Tart düþlerimi Hakkýn terazisinde saklý dileklerimi.

Körü körüne yaþamak neymiþ, gördüm göreli

Ýzahý yok artýk hayatýn

Bir dirhem deðil acýnýn

Kanattýðý yer gök ve tek hâkim

Yüce Adalet.

Derli toplu olmalýyým evim de. Evden kasý sýðýndýðým bir mekân, annemin dizinin dibinde.

Ve feryadým yüksek fiiller tutsak.

Fizan’a gider iç sesim.

Sözcüklere tuzaktýr yerleþkesi þiirin.

Bir þiirden öteyim bu gün ve günlerden dikilesi sökükleri hüznün depreþen acým daralan yüreðim ne var ki hicvi sönse günün…

Derdest edilmiþ yeryüzü varsa yoksa yalnýzlýðýn gerçek yüzü ve akýbeti bilinmez ömrün akýþýnda soðuk ya da sýcak duygular deþtiðimiz kadar yeryüzü.

Miyop bakýþlar ve acý dolu.

Ýçimizdeki virane ve acýlar, adam boyu.

Ýklimler deðiþti insanlar da ama ölüm hep ayný zuhur eden sonun yaslý sunumu sunar bakir týnýsýný duygularýn ve solar ruhlar ve çiçekler ve söner feri yeryüzünün, yâd edilesi dilekler sunar bir bir özrünü.

Fidan misali yýkýlan kentler ve faili meçhul duygularýn akýþýnda yaslandýðýmýz yaþlý yaslý þehirlerin ve insanlarýn duasýnda saklýyýz. Bir bitim addedilen bu felaket elbet sonlanacak ve erecek her beþer hidayete.

Ýnsan olmanýn meziyeti dönüþmemeli eziyet ve hiçbir anne aðlamamalý ve sahibi olmayan bebekler, devir teslim töreninde imhasý ölümün çaðlarken hüzünlü gönüllerin ç/aðrýsý.

Ýstikamet umut.

Ýhya edilesi yürek.

Kordan her bulut.

Sahi dayanýr mý buna yürek?

Buðrasý evrenin ve buðusu gözlerinin inancýn, aþkla yaratýlmýþ yer gök nasýl da muhtaç Rabbine ve yürekten yüreðe kurulan köprüler arþý alaya çýkmýþ acý dolu sözcükler ve suskun mizacý çoðu insanýn, d/aðlandýðý kadar yeþerecek umudun da peþinde.

Asla deðil bir isyan.

Asla deðil bir riya.

Gerçek ve yalýn her insan doðduðu gibi masum kalsa keþke.

Hicabý sönük hazaný kayýp ve mihrabý suskun bir kâinat.

Gidenler gitti gidecek olanlarsa beklemede ve iþte bir olduðumuz kadar Türkiye olmanýn güzelliði saklý asil yüreklerde ve Ýlahi Adalette.

Coþkusu yok artýk günlerin ama umudu saklý en derinde

Cafcaflý kelimeler çoktan firar etti ve iman gücüyle tutunmakta insan yaþadýðý hasreti de sonlandýrsýn diye Huda, bir olmanýn güzelliði deðil mi ki buluþmak ortak paydada ve dualarda.

Geçkin þarkýlar unutuldu ve tüm o nakaratlar susturuldu.

Veda hutbesi eþlik eden acýnýn mizacý yerleþti en tepeye.

Mizacý ve meali mi yaþamýn yoksa yerle yeksan olan þehirlerin, binalarýn imar planý mý?

Eþiðinde duraðýn, beþiðinde ölümüm ve saklý tutulasý dualarýn çaðýrdýðý güzellikler ve ruhlar ve tüm bedenler varsýn olsun firarda tüm yitip gidenler bizler deðil mi ki Ýlahi Adalete þahit ve beklemede, sabýrla aþacaðýz da engelleri ne kadar ket vurulursa vurulsun yaþadýðýmýz mucizelerdir duygularýn tevafuku.

Yaslar.

Yaþlar.

Yasa bellediðimiz nice duygu nice yürek firarda.

Göðün susmayan tamburu ve yerin inleyen ney’ inde buluþtu insanlýk ve doðudan ve batýdan ve kuzeyden ve güneyden esen rüzgâr üþütse de bedenleri bu imanla bu umutla ve sevginin, vatan aþkýnýn bir olduðu bu eþsiz coðrafyada elbet susacaktýr acýlar yavaþça ve günü geldiðinde dinecektir de rüzgâr ve gönle huzur veren yüce Huda nasýl da korur ve kimsesizliðini sonlandýrýr inanan kulunun.

Kül gibi.

Gül gibi.

Kul gibi.

Birden baþlayýp vardýðýmýz son nokta ve asýlý olduðumuz kadar kubbede rotamýzsa hep ayný ve insanlýk adýna ve merhamet ve metanet varsýn olsun yükümüz aðýr varsýn olsun iblisin ve zalimin kulaklarý saðýr nasýl ki mesaj ulaþtý yerine ve iþte küllerinden inþa edeceðiz biz yýkýlan binalarýn varsýn virane olsun yaþatýlan yaþanan asla sonlanmayacak dualarýmýz ve umudumuz.

Yerleþik bir isyan deðil.

Terk edilmiþ bir mekân hiç deðil.

Ne de sahipsiz ve kimsesiz.

Dün de olduðu gibi bu gün de biziz bize sahip çýkan ve tek noktada ve ortak paydada buluþan.

Yüce dinimiz ve biricik ülkemiz ve insanýmýz elbet ç/aðladýðý kadar yürekler ruhlar artýk üþümeyecek ve çýkarken hidayetin basamaklarýný nasýl da ýsýnýyor içimiz varsýn olsun kar yaðsýn varsýn donsuz ayaklarýmýz ve üþüyen bunca insana eþlik edendir insancýl ve merhamet yüklü vicdanlarýmýz ve varlýðýmýz illa ki eþlik edecektir bunca insan birbirine bizler ki tüm dünyanýn hayran olduðu cennettendir vatanýmýz.

Yeniden.

Yine.

Ansýzýn.

Aslýnda her zaman.

Yaþýmýzla yasýmýzla ýslandýðýmýz saðanaðýn nazýyla ve bitimsiz niyazýmýzla kolladýðýmýz kadar birbirimizi Allah rýzasý için yaþayýp severken eksik olmayan dualarýmýz çýkmýþken arþý alaya hicranýmýz vakit hayli erken olsa da sonlanacaktýr yasýmýz.

Yâd edilesi eller.

Yârin yüreðinde saklý özlem.

Yarenimiz eller ve nice insan tek yürekte buluþan.

Rabbim sen büyüksün ve koru dara düþenleri ve mekânlarýný cennet eyle göçen insanýmýzýn ardýndan eksik etmediðimiz kadar duamýzý ve inancýmýzý elbet kalkacaðýz ayaða dimdik durduðumuzun da tescilidir birbirimize destek olduðumuz kadar umudun dinmeyen seli eþlik eden yaþlarýmýzsa maneviyat dolu ve illa ki sonlanacaktýr bu acý dolu bekleyiþ.

Vurgun yiyen mevsim.

Sürülen baþka diyarlara ve soluksuz kaldýðým kadar içimde saklý tuttuðum nefesim.

Biziz biz tek yürek tek vatan.

Biziz biz yurduna, kardeþine, vatandaþýna sahip çýkan.

Sabýrla.

Þükürle.

Ýnançla.

Sevgiyle.

Sen çok yaþa Türkiye’m ve güzel insaným.