GÖÐÜÞ NÝNE

Göðüþ nineyi bilir misiniz? Nerden bileceksiniz? Belki sizin köyünüzün de Göðüþ Ninesi vardýr. Ama siz Ona Fadime, Hatçe diye çaðýrýyorsunuz. Bizim Ninemiz Karacören köyünün Ninesi. Çocukluðumuzun hem eðlencesi, hem de korkulaný olan Göðüþ Ninemiz. O Köyümüzün Hocasýnýn kýzýydý. Evliydi ama babasýnýn evinde kalýyordu. Ben ilk defa iç güveysi sözünü o zaman duymuþtum. Kocasý ile birlikte babasýnýn yanýnda kalýrlardý. Babasýnýn hizmetini görürdü. Ýlkokul yýllarýmýzdý. Bir grup arkadaþýmýzla hayatýmýzýn en eðlenceli anýlarýnýn yaþandýðý yýllardý. Göðüþ Nine bize çok iri görünürdü. Biz ufak olduðumuzdan mý, gerçekten çok iri olduðu için mi böyle gelirdi bilemem. Hem iri, hem de çok öfkeli idi. Onu öfkelendirmek bize keyif verirdi. O bize baðýrýr çaðýrýr, bazen küfrederdi. Ancak hiçbirimize bir kere vurduðu olmamýþtý. Yine de biz onun heybetinden korkardýk. Ya da en büyük eðlencemiz ondan korkuyor gibi yapmaktý. Ondan kaçmak, ondan gizli iþ çevirmek, bütün bunlarý planlý olarak gerçekleþtirmek en büyük zevkimizdi. Adýnýn o olduðunu sanmýyorum. Köylerde insanlara bir isim verilir, o ölünceye kadar bu isimle anýlýrdý. Köylerimizde hala öyledir. Þimdi düþünüyorum da onun sarý saçlý ve gök gözlü olmasý sebebiyle böyle çaðrýldýðýný zannediyorum. Köyümüz bir yokuþun ortasýna denk gelen bir yol üzerindeydi. Ancak köyün olduðu alan düzlüktü. Daha yukarýdaki köylüler de bu yolu kullanýrlardý. Köy çeþmesinin gölgesinde þýrýltýlarla aktýðý iki pelit aðacý Göðüþ Ninenin evinin önündeydi. Pelitler olmaya baþladýðýnda en büyük zevkimiz, pelitleri taþlayýp, Göðüþ Nineyi kýzdýrmaktý. Ýki yüz metre ilerde bizim evin önünde de Pelit aðacý vardý. Ancak bizim ilgimizi çekmezdi. Ýlle de Göðüþ Ninenin evinin önündeki pelit aðacýndan pelit toplamalýydýk. Köyün çocuklarý ikiye ayrýlýrdý. Bir kýsmý ilerdeki tepeciðe gizlenir, bir kýsmý da aðaçlarýn altýnda beklerlerdi. Bir ýslýkla birlikte tepedekiler aðaçlara taþ yaðdýrmaya baþlar, aðacýn altýnda bekleyenler de kapabildikleri pelitleri toplayýp kaçarlardý. Belki bir dakika içinde ne tepede ne de aðacýn altýnda kimse kalmazdý. Göðüþ Nine ortaya çýktýðýnda biz zaten çok uzaða kaçmýþ olurduk. Onun cýrtlak sesiyle bize baðýrmalarýný duyar, oynadýðýmýz oyun bize büyük zevk verirdi.
Bir bayram gününde arkadaþlardan biri koþarak geldi.
“-Hoca emmi elini öpenlere akide þekeri veriyormuþ “dedi. Hepimiz Hoca emminin kapýsýna koþtuk. Ýçerde köyün büyükleri oturmuþ sohbet ediyorlardý. Bilmiþ bir edayla baþta ben olmak üzere tüm çocuklar, içerdekilerin ellerini öptük. Akide þekeri Hoca emminin takasýndaki tasta duruyordu. Beyaz üzerine ince kýrmýzýçizgileri vardý. Ancak sayýca fazla gözükmüyordu. Biz þeker için geldiðimizi belli etmemeye çalýþýyorduk. Ancak gözümüzde þekerdeydi. Hepimizin el öpmesi bitince;
-“Hadi çocuklar Göðüþ Nineniz kapýda dedi. Acaba þekerin bir kýsmý onda mýydý? Biz dýþarý çýkýyorduk. Þeker ise içerde kalýyordu. Göðüþ Nine içerde o kadar adam varken odaya giremezdi. Boynumuz bükük çýktýk. Kapýda Göðüþ Ninemiz kimimizin ceket cebine kimimizin de pantolon cebine kuru üzümler koydu. Hayal kýrýklýðýna uðramýþtýk. Hepimizin evinde kuru üzüm vardý. Köyde baðý olmayan yoktu. Üzümler ya pekmez yapýlýr, ya da kurutulurdu. Çok içerlemiþtik. Bize akide þekeri vermemiþlerdi. Arkadaþlara;
-“Gelin bu üzümleri buraya dökelim” dedim. Göðüþ Nine içeri odaya geçmiþti. Hepimiz cebimizdeki tüm üzümleri kapýnýn önüne döktük. Büyükçe bir öbek olmuþtu. Sonra hep birlikte etrafa kaçýþtýk. Kulaðýmýz sesteydi. Çok geçmeden Göðüþ Ninenin sesi duyuldu. Artýk ne yaptýðýmýzý bütün köylü öðrenmiþti. Ancak niçin yaptýðýmýzý yalnýz biz biliyorduk.