Martaval okuyor kara kelamý münafýk gölgenin;

Soyut bir sunum adeta þehrin ýþýdýðý mahrem yargýlar,

Debdebeli aþklarýn nimet bildiði özlem kadar da

Beyhude imiþ mutluluk:

Hele ki sair imgede yüklü isyanýn tövbeye çaðýrdýðý

Ýklimlerde, sýrdaþ bir cümle kadar da ýlýman bir rehavet

En dokunaklý tezahürü belki de ýssýzlýðýn vebali,

Erirken buzlarý yüreðin,

Sen de keþke gelsen dile

Ve söðüt salkým nakþeden titrek bir ýþýkta

Raks etse mutsuz güncem.

Demi mi aþklarýn racon kestiði,

Soðuk ellerimde can bulan bir güvercin mi yoksa

Aþký rahvan ve rahman bilip de

Erip ereceðim nihai mertebe,

Derken soyutlanan benlikten arda kalan

Onca detayý yüklerken dize dize

Ve dize geldiðim bir mabet mi ömür denen bilmecede

Vurdumduymaz ne çok insan ne çok ahkâm,

Yaralý benlikte delik deþik olmakla da eþ deðer

Aðlamayý unutmak olsa keþke yüreðin ifratý.

Sanrýlar kadar da sancý yüklü bir yonga

Þu ömrün matemine sirayet eden onca gizem,

Kelaynak kuþlarýna özendim mi de bunca yalnýzlýðý

Boykot ediyorum hece hece,

Anlam olmak kadar da ikbali ömrün,

Adlandýrmakla mükellef kýlýndýðým

Bir de aþsam keþke ant ettiðim sevgiyi boyunduruk bilmek

Adýna tüm eþrafý yüreðin.

Üzünçler nerede takýlý nerede yanký bulur da

Sitemi yüreðin,

Bir de kanatanlarý yok saysa Tanrý.

Hanidir dingin bir rahlede konuþlu,

Hangi zamandan arda kaldý da boyutsuzluðumun

Dokunaklý rükûsu yine de en derinde

Yine de baþa sardýðým ölümlü güncemin

Kim bilir sondan kaçýncý sayfasý?

Has bel keder yüküm, sevgi nazarýnda

Ýlahi Gücün;

Beyhude zerreler þu uçuþan kar taneleri;

Ben gibi yalýn alnýmda pür-ü pak kaderin yazgýsý

Yürek zaten hepten yaralý bir serenat

Ýçin için kaygýlý bir mertebe

Eremediðim hidayetin dergâhý bir rüya

Ýken bellediðim gün ve gece.

Belki de israfý ömrün dengime hani olur da rast gelirim,

Kanýksadýðým bir ritüele devrederim o kayýp mabedi

Ve derken gizlerim mahrem lehçemi,

Andýðýmdansa anýlmakla hemhal,

Biraz da ikbal bildiðim bir þifre adeta

Mutluluðun kapalý kapýsý.

Sürgün bir lehçede sanýðýyým ömrün,

Kapalý bir nizamda soluk bir rahlede

Ve kalburüstü bir sevdada tek tanýk.

Kýyýsýndan köþesinden nasiplendiðimse

Anlýk bir mutluluk:

Demem o ki; kanayan ve kanan en acý tecelli

Yine verilen hüküm.

Siyahým gizemi kadar hayatýn peþrevi;

Çalmalara doymadýklarý yaþama sevincim

Yine bukle bukle hüzünde beyhude bir kelam

Adýna rahmet okuduðum,

Ölmelere doyamadýðým her günün gecesi,

Erecekmiþçesine hidayete konuþlu

Sadece sevdaya ve umut bellediðim

Ya da ikbal bildiðim bir döngüde tüm kayýtsýzlýðý evrenin

Tek izlek adýna hatýr bildiðim,

Zaman zaman gönül koyduðum.

Titrek ýþýklarda yalýtýlmýþ evren,

Tek surede sabit kýldýðým hidayet,

Endamlý çöküþlerde beyhude bir gazel yine

Yüreðin mabedi;

Anlýk bir ikrar olsa da aþkýn mahremi,

Debdebeli ölümlere sirayet eden oraðý kara meleðin

Bir de gelmelerle gitmelerle bozmuþken aklýmý.

Çýkýp da yola pervasýzca,

Ansýzýn raks eden mahremin seyrine

Konuþlanmýþsan boylu boyunca

Hele ki bir sanrýda kaybolmuþluðun matemine

Bürünmüþse yürek,

Bohçasýnda mabedin saklý tuttuðunsa aþk,

Neyine gerek boyundan büyük bir bilmeceye düþkünlüðün,

Sitemin tezahürü belki de en kýrýk terennüm;

Bir lehçede pervasýz,

Bir yürekte sahipsiz,

Bir kelamda alabildiðine yalnýz.