Uslu bir çiçekti çocuk
evrensel dorukların 
uçurum kuytularında 
mevsim üstü mavinin 
büyüsüyle dağılan
düşsel cennette.




Serpiştirdiler
her birini naylon saksılara
çiçek tozlarında.



Susuz isyanlar büyüdü
erteledikleri hıçkırıklarında.



Mutluluğun kehanetiydi 
masum gülüşler 
çıplak yol aldı 
siyanürün ucunda 
iç çekişler
yürekleri közleyen.



Kara bir balgam
ağlayan sesleri
geleceğin kursağında
ayaklarında kaçak şehirler 
yemiş damgasını kaderin.



Cebinden çıkardığı
belirsizlikte iz sürüyor
geçmiş günleri...



Dikenli tele takılan çiçek 
taş değil yüreğimiz
yazdığımız şiirlerin 
satır arasında ağırlığınız...



zil zurna yağmurlar 
süzülerek geçiyor
gök kuşağının kafesinden
sessizlikte çiftleşen güneş
doğuruyor barışı
zeytinin gölgesinde 
bölüşeceğiz
kavrulmuş yalnızlıkları...



Yıldızlı şiirler çekecek
beyaz güvercinler
kutsal bir ruh gibi
göğe çıkacak alkışlarınız...




Ferda ÖzsoY
( Uçurum Çiçekleri başlıklı yazı ferda'ca tarafından 6/26/2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu