Lisede  okurken Veli diye bir arkadaþým vardý. Babasýný küçük yaþta kayýp etmiþ annesi tek baþýna köylük yerde onu büyütmüþ, okumasý için de okula vermiþ. Veli’de annesini mahcup etmemek için bütün gücü ile derslerine çalýþmýþ lise sona gelmiþti.

Annesi genç yaþta dul kaldýðý halde evlenip Velinin baþýna babalýk  derdi açmamýþ “ben oðlumun kýlýna zarar gelsin istemem” demiþtir. Köyleri Giresun’un yakýnýndadýr. Veli  okula  köyden dolmuþ olmadýðý için yürüyerek gidip gelmekte idi. Annesi  Giresun’un pazarý olduðu günlerde Veli ile pazara köyden satabileceði neleri varsa getirir, pazarda satardý. Veli hiçbir zaman diðer çocuklar gibi kantinden bir þey alýp yemezdi. O yiyeceðini evden getirirdi. Azýðý da bir parça çökelek ve mýsýr unundan yapýlmýþ bazlama ekmeði idi.

Zaman zaman arkadaþlarý ona öðlede yemek yerken kendilerine aldýklarýndan alýr verirlerdi. Oda “arkadaþlar yapmayýn beni bunlara alýþtýrmayýn, üstelik ben bunlarý burada yerken mutlaka anam açtýr. O ben varana kadar yemek yemez. Onun hakký geçer. Vermeyin” derdi.

Veli lise ikiye geldiðimizde öðretmenler ve müdürün çalýþmasý sonunda fýndýk fabrikalarýndan birinde iþ buldular. Veli  orada yaz tatillerinde ve hafta tatillerinde çalýþmaya baþladý.  Annesi çok sevinmiþ okula gelerek öðretmenlere ve müdüre dualar ederek teþekkür  etmiþti.  Veli çalýþtýðý yerde muhasebeye  bakmakta idi. Yaz boyu fýndýk alýmýnda bulundu. Tüccar ona “bundan sonra seni asla býrakmam senin gibi doðru bir insana ihtiyacým var” demiþ. Onu sigorta yaptýrmýþtý.

Okul bitince veli üniversite imtihanýna girmedi. “beni kim okutacak oralarda zavallý annemin gücü yetmez” demiþti. Çalýþtýðý tüccar aylýðýný yükselterek “böyle doðru çalýþtýðýn sürece askerden döndüðün zaman bile senin yerin benim yaným” demiþti. Velinin annesi artýk oðluna bir eþ aramaya baþlamýþ etrafta tanýdýðý dostlarýna “ oðlumun iþi gücü var iþ yerinde de çok seviliyor, iyi bir kýz bulalým da yuvasýný kursun” demiþti.

Sonunda yakýn köylerin birinde ortaokulu bitirmiþ Ayþe kýzý bulurlar. Velinin annesi az çok okumuþ kýz buldum diye sevinmektedir. “bizim gibi kör cahil olmaz hiç olmazsa çocuklarýna faydasý olur. Benim oðluma hiç faydam olmadý” derdi.

Kýsa zamanda Veli ile Ayþe’nin niþanlarý yapýldý. Þimdi sýra düðüne kadar  çarþýda Veliye yakýn bir ev bulup düðünden sonra oraya yerleþmelerinde idi. Velinin patronu “sen evi bul kirasýndan sýkýlma hem düðününü ben yapacaðým” demiþti.

Veli Ýle Ayþe ev arayarak bir ev bulurlar. Zaman da daralmaktadýr düðüne sayýlý günler vardýr. Ýkisi birden evin içini gezmeye baþlarlar, ev çok güzeldir geniþtir. Veli aklýndan “annemi hangi odaya yerleþtiririm diye” düþünerek odalarý incelerken Ayþe  sürekli “ ev güzel de çöp kutusuna yer yok” demeye baþlar. Veli de “caným  koca ev de bir çöp kutusuna

Yer nasýl bulamýyorsun anlamýyorum” der. Ayþe  de “ sen biraz aptal mýsýn ben senin annene yer bulamýyorum” deyince Veli sakin bir þekilde “ onun kolayýný buluruz gel çýkalým” der Evden çýkarlar. Veli doðruca iþ yerine gider ve patrona  der ki “aðabeyim bu düðün olmayacak ben bu kýzý almam. Tutmuþ koca evin içinde bana çöp kutusuna yer yok diyor. Ben sorunca da “annene yer yok sen aptal mýsýn” diyor. Dahasý yýllarca bana emek veren beni bu seviyeye getiren kadýn çöp kutusu oluyor, ben de aptal oluyorum. Bu kýz mücevher olsa bile almam. Annem çok üzülecek ben anlatamam sen anlat ” der. Patronu Velini annesini çaðýrýr durumu anlatýr. Kadýn “ oðlum sen mutlu ol yeter ben köyde kalýrým” dese de  Veli “oh ne güzel yýllarýný bana feda et, en geç zamanýnda bir sürü taliplin varken beni býrakýp kocaya gitme; ben  þimdi daha eve gelmeden bizi idare etmeye kalkan bir yabancýyý alacaðým bekar gezerim amma seni asla ezdirmem bana bu konuda bir þey demeyin” der çýkar gider. Doðruca Ayþe’nin evine gider hiçbir açýklama yapmadan yüzüðü çýkarýp Ayþe’ye “al bu senin benimkini de bana ver. Bu evlilik olmayacak” der, yüzüðü verir çýkar. Ayþe neye uðradýðýný þaþýrýr, peþine düþer ona yetiþir “ ne oldu Veli neden böyle yapýyorsun” diye sorunca  Veli “kýzým sen çöp kutusu olmayan aptal olmayan birisini bul ve onunla evlen eðer bulabilirsen” der ve uzaklaþýr. Ayþe olduðu yerde kalýr bir müddet sonra akýl baþýna gelince eve döner durumu ailesine anlatýr. onlara “tam düðün arifesi bu  beni býrakýrsa ben bir daha evlenemem beni isteyen kim olursa olsun bu hadiseyi duyunca benden kaçar. Gidin kaynanamý ikna edin” diye yalvarýr.

Ayþe’nin annesi ile babasý çarþýya inerek Velinin patronu ile konuþurlar fakat patron “ bakýn Veli annesi için hiç evlenmemeye karar vermiþ bana öyle söyledi. Annesi de çok yalvardý ona da (olmaz anne bana yýllarýný verdin daha gelmeden bunu yaparsa sonra ne yapmaz ki) dedi der ve siz Velinin kendisi ile konuþun daha iyi olur” der.

Ayþe’nin annesi ile babasý o gün Veliyi bulamaz. Aslýnda veli onlarýn geldiðini görmüþ ve iç hanenin (fýndýk kýrým fabrikasý) içinde kendini saklamýþtýr. Eve geri dönen Ayþe’nin annesi babasý onu karþýlarýna alýrlar ve ona “kýzým biz seni böyle yetiþtirmedik kaynananý bakman gerektiðini onun sözünden çýkmaman gerektiðini defalarca anlattýk sen anlamamýþsýn” derler.  Babasý “bu adam hoþuma gitti tam bir erkek bende olsam böyle bir kýzý almam” deyince annesi  “kýzým bu akýlý nereden aldýn” diye sorar. Ayþe de “okulda okurken kýzlar annelerinin kaynanalarýný nasýl gördüklerin böyle anlatýrlardý” der. Babasý

“Ayþe yarýn abin evlenince elin kýzý bu durumu öðrenecek eh biz de bakalým ne oluruz. Ben þimdi seni yok eþek sudan gelene kadar dövmeme gerekli amma sen kendini döversin” der evden çýkar. Çarþýya iner  Veliyi arar fakat yine bulamaz akþama eve gelir. Kýzýný karþýsýna alýr ona “þimdi gideceksin Veliyi bulacaksýn ve yaptýðýn hatayý telafi edeceksin yoksa bu iþi bitirmeden eve gelme. Sabah hemen evden çýk” der.

Sabah olunca Ayþe doðruca Velinin iþ yerine gider. Beklemeye baþlar bir müddet sonra da Veli gelir onu görür  fakat bakmadan içeri geçer. Ayþe de peþinden girer. Veli “ neye geldin Ayþe ben artýk evlenmiyorum sadece annemi bakacaðým. O senin yaþýnda iken babamý kayýp etmiþ ve hayatýný beni büyütmeye adamýþ, sen olmasan bir baþkasýnda ayný þeyi yapacaktý deðiþen bir þey yok, kendini boþa yorma sana kýrgýn deðilim. Hem de teþekkür borçluyum beni erken uyardýn” der. Ayþe de “Veli beni baðýþla okuldaki kýzlarýn saçmalýðý yüzünden seni kýrdým. Ailem beni eve koymuyor (senin gibi bir kýzýmýz yok git Velinin gönlünü al onunla uyuþ eve öyle gel) dediler. Sen gelmezsen beni eve koymuyorlar. Dahasý evden kovuldum gidecek yerim de yok sen atsan da bu akþam size gitmek zorundayým “der.  Veli “senden bu konudan kesin belgeli söz isterim olur dersen git annemin gönlünü al. Gerçi o seni hala istiyor sana kýrgýn deðil” der. Ayþe’yi gönderir. Ayþe gider kaynanasýný bulur alýp Velinin iþ yerine getirir kadýn oðluna “ayýp ben seni böylemi yetiþtirdim kýzý periþan etmiþsin hemen kýzý al ve kaynatana git. Düðün hazýrlýðý tamamlansýn” der. Veli “ anne Ayþe’ye bir þey söyledim onu yaparsa tamam onu alýp götüreceðim” der. Ayþe  de patronu çaðýr tarak onunda þahitliði ile Veliye annesini hiç kýrmayacaðýna dair söz verir. Veli Ayþe’yi alýr kayýn pederine götürür. Elin öper ona “baba biz aramýzda anlaþtýk bir daha sorun çýkmayacak Ayþe söz verdi. Benim de hatam varsa beni af edin” der. Kýsa zamanda düðünleri yapýlýr birlikte çarþýdaki eve yerleþirler. Ondan sonra Veli ve Ayþe  anneleri ile çok mutlu bir hayat sürerler