Çok gariptir... Eskiþehir Þeker Fabrikasýnda muhasebe memuru olarak çalýþýrken, Elazýð’a tayin olmadan kýsa bir süre önce, sanýrým 1997’de, büyük oðlum Cenk’in Ayþegül isimli kýz arkadaþý, sana bir kahve falý bakayým, deyince kahve içmiþ ve fal için kapatmýþtým. Sonra o kýz falýma bakarken aynen söyle demiþti: “Kemal amca, siz terfi ederek tayin olacaksýnýz. Tayin olacaðýnýz yerin ismi E ile baþlýyor. Orada yaþayacaðýnýz büyük huzursuzluk sonucu baþka bir yere tayin edileceksiniz. O tayin edileceðiniz yerin ismi de E ile baþlýyor. Bu ikinci E ile baþlayan yerde çok huzurlu bir çalýþma hayatýnýz olacak. Ama siz, ne yazýk ki, bu ikinci E harfiyle baþlayan yerden tayininizi, kendi isteðinizle, üçüncü bir E ile baþlayan yere çýkarttýracaksýnýz. Ne yazýk ki diyorum, çünkü bu üçüncü E harfli yerde huzursuzluklarýnýz yine ayyuka çýkacak ve erkenden emekliliðinizi istemek zorunda kalacaksýnýz...”

O kýz, bu fala baktýðý zaman tayin edilmek ihtimali hiç olmayan, vasat ve sevilmeyen bir memurdum. Kesinlikle böyleydim. Evet, çok garip bir biçimde, þeflik sýnavlarýna girip, kazanarak, Ticaret Þefi olarak Elazýð Þeker Fabrikasýna tayin oldum; huzursuzluklar sonucu hastanelik oldum, psikiyatrik tedavi gördüm... Sonra, Erzincan Þeker Fabrikasý Levazým Þefliðine tayin edildim. Erzincan’ da ufak tefek huzursuzluklar yaþadým ama bunun için kimseyi suçlamadým, kendimi de; diyebilirim ki, çalýþma hayatýmýn en huzurlu dönemini Erzincan’ da yaþadým. Gördüðüm psikiyatrik tedavinin faydasý mý oldu, ne... Tamam, dedim, memleketim Eskiþehir’e tayin edilmem için yazayým bir dilekçe, olmaz ya, olursa biraz da memleketimde çalýþayým... Tayinim Eskiþehir Makine Fabrikasý Ticaret Þefliðine yapýldý. Sonuç, Eskiþehir Makine Fabrikasýnda ki huzursuzluklar sonucu emekliliðimi istedim, oldum...

Kim, “fala inanma,” diye laf ederse, o halt eder.

*