Tutuklu dilim tutkunu sevginin ve tutarsýz bir içtima aþkýn kaidesi sivri deðil yumuþak ve usulca içine batarken yüreðin neferi.

Renkler öksüz, bayým bense yetim bir yýldýz.

Renkler kul köle olmuþken semaya hele ki yok mu o ulaþýlmaz rabýta…

Demledim yüreðimi bu sabah ve koyu idi gözleri dünkü gecenin ýssýzlýðýna düþtüm yollara baþ koyduðum umut ve iman gücünün nezdinde sahi kimdi kimdi çalan düþlerimi bir de yüreðimi?

Bir endam.

Bir eda.

Soluk soluða bir veda.

Sözcüklerin küspesi.

Ýmgelerin kisvesi.

Kasýtlý bir düþüm ben döþümde saklý iken gerçekler günü batan geceyi kaleme banan bir ýrgat ki köhne dehlizin ta içinde bazen metruk bir hecede ve tekil hanem teyakkuzda kalbim…

Mil çektiler gözlerime.

Mimiydim dünün ve bir mim sanatçýsý gibi kabaran yüreðimin falýna baktýlar.

Bense telvesiydim hüznün hem de bir ömür sadýk kaldýðým kadar sevgiye.

Köküm ve yandýðým kokun izi ben bir seyyah yolcu Ýstanbul’un hem yerlisi hem yolcusu ve ses etmeden sektiðim o yedi tepe.

Kulluðuma binaen.

Körüklü ruhumun veryansýn ettiði ne ki bazen bir gerçek bazen bir varsayým ve koþtuðum içimde köreldiðim dünümde türediðimse yazdýðým binlerce dizede.

Önce gece idim.

Geceden geceye seken bir iklim…

Soluduðum havada boðuldum ve yetim yüreðime bir ateþ düþtü ki:

Adý anne.

Adýmým anne.

Adaðým anne.

Arz ettim anne.

Ya, þimdi?

Talebim evrenden teyakkuzda geçen günüm ve gecem ve sýr dolu küfem ve sýrlý aynalarda saklý simam bense sevgiyle ve itikadýn izinde içime tuttuðum ayna kadar büyüðüm ya da küçülen bir zeminde gözümde büyüttüðüm kadar sevgiyi ve insanlarý hemhal olduðum sihirli bir iksirim.

Göðün ç/aðrýsý.

Sözcüklerin aðdasý.

Yalnýzlýðýn aðý.

Hayata olan baðýmý ise kopardýlar dibinden ve dibi gördüm ve dibi soludum ve ölümle dans ettim yetmedi anne sevgimle biledim yüreðimi ve anneme düþkünlüðüm ve daha da çok ama çok sevdim Rabbimi.

Bir mýntýka.

Yetmez ki…

Misal mi?

Bir mahalle bir þehir ve cihan ama bu da yetmez:

Ben s/onsuzluðun kýzýyým ben s/onsuzluðun hýzýyým ben s/onsuzluðun rüzgârý…

Un ufak edilmiþken o devasa kaya ve elimde kocaman bir balta hali hazýrda balta girmemiþ düþlerime giriþtim ve balta girmemiþ ruhumda aþký ve kalemi filizledim.

Fidanlar baþ veren.

Hele ki yok mu o figan?

Göðün tamburu yerkürenin sazý acýlarýn nazý ölümün veryansýný.

Komplimanlar sunansa sevgim içimde dirilen düþlerim ama yetmez ki…

Hayallerimle dans ettiðim çocuk yaþýmda dahi özümle sözümle bir ve evet, ben aþkýn peþindeyim.

Hazan ruhumu perçinledi.

Hüzünse çiviledi beni en ulu Rakýma ve iþte caným yana yana erdim hidayete hali hazýrda göðün sesi yerin izi bedel ödediðim kadar bakaya kalan hayallerimin de bekasý iken sözcüklerin isyaný ve sevgiyle eþleþen her biri ve iþte öcümü almýþken iblisten ve iþte kapýmdan kovmuþken zalimi…

Kale duvarlarým ebemkuþaðýnýn renginde.

Kalem’ inse rüyalarý aþka b/andýðým kadar yüreði hasretle özlemle yolunu beklediðim gizimle hemhal sýrdaþ bir þifreye de dönüþmüþken yazdýðým þiirlerin hikâyesi ve iþte külliyemde saklý doðduðum kadar yeniden külümden semiren bir tomurcuk bir gül solmamak adýna bülbülle sýrdaþ aþkýn kalesinde varsýn olsun yalnýzlýk ve özlem sýrnaþ.

Heceler ve de.

Kilit noktam hazan ve de.

Hüzünse bohçam ve çeyizim ve elemle içli dýþlý kaile alýnmasam da bir ömür ben nasýl da içime soktum devasa evreni.

Kutup Yýldýzýyým ama yetmez.

Þimalde saklý sol yaným ve sol anahtarým elbet saðdýcým ve sevgiyle açtýðým her kapý ve sevgiyle açýp da kapýsýndan kovulduðum ve hüviyetim ve mýntýkam ve hür sesiyim evrenin hulasasý bilinmezin körün istediði bir göz Allah vermiþken kalp gözümü köhne deðilim kusursuz deðil elbet kulluðuma binaen sevgiyle özdeþ iç sesim ve ruh ikizim ve iþte kalemim ve iþte kale duvarlarýmýn ardýna sýðýndýðým ve saðalttýðým kadar acýmý hüznümü bir renk körü olsa ne ki insanlýk ya da nankör ve ben bonkörce sevip de yazarken aslýnda mazimin yasýný tutuyorum.

Annemin sesinde konuþlu bir notayým misal.

Annemin nefesinde saklý iken yüreðim.

Var olmanýn hiçliðinde.

Hiçliðinse içliðinde.

Ýçten dýþa taþan bir çeþme bir þelale.

Renklerin hasý.

Sözcüklerin kýzý.

Aþkýn da hýrýltýsý ve iþte temkinle sevdiðim ve iþte tahayyül ettiðimden de ötesi.

Rabýtasý kâinatýn rengi sitem özbeöz içimde saklý köz.

Benlik deðil beylik asla deðildir yazdýklarým bilakis bir olmanýn hikâyesidir yazdýðým kendimden çýkýp da yola kâh kendime uzak kâh kendime tuzak kâh kendim olmanýn hicreti Rabbimden istediðim sadece.

Bir mealdir yaþam.

Bir sihir ve de…

Simyasý duygularýn ve þiarý evrenin ve kat izinde sevdanýn mertebelerden geçtiðim ve defalarca da dibi gördüðüm öksüz kalmamak adýna yetim yüreðimle kucakladýðým kadar sonsuzluðu ve içimdeki boþluðun hoþluða döndüðü kadar bir ýssýz bir kalabalýk iken duygularým hazan ertesi hüzün yüklü göðün de aralýksýz yaðarken rahmeti ben içime çektiðim kadar hayallerimi aþkýn da seyyahý ve kalemin duasýnýn kabul olduðu bir sözcükle iken de yolculuðum tekil bir hece tekil bir hane mademki aþk ile özdeþ bir zerreyim kutsalýn izinde sözcüklerin nezdinde sýfatlarýnsa asla umurumda olmadýðý kadar ummanlara denk düþen varlýðýmýn da idamesi ve ikamesi iken yazdýklarým…

Ýçtimada yedi renk yedi tepe…

Bir hâsýla ki içimdeki kördüðüm ve kapýþan yerle gök.

Tevazu yüklü sýfatlar biriktiriyor içimdeki hengâme kimine göre bir enkaz kimine göre bir rabýta…

Atýl düþlerim asla atýk olmayan…

Batýk bir gemiyim ayný zamanda gemin kaptaný miçosu da.

Sözcüklerse kâh yelkenim kâh küreðim.

Bin bir fasýla zikrimden fikrime yansýyan ve yakýþandýr da onurlu ruhuma zincirleme kaza yapan bir þiirin daha tiz sesinde saklý iken yüreðin tini ve kalemin titrinde ses bulduðum söz olduðu aþk olup da oluk oluk aktýðým.

Þimdimden firar ettim efemine bir seyyah ezkaza ölen endamýna yenik düþen evrenin ve kat izinde yerin göðün ve meleklerin aþký tembihlediði elbet akýl meleklerimden çýktýðým yolda önce vardým kendime sonra mütalaa ettim ve kavuþtum Rabbime.