En büyük yanýlsamamýz ve en büyük problemimiz olan zaman hususunda en fantastik düþ kuþkusuz zaman yolculuðu fikridir. Hikayelerde, romanlarda, dizilerde, sinema filmlerinde ve hatta bilim çevrelerinde sýk sýk deðinilen bir konudur bu. Peki, zamanda yolculuk etme fikri insan zihninde nasýl doðmuþtur? Muhtemelen bu fikir, insanýn yaþadýðý deneyimler ve yaþamý boyunca edindiði bu deneyimlerin oluþturduðu hisler üzerine inþa edilmiþtir. Elbette öncelikle insanýn zamaný kavrayabilen bir varlýk olmasý gerekir bu fikri inþa edebilmesi için. Aksi halde kavrayamadýðý bir kavramý bu þekilde ele almak, insan için pek mümkün olamazdý. Ünlü Yazar Mark Twain bunu Adem ve Havva’nýn Güncesi isimli eserinde bu durumu bence çok doðru bir dille anlatmýþ. Birebir alýntý yazarak anlatacak durumda deðildim þu an ama aþaðý yukarý bir tarifle þöyle bahsediliyor;

            “Adem, yeryüzüne gönderildiði günün akþamýnda daha önce hiç hissetmediði bir yorgunluk hissi hissetti. Cennette hiç böylesi yorulmamýþtý. Bir aðacýn altýna oturdu. Güneþin batýþýný izledi. Yorgunluk tüm bedenini esir almýþtý. Gözlerini dahi açamýyordu. Önce ölüyorum zannetti ve hayatýnda ilk defa uyudu. Çünkü cennette ne yorgunluk ne de uyku yoktu. Uyandýðýnda ise daha önce hiç sahip olmadýðý bir þeye sahip olacaktý; düne…”

            Ýnsanýn zamaný kavrama yolundaki yolculuðu böylesine epik bir þekilde mi olmuþtur elbette bunu bilmek oldukça güç. Ama þunu tahmin ediyorum ki her insanýn hissettiði geçmiþe özlem duygusu bize ilk insan Adem’den miras kalmýþ olmalý. Zira Adem yeryüzündeki yaþamý boyunca her zaman geçmiþine özlem duymuþtur. Çünkü geçmiþinde cennet vardý Adem’in. Belki de bir zaman makinesi olsaydý yasaklý meyveyi yediði o zamana dönmek isterdi. Hemen hemen her insanýn düþlediði bir durumdur bu; geçmiþe dönüp hatalarýný düzeltmek. Pek az insan bir zaman yolculuðu seçeneði düþlediðinde geleceðe gitmek ister. Çünkü gelecek ayný zamanda belirsizdir de. Ne ile karþýlaþacaðýný bilememektedir insan. Oysa geçmiþ dizilimi bellidir ve açýktýr. Gerçi geçmiþin diziliminde bilmediðimiz birçok eksik zaman dilimi var ama yine de yaþanan yaþanmýþtýr ve ne þekilde yaþandýðý ve ne sonuçlar doðurduðu açýkça ortadadýr. Ayrýca insan yapýsý gereði belirsizliði deðil belirli olaný tercih eder. Çünkü belirsizlik insaný huzursuzluða iter ve her insan huzurlu olmak ister.

            Eðer benimde bir zaman yolculuðu yapma þansým olsaydý bende geleceði deðil geçmiþi tercih ederdim. Fakat geçmiþe olan zaman yolculuðum kendi hayatýmla kýsýtlý olmazdý. Yani milyarlarca insanýn yaþadýðý ve öldüðü koskoca bir dünyada benim ömrüm dediðim zaman diliminin deðeri ne olabilir ki? Hatalarýmý düzelmek fikri elbette çok hoþ bir fikir ancak þöyle bir durum var ki; hatalarýmý düzelttikten sonraki hayatým hakkýnda bir fikrim yok. Daha iyi mi olurdu, daha kötü mü olurdu ya da yoksa hiç olmaz mýydý? Zira þu anda yeryüzünde var olmamýzýn temeli de Adem’in yasaklý meyveyi yemesi deðil midir? Bazý hatalar vardýr ki varlýk sebebidir. O yüzden hatalarý düzeltmek yokluða neden olabilir. Teorik olarak da pratik olarak da varlýk yokluktan her zaman iyidir. Bu durumda benim geçmiþe yapacaðým zaman yolculuðunun amacý günümüzü aydýnlatmak olurdu. 

            Günümüzde yaþadýðýmýz savaþlar, düþmanlýklar, acýlar, ötelemeler, ayrýmcýlýklar, acýlar ve insanýn vahþetinin temelini insanýn geçmiþte var olduðunu ve yaþandýðýný düþündüðü olaylar oluþturuyor. Bu sebepten dolayý bu geçmiþe dair inanýþ ve düþüncelerin gerçeðe dayanýp dayanmadýðýný anlamak için geçmiþe gitmek ve olanlarý gözlemlemek isterdim. Öncelikle yeryüzünün oluþumunu gözlemlemek isterdim. Çünkü yeryüzünün oluþu her dinde ayrý anlatýlmýþ. Ardýndan Hz. Adem’in yeryüzündeki günlerini gözlemlemek iyi olurdu. Ardýndan yüzyýllardýr devam eden ve milyonlarca insanýn öldürülmesine acý çekmesine neden olan inanç savaþlarýna son vermek için Yahudilik, Hýristiyanlýk ve Ýslamiyet dinlerinin doðuþ aþamalarýný gözlemlemek isterdim. Hz Musa, Hz Ýsa ve Hz. Muhammed ne demiþ, nasýl demiþ ve biz ne anlamýþýz? Zira Yahudiler kendilerinin haklý olduklarýný, Hristiyanlar kendilerinin haklý olduklarýný, biz Müslümanlar da kendimizin haklý olduðunu düþünüyoruz. Ýþin aslý neymiþ bizzat öðrenmek sorunumuzu temelden hallederdi. Düþlediðim bu zaman yolculuðu eðer ütopik bir düþ olmasaydý oldukça iyi bir deneyim olurdu benim için. Elbette bu gözlemlemeyi kesinlikle etkide ve etkileþimde bulunmadan yapmak gerekirdi. Zira en ufak bir temas devasa deðiþikliklere neden olurdu. 

            Biz insanlarýn en büyük yanýlgýsý kendimizi her þeyi biliyor sanmamýzdýr. Uzaya bile çýktýk ve sözümona üstün varlýk olduk. Ama günümüz dünyasýna yön veren geçmiþ mitlerimiz ile belirsiz. Yakýn tarihimizde bile büyük boþluklar var. Bu boþluklarý doldurmak geleceðe daha saðlam ve daha doðru adýmlar atmamýzý saðlayacaktýr. Ancak bilim böylesi bir zaman yolculuðunun yalnýzca hayal dünyasýnda var olabileceðinden bahsediyor. Yani bir zaman yolculuðu mümkün olsa bile teorik olarak yalnýzca geleceðe gidebilmek mümkünmüþ. Geçmiþe gitmek mümkün deðilmiþ. Bu cihetten bakýldýðýnda geçmiþi bilmek son derece mühim ve bir o kadar mühim olan bir diðer þey de geçmiþteki hatalarý kabul etmek ve onlarý hayatýn bir parçasý olarak görmektir.