Mutaassýp bir gülüþtü cennet.

Aþkýn ýrmaklarýnda taþkýnlara sebebiyet veren ve de.

Bir eziyet miydi sevmek yoksa meziyet mi ve tutarsýz iklimlerde seken o kör kurþun gibi.

Cahildim ve âþýk: tutuþan yürekte saklýydý s/onsuzluða duyduðum hasret. Önce gök yýrtýldý sonra aktý gözlerim oysaki pembeydi yer gök sevebildiðim kadar da mutlu bir çocuktum.

Recim edildi hayat ve resmedildi hüzün. Çerçevesi olmayan pencereden taþan s/üzgün güne rahmet yaðdýrsýn diye Yaratan.

Çýtasý yüksekti acýlarýn ve içimi açamadýðým yalnýzlýðým.

Muktedir olandý bana sahip çýkan ve mukaddes bir hare idi sevgi. Gönlün kubbesinde saklý bir hutbe gibi v/eda edilesi belki de esir düþtüðüm ve sararan yapraklarýma sözcükler sürdüðüm. Bense sürülmüþtüm dünyadan ve sürgünlerde doðan güneþ gibi sýcak ve yakýcýydý içimdeki mabet. Matemimle ördüðüm mazlum yüreðimle sevdiðim…

Her insan.

Her duygu.

Yaratandý bana, ‘’sev’’ diyen ve uyuduðum ömrün tek uydusu sadece: sevgi.

Bir izotop.

Bir rahle üzerine serildiðim ve güne eþlik eden kasvet oysaki yakýndý umut ve yakýcý.

Yakardýðým kadar.

Y/aktýðým her sözcük.

Ýmleci yoktu zamanýn ve idamesi varlýðýmýn kaskatý kesilmiþ bedenim ve sureti kati görünmezden geldiðim.

Görgülü idi acýlarým oysa bense pejmürde bir çiçek her mevsim açan yürek burkan.

Solduðum.

Saldýðým yaþlarým.

Serdiðim kilim.

Savrulduðum ve de…

Yetmedi s/avunduðum.

Gönle ýrak sözcüklere tutsak ve irkildiðim kadar imtiyaz sahibi bir imgeden dökülen zerreler.

Hazansa muhtelif ve mustarip.

Hüzne revnak sözcükler eken.

Biçemediðim kadar tohumu içemediðim kadar mutluluk þerbetini.

Gönle ferahlýk verense Huda.

Sarý bir günden solan nesline ömrün nidalar sökün eden günbegün.

Sarmalýnda gezegenin ve aklýn ambarýnda gagaladýðým kadar hüznü kardýðým günü ve betimlemesi ömrün.

Þimdilerde mazimi yaþadýðým.

Mazimde yarýnlardan medet umduðum.

Hiç olmadýðým kadar.

Heba ettiðim zamana ektiðim umut gibi.

Serenadý yoktu iþte anda saklý ne varsa ve nekahet dönemi günün.

Sektiðim sol anahtarý her kapýyý açan ve saðdýcým umut iman gücümde doðan ve sevgiyle eþleþen ömrün son demi…

Muhtelif zamanlarda mukaddes olan yüreðe devasa bir çentik atýp da kaderime razý geldiðim diðer yandan sabýrla þükürle katýk etmekle mükellef ve iþte cahil c/esareti ile sevdiðim tüm evren nasýl ki ben kýblemde saklýydým ve baðýrdým tüm gücümle tüm gücümle:

Yelkenler fora, kaptan ve bak ileriye nasýl da çaðýrýyor seni ufuk ummadýðýn neyse umarsýzlýðýn kanadýna konan bir kelebek gibi varsýn olsun mutluluk kýsa ömürlü yeter ki an’ý yaþasýn insan…