Çarþamba;23.45

                Odaya yayýlmýþ aðýr parfüm kokusu,  daðýnýk yataklar, çarþaflarýn yastýklarýn sarktýðý ranzalar ve Her ranza üzerinde üçerli beþerlii grup. Hararetle aralarýnda bir þeyleri tartýþýyorlardý. Kýzlardan birisi cama yöneldi, diðeri müdahele etti hemen;

                --Açma kýzým þu camý be ya. Diðeri;

                --E nefes alamýyoruz be, hava gelsin biraz. Neþe’nin tok sesi ile problem çözülmüþtü.

                --Uzatmayýn, aç … Beþ dakka havalansýn kapat geri. Diðer iki kýz itirazsýz kabullenmiþti. Zaten gün hiçte kavga günü deðildi. Konuya döndüler hemen.

                --Esrar çekmiþ diyorlar

                --Parayý nerden bulur bu yaa!

--Nasýl yapmýþ salak ya?

--Jiletle jiletle!

--Derinmiydi? Çok kanýyormuydu?

--Soruya bak ya, kýzým basbayaðý bileklerini jiletle kesmiþ iþte…

--Psikopat bu ya,

--Hangimiz deðiliz ki, diye cýlýz bir ses duyuldu aradan. Esra’nýn sesiydi bu. Bilirdi herkes onu. Az konuþurdu. Ama bazan öyle laflar ederdi ki, üstüne kimse tek laf etme gereði duymazdý. Kimse itiraz etmedi buna. Herkes kendi içinde benlik sorgusuna girdi bir müddet. Ufak tefek gruplar ayrýlmaya, herkes ranzasýnýn baþýna dönmeye baþlamýþtý. Herkesin yüzünde çokça merak, birazda endiþeli bir ifade vardý. Aslýnda çokda yabancýsý olduklarý bir olay deðildi bu. Saat gece yarýsýný bulmuþtu. Önce boþ koridorda yankýlanan kundura sesi, ardýndan yurt gece nöbetçi annesi gözüktü. Tüm kýzlar gözlerini yurt annesine çevirmiþti. Bugün bileklerini kesen Fatma’nýn en yakýn arkadaþý Elif sordu hemen;

--Nasýl anne? Fatma nasýl?

--Merak etmeyin. Dikiþ atýlmýþ bileklerine. Ýyiymiþ durumu, sanýrým sabah gelir. Sen bilirsin neydi bunun derdi yine?

--Ne bilim bilmiyorum valla anlatmadý biþey...

--Neyse hadi bakalým herkes yataðýna. Geç oldu saat. Hadi bakalým. Ýki dakikaya kadar sönecek ýþýklar.Bir kargaþa ile herkes ranzasýna geçip yastýðýný çarþafýný düzeltmeye baþladý. Nöbetçi annenin dediði gibi iki dakika sonra ýþýklar sönmüþtü. Ama uzunca bir müddet hiç birisi uyuyamamýþtý.

Aðustos ayýnýn alemi kavurduðu, yoksunluðun meltem yeli gibi estiði,  yangýn yürekleri soðutan, soðuk bedenlere hafif ýlýk bir esinti yayan yaz gününde, yine havadan deðil ya, yaþananlardan buz gibi bir gece baþlamýþtý 15-18 yaþ arasý Kayseri kýz yurdunda. “Öteki Dünya”ydý burasý. Varlýk ile yokluk arasýnda, hep göz önünde ama görülmeyen, hep nesnel olan, kimsenin öznesi olmayan. Hep felsefi, hep ironik… Çoðunun hiç bilmediði hiç hissetmediði sýcaklýðý ve sonsuz güvene hasret bedenler kývrýlýp yatmýþlardý hep! tek kiþilik ranzalarýna. Çocukluktan çýkmýþ ergenliðe adým atmýþlardý artýk. Artýk sorguluyorlardý her þeyi. Neden ben? Neden burasý? Peki ya bundan sonra? En zor soruda buydu belki. Peki bundan sonra? On sekizine ne kalmýþtý þunun þurasýnda. Bir kaç yýl sonra hepsini salývereceklerini öteki! dünyaya”…Kabullenmek her þeyi, susturabilmek içinde haykýran isyaný. Peki beceremessen susturmayý. Kabullenmessen dört duvar arasýnda kalmayý. Söz geçiremessen yüreðine, kandýramassan aklýný. Haftada gerekli gereksiz kavgalar. Ayda bir çýldýrmak derecesinde hýçkýrýk nöbetleri, zamanlý zamansýz aralarýnda dolaþan ve o gece kime denk geleceði belli olmayan intihar saplantýlarý. Bazen baþýný alýp gitmeler dört duvar arasýndan,netice; ya polis ya jandarma eþliðinde yine iþte bu kürkçü dükkaný.

Perþembe;08.00

--Günaydýn arkadaþlar… Nöbetçi annenin sesi ile bir hareketlilik baþladý koðuþta. Herkes apar topar ranzasýndan inip dolaplarýndan kýyafetlerini alýp giyinmeye baþladý. Ardýndan kahvaltý faslý. Yine yumurta ve zeytin vardý. Küçük bedenlerden küçük homurtular duyuldu. Tek sýra halinde geçen yemek kuyruðundan sonra iyi kötü kahvaltý yapýlmýþtý. Ardýndan bir hareketlilik göze çarptý. Uzun koridorda gürültülü ayak sesleri,  ardýndan Nöbetçi anne refakatinde Fatma göze çarptý. Meraklý gözlerle herkes Fatma ’ya baktý. Sol kolunda bilekten dirseðe kadar sargý vardý. Kimseyle göz göze gelmemek için bakýþlarýný sabit bir noktaya dikmiþti Fatma. En yakýn arkadaþý Elif sokuldu yanýna. Koluna girip beraberce koðuþa yöneldiler. Ardýndan kýzlar teker teker gelip geçmiþ olsun dileklerini ilettiler. Kimse bir þey sormadý. Biliyorlardý sorulmazdý. Yüksekçe bir ses duyuldu bu ara.

--Esra… Esraaa. Esra sese döndü baktý.

--Efendim burdayým. Müdür Bey kendisini çaðýrýyordu.Hýzlý adýmlarla koðuþtan çýktý. Sol tarafta bulunan mutfaðýn önünden geçerek Koridorun sonunda bulunan Müdür bey’in odasýna doðru yöneldi. Esra yurdun en kýdemlilerindendi. Daha bebekliðinde buraya býrakýlmýþtý. Herhangi bir olaya karýþmayan, kötü alýþkanlýðý olmayan, sorunsuz, uyumlu bir çocuktu. On yedisindeydi.Yurt yönetimi ona çok güvenir, zekiliði çalýþkanlýðý ile hep onu takdir ederlerdi. Çoðu zaman Müdür Bey’e evrak iþlerinde, kýrtasiye iþlerinde yardýmcý olur, bazen oranýn bir memuru gibi ona görevler verirdi. Diðer arkadaþlarý içerisinde de onun yeri baþkaydý. Hep farklý bir duruþu vardý. Omzuna düþen dolgun siyah saçlarý, alnýna düþüp kendiliðinden ikiye ayrýlan kekili baþka bir sevimlilik katýyordu çehresine.  Simsiyah iri gözleri, bem beyaz teni ile oldukça güzeldi Esra. Orta boylu, zayýf narin yapýsý ile büyüdükçe güzelleþiyordu. Herkes sayar sözünü dinlerdi. Kiþiliði ile de yaþýndan fazlaca bir olgunluk aðýrbaþlýlýk vardý üzerinde. Esra içeri girdi;

--Beni çaðýrmýþsýnýz hocam.

--Evet kýzým. Yine iþimiz düþtü sana. Eliyle yandaki boþ masayý göstererek  

--Þurda arkadaþlarýnýn resimleri var. Yanýnda da formlar. Resimleri kesip forumlarýn üzerine yapýþtýrýr mýsýn?

--Tabi hocam. Dedi Esra. Masaya geçip oturdu. Resimleri özenle kesmeye baþladý. Ardýndan  forumlara bir göz attý. Forumlarda arkadaþlarýnýn özel bilgileri de yazýyordu. Anne adý, baba adý, yurda giriþ tarihleri… Bir heyecan kapladý içini. Teker teker forumlara yapýþtýrdý resimleri. Ama sýra bir türlü kendi formuna gelmiyordu. Sonuna gelmiþti. Hayýr kendi formu yoktu. Demek ki önceden kendisininkini ayýrmýþlardý. Hepsi bitince Müdür Bey’e verdi. Bir þey de sormadý. Müdür Bey özenle aldý. Masanýn köþesinde bulunan siyah küçük el çantasýný açtý. Ýçinden anahtarý çýkarýp yine o kasayý açtý, forumlarý özenle o kasaya koyduktan sonra kilitledi. Anahtarý küçük siyah el çantasýnýn içerisine koydu. Tüm yurtta kalan çocuklarýn bilgileri o dolaptaydý. Esra Ýþi bittikten sonra yatakhaneye döndü. Ranzasýna uzandý. Neden yoktu acaba kendi formu. Acaba kendi formunda neler yazýyordu. Derin düþüncelere daldý.Anne… Annesinin adý neydi. Ayþe miydi? Fatma mý? Hatice mi, Melek mi? Emine mi? Nereliydi? Hangi þehirden? Hangi memleketten? Babasý… Onu adý neydi? Ahmet mi? Süleyman mý? Muhammet mi? Kenan mý? Babasýnýn adý neydi… Ne zaman gelmiþti buraya? Kim getirmiþti? Hani Türk filmlerindeki gibi cami avlusuna mý býrakýlmýþtý? Esra kimdi?

Hep uyuyan, hep yok farzettiði, hep kaçtýðý ama hep var olan sorular yeniden yeniden beynine hücum etmeye baþlamýþtý. Esra kimdi? Peki o kasa… Her zaman kendisi için bir muamma olan o kasa. Her Müdür Beyin odasýna girdiðinde bakýp içine garip duygular salan o kasa. Sýrlarla dolu o kasa. Oysa Yüreðini ne zor ikna etmiþti. Ölmüþ olmalýydý ailesi. Yoksa On yedi yýl. Koca on yedi yýl geçmiþ, yaþasa anne babasý bir kez kalkýp gelmez miydi. Öldü mü kaldý mý kýzlarý merak etmezler miydi? Olsaydý kardeþleri abla diye kardeþ diye bir gün çýkýp gelmez miydi? Yoktular kesin. Kesin bir kazada ölmüþlerdi. Kendisine devlet sahip çýkmýþtý. Gerçi yýllardýr bir kadýn silüeti, bir anne karartýsý hayal meyal gelirdi hep gözünün önüne, ne olduðunu kim olduðunu hatýrlayamazdý pek. Ama o hep böyle teselli etmiþti kendisini. Ölmüþ farzetmiþti annesini babasýný. Bu yüzden hep biraz daha uyumluydu. Topluma karþý hayata karþý, devlete karþý hatta yurt görevlilerine karþý yoktu içinde isyan. Ama iþte, zaman zaman aklýný zorlayan o ihtimal bugün hücum ediyordu yüreðine.

Cuma;11.30

                Esra Kapýyý vurup içeri girdi.Ellerini önünde baðlayýp yumuþak ses tonu ile ;

--Beni çaðýrtmýþsýnýz hocam.

--Hýý evet.Gel Esra… Bak bu Burcu. Malatya yurdundan geldi. Dedikten sonra köþede sandalyede oturan kýzý gösterdi.Burcuy'a yatakhanede bir yer göster, bir dolap ayarlayýn… Arkadaþlarýnla tanýþtýr iþte. Tamam anlamýnda baþýný salladý Esra. Müdür Bey devam etti;

--Haa iþin bitince baþka iþin yoksa geri gel olur mu?