Bizim Hasan Giresun'un yüksek köylerinde yaþayan bir insandýr. Giresun'a çok acil iþi veya her hangi bir hastalýk durumu olmadýkça gelmemektedir.

    Hasan köylerinde bir cenaze olsa kolay kolay gitmemektedir. Hanýmý da zaman zaman “Hasan sen ölmeyecekmisin  de cenazelere gitmiyorsun” diye sormaktadýr. Fakat Hasan “sen benim iþime karýþma” diyerek hanýmýna baðýmaktadýr. Ýþi aslý bizim Hasan ölüden korkmatadýr, bu durumu da kimseye söyleyememektedir.

   O cenazeye ölüyü görürüm korkusu ile gitmemektedir. Kendi kendine “ya da oradan kalkarsa ben nereye kaçarým, bir de elin aðlemin içinde rezil olmak var” diye düþünmektedir.

   Ara sýra rahatsýzlanýp hastaneye gelirse de insanlarýn yattýðý koðuþlardan bile korkmamaktadýr,  ya hemen birisi ölürse diye oralara yanaþmamaktadýr. Eve vardýðýnda da hanýmýna “bu gün hastanede yatan hastalarý gördüm o koðuþlardan hemen kaçtým yüreðim el vermedi” diyerek anlatmaktadýr.

   Bizim Hasan bir gün hastalanýr köyden çýkar giresuna gelir. Devlet hastanesine gider bakar ki sýra yok  “gidip özel hastahanede muayene olayým bari” diye karar vererek özel hastaneye gelir. Muayene olmak için doktora girer. Doktor da ondan kan tahlil, filim gibi þeyler ister. Oda çýkar  laboratuvara gider. Gider amma eli de yüreðinin üstündedir “ya bir ölüye rastlarsam “ diye. Kanýn verir oradan çýkar  rotgeni sorar “asansöre Bin ikiye bas o katta” derler.  Asanör de  iki kiþiliktir, beri tarafta  üçüncü katta birisi ölür hastane çalýþanlarý da cesedi asansöre koyarlar tam o sýrada bizim Hasan çaðrý düðmesine basar asansör gelir. Hasan  kapý açýlýr açýlmaz içeri girer kapýyý kapatýnca çalýþanlar beþinci kattan asansörün çaðrý düðmesine basalar. Fakat Hasan asansörde oturan ölüyü görünce ne yapacaðýný þaþýrýr. Kapýya dalar fakat asansör harekete halindedir ve oldukça da yavaþ hareket etmektedir. Hasan ölüye bakar  korktuðu þey yaný baþýndadýr baðýrýr fakat kimse duymaz. Neyse asansör kata çýkar, hastane çalýþanlarý kapýyý açýnca Hasan koþarak çýkar kaçmaya baþlar. Çalýþanlar “dur arkadaþ ne oldu” derler. Hasan benim ölüden korktuðumu biliyordunuz onun için onu oraya koydunuz diye gaðýrýr. Çalýþanlar “yolu bulup inemezsin gel asansörü boþaltýk onunla in” derler. Hasan “tövbe bir daha asansöre binermiyim  ya ölü orya gelirse ne yaparým. Beni az daha öldürecektiniz”  diyerek ordan uzaklaþýr. Daha sonra Hasan'a bir yardýmcý verirler onunla tahlilleri yaparak muayenesini olur, ilaçlarýný alýr. Köyüne gider.

  Hanýmýna “haným bu gün hastanede asansöre bindim bir de ne göreyim bir ölüde binmiþ çok korktum bir daha asansöre binmem” deyince hanýmý;

  “Bire Hasan desene cenazelere bunu yüzünden gitmiyordun demek ki, pes doðrusu insan ölüden korkar mý? Demek ben ölsem ortada kalacaðým, vay baþýma gelenler” der.

Yaþanmýþ hikâye