DÝÐERLERÝ

Biz istesek de istemesek de diðerleri, baþkalarý var. Bizim gibi düþünmeyen, yaþamayan milyonlarca diðerlerinin arasýndan biriyiz. Belki bizim gibi düþünen, inanan milyonlar da var. Biz ötekileri yok sayacak bir konumda deðiliz. Diðerleri, dýþýmýzdaki canlý cansýz varlýklar istesek de istemesek de bizi etkiliyorlar. Kendimizi ne kadar soyutlasak da diðerlerinin etkisinden kurtulamýyoruz. Kýsaca diðerleri var ve biz bunun farkýndayýz.
Ýnsan, iletiþimi mükemmel bir varlýktýr. Bu mükemmel iletiþim belki de insaný insan yapan ya da insaný üstün yapan özelliklerden biridir. Hayatýmýzýn akýþý içinde diðerleri ile iletiþimimiz, bizim diðerleri tarafýndan deðerlendirilmemizde önem taþýyor.
Ýnsanýn özünde olan önce kendini, kendi çýkarlarýný düþünme özelliði, diðerlerini ihmal etme anlamý taþýmýyor. Ýnsan olgunlaþmasýnýn ilk adýmlarý diðerleriyle iliþkileriyle atýlýyor.
Kendini aþma diye bir deyimimiz var. Diðergam olmak da diyoruz. Yalnýz kendisini deðil, diðerlerinin de düþünme. Kendi için istediðini, kardeþi için de isteme; kendi için sevdiðini kardeþi için de sevme. Diðerlerinin acý ve sevinçlerini, kendi acý ve sevinci bilme.
Bir de son zamanlarda duygudaþlýk diyorlar. Kendini diðerinin yerine koyma. Olaylara bir de diðerlerinin bakýþ açýsýndan bakma. Diðerlerini kendi þarlarýmýzla deðil, diðerlerinin kendi þartlarý içinde deðerlendirilmesi. Bir kez deðil iki kez deðerlendirme yapma, doðruyu bulmak için bakýþ açýmýzý deðiþtirme. Her þeyi kendi bulunduðumuz yerden görme alýþkanlýðýndan vaz geçip, dýþarýdan baþka bir gözle, baþka bir bakýþ açýsýndan deðerlendirme.
Bunlarýn hepsi, doðru karar verme, doðru yapma konusunda size güç verirken, diðerlerini dýþlamama, aksine yakýnlaþma ve bütünleþme anlamýna geliyor. O açýdan bakmadýðýmýzda bile, diðerlerinden daha çok bizim iþimize yarýyor.
Komþularýmýzla, arkadaþlarýmýzla, ailemizle iliþkilerimizde ne kadar baþarýlýyýz? Baþarýsýzsak neden? Yukarýdaki bakýþ açýmýzla bir daha deðerlendirirsek, herhalde bazý ipuçlarý yakalarýz.
Her insan bir mikro âlem. Ama her insan diðerinin týpkýsý deðil. Öyleyse herkesin bizim gibi olmasýný beklemek, istemek hakkýmýz yok. Her insan kendi dünyasýnýn odaðýnda. Her insan, dünyanýn kendi etrafýnda döndüðünü, baþkalarýnýn diðerleri olduðunu düþünebilir. Bizim ýsrarýmýz, eðer bizim her konuda, haklý ve doðru olduðumuz ise; diðerlerinin de böyle düþünmelerinin mümkün olacaðýný düþünmemiz gerekir.
Aile içinde iyi gitmeyen bir iliþkide, koca kendi haklýlýðýnda, haným da kendi haklýlýðýnda ýsrar ederse ne olacaðýný biliriz. Ortak yapýlan iþlerde ortaklardan her birinin haklýlýk ýsrarýnýn sonuçlarýný da çevremize bakýnca görürüz. Mezarlýklar, hapishaneler, mahkemeler tek taraflý ýsrarlarýn maðdurlarýyla doludur.
Elbette doðru bildiðimizden vazgeçemeyiz. Doðruda ýsrar gereklidir. Ancak doðruyu deðerlendirirken, bir kez de diðerlerinin bakýþ açýsýyla deðerlendirsek, ýsrarýmýzýn kuvveti acaba bu kadar olur mu? Taraflardan biri, karý kocadan biri bir kez diðerini anlamaya çalýþsa ne olur? Elbette doðru bir tanedir. Belki doðruya ulaþacak yollarýn çeþitliliðini keþfetmeliyiz. Ayný sonuca baþka bir yoldan da ulaþýlabilir.
Sabit fikirler, ön yargýlar, ön kabuller, çoðu zaman, bizi doðrudan uzaklaþtýrmaktadýr. Diðerleri ile iliþkilerimiz bozmaktadýr.
Diðerlerini anlamak çalýþmayanlarýn, yalnýz kalmalarý kadar, doðal bir sonuç olamaz. Bize yapýlmasýný istemediðimizi baþkalarýna da istemememiz gerekir. Bize göre onlar diðerleri ise, biz de baþkalarýna göre diðerleriyiz. Bencilliðimizin bizi yalnýzlýða ve yanlýþa götürmesine izin vermemeliyiz.
Baþarý, mutluluk, varlýðý muhafaza ancak diðerleriyle mümkündür.