Olaðan günlerden biriydi hatta olaðan sayýlmayacak kadar sessizlik vardý Polis merkezinde. Küçük bir oda, oda içerisine sýðdýrýlmýþ iki adet masa, masalar üstünde birer adet bilgisayar monitörleri, klavye. Kýrtasiye iþlemlerinde kullanýlan delgeç, zýmba ve kaþeler. Daha kýdemli olan Polis Kadir, yan masada oturan Polis Kemal’e hararetle biþeyler anlatýyor, muzip muzipte gülümsüyordu.

--Ya Asayiþte çalýþan Murat var ya.Akþam gittik iþte Murat Bey’in evine. Kýzý Merve ne tatlý olmuþ öyle görsen.Dört yaþýnda, peltek peltek konuþmasý, eli ile upuzun sarý saçlarýný þööle bi havalý arkaya doðru atmasý.

--Eee?

--Ýþte Merve babasýnýn kucaðýnda oturuyor. Benim oðlanda benim kucaðýmda. Bizim oðlan kalktý. Gitti gitti, babasýnýn kucaðýndaki Merve’yi bir öpmesin mi?

--Aaaa, naaptý peki Murat ? Ya oda þaþýrdý bizde þaþýrdýk bir an. Yapmazdý hiç böyle. Güldük tabi. Murat hafif bozulur gibi oldu. Sonra bizim oðlan gelene kadar kýzýn yanýndan hiç ayrýlmadý. Polis Merkezinde pek nadir olan iþ yokluðunda, muhabbet ortamýnýn tadý çýkarýlýyordu. Kahkahalarýn ardý arkasý kesilmiyordu. Önce ara koridordan bir kapý açýlma sesi duyuldu. Ardýndan ikisinin çalýþtýðý odanýn giriþinde, elinde bulunan telsiz ile Karakol Amiri Sedat Baþkomiser gözüktü.  Herkes toparladý kendini. Baþkomiser  Sedat’da kahkahalarýn sebebini merak etmiþ odaya gelmiþti.

--Hayýrdýr keyfiniz yerinde maþallah? Dedi yumuþak bir ses tonu ile. Anlaþýlan muhabbete oda katýlmak istiyordu. Akþam olanlarý yeniden anlattý Polis Kadir. Sedat Baþkomisere  göre o kadar da kahkahayý hak etmemiþti konu ya. Bir iki tebessüm ile dahil olmaya çalýþtý neþeli ortama. Ýki küçük kýzýný anýmsadýðýndandý belki.

Diðer birkaç odada memurlar gözleri monitörde, elleri klavyede birþeyler yazýyor, ellerindeki evraklarý inceliyorlardý. En baþtaki telsiz odasýndaki karakol nöbetçisi bir yandan telsizdeki muhabereyi takip ediyor, diðer taraftan karakol çevresinde bulunan kameralarýn verdiði görüntüleri ekranda izliyordu. Kadir ile Kemal’in odasýndaki kahkahalý muhabbet azalmýþ, Baþkomiser Sedat odasýna doðru bir iki adým atmýþtý ki, karakol nöbetçi odasýnda bulunan telsizdeki muhabereye kulak kabartýp oraya doðru yöneldi.

--Kanatlý Caddesi 30016 Sokak, Huzur AVM Karþýsý.  Karý koca kavgasý olarak ihbar edildi. Kadýnýn yaralý olduðu bilgisi var tamam. Olay yerine bir ekip yönlendirilirse iyi olur tamam.

 --  Anlaþýldý efendim. Dedi telsiz nöbetçisi. Anons edilen adres kendi mýntýkalarý dahilinde idi. Karakoldaki bu olaðan dýþý sessizlik fazla sürmemiþti. Baþkomiser Sedat elinde bulunan telsiz ile muhabereye katýldý.

--8456

--8456 Dinlemede efendim.

--Muhabereyi takip ettiniz mi?

--Doðrudur efendim.Olay yerine doðru seyir halindeyiz þu an  tamam. Karakola baðlý ekip olay yerine intikal ediyordu. Bir süre sonra olay faili yada failleri karakola intikal ettirilirdi.Sedat Baþkomiser odasýna çekilmiþ, Polis Memurlarý Kadir ve Kemal kendi iþlerine dönmüþtü.

Bir süre sonra 8456 kod numaralý ekip Karakol ön bahçesinden içeri girdi. Aracý Tam da karakolun giriþ kapýsý önünde durdurdu. Arka kapý açýlýp önce uzun boylu zayýf bir polis memuru indi aþaðý. Sonra olayýn zanlýsý. Ardýndan daha kýsa ve hafif göbekli olan baþka bir polis memuru. Zanlýyý aralarýna alýp merdivenden hýzlý adýmlarla çýkýp telsiz odasýnýn önünden geçerek içeri doðru yöneldiler. Zanlý mukayyitlerin odasýna alýndý. Kadir ayaða kalktý. Zanlýyý getiren arkadaþlarýna baktý.  Daha kýdemli olaný söze girdi;

          --Eþini darp etmiþ.Kadýn hastanede.Olay anlaþýlmýþtý.Son zamanlarda çokça yaþanan kadýna þiddet olaylarýndan birisi idi. Kadir Zanlýya baktý þöyle bir. Baþýný yere eðmiþ, iki elini baðdaþtýrmýþ, kaderine razý bir hali vardý. Otuz yaþlarýnda, þakaklarýnda tek tük aklar olan, beyaz tenli uzun boylu genç bir adamdý. Beyaz gömleðinin sol üst cebi yýrtýlmýþ, üstten iki düðme kopmuþ, boynundaki kravat þekilden þekile girmiþti. Birkaç damla kan lekesi beyaz gömleðin üstünde hemen dikkat çekiyordu. Periþan bir hali vardý. Ama yüzünde gayet masum çocuksu bir ifade vardý.Kadir karþýda bulunan masanýn yanýndaki sandalyeyi gösterdi.

            --Buyrun oturun þöyle.Zanlý baþýný kaldýrmadan arkasýna döndü. Ýki üç adým atýp sandalyeye oturdu.Kadir ekibe döndü. Tamam anlamýnda baþýný salladý. Ekip memurlarý usulca odadan ayrýldý. Gerisi kendilerinin iþi idi. Zanlýya döndü Kadir;

            --Hayrola nedir mesele?

--…

--Gücün yetti mi bari kadýna?

--…

--Neyle vurdun? Neresine vurdun?

--…

Cevap vermiyordu zanlý. Baþýný yerden kaldýrmýyor, iki eli ile parmaklarýný oðuþturuyordu. Kadir Kemal’e döndü;

--Ýki satýr yazýsýný yazalýmda alalým doktor raporunu. Tamam anlamýnda baþýný salladý Kemal. Bilgisayarýndan açtý ilgili sayfayý. Yazmaya baþladý. Sedat Baþkomiser girdi odaya bu arada. Elindeki telsizden muhabere sesleri geliyordu. Kapýnýn giriþ kýsmýnda durdu. Þöyle bir zanlýya baktý. Ardýndan memurlarýna baktý. Kadir;

-- Kadýna þiddet olayý Baþkomiserim. Eþini darp etmiþ. Kadýn hastanede. Hastane polisi ile görüþtük. Kadýnýn hayati tehlikesi yok. Muhtemelen öðleden sonra onun da ifadesini alýrýz. Zanlýnýn doktor raporunu aldýracaðýz þimdi. Baþýný salladý Sedat Baþkomiser. Ardýndan zanlýyý süzdü bir. Sordu sonra;

--Ne iþ yapýyorsun sen?Oturduðu yerde þöyle bir ileri geri gitti zanlý.Kýsýk ve zor duyulan bir ses tonu ile;

--Öðretmenim. Dedi. Üçününde bakýþlarý yine zanlýya döndü.Baþýný saða sola salladý Baþkomiser. Þöyle bir süzdü yeniden.

--Lavaoboya götürün þunu. Elini yüzünü yýkasýn. Ardýndan usul adýmlarla odasýna yöneldi. Kadir aldý zanlýyý. Lavaboya götürdü. Bir süre sonra tekrardan geldiler. Kemal gözü bilgisayarýn monitöründe, eli klavyede sordu;

--Adýn?

--Samet… Samet ASLAN

--Mesleðin?

--Öðretmen

--Doðum yeri ve tarihi? Zanlý, kýsa kimlik bilgileri alýndýktan sonra hastaneye, ekip nezaretinde doktor raporuna gönderilmiþti.

…

Saat 11.00 civarý hastaneden gelen darp ve cebir izi olmadýðýna dair raporun ardýndan resmi iþlem baþlamýþtý. Kadir ve Kemal zanlýyý odaya almýþlar, olayla ilgili ifadesini almak için sorular soruyorlardý. Ancak zanlý bazý sorulara kýsa ve ilgisiz cevaplar veriyor, çoðu soruya cevap vermiyor, baþýný iki eli arasýna almýþ, öylece yere bakýyordu. Böylece geçen yirmi dakikanýn ardýndan Kadir Durumu Baþkomisere bildirmek gerektiðini düþündü. Kapýsýný çalýp odasýna girdi. Durumu anlattý.Sedat Baþkomiser ile birlikte mukayyit odasýna yeniden girdiler. Sedat Baþkomiser  Zanlý Samet’e dönüp;

--Evet Samet ne oldu bu sabah? Neler oldu anlatmayacakmýsýn?Þöyle bir baþýný kaldýrdý Samet.Kadir ve Kemal’e baktý.Odaya bir göz gezdirdi. Sonra yeniden dikti baþýný yere.

--Gel hele benim odamda konuþalým senle. Dedi Sedat Baþkomiser. Yerinden kalktý arkasýna düþtü Samet. Orta koridora gelmiþlerdi ki bir çýðlýk yankýlandý polis merkezinde;

--Allah belaný versin senin! Bunu sana býrakmayacaðým! Samet’in darp uyguladýðý eþi hastaneden alýnmýþ, ifade için polis merkezine getirilmiþti. Çenesinde bir bandaj, sol eli ise tamamen sargý içinde idi. Tam da orta koridorda karþýlaþmýþlardý. Kadýnýn haykýrýþlarý devam ediyordu.

--Ben sana göstereceðim. Dur sen! Oðlumu, Sinan’ýn yüzünü göremeyeceksin bir daha! Babamý aradým kardeþimi aradým geliyorlar!Sedat Baþkomiser müdahale etti hemen;

--Sakin olun hanýmefendi gereðini biz yapýyoruz zaten. Sakin olun. Diðer odada bulunan polisler de çýktý kargaþaya. Baþkomiser;

--Alýn þunu, mukayyit odasýna. Ýfadesi alýnsýn maðdur/ müþteki olarak. Bayan polislerden Suna geldi koluna girdi. Bir iki yatýþtýrýcý söz eþliðinde mukayyit odasýna aldýlar. Zanlý Samet ise baþý yerde, hiç cevap vermeden Baþkomiserin ardýndan odasýna girdi.

Baþkomiser büyükçe bir masanýn ardýnda bulunan makam koltuðuna oturdu. Ayakta karþýsýna gelip dikilen Samet eli ile karþýdaki masa önünde bulunan koltuðu iþaret etti.Samet oturdu. Birkaç saniyelik sessizlik oldu odada.Þöyle bir baþýný saða sola çevirdi Baþkomiser. Bir memnuniyetsizlik ifadesi yerleþti yüzüne. Ardýndan önündeki çekmeceyi açtý.Sigara paketini çýkardý. Samete uzattý. Samet ;

--Yasak deðil mi amirim?

--Boþ ver.  Yak yak. Çekinerek uzattý elini Samet. Titreyen elleri ile aldý bir tane. Bir tanede kendisi aldý Baþkomiser. Önce Samet’in sonra kendisinin sigarasýný yaktý.Önceden kalmýþ boþ cay bardaðýný kenara alýn, altýndaki tabaðý kül tablasý olarak kullanmak üzere ikisinin arasýna koydu. Çektiler derin derin.

--Eee dedi . Baþkomiser.Anlatmayacakmýsýn daha?Durdu Samet. Sigarasýndan derin bir nefes daha çekti.

--Eþin ne iþ yapýyor, çalýþýyormu?

--Hýý. Çalýþýyor. O da öðretmen.

--Her ikinizde tahsilli okumuþ insanlarsýnýz. Yani nasýl olur, televizyonu haberleri izliyorsunuz, nasýl eþine þiddet uygularsýn? Kýsa bir sessizlikten sonra anlatmaya baþladý Samet;

--Amirim,biz beþ kardeþtik. Evin tek erkek çocuðu da bendim. Babam kapýdan girince deðiþirdi bizim evde her þey. Herkes bir silkinir þöyle yerinden, ayaða kalkardý. Anamda tatlý bir telaþ baþlar, usulca sokulur yanýna “Hoþ geldin Bey” der, evin içinde bir hareket baþlardý. Babam maðrur babam yiðit babam. Babam koca daðlar gibiydi babam. Ablam hemen fýrlar yerinden, minderini serer babamýn altýna, ben koþar yastýk getiririm sýrtýna. O gelmeden önceki tüm kavgalar bitmiþ, tüm gayri ciddi þakalaþmalar gülüþmeler kesilmiþtir artýk. Her þey daha ciddi daha gerçek olurdu. Allah var öyle dövmezdi sövmezdi bize. Ama iþte daha bir aðýrdý. Bir güven abidesi idi. Korku evet vardý. Ama aslolan saygý idi. Babaya karþý derin, saklý bir sevgi, bir hayranlýk vardý. Baba yiðitti. Yenilmezdi. O kýz erkek tüm evlatlarýn kahramaný idi.Sonra amirim yýllar geçtikçe büyüdüm bende zamanla. Zamanla evin tek erkek çocuðu olduðumdan ayný saygý bana da gösterildi. Yerimden kalkmazdým. Suyumu bile ablalarým getirirdi. Bir dediðim iki edilmezdi. Erkek çocuk olduðumdan þýmartýldým birazda galiba. Ablalarým kardeþlerim öte git demezlerdi bana. Annem dedirmezdi. “ Aslaným yiðidim” derlerdi. Gece geç gelirdim eve, bazan arkadaþlarýmda kalýrdým. Sinemaya giderdim. Bana her þey serbest idi. Ablalarým itiraz ettiðinde “o erkek yapar, o erkek gider” derlerdi. Hep özgürdüm. Çünkü ben erkektim. Hani birde i Amirim, erkek çocuðunun model olarak beynine hep babasý yerleþir ister istemez. Babam gibi olmak. Sustu bir süre Samet. Biten sigarasýný çay tabaðýnda söndürdü. Gerildi yeniden koltuðuna. Devam etti anlatmaya.

--Üniversitede tanýþtýk eþimle. Son yýlýnda. Sonra niþan düðün. O zamanda ufak tefek problemler çýkýyordu ama, evlenince geçer, biter diye düþünüyordum. Ama öyle olmadý. Bazan, hele çocuðumuzda olduktan sonra, hayata yetiþemez oldum sanki. Hep koþuþturmaca hep telaþ. Eþim de çalýþýyordu. Mutlaka tabi yardým etmem gerekiyordu. Yemek yaparken ben salata yapýyordum. O bulaþýklarý yýkarken ben duruluyordum. Ne bileyim, ütüyü ben yapýyordum, çocuðun zaman zaman altýný ben deðiþtiriyordum. Kendime inanamýyordum bazen. Ama bir türlü bir türlü tatmin olmuyordu. Küçük bir konuda tartýþsak, bir kelime söylediðime beni piþman ediyordu. Lafa boðuyordu beni. En iyisi tartýþmamaktý. Her þeye evet demekti. “Tamam hayatým, olur hayatým, peki hayatým” ile günümüz geçiyordu. Okuldan eve, evden okula. Yaz tatillerinde üç gün benim annem babamlarda kalýyorsak bir hafta, on gün onun ailesinde kalýyorduk. Ailem senede bir gün gelip kalsalar surat yapýyordu. Neyse iþte Amirim, dün akþam misafirler vardý. Onun okuldan arkadaþý ve eþi. Ev almýþlar yeni, kapýya da her ikisinin ismini yazdýrmýþlar. Þimdi onlar gidince bizimki baþladý, kapýda neden senin ismin yazýyor da benimki yazmýyor diye. ”Tamam” dedim “Olur seninkini de yazdýralým.” Ama içimde biþeylerin dolduðunu patlamak üzere olduðumu hissettim. Sabah oldu sonra. Canýmýn sýkýntýsýndan geç de yatmýþtým. Yaptýðýmýz iþ bölümü nedeniyle erken kalkýp ütüleri yaptým. Neyse Amirim, kahvaltýyý da hazýrladým iþte. Kalktý kendisi. Bu arada bakýcý geldi. Ben mutfaða geçtim. Bir bardak çay doldurmuþtum ki, öfkeli bir ses tonu ile bana seslendiðini duydum. Yanýna gittim. ”Ne var nooldu?” dedim. “Eteðim… Ne biçim ütülemiþsin böyle, ben böyle mi gideceðim okula”   Amirim tamam diyorum, sus diyorum susmuyor. Bakýcý bize bakýyor. Sus diyorum konuþuyor konuþuyor. Sonra sonra noolduðunu bilmiyorum iþte. Kaybetmiþim kendimi. Durdu Samet.Sustu bir müddet. Bu sefer ikrama gerek kalmadan masada duran sigaradan bir tane daha aldý. Titrek elleri ile yaktý yeniden. Devam etti.

--Kiþiliðimi yitirdim be amirim. Kim olduðumu. Benliðimi. Ben bekarken kýz kardeþlerim etrafýmda dönerdi. Hele bir dediðimi iki etsinler, en önce anam paylardý. Erkektim ben. Babamýn tek oðluydum. Aslaným derdi anam babam bana. Nooldum ben böyle amirim. Nasýl yaptým. Nasýl vurdum eþime. Hep böyle eþine þiddet uygulayanlarý kýnarken, cahil, kaba, yobaz diye suçlarken ben nasýl vurdum eþime? Baþýný iki eli arasýna aldý. Gözlerini yumdu sýký sýký.

--Hem amirim. Ne bileyim. Böyle bizi erkek çocuklarýný diðer cinse karþý hep farklý üstün  yetiþtirip sonra tamamen eþitlikçi bir evlilik sürdürmemizin beklenmesi. Yani asýl þiddet bize deðilmi? Erkeðe deðil mi? Baþkomiser Sedat dinledi dinledi. Lafa girdi sonra.

--Tamam. Sýkma canýný. Eþinin önemli bir þeyi yok. Þimdi arkadaþlara þöyle yüzeysel bir ifade ver. Adliyeye götürelim seni olur mu?  Savcý, hakim hakkýnda bir karar verecektir. Tamam anlamýnda baþýný salladý Samet. Usulca çýktý odadan. Eþinin ifadesi alýnmýþ, diðer odaya alýnmýþtý. Açýk olan kapýdan Samet’e nefret dolu gözlerle bakýyordu. Samet ve Baþkomiser mukayyit odasýna girdiler. Baþkomiser Kadir’e döndü.

--Tamam. Samet Bey’in ifadesini alalým. Mevcutlu olarak adliyeye çýkaralým.Ayakta onu dinlemekte olan Kadir;

--Anlaþýldý baþkomiserim. Dedi.Ýfade alma iþlemine geçildi.

…

Öðleden sonra saat dört olmuþtu. Mevsim kýþ olduðundan havalar erken kararýyordu. Polis merkezinde iþler hafiflemiþ, memurlarýn kimisi bilgisayarda kendisini oyalayacak bir þeyler bulmuþ, kimisi elindeki son iþleri tamamlama uðraþýnda idi.Kimisi de yine derin bir sohbete koyulmuþtu. Kadir ile Kemal de aralarýnda sabah yarým kalan sohbete devam ediyorlardý.

--Vayy tosuna bak be. Dedi.Kemal. Demek babasýnýn yanýnda kýzý öptü ha. Çapkýn olacak senin oðlan çapkýn.Dedi.Tam da o anda koridordan geçmekte olan Baþkomiser Sedat geldi odaya.Kemal’e döndü. Hafif bir tebessüm yerleþtirdi çehresine. Lafa girdi ;

--Ne güzel deðil mi. Oðlumuz komþumuzun kýzýný öptüðü zaman gururla anlatýyoruz iþte. Aslan oðlum. Çapkýn oðlum. Peki arkadaþýmýzýn oðlu bizim kýzýmýzý öpse de böyle övünerek ve neþe içinde anlatabilir miyiz! Ya da kýzýmýz arkadaþýmýzýn oðlunu öpse bununla gurur duyarmýyýz? Oysa ikisi de evlat deðil mi? Hep farklý, hep üstün, hep ayrýcalýklý yetiþtiriyoruz erkek çocuklarýmýzý… Durdu bir müddet. Garip bir sessizlik oluþtu ortamda. Kimse cevap vermedi. “Neyse de!” dedi yarý duyulur yarý duyulmaz. Odasýna yöneldi.