‘’Þimdi her satýrý, “bu satýrý da neden yazdým?” diyerek öfkeyle bir öncekine ekliyorum. Aziz varlýðýmý son dakikasýna kadar ayný görüþle ayakta tutmak gibi bir görevim olduðunu hissediyorum. Çünkü baþka türlü bir davranýþým, benimle küçük de olsa bir iliþki kurmuþ, benimle az da olsa ilgilenmiþ insanlarca yadýrganacaktýr. Oysa sevgili dostum, aziz varlýðýmý artýk ara sýra kaybettiðim oluyor. Fakat yaralý aklým, henüz gidecek bir ülke bulamadýðý için bana dönüyor þimdilik. Biliyorum ki, bu akýl beni bütünüyle terk edinceye kadar gidip gelen aziz varlýk masalýna kimse inanmayacaktýr.’’(Alýntý)

Masallar terennüm etmekte ihya edilesi bir hoþluk bellediðim kadar içimdeki boþluðun her noksan sayýklamasýnda yarenlik eden yüreðime b/akýyorum da ve geride kalan o yarayý görüyorum yazmadýðým her gün yandýðým kadar yaktýðým ateþi nasýl da besliyor sözcüklerim bir o kadar yalnýzlýðýmla kafa bulan söylenceler.

Birileri illa ki çekiþtiriyor yakamdan…

Varamadýðým o diðer yaka ile cenk ediyorum her iteklendiðimde basýyorum namlusuna kalemin ve namusum üstüne yemin ettiðim kadar yaðýyorum ben de ince ince içten bir sevgiye bir Allah’ýn kulu karþýlýk vermezken…

Öfkeme yenik düþtüðüm öncemi her aklýma getirdiðimde ve iþte öfkemi bastýrýp da huzuru inþa ettiðim kelimelerim ve arkasý gelen tüm söküklerim:

Bir dikili aðacým yok iþte evrende.

Sýrlarým serili serlerime ve surlarýnda þehrin nidalar duyuyorum kalbimin gümbürtüsü bastýrýyor sessizliði ne de olsa insanlarýn bana vermediði tepkinin nezdinde cezalandýrýlýyorum.

Kraldan da kralcý iken zihniyetler.

Benimse sadece bir tek ziynetim var her gün ama her gün bir ganimet bulmuþçasýna kalemin sür-git ilhamýnda yenik düþtüðüm kâh þiirlerle örülü kâh nice nesir nice hikâye yazdýðým gibi de yastýk altý yaptýðým nerede ise yüzlerce yazý ve þiir kötü günüme yazmadýðým günlere nöbetçi diktiðim…

Bir þiirimde de dikte ektiðim o baþlýk:

Asker adýmlarýnda yalnýzlýðýn…

Meylettiðim öylesine bir siper ki sinemde sakladýðým.

Öylesine bir aþk ki rencide edildiðim.

Akýþkan hüzne ve kedere karþý koyamadýðým kadar kaderimi kabullendiðim ve de günüme özet kaderime alt yazý geçmekle mükellef her gün ama her gün kalemimi elime alýp da zikrettiðim fikrime denk düþen nice söylem nice þiir.

Eksik etekli dahi addedilebilirken insan hatta bir adým ötesi:

Eksik akýllý diyebilenlere cevap vermediðim kadar içimdeki hengâmeyi sonlandýrmak adýna yazmak dýþýnda yazamadýðým hayat hikâyemi resmettiðim þiirlerim ve ruhumdaki divit damarlarýmda coþan kandan fazla ve de coþkulu iken.

Bir imlece sýðýndýðým hatta…

Ünlediðim aþk daha da beteri:

Namý almýþ yürümüþken hüzünlü kalbimin ve bir Allah’ýn kulu dahi eþlik etmezken o algý eþiðinde neþreden ve iþte Rabbin Makamýnda saklý güzellikleri ve huzuru içime ta içime, yazarak çektiðim ve yazarakkk inþa ettiðim bir cennet iken üstelik yaþarken cehennemi ve kabir azabýný, cenk ettiðim tüm olumsuzluklardan bana yansýyan güzelliklerle dolu bir evreni tahayyül dahi etmekten öte bire bir yaþadýðým sektiðim hayaller diyarý.

Deryalara tekabül eden bitimsiz sevgim ve umudum.

Teþrif eden kadere teyit ettirdiðim kadar da hayatýmýn dikenlerinde dahi saklý olan hoþluklarý afiþe ettiðim.

Bazen zemheride solabildiðim.

Bazense soluksuz kalabildiðim.

Susuzluðumu gideren yazma sevdamla eþ tuttuðum sonsuzluðu hücrelerime dahi de sokabilmiþken umudu ve ýþýðý zincirlenmiþ bedenimden dahi firar edebildiðim ve iþte ruhumun özgürlüðünü ilan ettiðim.

Fýtratýmsa bir fýkra mahiyetinde:

Aðlanacak halime gülebildiðim kadar huzurluyum ve de mutlu.

Bazense mutumda saklý coþkuyu banmakla eþdeðer yaþadýðým hayatý ziyan etmiþ olsam bile ziyadesiyle eriþtiðim erdiðim bir rakým acýnýn baskýn çýkmasýna raðmen açamadýðým kutudan çýkacakmýþçasýna o cin.

Öylesine ulvi bir lamba ki ruhumu aydýnlýk kýlan ýþýldaðýn her zerresi kýblemde doðan batmayan güneþle yolculuk yapmanýn da verdiði huzur ötesi yaþarken ölmek ölüp de yeniden dirilmek adýna dingin hayallerimi gerçek kýlabilmenin üzerinde ne olabilir ki?

Latif bir rüzgâr.

Renklerin coþkusu.

Karanlýðý sindirebilen beyaz ve bakir sayfayý aþkla sözcüklerle doldurmanýn verdiði keyfin ve mutluluðun üzerine ne söyleyebilirim ki?

Ýman gücünden tutun da umudun ýþýðýndan nükseden sevginin lütfuna eþlik eden karekökü sözcüklerin ve bir b/ölü aþk iken ikiletsem de sevgiyi haiz olduðum bu duygularýn rötarlý yolculuðunda kendimden çýkýp da yola kendimden uzak geçen zamanýn çok ötesinde kendime kavuþmak kendimle barýþmanýn da güncesi ve güftesi iken kalemin, yaz emrine karþýlýk verdiðim kadar da tek tutamaðým hayata varsa yoksa ilham perimin her dikte ettiði emre amade bir ruh hali ile devindiðim kadar eksenimde ertelediðim her duyguya da kefil olduðum…