Özlendiðimdi aþikâr ölümse girift bir sancý ve meylettiðim o deliþmen rüzgâr.

Kat izinde acýnýn kanamalý imgelerin saldýrýsý ve içine düþülesi aþk t/uzaðý alabildiðine özgür ve vakur ve sevdalý çýnlayan kulaklarýmýn çanlarýnýn çalan sesinde arakladýðým üç beþ aný dünümden dünüme kefilim de madem.

Hüzün bohçamsa yamalý.

Yeni yaralar eklense ne ki eklem yerlerinde þiirlerimin, açan çiçekler haybeden solmadý mý?

Bahtýmda saklý tahtým.

Tarhýnda yalnýzlýðýn, b/atýl imgelerin salýndýðý düþ pazarý ve tezgâhýn üstü týklým týklým dolu duygularýn nakþýnda aþkýnsa na’þýnda saklý o izdiham.

Hem sevdiði kadar da mutlu mademki insan…

Ýhsaný sevginin ve tanýnan o imtiyaz hakký göðün melankolik kantarý içinde ölü kuþlar ve melekler saklý.

Bir seferinde recim edildiðim ne ki kefen bezimde ýsrarla saklý iken yerinden sökülmüþ kalbim ve bunca duygunun icraatý mademki yetmedi eþrafýma.

Kýrýk bir sayaç.

Sözcükler dökülüyor kum saatinden evrenin ve eksilen her sözcük eksilen zamana özdeþ.

Kurmaca yerküre.

Kurgu sevdalar.

Fotokopi aþklar.

Ýnhisarýnda hayatýn ihmaller zincirinde saklý ölüm.

Ön sözü yok da artýk günün.

Ve iþte içimdeki kördüðüm.

Tabanlarý yanarken imgelerin þevk ile þavký ile dünün ölümü sahiden de erteleyebilir miyim?

Bir kucak dolusu kýrýk vecize.

Ýhbar ediyorum içimde saklý ölü nefsi.

Zemheride solduðu ne ki dünümün günümü dahi yakalayamazken külümden doðsam ne ki?

Külliyen yalan hem:

Ne Anka kuþuyum ne kardelen.

Ýhbar ettiðim kadar iç sesimi ve künyemde saklý iki ismim.

Kurumuþ nice dere yataðý þehri Ýstanbul’un da kamburu mademki bir araya gelmesi mümkün olmayan o iki yaka…

Kurumuþ gönlüm iki yakamdan da düþmeyen bir enkaza dönüþtü mü de varlýðým.

Ezkaza sevilebilir miyim sahi?

Eften püften bir gülmece deðil:

Gümbürtüsü yüreðimin ve þimþek hýzýnda sevip devindiðim.

Külliyemde çýkan yangýn ve alt belleðimin onca kitap rafýnda saklý binlerce kitap milyonlarca cümle:

Abartýsýz sevebilirken de kendimi hani…

Mübalaða ettiðim kadar aþkýn akan dere yataðýnda bazen dönüþtüðüm bir imla hatasý imha edemediðim kadar dünyada yaþanan zulmü baskýyý þiddeti:

Ve iþte þirk koþanlar Rabbine þivesi bozuk bir aksan mademki inançsýzlýðýn hüviyeti bense aþkla yürürken Hakkýn yolunda baþ koyduðum kadar aþka biteviye zedelenen kalbim.

Aþka düþkünlüðüm ve iþte Ýlahi Ateþin her kývýlcýmýna nasýl da ihtiyacým var ve anbean andýðým kadar Rabbimi kutsanmýþ ruhlar dergâhý ve saf kan safiyetimle saf tuttuðu afiyet dolu merhale

Aþkýn dokümaný mevcut yüreðimin b/asýlan bam telinde.

Özlemim ve öznem ve özverim ve hasretim ise sadece kendime sadece dünüme yine de salýnýyorum hayallerin g/izinde ve umudun sesinde duyduðumu bir Allah’ýn kulu duymazken ve iþte omzuma konan o el:

Saðýr Sultan dahi eþlik edebilirken dualarýma…

Duayeniyim mademki hem aþkýn hem hüznün ve kordan hecelerle de örülü iken kale duvarlarým ve kalemimin çalgýsý çengisi yazýlasý þiirlerime kök söktürürken bense köküme sadýk köklediðim kadar umudu ve Ýlahi Aþkýn rüzgârýný kuvvetle muhtemel kökünü aldýðým o en ihtiþamlý asal sayýnýn da asi/l kýzýyým haznemde yangýn ruhumda saklý tutulasý tek hazinem tek ziynetim nasýl ki gözlerinde kaybolduðum annemin solgun yüzü ve meylettiðim kadar yarýnlara meali olsun olmasýn dilekler tutup aðýtlar yakýyorum akça teninde masumiyetin hal hazýrda bir çocuk gibi asýlý kaldýðým salýncaðýn hýzýna yetiþemediði kadar bir Allah’ýn kulu bense inançla ve aþkla sevip yazarken dillenirken nice muradým yeter ki kabul görsün Allah katýnda…