Serçe edasý ile uyanýyorum

Yokuþ yukarý vurmadan

yokuþ aþaðý koþmadan

nefes nefese...

Kar düþmeden gül yapraklarýna eylülde

en solmayan güller açýyor 

renk alacasý ile ait olduðu yerde.

Bir anahtar deliðinden

gülümsemeden önce...

Bir el arýyor fersiz dizlerim

beklentimi emziriyorum saçak altýnda

Biliyorum ki;

Tutunamadan dal veremem bir daha.

Semtimize uðramadan þafaklar

Düz ayak bir yol gidiyorum

sevgin ile yan yana...

Güzellikleri büyütüyor

acýlarý küçültüyorum kanatlarýmda

Varlýðýmý baðlýyorum varlýðýna

hasretin acýmasýz yüzü 

ulaþýlamaz olsa da...

Gözlerinde kayboluyorum

Kesik çizgilere basmadan 

Sessizce dinliyorum

Millerce ötelerde

derin vadilerde atan kalbini.

Yolculuðum sanadýr ey yar

birazdan ineceðim

kimsenin bilmediði durakta.

Ulaþtýðýn yerler kadar mevsim üstü

göbek baðým kadar deðerlisin

sen kokan yanýmda...

Yeter ki buz tutmasýn

ruhumuzu geliþtiren zaman yolculuðu

Gün baharsa seviþ benimle...

hayaline dokunduðumda

bir siren sesinde 

boðazýma düðümlenmeden önce...

Kehanetidir mutluluðun bir gülüþüm 

Düþ ülkesinin renklerine boyansýn

senden uzak her günüm.

Çalan sirenler sana 

gönlümdeki köþkü kucakla hadi durma...

Gülün dikenine takýlsa da rüzgarýn

yaslan çýplak kirpiklerime

Hayatým gibi kalsýn...

Ferda Özsoy