Siyah beyaz bir fotoðrafta yaþýyor gibiyim. Zamana meydan okumuyorum hayýr, zamanla anlaþmaya çalýþýyorum belki. Biraz safça bir duygu bu. Kendimi kandýrmak istiyorum, çok açýk. Sanki güneþ doðarken aðlamýyormuþum gibi. Bu siyah beyaz fotoðrafýn sakinleri merhum ve merhumeler. Bir ben mi yaþýyorum yoksa çok mu bencilim bilemiyorum. Plakta Seyyan Haným’dan bir tango çalýyor. Hepimiz aþýðýz, ziyadesiyle kibarýz ve utanýyoruz bu halimizden aslýnda. Öldük mü yaþýyor muyuz bunu da bilemiyorum. Ama siyah beyaz bir fotoðrafýn içinde yaþýyorum. Siyah beyaz bir fotoðraf, saçlarýmýz briyantinli ve hepimiz traþlýyýz. Deniz henüz kirletilmemiþ, gökyüzü de öyle. Otomobil çöplükleri yok caddelerde, insan kalabalýklarý yok. Ahþap evler henüz yakýlýp yerleri otopark yapýlmamýþ. Aðaçlar kesilmemiþ, kent merkezlerine anlamsýz park yerleri yapýlmamýþ. Bu eski fotoðrafýn içinde her þey yeni aslýnda.

Þiirden, edebiyattan ve dünya siyasetinden konuþuyoruz. Paris sosyetesinde yeni moda olan davranýþlarý umursamýyormuþ gibi görünsek de hepimiz içten içe modaya uymaya can atýyoruz. Kravatsýz ve þapkasýz sokaða çýkmak çok büyük bir kabalýk. Hepimiz birbirimizden çapkýnýz. Birçok haným efendiye mektuplar yazmýþýz, birçok haným efendiden mektuplar almýþýz. Çapkýnlýðýmýz bakýþmalardan ve mektup alýp vermelerden ibaret elbette. Bir de akþamüstü gezmelerinden. Kavgalarýmýzda var efendim.

Var olmayan ve siyah beyaz bir dünya da yaþýyorum. Özlediðim bir dünyada. Gürültüden ve insanlardan kaçar gibiyim. Ýçinde biz olan cümleler kuruyorum merhumlar ve merhumelerle. Tarih sayfalarýnda kaybolup gitmek istiyorum. Zamanýn zihnimdeki zincirlerini kýrmak. Sanki vaktinden geç doðmuþum gibi…

Belki de kötülerin yeterince kötü olmadýðý o yýllara özlem duyuyorum. O yýllarda hiç yaþamamýþ olsam da, anlatýlanlarla kendime bir dünya kursam da. Uzaklaþýyorum kendimden….