Saltanattakiler kurnaz.
Parti teþkilatýnýn her kademesinde piþerek yükselmiþler. Kandýrmayý, kazýk atmayý çok iyi öðrenmiþler.
Bu halka attýklarý ilk kazýðý hatýrlýyorum. Ýçi boþaltýlmýþ olan Ýmar Bankasýna el konulmuþtu. Sonra, oradaki vadeli hasaplara, on bin liralýk dilimler halinde, ilk sekiz ayda faiz iþletilmemek kaydýyla ve kalan süreye de TÜFE’den ödeme yapýlacak denilerek bir yasa çýkartýlmýþtý. Bu ödeme þekline mahkemelerde dava açmayacaðýna dair bir taahhütname imzalayanlara yasada belirtildiði biçimde ödeme yapýlmýþ, bonoya ve ofþorda hesabý olanlara ise ödeme yapýlmamýþtý. Bonodan ve ofþordan mevduata dönenlerin açacaklarý mahkemeleri kazanma ihtimaline karþýlýk da, ofþorda faiz bildirim þartý getirmiþlerdi. Bu yeni düzenleme aslýnda Anayasaya aykýrýydý, çünkü yasa ve kararnameler vatandaþýn aleyhine olarak geriye yürütülemezdi. Ne var ki, adamlar piþkin; mahkemeler en az beþ yýl sürer, beþ yýllýk cezalý vergi ise anaparayý geçer ve biz daha alacaklý bile çýkarýz denilerek anayasaya aykýrýlýk umursanmýyor. Neticede bu öngörü aynen gerçekleþti ve mahkemeye gidenler mahkemeleri kazandý. Baþbakan tüm alicenaplýðýyla halkýnýn hakkýný ödeyen bir sevimlilikte ofþordan dönenler ödeme kararnamesini çýkarttýrdý. Ýmarzedeler seviþnerek paralarýný almaya gittiklerinde neyle karþýlaþtýlar? Vergi cezalarýyla. Ve alýacaklý olmak bir yana, borçlu çýktý. Az biraz alacaklý görünenlere de gidin alacaðýnýzý TÜFE’den alýn denildi. Alanlara ise mahkemelerin vereceði ilave ödemelerden feragat ettiðine dair taahhütname imzalatýlarak ödeme yapýldý. Almayanlar ise hala mahkeme kapýlarýnda sürünmekte. Mahkemeye vermeyenler zaten baþtan kaybetti.
Güçsüz, kimi kimsesi olmayan yetimlerin malýný yemek, hakkýný hukukunu çiðnemek Allah’ýn gazabýný celbeden davranýþlardandýr. Kur’an bu konuda insanlarý þu müthiþ ifade ile uyarýr: “Yetimlerin mallarýný haksýz yere yiyenler, ancak ve ancak karýnlarýný doldurasýya ateþ yemiþ olurlar ve zaten onlar çýlgýn bir ateþe (cehenneme) gireceklerdir.” (Nisa, 10) Bir baþka ayette ise, “Yetimlere mallarýný verin. Temizi pis olanla (helâli haramla) deðiþmeyin. Onlarýn mallarýný kendi mallarýnýza katýp yemeyin. Çünkü bu, büyük bir günahtýr.” (Nisa, 2) buyrulur.
Evet, karný ateþle dolu, tüyü bitmedik yetim hakkýný yedirmem diyerek oy toplayan bir turuncu partimiz var, çok þükür.

Dinimize göre kul hakký, hak sahibi tarafýndan affedilmedikçe Allah tarafýndan affedilmeyen günahlardandýr.
Kul haklarý içinde en önemlisi ise yetim hakký yemektir.
Konuyla ilgili olarak Peygamber Efendimiz þöyle buyurmuþlardýr: ”Ýnsaný helâke sürükleyen yedi þeyden sakýnýnýz.” Sahâbîler: Yâ Rasûlallah! Bu yedi þey nedir? diye sordular. Rasûl-i Ekrem þöyle buyurdu:
“Allah’a þirk koþmak, sihir ve büyü yapmak, –haklý olarak öldürülen müstesna– Allah’ýn öldürülmesini haram kýldýðý bir insaný öldürmek, faiz yemek, yetim malý yemek, düþmana hücum sýrasýnda harpten kaçmak, evli olup hiçbir þeyden haberi olmayan namuslu Müslüman kadýnlara zina isnad etmek.” (Buhârî, Vasâyâ, 23, Týb, 48, Hudûd, 44; Müslim, Îmân, 145) Görüldüðü gibi yetim malý yemek insaný helâke sürükleyen yedi þey arasýnda sayýlmýþtýr. Bu da yetim malý yemenin mes’ûliyetinin çok büyük olduðunu göstermektedir. Bunun için kültürümüzde, özellikle devlet iþlerinde yapýlan yolsuzluklar ve usulsüz harcamalar için, “tüyü bitmedik yetimin hakkýný yemek” deyimi kullanýlmaktadýr. Çünkü devlet malýndan hýrsýzlýk, yolsuzluk yapmak henüz doðmamýþ yavrularýn, yetimin, öksüzün, genç-yaþlý herkesin hakkýný yemek anlamýna gelmektedir. Bunun vebali ise çok büyüktür.
Yetim malýný yememek kadar onu korumak ve baþkalarýnýn yemesine engel olmak da önemlidir. Nitekim Kur’an’da bazý ayet-i kerimeler özellikle yetim malýnýn korunmasýna yönelik vurgular taþýmaktadýr. ”Rüþdüne eriþinceye kadar yetimin malýna ancak en güzel þekilde yaklaþýn.” (En’âm, 152) Þüphesiz meþruiyet içinde bütün insanlarýn mallarý dokunulmaz olmakla birlikte, zayýf ve korumasýz olmalarýndan dolayý yetimlerin mallarý daha çok saldýrý veya istismara açýk olduðu için, ayette bu hususta özellikle titiz olunmasý gerektiðine dikkat çekilmiþtir. Ayrýca yetimin malýna bütünüyle ilgisiz kalmak, bu malýn zaman içinde aþýnmasýna veya en azýndan bir artýþ saðlamamasýna yol açacaðýndan, bu malla ilgilenmeye izin verilmiþ, hatta “en iyi ve en güzel” (ahsen) kaydýndan anlaþýldýðý kadarýyla ilgilenmek zýmnen teþvik edilmiþtir. Zira en iyi ve en güzeli yapmak faziletin gereðidir. (Kur’an Yolu Tefsiri, Komisyon, II, 488)
Sonuç olarak þunu bilmeliyiz ki, baþta yetimler olmak üzere öksüz, kimsesiz, yoksul bütün çocuklar toplumumuzun bir parçasýdýr. Bu yavrularýmýza karþý sorumluluklarýmýz vardýr. Sorumluluklarýmýzýn bilincinde olmalý ve bu konuda duyarlý davranmalýyýz.

Saltanattakiler zalim, halkýn vurdumduymaz;
bir sen masumsun yetim çocuk...