Merhabalar, sevgili Edebiyat Evi
ailem…
Değerli Âdem Hocamın ‘’Baylar’’
isimli şiirini okuduğum kadar ve de okumaya doğamadığım o halde bu şiir de bir
nazire olarak essin tüm güzel kalplerde.
Sorgulamakla mükellef hayat.
Ben de mevcut iken o Pişekâr yürek
Adı kadın adı çocuk adı insan
Sevgiyle umutla hemhal
Ara ara hüzün bassa da ruhumu
Ben sevdiğim kadar mutluyum:
Önce Rabbimi sonra annemi:
Eh, artık sıra da gelsin değil mi
bana?
İçimdeki delişmen coğrafya
Ve de b/asıldı mı bam telime
Özgürüm ben ama sadece
Yazarken ve severken
İklimlerden baharsa kapıda
O halde:
Duygular alabildiğine fora…
Yüksek ökçeli bir sevda masalı
Ruhumu tırmalayan aşkın yalancı
tezahüratı
Ömür ve kader tıpası kayıp şehla
gözlerinde saklı
Mavinin
Ama yetmez yetmez işte
Bir de göğün hüzünle süregelen
saltanatı.
Racon kesen hayaller misal:
Kadın olmanın öncüsü ve güncesi
Hali hazırda kıblemde seken
Dişi bir kuş ruhumun temennisinde
Bir avazda da doğdu mu gün ve gece
Ve işte metruk kâbusların hayali
Düştü mü de üzerime…
Kim miyim kimin nesi?
Bir nesre biat bir de şiire
yüklenirken de hayat
Üzerime üzerime…
Sözcüklerin üzengisi
Üzünç dolu bir hikâye
Payidar olansa sevginin sönmeyen
meşalesi
Hem ne çıkar ben bir kız çocuğu isem
misal?
Çıkımda saklı aşk ve hicran nasıl da
nasıl da hemhal
En çok kendimle.
Saklı tutulduğum kıblem
Mahşeri kalabalığın imzasını
Hala atmadığım bir sözleşmenin
altında
Azıcık mutsuzsam hem kime ne zararım
var?
Günlerden umut
En delişmen yürek ise bende saklı
Işık hızında sevdiğim kadarım
Işık hızında yazan kalemim yüreğimle
tartarım ben hayallerimi:
Hani, hani, tartaklanan hayatım
Ve işte hesap vereceğim tek mercii:
Varsa yoksa Rabbin Dergâhı.
Nice suret uçuşan çevremde
Neler saklı her birinin peçesinde
Bir de pençelerini geçirmeye
kalkmıyorlar mı?
İnzivada geçen ömrü mademki
Sonlandırdım da Allah’ın rızasıyla
Ve işte yüreğimi diri tutan sevgi
masalları
En az benim kadar sevecen ve
kahramanı
Olsam ne olmasam ne?
İnanmıyorsanız sorun beni
şiirlerimden
Ve işte ciyak ciyak öten bir meal
Varsın hüznümle damga basayım hayata
Recim edilmişken yüreğim
Sevgidir sevgi illa ki resmettiğim…
Bayanlar, baylar sözüm size:
Benim de bir yerim var hayat denen
süreçte
Üzümü yediğim bağını da sorduğum o
cennetten bahçe
Elbet annemin sadece annemin
ayaklarının altına serili
Ne çekince ne de Çıfıt çarşısı
Ruhumdur aşkın en dingin tezgâhı
Küssem ne ki hem birilerine?
Ben vazifemi ifa etmek adına
Tüm gücümle savaşırken sayısız
cephede
Gönlüm nazlı
Ruhumun da dinmez vardiyası
Yerin göğün kıvancı
Ve işte insan olabilmenin tek
maruzatı
Sevgiden geçer yolu madem şairin
Hüznüne bandığı ekmek kadar sevdalı
bir mevsim
Rengim beyaz
Bazen mahcubiyetten pembeleşir
yanaklarım
Eh, o kadar da kusur olsun hani
Kadı kızı isem kime ne?
Ve işte içimde saklı o kum saati…
Öznem aşikâr
Ölümümse sevgiden
Öyküm sıralı sırasız
Varsın geç kalayım kendime
Şurası sevginin
Şuurunda sevdanın
Yenik düşen bir mahcubiyet
Saf tuttuğum kadar s/afiyet
Yüklü hayat
Çekiştirirken de iki yakamdan
Neşem de saklı derinde hüznüm de
varsın olsun sakit
Yazdığım bunca şiirler
Attığım ne çok ters takla
Gelin görün ki yüzümün akıyla
yazdığım sevgi denen rota…