Nabzını Alamazken İnsanlığın...





İlahi Rengin d/okunuşunda saklı ümit ve sevgi

Hani, hani, b/ağlasan durmaz sözcüklerin neferi

Şairin ikliminde saklı acının ayak izi

Ve solan çiçekte saklı sönen balonu göğün rakımı

Ve işte içtimada çocuk ve şiir

Evrenin tek hâkimi değil asla beşer

Şaştığından da fazlasını zikreder

Ölü beyninde saklı olsa ne ki o yalan yanlış fikir?

 

Zümrenin peşine düştüğü

Ölümcül bir güdü iken nefreti ve kini

Saçar da saçar

Nasıl da pervasız bir acıdır:

Gün doğuşunu lekeleyen

Gecenin zifirine sadık iken elem

 

Mıntıkası kayıp bir mısra

Beyitler alaşağı

Hazan muktedir yağan kara yağan acıya

Göğün tembihi

Yerküreninse öfkesi

Dolgundur başaklar

Doyurucu mu saklı sığınmacılar?

Hani, dünyanın kürediği

İnsanların birbirine en çok da mazluma zulmettiği…

 

Bir frekans işte nabzını alamazken insanlığın

İçinde saklı s/onsuz ukde yarım ağız sevdaların

Mezar taşı

Memba suyu

Issızlığın izi ve kiri

Meftun olmuş yüreğinde taşan çamuru

Boca etmişken zalim ve iblis ve müridi.

 

Şafağı atar gecenin

Şairin şakağına dayalı kalemin tetiklediği

Yetmedi tartaklanan masum yüreği

O zümre ki:

İçinde saklı masum ve mazlum ve çocuk kalbi

En çok hırpalanan yine sadık Rabbine

İnancın eşiğinde salınan bunca insan

Yoksa yoksa beşik kertmesi miydi acının sönmeyen feri

Bulamacı yokluğun

Bir zerrede saklı iken güneşin hicri

 

Mehtabın kovaladığı o yıldızı

Ha Kutup ha Zühre

Kaçanın kovalandığına dair inancın güftesi

Sessizlik ise bestelerin en naçarı

Rabbine sadık her kul

Varla yok arası hemhal

Olduğu kadar izini sürdüğü gerçekle iştigal

Küreyen toprağı

Kükreyen evrenin Kral Aslanı

Aşkın diviti

Bulaşır kanın izi ve lekesi

Dünde saklı kalsa ne ki

Nefretin gölgesi

Ve zulmün hası

Bir mecra ki:

Sessizlik mazlumun baş tacı ve ayak izi

 

Neşreden gün ışığı

Bir safsata değil asla barışın ve insanlığın ç/ağrısı

Çürüyen bir zümre

Dünyanın ahalisi göz yummuşken bir kere bu bitimsiz zulme

Dinecekse bir an evvel teyit ettiği Rabbin

Elbet sabrına katık eder İlahi Adaletin

Yanan feri

Yâdı mazinin şair yüreğine kefil

Acının mahzeni

Açamadığı kadar kara kutuyu bir Allah’ın kulu:

Elbet dinecek narı, acısı, yalnızlığı

Kör noktası

İken bu bitimsiz öfke ve kini ve kiri

İlla ki beyaza boyayacak âlemlerin yüce Rabbi…

 


( Nabzını Alamazken İnsanlığın... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 21.11.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.