Ferhat ile Mecnun, Kerem ile Tahir, Aslý Ýle Þirin, Leyla ile Zühre hikayelerinden bu yana bu kadar kötü bir öyküyü ünlü yazarýmýz Sami Biberoðullarý bile yazamadý a dostlar! Ýnanýn bana, doðru söylüyorum.

Aha bu gözlerimle þahit olmasaydým, ben de yazmayacaktým ya, þahit oldum bir kere, yazmak vicdanýmýn bir borcu oldu…

“Þahit olmayaydýn kardeþim, zorla mý oturttular?” diyebilirsiniz; haklýsýnýz, kimse kimseyi zorla oturtmaz. Ama parayla kandýrarak oturtabilirler. Ben de paraya kandým. Sami Emekli denilen o sümsük, sünepe, pis, iðrenç, yani kýsacasý mendebur mahluk  nikah þahitim olursan iki yüz kayme vereceðim deyince, gittim, þahitlik ettim.

“Bir iki yüz kayme için zavallý Kamil Oðuz Mngýrcýklýoðlu’nun baþýný yakmaya deðer miydi?” dediðinizi duyar gibiyim. Çok haklýsýnýz! Beni, “yazýklar olsun, tuh sana!” diyerek kýnayýn kýnayabildiðiniz kadar; hatta, “Allah seni davul etsin Alikemal!” diyerek beddualar da edin. Hak ediyorum. Vicdan azabý çekiyorum. Utanýyorum. Aðlama sesinin nasýl yazýldýðýný bilmediðim için buraya yazamýyorum ama inanýn ki aðlýyorum da…

Aslýnda çýbanbaþý olan huzurevinin müdürü olacak o Kel Bedroþ adýndaki adam. Her þey onun baþýnýn altýndan çýktý. Hiç kimse bilmiyor, ama ben biliyorum.

Bu adam, “Þu mektepler olmasaydý maarifi ne güzel idare ederdim” öz deyiþiyle meþhur Emrullah Efendinin “Tûbâ Aðacý Nazariyesi” ile yetiþmiþ olup, “þu bunaklar olmasa huzurevini ne güzel idare ederim” disturuyla hareket ederek, huzurevine yatýrýlan bunaklarý tez zamanda öte tarafa intikal ettiren zalimin tekidir.

Belçika, Hollanda, Lüksemburg, Kanada, ayrýca ABD’de Washington, Oregon, Montana ve Vermond eyaletlerinde aktif ötenazi uygulanmasý, bu adamýn o ülkelerin ve eyaletlerin meclislerine sunduðu “kanun teklifi” nin oylanarak kabul edilmesi üzerine yürürlüðe girdi. Tabii ki, memleketimizdeki dini bütün milliyetçi güruhun korkusundan Türkiye Büyük Millet Meclisi’ne ayný kanun teklifini sunmaya cesaret edemedi. Edemeyince de ne yaptý. Bunaklarý çaktýrmadan halletmeye baþladý. Anlýyorsunuz, deðil mi? Anlamýyorsanýz, “anlamýyorum” deyin ki, yeniden anlatayým…

Bu zalim müdür o kadar uðraþmasýna raðmen Kamil Oðuz ile Sami Emekli’yi bir türlü halledemedi, çünkü ‘yemeklerden önce aç karýna için’ denilerek kendilerine verilen zehirli haplarý bu iki bunak hiçbir zaman içmedi. Þeker zannederek ceplerinde biriktirdiler. Daha sonra, “çocuklar, alýn size þeker” diyerek huzurevi önünde oyun oynayan mahalleli çocuklara verdiler. Kalanlarý da, mahalleli çocuklar arasýnda toplu ölüm vakalarý olduktan sonra okutulan mevlid i þerif sýrasýnda cenaze evlerine gelen misafirlere mevlit þekeri diye daðýttýlar. Velhasýlý koca bir mahalledeki herkes öldü, ama onlar asla ölmediler.

Kel Bedroþ gibi pedroþ biri Sami ile Kamil gibi nahoþ iki bunaða ecelleriyle ölmelerini bekleyecek kadar tahammül gösteremezdi elbette. (pedroþu bedroþa kafiye olsun diye uydurdum, siz gudubet biri diye algýlayýn)  O da ne yaptý? Çaðýrdý ikisini makamýna, “canlarým, dostlarým, sizin hakkýnýzda iyilik düþünmüyorsam namertim. Sizin kadar yakýþýklý, haþin, karizmatik olan hiç kimse yoktur bu dünyada,” diyerek bir güzel yaðlayýp pohpohladýktan sonra onlarý, “o Al Karýsý ile Nurten Koþ’a eyvallah mý edeceksiniz? Siz, öyle gudubet avratlarla deðil; siz, size layýk avratlarla evlenmelisiniz. Avrad dediðinin aðzý küçücük olmalý ki, bir rujla ömür bitire. Elleri küçücük olmalý ki, yaðmurun bile öyle küçük elleri olamaya. Ayaklarý küçücük olmalý ki, ayakkabý bulamaya, hep yalýn ayak dolaþa. Kulaklarý küçücük olmalý ki, küpeye bile zor yer bula. Avradýn burun delikleri öyle dar olmalý ki, sadece nefes alabile. Kulak delikleri öyle dar olmalý ki, ancak kendi sesini duyabile. Göbek deliði öyle dar olmalý ki, delik demeye bin þahit lazým gele. Aðzý öyle dar olmalý ki, leblebi bile sýðamaya. Avradýn alný öyle geniþ olmalý ki, öyle geniþ olmalý iþte. Gözleri öyle geniþ olmalý ki, bir bakýþýyla adam devire. Göðüsleri öyle geniþ olmalý ki, daha baktýðý an insanýn gözü doya. Butlarý öyle geniþ olmalý ki, tut tut bitmeye. Avrad dediðinin boynu öyle uzun olmalý ki, zürafalar bile kýskançlýktan çatlaya. Burnu öyle uzun olmalý ki, Pinokyo'yla yarýþa. Kaþý öyle uzun olmalý ki, saçlarýna karýþa. Parmaklarý öyle uzun ola ki, yaprak sarmasýný kimse ondan daha iyi saramaya. Ve yürüdüðü zaman kalçalarý deprene, ve huyu tatlý ola, sözü tatlý ola ve yumuþak ola. Avrad dediðin herþeyiyle size münasip ola... Sizi huzuyrevine atan o iki avradda bu hususiyetlerden biri bilem var mý? Yok…Çünkü, size layýk olan avradlarýn hepsi hastanelerin acil kapýlarýnda kuyruða girmiþler, Sami Emekli ile Kamil Oðuz gelseler de bize talip olsalar diye gördükleri her aðacýn dalýna çaput baðlýyorlar. Hadi, koþun, gidin yanlarýna!” diyerek hastane acil kapýsýna yolladý.

Hastane kapýsýna ulaþan iki bunak gözlerine inanamadý. Ýnanýlacak gibi deðildi gördükleri manzara da ondan. Birbirinden edalý en az yüz kadýn onlar için kuyruða girmiþ, onlarýn gelmesini bekliyorlardý. Hatta araya erkekler bile sokulmuþtu.

“Yahu Samiciðim, bu erkekler de mi bizimle evlenmek istiyor?”

“”Yok Kamilciðim, onlar avratlarýn babasý, abisi filan; evleneceðimiz karýyý onlardan isteyeceðiz.”

“Ha… Anladým.”

 Tam da anladýðý anda yanlarýndan bir ihtimal babasý olacak bir herifin koluna girmiþ halde öyle bir afet-i figan geçti ki, o an yer sarsýldý, gök gürledi, sanki bir afet oldu, Kamil Oðuz’un dizbaðlarý çözüldü.

“Samiciðim, Samiciðim, þuna bak! Tusili Nasreddin’in Bahname’sinden çýkýp gelmiþ þu kadýný görüyor musun?”

“Evet Kamilciðim, tam senin aðzýna layýk. Allah, ayaðýna yolladý nasibini! Koþ, talip ol!’

Kamil Oðuz, hemen koþup talip olmadý. Önce koþup bir kuyumcu buldu. Kuyumcudan bir adet 24.78 carat aðýrlýðýnda Graff Pembesi satýn alýp yaldýzlý bir kutuyla ambalajlattý. Kuyumcunun hemen yaný baþýndaki çiçekçi dükkanýna daldý. Fakirler gibi karanfil, papatya deðil, çok zengin olduðu için bir gonca gül çelengi aldý. Gerisin geriye acil kapýsýna geldi. Baktý idealindeki avrat da onlar için kuyruða girmiþ, hemen yanýna seðirtti.

“Selamün aleyküm!”

Aleyküm selamý avradýn yanýndaki adam söyledi; sonra da, “buyur emmi, bir þey mi vardý?” diye sordu adam.

Kamil Oðuz, “he!” demeden önce elindeki elmas kutusunu kadýna uzattý ve gonca gül çelengini kadýnýn boynuna geçirdi. “Bunlar size…”

Kadýnýn yanýndaki adam yine ukela ukela, “hayýrdýr, nedir bunlar?” diye sorunca Kamil Oðuz,

“Allah’ýn emri, peygamberin kavliyle bu hanýmefendiye talibim!” dedi.

Tam da o anda bir þeyler oldu ama, Kamil Oðuz anlayamadý. Galiba deprem oldu da hastane binasý üzerine yýkýldý.

Allah’tan enkazýn altýnda ölmemiþ, kurtarýlmýþ, bacaklarý, kollarý ve de baþý sargýlar içindeyken, öylece yoðun bakým ünitesinde tedaviye alýnmýþtý.

Sami Emekli yoðun bakýma hasta ziyaretçisi alýnmadýðý için canciðer kuzu sarmasý dostuna günlerce servis penceresinin dýþýndan, öyle uzaktan bakarak, “Allahým, dostumu bana baðýþla!” diye dualar etti.

Köpeðin duasý kabul olsa gökten kemik yaðardý, diyenlere bakmayýn siz; Sami Emekli’nin dualarý kabul oldu. Ve Kamil Oðuz ölmedi. Bunu, “müjdeler olsun, dostunuz ölmedi!” diyerek yanýna gelen yoðun bakým hemþirelerinden öðrenmiþti. Ama ve lakin ayný hemþireler, dostunun gece gündüz, “ben garý isterem!” diye sayýklayarak hüngür hüngür aðladýðýný, bu yüzden ince hastalýða yakalandýðýný, çöp gibi incecik kaldýðýný da söylemiþlerdi. Keþke söylemeselerdi.

Dostunun bu kadýn düþkünlüðü yüreðine oturmuþtu Sami Emekli’nin. Ona bir ‘garý’ bulmalýydý, ama nasýl? Fecibokda, dostunun en madur görüntüsünü günlerce yayýnlayýp üstüne, “Bu adam karýsýzlýktan ölmek üzere. Acil karýya ihtiyacý var. Bu ilanýmý lütfen siz de paylaþýn ki, tüm kadýnlar okusun. Ýçlerinden bir salak çýkar da bu adamla evlenir belki…” diye yazdý.

Ne yazýk ki bu talebine karþýlýk verecek kadar salak bir kadýn çýkmadý. Olsun! Sami Emekli, dostu için bir çare bulurdu elbet.

Buldu da…

Dosdoðru gidip bir güzellik salonuna girdi. Güzellik uzmaný travestinin sýrnaþýklýklarýna katlanmak bahasýna derdini anlattý. “Beni tüm tüylerimi yolarak ve de kafama Madonna’nýnkinden bilem sarý bir peruk takarak dünya güzeli bir dönmeye çevirin,” dedi.

Döndürdüler. Arkasýndan dekolte mi dekolte bir gelinlik giydirdiler…

Oradan dosdoðru amele pazarýna gitti. Amelenin biriyle, “hastane yoðun bakým servisinde yatmakta olan aðýr bir hasta için acil karýya ihtiyaç var. O karý da benim. Nikahýmýzý kýymak için kaç para istersin?” diye sorarak pazarlýk ettikten sonra anlaþýp adama nikah memuru cübbesi giydirip eline bir nikah defteri tutuþturdu.

Ve ünlü yazarýmýz Sami Biberoðullarý’yla birlikte acil polikliniðinde karý tavlamaya çalýþýrken bizim yanýmýza geldi. Önce nikah þahitliði yaparsak bir günlük günahýmýzýn silineceðini söyleyerek kandýrmaya çalýþtý bizi. Kanmadýk tabii ki… Ama ne yazýk ki, iki yüzer kayme vereceðini söyleyince kanmak zorunda kaldýk.

    Ve de yoðun bakým ünitesinde hazýrlanan nikah masasýnýn bir kýyýsýna oturup bu iðrenç öyküye þahitlik yaptýk.

Evet deðerli dostlarým, bu zalimliðimden doklayý bana, “kakaný yaparken klozetten çýkan bir el ödünü poguna karýþtýrsýn inþallah!” diye beddualar edin, müstahakým ben…