kuytularda açardı günahların darbesi.
Firar ederdi köşe bucak kekremsi pişmanlıklar.
avuçlarda çürürdü sen veliahtlı cümlelerim...
İnsanın içinde saklardım sevgiyi Taşırdım kart vizit gibi yakamda yüreğimi...
Karanlığıma ışık sayardım mor bir düşü
son akordunu yapardım sonralar dünyası ömrümün...
Bir karış üç parmaktan uzundu belkiler karşısında çaresizliğim.
Çetrefilli yüzlerin tarihinden sökmek zordu keşkeleri.
Yoksa baş kahramanlığına soyun/durul/muş bir diş sarımsağa
dövecek olur muydu bu kadar kanarken yüreğim...
Ömrü boyunca dik durmamış bir uçurum gölgesine
baş göz eder miydim acılarımı bir düş/üş için....
Yağmurlar başka şehirleri yıkamaya gitmiş olmalıydı bugün Mevsimsiz dokunuşlar öptü yüreğimden ansızın
içimdeki yolculuğa hazır olmasa da çantam
yarım kalsa da bir yanım çoraklaşan kelimelerde Bir toprak kayması gibi üzerime yığılsa da anılar
Mavi yeşil bir cemre düştü gökyüzünden aydınlandı gidenin koparttığı yer ışıl ışıl
Kaldırdım yüreğimden tüm kafiyeleri.
tuttum yirmilik düşlerimi kollarından...
Sakladım dizelerimin arasına sazan derisi günlerimi
Ansızlık anılarımı kurtardım ağzı bozuk cümlelerden...
Bir öyküye bir gökyüzü ekildiğinde sarsılmazdı toprak zaferle
Kaybolan medeniyetlerin akıttığı çeşmeden
kahırlar içerdim doya doya...
Zarif bir çığlık olamadım biliyorum
zorba elleriyle yüzümü okşayanlara...
Ey aklım elma dersem çıkma desem de
Yükselirken yoksulluğun barometresi
geri çekilen sesler klarnet gibi yayıldı bahar ayında
İçi sevda dolu mavi bir balonla hazırlandım uçmaya. öptüm güvercin gözü aydınlığında bulutları...
Değil mi ki;Duygularına kuşlardan önce kanat takar şairler...
Değil mi ki dünya bir sevda evi; Ellerimin nisanı gölge olsun ilk yaza
Eğilip göğe sorayım yine benimle ağlar mısın diye...
Eksilmiş bir zamanın hesabını kapatarak. suskun gölgem çıkıp gelirken geçmişten beni karşılamaya....
Ferda Özsoy
