‘’Þiirsel yaratýcýlýðýn tam karþýlýðý olmasa da: “Þiir, iki þeyden doðar: hayal ve hatýra.” Bizi yazmaya götüren temel dürtünün, þimdi ile çatýþan geçmiþ yaþantýmýz ve gelecek tasarýmýmýz olduðunu düþünüyorum. Eðer yaþadýðý hayat insana yetseydi ya da insan kendisine sunulanla yetinseydi, ne þiir, ne bir baþka sanatsal yaratý, ne de bilim doðardý.’’(Alýntý)

Ýçimin karartýsýnda saklý ýþýðýn içtimadaki derbeder peyzajý.

Renklerin muhtevasý bazen pembeleþen yanaklarýma konan kelebek konaklý düþler hani, hani…

Bir aldatýnýn sakarlýðýnda ne zamanki kalemimi alsam elime ve saðaltmak adýna hüznün koyuverdiðim geride kalan heba ettiðim hayatýn uðruna kendimi feda ettiðim aþkýn namlusunda saklý iken ansýzýn hâsýl olan bir þiir.

Minvalinde göðün.

Hatmeden evreni.

Hazýr ol da geçmiþken hele ki ömür…

Bir saniyede saklý bir asýr.

Bir dakikanýn dahi ehemmiyeti varken yaþamýn telaffuz ettiði o almaya doyamadýðýmýz nefesi vermekle iþtigal ve iþte ruhumun sözcük pompaladýðý ve yüreðin aþktan da üstün duygularla yeryüzünü týrmaladýðýndan da öte sevebildiðim kadar kendimi özgür hissettiðim ve semaya kurduðum bir otaðý bir çadýr misali hükmeden evrenin dayatmasý olsa bile þiir hýrpani bir bulut bile yeterdi bana mademki mesken tutmuþtum boþluðu ve de zamansýz bir boþluðu hoþluða döndürmek iken tüm derdim.

Ah, minvalimde seken kuþ mizaçlý kalbim.

Mealim keþke denk düþseydi sadece ve sadece bir þiire…

Ve iþte baþlamýþken anlatmaya kim tutar beni kim tutar elinden kalemim düþmezken ara ara kaile alýnmasam da seviyorum ben kale duvarlarýna astýðým þiirlerle ve de kalem’ im ile özlem giderirken.

Hayta bir ömür.

Devþirme gölgeler.

Kazan kaldýran yeniçerilere özenen duygular.

Bir ýþýk sadece bir ýþýk iken peþine düþtüðüm.

Kendime ýrak bir ömür bellemiþken þiirle tanýþýklýðým olmasa bile hayat zaten þiirlerin toplamýndan mevcut deðil miydi?

Hayal gücümün pekiþtiði ve iyi ki de kanamýþ yüreðim kendimi bildim bileli.

Kâh kendime dost kâh kendime düþman sýdkým sýyrýlmýþken kendimden kendime inþa ettiðim köprünün kumdan ayaklarý ve de de kumdan kale’ m ve kalemim kum dökermiþçesine betonarme bir hayalin uzantýsýnda nasýl da sözcükler dökülüyor iç cebimden ve de künyem.

Külliyemde çýkan yangýn:

Ya, yangýndan ilk kurtardýðým?

Yaðmalanmýþ duygularýmdan ördüðüm þiirler:

Bazen týknefes.

Bazense nefsimi öldürmenin verdiði huzur ve coþku ile içime çekip de vermeyi unuttuðum nerede ise her nefesim.

Yorgun miadým.

Yorgun miladým.

Yâdýmda saklý hatýralar ve de hýz kesmeyen hayal dünyam…

Zincirleme bir kaza ve þiir þiiri doðururken kumpasý imgelerin.

Bir gülüm/seme adadýðým iç sesimde saklý binlerce nazým niyazým ve dikenim.

Tüylerim diken diken caným yandýkça kardýðým özlemim.

Özlemim kendime:

Ne gam ölsem bile defalarca?

Haþat edilmiþ alametifarikasý ruhumun ve yorgun bedenimi umursamadan kendime ettiðim zulmü de propaganda etmek adýna belki de çýrpýnýþým.

Kalp gözüm.

Gönül tezgâhýna serili özüm.

Ölümsüzlüðe nazire etsem bile ölü topraðý da serili iken üstüme hele ki insan topraðýna dahi alýþabilirken ve iþte top yekûn firar eden imgeler baþat bir saldýrýda kalem ile hücuma geçtiðim karanlýðýn lanetini dindirip aþkýn ve sevginin hoþgörüsüne sýðýndýðým güç bela da kendimi güvenilir bir limanda demir attýðým.

Hüznümü mazur görünüz.

Ve sahiden de seviyorsanýz beni hüznümle kabul görmeliyim yitmeden ömür yatýya kalmadan Azrail misafir eylediðim göçmen kuþlardan da sorunuz beni nazým niyazýmla darp ettiðim kadar yalnýzlýðýmda saklý hayallerin ve tüm hatýralarýmýn uðruna hatýrþinas yüreðimde de sakladýðým kadar ben aþký ve sizi ki bize meyletmeden aykýrý ve de uzaðýmda saklý bir hayalden de öteye gitmeseniz bile ben her zerremle sevebilmiþken sizi ve de aziz olunuz iki cihanda da deðerli azizim ve de tüm hakkým helal olsun size Hakkýn Kapýsýnda dualarda buluþtuðumuz o sonsuzluðun rotasýnda bir an bile tereddüt etmeden sizi tüm yüreðimle sevebilmiþken…