Ruhumdaki fýrtýnalarý durduracak bir yer arýyordum, bir mecra, bir iþ, bir uðraþ.

Alý al moru mor bir günce ruhumun istiflendiði takvim yapraklarý:

Kendime meylettiðimden de fazlasý istirham ettiðim ve ettiðim tövbeler sözcükler öncemde saklý en baþta çehreme geçen çekinceler ve ayaðýmý sýkan rugan çizme:

Asla derme çatma bir çocukluðum olmadý hem benim:

Hem bendim ben bana rücu eden hem de sitem dolu insan izlekleri. Karýnca kararýnca yürüdüðüm kara gecenin lanetini bürüdüðüm

Lakin kara gecede sökün eden karýncalar kadar olmasa bile cüssem ve tüm çekincelerin asla ve asla ruhumu azat edemediðim kara iklimi karartýlarýn içimi kararttýðý ne ki?

Ey, yüce Rabbim:

Sadece Sensin Sen yüreðimin gümbürtüsüne tek tanýk bense sanýk sandalyesine münafýklar tarafýnca oturdum oturalý ta çocukluðuma uzanýr yalnýzlýðým ve iþte feryat ediyorum þimdilerden düne sekip azýk biliyorum yüreðimi bandýðým ve kandýðýmdan da fazla karartýlan önüm kamburu çýkmýþ bir rüzgâr gibi tünediðim ve yasýmla tokalaþtýðým ve iþte Sana koþtuðum kadar koþullanmýþ iken insanlar artýk nasýl bir nefret nasýl bir kin bürümüþse gözlerini.

Keþke.

Ah, keþke latife yapabilseydim.

Nazýmda niyazýmda saklý berrak ve bakir yüreðim.

Kanadýðým kadar da kandýðým ve iþte bütçemin verdiði sevgi açlýðý özlemin açýðý.

Günü hiç mi uymaz insanýn gününe?

Uyuya kaldýðým o masa baþý.

Sedeften düþlerim ve saf sevinçlerim ve aþký buyur ettiðimden de öte kâinatýn ç/aðrýsý iken aþkýn beni kendine mahkûm ettiði.

Ey, Rabbim Seni çok sevdim ve iþte sýrf Sen, razý gel, diye Senin rýzanla düþtüm yola hem de çocuk yaþýmda canýmýn yanmasýna izin verirken cihan yâd ellerde teselli aradým ve yârim bildim ben tüm ama tüm duygularýmý safça sahiplendim ve beynamaz rüzgâr tarafýndan bir oraya bir buraya sürüklendim sahiplendiðim kadar da gördüðüm boþluðu hoþluða çevirmek adýna ve iþte kýrýk iðnem kýrýk plaðýn radarýnda takýlý kýrgýn yüreðim ve…

Tüm kýrýklarým.

Kýrkladýðým tüm duygularým.

Kýrký çýkmadan þiirin yazdýðým nicesi belki de ihanet ettim edeli kendime ve iþte ikna kabiliyetimle ibraz ettiðim yüreðin cümleleri ve cümleten kayan duygularým bir yýldýz gibi peþimde kuyruðum ve kaçtýðým kadar kovalandým.

Þuursuz bir seçimse benimki.

Þurasý iklimin ve iþte þuh kahkahalarý beþerin.

Öncem.

Sundum sunalý mazimi.

Gökte saklý gövdemden sancýlý firarý ruhumun.

Ölümle seviþen cýngýlý tutkumun.

Yaþama meyletmedim yaþam bana meyletti.

Doðduðum gün hesabý kesilmiþken yüreðimin ve doðaçlama sevdiðim kadar insanlarý kendime ettiðim zulmün de farkýndayým artýk.

Kara gövdesi kara karýncanýn zümresi ve iþte onca hayvanýn ayak sesi bir beþeri dahi geçemezken gürültüsüyle ve baþ koyduklarý yolda her biri yürürken Hakkýn Yolunda.

Sensin duyan.

Sensin bilen.

Sensin þükrüme delalet.

Sensin en þaþalý Ýklim.

Sensin doðmayan.

Sensin doðurmayan.

Sensin sadece Sen’den ibaret olsaydý keþke tüm cihan.

Koþullu koþulsuz ben en çok sevmeyi becerdim.

Tükettiðim kadar kendimi tünedim kalemin sýrtýna.

Türettiðim kadar duygularý tamamladým yarým kalan tüm masallarýmý.

Nöbetteyim.

Þafaðý beklerken.

Ýçtimada geçerken ömür.

Ýhlal edilmiþken hem sýnýrlarým hem duygularým.

Ýtiraz edemediðim genel kabul görmüþ ne varsa ve kim varsa uzaðýmda yakýnýmda.

Þiarým.

Simyasý aþkýn.

Semada gezinen þaþkýn bir Yýldýz.

Yerkürenin tohumu düþmüþken yüreðime ve açan bir çiçek bir Gül, sadece ve sadece Rabbin emriyle.

Yazgýma razý.

Yazamadýðým kaderim.

D/okunaklý el yazým.

Elim el üstünde geçmiþ olsa bile alnýmýn akýyla sevdim insanlarý.

Bir takva.

Belki de kayýp bir taka.

Benim yüreðim varsýn olsun bir yarým ada.

Ve iþte tünediðim o kýrýk dal tüm endamýyla beni kucaklayan doða.

Doðaüstü olmasa da güçlerim doðaüstü bir yalnýzlýðým var benim.

Ve dokunulmazlýðý yalnýzlýðýn aþka eren aþkla eriyen içimde saklý buzdaðý.

Görünmeyene meylettim ve ben göründüðüm gibiyim sadece kendim.

Sözcükler dayanaðým derdimi tasamý yok saydýðým.

Yankýsý duyulmaz iken varlýðýmýn ve iþte kalemin tebaasý sýr dolu aynalarda saklý ruhumun ikizi bir varsayým olsa bile yazdýklarým veryansýn ediyorum mademki cihan bana cephe aldý.

Cenk ettiðim safi sair duygu.

Rengime küskün.

Rakýmý ölgün olsa bile günün.

Bir rabýta iken servetim.

Renk körü cihan bense kör noktasýndan sekiyorum bilinmezin gizeminde Sana koþuyorum.

Dik açýlý bir hüzün ve alabildiðine dik baþlý iken kalemimden damlayan masumiyetin ve sevginin sihri ve þiarý evrenin bazen kala kaldýðým bazen yok sayýldýðým ve Sensin Sen: yoktan var edensin madem…

Ýçimi koydum heybeme ve çýktým Huzuruna.

Boca ettiðim alabildiðine, biteviye itirazsýz sahiplendiðim acýlarým ve hüzünlü kalbimi sadece seven Sensin.

Mahcup bir gülüm/seme ile yaþarken.

Belleðimde saklanýrken bilinç dýþý meziyetlerim bazen eziyet addedilebilen bir denklem misali peþindeyim kendimin ve Senin emrine sadýk mademki ‘’ol’’ diyensin olmazýn oluru bir kavþakta ereceðim hidayetin öncüsü iken ruhumdan sýzan hüznün dayattýðý kadar bana benden uzak bir minvalde hala hangi akýlla insanlardan sevgi dileniyorsam.

Kara gecenin karanlýðýnda mademki cüssem ve cübbem kara bir karýncanýn mahiyetinde ve iþte aciz benliðimle saf yüreðimle yaþamayý deðil ölmeyi diliyorum artýk Sana kavuþma umuduyla yaþarken solumda dinmez aðrýnýn çaðrýsýnda Sana yürüyorum Sana koþuyorum.

Sýradan bir günü sýra dýþý kýlabilen bir huzurla huzurundayým anbean sadece beþ vakit de deðil aralýksýz Seni andýðým kadar huzur bulmanýn verdiði coþkuya da þükrediyorum.

Bir benden fazlasý var içimde.

Nice insanla bir olmanýn hayali ile biz olamadýðýmýz kadar da deðil hani asla da beylik deðil hýçkýrýklarým ve çýðlýklarým.

Beyzadesi cihanýn.

Beynamaz rüzgârýn alabildiðine üþüttüðü þu aciz bedenim.

Kirlenmeden.

Hayallerim sonlanmadan.

Ve sevdiklerim beni terk etmeden…

Sen varsýn gam yok.

Yeter ki rüyamý gerçek kýl, yüce Rabbim…

Sadece Sen varsýn Sen sonlandýðý kadar tüm acýlar sonlandýðý kadar acýyan caný ile sadece Seni anarken gamlý notalar ve gamlý yüreðimden arda kalan Sana koþmakla mükellefim hem de kendimi bildim bileli…

Gerisi mademki yalan mademki Sen varsýn sadece Senden de ötesi yok iken…