poyraz, imbat, samyeli ve daha adlarýný da hangi yönden ne vakit estiklerini de bilmediðim daha bir dünya rüzgarýn esintisinde kürek çekiyorum vagonlarýmý ardýma katýp, daðlarýn ortasýnda tek gözümü uzaklara kýsmýþken; dudaklarýnda tütünü halis Bafra ismi gavur bir sigaranýn dumanýnda.. Nikotin kokuyor etrafta bütün çam aðaçlarý! Yol bitiyor; kanatlarýmý açýp havalanýyorum uçsuz bucaksýz maviliklere, yüreðimin götürdüðü sana doðru.. Hay bin kunduz! Zindanlar çýkýyor önüme, cellatlar dolanýyor üzerime saðlý sollu, cinayet silahlarý ellerinde, Voltran'ý oluþturmuþ þövalyeli zýrhlý haçlý ordularý sürülüyor üzerime, iki baþlý üç baþlý dev ejderhalar ateþ saçýyor dört bir yana, gecenin dolunayýnda dövüþüyorum tek dostum gölgemle birlikte, kýlýç sallýyorum hayatýn bütün “zalým”larýna.. “Atýl kurt” diyebileceðim “bir kedim bile yok”..Anlýyor musun? Yaralanýyorum, kanýyorum, düþüyorum, yeniden kalkýyorum, yeniden düþüyorum, bir kýsýrdöngüye baðlýyorum, ucunda kalp olan oklar saplanýyor bir bir yüreðime..

Allah Allah nidalarý eþliðinde irili ufaklý yel deðirmenleriyle savaþýr buluyorum kendimi, bir Don Kiþot cengaverliði üzerimde; Savaþ marþlarý çalýyor ardýmda Osmanlý mehteraný.. Rez'il, mel'un düþman güçlerinin arkasýnda ise Kýz Kulesinin yüksek penceresinden o uzun o bakmaya doyumsuz saçlarýný aþaðý sarkýtmýþ sen.. Seni oradan kurtaracak bir beyaz atým yok belki ama altýmda yel deðirmenlerine meydan okuduðum en afillisinden kýrmýzý bir bisikletim var istersen, hem de kontra pedal, hem de her bir yanýnda rengarenk süslemeler.. Hayýr diyemezsin böylesine; þýngýr þýngýr zili de var, seni uzaklara kaçýrabilmek için terkisi de..

Bir uzun koridorun baþýnda buluyorum kendimi, ellerim arkadan kelepçeli.. Anarþist mi oldum yoksa iki arada bir derede! Sað yanýmda Hitler askerleri, sol yanýmda Coni'ler.. Nereye düþtüm böyle Allahým diyorum gözlerimi yukarý kaldýrýp.. Baþýmýn üstünde tavaný kaplamýþ Ýsa'nýn son akþam yemeði portresi.. Yan dönmüþ Judas sað omzunun üzerinden kafasýný çevirip göz kýrpýyor bana, yüzünde hain bir gülümsemeyle; bir þarap damlasý düþüyor alnýma.. Sonra kadraja Turist Ömer giriyor teklifsizce.. Sadri Alýþýk geliyor yardýmýma üzerinde avukat cübbesi, kafasýnda meþhur þapkasý, çakýyor o bildik selamýný, çýkýyoruz karþýsýna eski Fransýz tarzý beyaz permalý peruðuyla Benjamin Franklin bakýþlý tahta tokmaklý kýrmýzý yakalýklý cübbesiyle cezacý olduðu her halinden belli olan yaþlý hakimin; “bu da mý gol deðil be hakim bey” diyor sevgili avukatým, “bu da mý gol deðil..”

Zil çalýyor sonra; hababam sýnýfý müziði, tanýyorum hemen, sýnýfa giriyoruz, sýralarýn üzerinde hem itinayla hem de geliþigüzel kazýnmýþ birbirine geçmiþ isimler, kalpler, þarký sözleri; bir tarih yatýyor belki de bu sýralarda, talebe sevdalar; ne aþklar yaþanmýþ, ne ayrýlýklarla boyanmýþ bu eski ahþap sýralar, kimbilir.. Hemen arkandaki sýrada oturuyorum, öðretmen sýnav yapýyor; elektrikler kesikti, sular akmýyordu, telefonlar bozuktu, babam hastaydý, danam yastaydý, çalýþamadýðýmdan deðil çalýþmadýðým yerdendi hep sorular, takmýþ sonra hoca bize, ha bi de bu  hoca var ya bu hoca böyle öðretmediði konulardan soruyor zaten; kopya istiyorum senden, verdiðin kaðýtta “seni seviyorum” yazýyor sadece, seni sevdiðimi yazýyorum ben de; 100 tam puan alýyorum sýnavdan..

Yaðmur yaðýyor binlerce yýldýr türlü medeniyetlerin duraðý olmuþ bu eski þehre, bu virane þehre, bu sensiz beþ para etmez þehre; yaz yerini güze býrakýyor, yapraklar birer birer intihar meylinde.. Sarý sonbahar.. Yokluðuna aðlýyor gökyüzü benimle beraber, göçmen kuþlarýnýn kanatlarýna aðýtlarýmý baðlýyorum sana ulaþtýrsýnlar diye hüzünlü bir günün öðleden sonrasý ya da battaniyeye sarýlmýþ sessizliði dinlediðin kül rengi bir akþam üstünde.. Sahi; sustuklarýmý duymuþsundur mutlaka, çýðlýk çýðlýðayken kurumuþ göz pýnarlarým.. Kýzýlýrmak nehri neden denize Bafra'dan dökülür sanýyorsun, ben yüzyýllardýr sana olan hasretimi gözyaþlarýma sarmalayýp Kýzýlýrmak'la Karadeniz'e yollarým.. Ki nehirleri, denizleri, nice þehirleri aþsýn boðazlarý geçsin yedi tepeli kadim þehirde sana ulaþsýn diye.. 

Uzaktan bir arabanýn içinden damarýn anasýný bellemiþ kulak týrmalayan bir müzik sesi geliyor dibime kýyýsýnda yeþillenirken koca nehrin.. “Benim için üzülme,” diyor, Bergen.. Acýlarýn kadýný Bergen.. Bira þiþelerinin birbirine vurduðu þýngýrtýlar ve yer yer dünyanýn anasýný sattýklarý naralarýn eþliðinde yankýlanýyor boþlukta müzik sesi.. Gece ölüyor, ölüm doðuyor, doðan seviyor, seven acý çekiyor.. Ýyi de benim için üzülme ne demek lan.. Yok öyle bir dünya arkadaþ.. Neden üzülmeyecekmiþsin benim için? Ben üzülüyorsam benim için, sen de üzül bana.. Hatta hiç bekleme sonrayý, þimdi baþla üzülmeye.. Þu an þu dakika þu saniye seninle olmak varken sensiz bir þehrin havasýný soluyan bu zavallýya..

Kendimi aramaya çýkmýþtým çok önceleri televizyon programlarýna; herkesin þaþkýn ve üzgün bakýþlarý arasýnda kaybettiðim kendimi aradýk günlerce, aylarca, hep birlikte tüm memleketle.. Kimlerden sormadýk, kimleri sorgulamadýk ki.. Deniz kenarlarýnda dipsiz kuyularda terkedilmiþ barakalarda küf ve sidik kokan kulübelerde cesedimi aradýk, dað baþlarýnda aðaç diplerinde mýsýr tarlalarýnda baþaklarýn arasýnda benden bir iz taradýk, karakollardan sorduk, jandarmadan soruþturduk, faili meçhulleri sýraladýk, canlý bombalardan, izinsiz gösterilerde ölenlerden, kýrmýzý mavi yeþil bültenlerden baktýrdýk, her köþeye “bulanlarýn insaniyet namýna..” diye baþlayan ilanlar astýk üzerinde en son sekiz on sene evvel kayýp hüviyetimi çýkarmak için bir yaz günü öðleninde terli gömlekle çektirdiðim acele vesikalýðýmla, yoktu çünkü daha yeni bir fotoðrafým, ne yaptýysak nafile, bulamadýk! Kendi kendimi ihbar ettim en sonunda, daha fazla direnemedim, en son görüldüðüm yeri söyledim bir gün programda pat diye, aaaa nidalarý ve hayretlerinde gittiler baktýlar, sonrasý malum; sende buldum kendimi, ne sevindik bütün memleket bilemezsin, özçekimler, selfieler gýrla gitti; hiç mutlu olmamýþtým bu kadar daha önce!

Ýnce belli bir bardak demli mi demli meþhur Rize çayýnýn süzülen buðusunda el ele, diz dize, gönül gönüle sohbetler etmek seninle.. Hiç bitmeyecek bir yolculukta, kaderini kendi yazdýðýmýz aþkýn serüvenine yollanmak seninle.. Asýrlarca birbirine hasret kalmýþ iki bedende tek vücut olup, geceleri sabahlara katýk yapmak seninle.. Kalýbýna sýðmayan bir tatlý telaþla, iki nesil sonramýza anlatacaðýmýz anýlar biriktirmek seninle.. Tütün tarlasýnda yeþil yapraklarýn zifirinde acýmýþ ellerde bir parça ekmeði bölüþmek seninle.. Bu dünyada seninle cenneti yaþattýðý için, seni bana hediye ettiði için, beni sana kavuþturduðu için Yaratana dualar etmek seninle..

Verebilecek çok þeyim yok diyemem sana, en büyük servetim yüreðimdeki bu senden öncesiz, bu senden sonrasýz, bu çýkarsýz, bu saf, bu sonsuz sevdam.. Yeminim olsun sana.. Sözüm olsun.. Gökyüzünün bütün duvarlarýna yazayým sözlerimi, bütün dünya duysun bütün dünya bilsin diye.. Sözüm olsun; gökkuþaðýnýn bütün renklerini sereceðim önüne, barýþýn güvercinlerini uçuracaðým maviliklerde senin için.. Sözüm olsun; seni bir ömür boyu seveceðim.. Sözüm olsun; bu gözler senden baþkasýný görmeyecek, bu eller senden baþkasýný tutmayacak, bu beden senden baþkasýnda yanmayacak.. Sözüm olsun; bu kalp durana kadar senin için atacak, satýrlarým yalnýzca seni anlatacak, mýsralarýmda bir tek sen olacaksýn.. Sözüm olsun sevgilim; dilimden çýkan her harf duamýz olacak!

***

www.muratyuksel.com.tr

twitter.com/mavikaradeniz