Rüzgâr çok þiddetli esiyordu. Toz toprak birbirine karýþmýþtý. Hava da uçuþan poþetler uçurtmalarý andýrýyorlardý; yükseðe, daha yükseðe, en yükseðe. Gezegenimizin yedi katmanýný da geçip uzaya belki. Ýlçe marketinin isminin üzerinde yazýlý olduðu orta boy poþetin uzay macerasýný izlemek isterdi. Bu poþetler doðada baya bir zaman yok olmuyorlardý deðil mi? Aslýnda hepsi uçsalar, gezegenin yedi katmanýný aþsalar ve daha sonra güneþin çekim kuvvetine kapýlýp yanýp yok olsalar. Sonra ne mi olsa? Gezegenimiz daha yeþil, daha mavi olsa mesela. Otomobillerinden egzozlarýndan sabun balonlarý çýksa, fabrika bacalarýndan çiçek kokularý olmaz mý? Hayal dünyasýnýn sarhoþ eden havasýný teneffüs ediyordu rüzgârýn yaptýklarýný izlerken.

Bilmediðimiz ne kadar da çok þey var bu dünyada. Ne kadar çok þey gizleniyor toplumlardan. Sýrf birileri daha çok para kazansýn diye yeryüzünün sunduðu nimetler nasýl pazar mallarýna dönüþtürülüyor bir bir. Evet evet birileri jakuzide keyif sürerken Mert babaannesinin abdest aldýðý ibriði alýp mahalle çeþmesine doðru yollanýyor. Yine sular kesik olduðundan ve evde yalnýz içecek kadar su bulunduðundan; yaþasýn mahallenin suyu hiç kesilmeyen çeþmesi. Çeþmenin baþýndaki yaþlý salkým söðüt aðacý ve aðacýn hemen arkasýndaki kendine market diyen mahalle bakkalý da yaþasýn. Bakkalda satýlan çikolatalar, gofretler, dondurmalar, çikletler de yaþasýn. Mert’in babasý da yaþasaydý keþke. Sigortasýz çalýþtýðý fabrikada yirmi tonluk römorkun altýnda sýkýþmasaydý. Fabrika patronu biraz daha zengin olsun, fabrika patronunun çocuklarý Avrupa’da kolejlerde daha rahat okusun, fabrika patronunun karýsý konken partilerinde daha yüksü bahse girebilsin diye keþke ölmeseydi. Belki o zaman babaannesinin abdest ibriðini taþýyan Mert’in ayakkabýlarý yýrtýk pýrtýk olmazdý. Belki o zaman Mert istediði zaman çikolata yiyebilirdi. Belki o zaman rüzgârda bir uçurtma havalandýrabilirdi gökyüzüne.

Yeryüzünde adalet aramak maharet deðil ki, bulmak maharet oldu çaðýmýzda. Akýllý telefonlarýyla dünyanýn bir ucuyla saniyeler içinde iki lafýn belini kýrmak maharet deðil ki aslýnda. Asýl maharet ben nasýl insanlýða ve dünyaya daha faydalý olabilirim sorunusun yanýtlarýný aramakta. O meþhur bakanýn kardeþi çalýþtý çabaladý oda baþkaný seçildi mesela. Her gün özel otosuyla iki adýmlýk yola çýkýp ofisine gidiyor ve derin derin düþünüyor; ‘’Acaba daha fazla nasýl soyabilirim üyelerimizi? Acaba daha fazla nasýl kandýrabilirim devleti? Acaba daha fazla nasýl artýrabilirim banka hesabýmý. Bugüne bugün koskoca oda baþkanýyým. O projeden almýþ bin avro yürüttüm. Kimsenin ruhu bile duymadý, duyan ruhlarý susturdum, millete kan kusturdum. Daha fazla nasýl kazanabilirim acaba? Bazen hiç çalýþmýyor gaz tenekesi.’’ Belki de hiç ölmeyeceðini düþüyor oda baþkaný, belki de kendini çok akýllý zannediyor. Ahmaklýðýnýn farkýnda deðil, toplumuna verdiði zararýn farkýnda deðil.

Kim farkýnda ki zaten? Mahallenin pire torbasý boris mi? Tüyleri dökülmüþ bitten pireden. Boðazýnda mavi sicimden bir ip. Mahallenin çocuklarý mütemadiyen peþinde. Bazen bakkalýn, bazen kasabýn önünde. Mahallenin sahipsiz iti boris. Farkýnda olsaydý ülkenin tanýnmýþ iþadamýnýn kýzýnýn fifi adýnda bir köpeðinin bin dolarlýk taslarda kuzu ciðeri yediðini yine dolanýr mýydý çöplüðün yamacýnda? Bilseydi on bin dolarlýk saten nevresimin üzerinde sahibiyle birlikte yattýðýný fifinin, acaba o mahalledeki metruk binanýn yakýntýlarýnda yine yatar mýydý? Zavallý boris..

Rüzgar yaðmur mu getirecek, kapkara bulutlarý mý götürecek? Þu poþetleri alsa götürse keþke…